စကၤာပူေရာက္ခုိက္ တရုတ္ႏွစ္ကူးပြဲနဲ႔ တိုက္ဆိုင္၊ တည္းခုိတဲ့ ဘုန္းေတာ္ႀကီးေက်ာင္းမွာ ျပဳလုပ္က်င္းပတဲ့ ျမန္မာ့ရိုးရာ ဒုလႅဘရဟန္းခံပြဲနဲ႔ ဆက္လုိ႔ မွတ္တမ္းသေဘာမ်ိဳး ေရးခဲ့တယ္၊ ဒီေန႔ဆိုရင္ ဒုလႅဘရဟန္းေတြ အသီးသီး အိမ္ျပန္ၾကေတာ့မွာပါ၊ ေနာက္ေန႔ဆို ပံုမွန္အတုိင္း လုပ္ငန္းခြင္ ျပန္၀င္ၾကရေတာ့မယ္ေလ။ သူတို႔ေတြရဲ့ ရခဲတဲ့ အားလပ္ရပ္ေတြမွာ ရခဲတဲ့ အခြင့္အေရးကုိ ယူၿပီး လူအမ်ားစု မလုပ္ႏိုင္တဲ့ သာသနာ့ တာ၀န္ကို ဘယ္လုိ ထမ္းေဆာင္ခဲ့ၾကသလဲဆိုတာ အခု ေျပာျပေပးမယ္။
အေၾကာင္းအရာ စပ္မိေအာင္ ျပန္တြဲျပရမယ္ဆိုရင္ေတာ့ ၂၃ ရက္ေန႔ ညေနပုိင္း ဆံခ်၊ သကၤန္းေတာင္း၊ ကုိရင္၀တ္ၾကၿပီး ေနာက္ေန႔ ၂၄ရက္ေန႔မွာ သိမ္တက္ၿပီး ျမင့္ျမတ္တဲ့ ရဟန္းေဘာင္ကို ေရာက္ရွိပါတယ္၊ ကုိရင္ဘ၀တံုးကေတာ့ သရဏဂုံ ေဆာက္တည္ၿပီး ဆယ္ပါးသီလ ခံယူ၊ ၁၀၉ ပါးေသာ ရွင့္က်င့္၀တ္ကို ေဆာက္တည္ရတယ္။ ရဟန္းသိကၡာေတာ္ေတြကေတာ့ သီးသန္႔ ခံယူစရာမလိုေတာ့ပါဘူး၊ ဒါက ဘုရားရွင္ရဲ့ ခ်မွတ္ေတာ္မူ ထူးျခားခ်က္ တစ္ခုပါ၊ သိမ္အတြင္းမွာကတည္းက ရဟန္းမျဖစ္ခင္ သာမေဏကို ေမးျမန္းစရာရွိတဲ့ ေမးခြန္းေတြ ေမး၊ တာ၀န္ယူရမယ့္ ဆရာသမားကို အပ္ႏွံၿပီး ကမၼ၀ါစာ လို႔ေခၚတဲ့ ရဟန္းျပဳရမယ့္ လုပ္ထံုးလုပ္နည္းကို သံဃာေတာ္ေတြက ရြတ္ဆုိၿပီး ေနာက္ဆံုး ဓာရယာမိ ဆိုတဲ့ စာလံုး ဆံုးတာနဲ႔ တၿပိဳင္နက္ထည္းမွာ က်င့္သံုးရမယ့္ သိကၡာပုဒ္ ၂၂၇(အက်ဥ္း)ေတြ အလိုအေလွ်ာက္ တည္သြားပါၿပီ။
ခဏတာ ေနရမယ့္ ဘုရားသာသနာေတာ္မွာ လိုက္နာေစာင့္ထိန္းရမယ့္ စည္းကမ္းေတြ၊ က်င့္ေဆာင္ရမယ့္ ၀တၱရားေတြ၊ အလြန္ မ်ားလွပါတယ္။ စာေပ ပရိယတ္ က်င့္ႀကံၿပီး ေလ့လာမယ့္ သံဃာေတာ္ေတြအတြက္ ပရိယတၱိလုပ္ငန္း၊ တရားဘာ၀နာအားထုတ္ၿပီး ခ်မ္းသာကို ရွာၾကမယ့္ သံဃာေတာ္ေတြအတြက္ ပရိပတၱိလုပ္ငန္းရယ္လို႔ အဓိက သာသနာ့တာ၀န္ ႏွစ္ခု ရွိတဲ့အနက္ သံုးရက္တာ ေနစဥ္ကာလအတြင္းမွာ ထုိတာ၀န္ႏွစ္ခုစလံုးကို ထမ္းေဆာင္ႏိုင္ေအာင္ ဓာတ္ေတာ္တိုက္ (ေရႊတိဂံုအသင္းေတာ္)ဆရာေတာ္ကေန ေသခ်ာ စီစဥ္ၿပီး ေန႔စဥ္တာ၀န္ေတြ ခ်မွတ္ေပးထားခဲ့တယ္၊ က်င့္ေဆာင္ရမယ့္ ၀တၱရားေတြကို မဟာဂႏၶာရံုဆရာေတာ္ရဲ့ မူအတိုင္းခ်မွတ္ေပးခဲ့တယ္၊ ဒါကလည္း တူညီတဲ့ ၀တၱရားရွိေအာင္ စီစဥ္ရလို႔ပါ၊ တရားအားထုတ္ပံုေတြကေတာ့ နည္းမ်ိဳးစံု ဘယ္လိုရွိရွိ၊ ခ်မ္းသာသလို က်င့္ေဆာင္ဖို႔ ခြင့္ျပဳထားပါတယ္။ အဓိကကေတာ့ ဘုရားေဟာ နည္းအတိုင္းျဖစ္ရမယ္ေပါ့။
ဆရာေတာ္ကိုယ္တိုင္ စီစဥ္ေပးထားခဲ့တဲ့ ဒုလႅဘ ရွင္ရဟန္းမ်ားအတြက္ တစ္ေန႔တာ က်င့္စဥ္ကုိ အက်ဥ္းမွ် ေဖၚျပရင္--
၁။ နံနက္ အိပ္ယာမွ ႏိုး ႏိုးျခင္း သတိကို စိတ္မွာကပ္ ဗုဒၶါႏုႆတိႏွင့္ ျဖစ္ပ်က္ရႈျခင္း။
(တစ္ႏွစ္ပတ္လံုး လိုခ်င္မႈေလာဘ၊ လိုခ်င္တာမရလို႔ ျဖစ္ေပၚတက္တဲ့ေဒါသနဲ႔ အဲဒီႏွစ္ခု လြမ္းမုိးလာရင္ အေကာင္းအဆို အေၾကာင္းအက်ိဳးကုိ ဘာမွ မျမင္တက္တဲ့ေမာဟ သေဘာတရားေတြဟာ အခု ဒုလႅဘ ရဟန္းေတာ္ေတြရဲ့ သႏၱာန္မွာ ကိန္းေအာင္ေနမွာပါ၊ အဲဒါေတြကို အခုလို ခဏတာသာသနာ့တာ၀န္ကို ထမ္းေဆာင္ခ်ိန္မွာ မျဖစ္ေပၚရေလေအာင္ဆိုတဲ့ရည္ရြယ္ခ်က္နဲ႔ အစားထုိးအာရုဏ္ တစ္ခု စီစဥ္ေပးထား တယ္ေလ၊ ဘုရားရွင္ကို စိတ္ထဲမွာ အၿမဲ ျမင္ေနေအာင္၊ ဘုရားရွင္ရဲ့ သတၱ၀ါေတြအေပၚထားရွိတဲ့ ေက်းဇူးေတာ္ေတြရဲ့ ဂုဏ္ေတာ္ေတြကို စိတ္ထဲမွာ ၿမဲေနေအာင္ ဂုဏ္ေတာ္ေလးေတြ ပြါးေနမယ္ဆုိရင္ မေကာင္းတဲ့ ေလာဘ ေဒါသ ေမာဟေတြ နဲႏိုင္သမွ် နဲသြားမယ္၊ က်ဲႏိုင္သမွ် က်ဲသြားမယ္၊ အဲဒီ ကိေလသာ အပူမီေတြ ေလ်ာ့ေလေလ၊ စိတ္ခ်မ္းသာမႈ ရေလေလပါ၊ စိတ္ခ်မ္းသာမႈ ရမွ တရားထူးဆိုတာ ေပၚလာမွာပါ။ ဒါ့ေၾကာင္မုိ႔လို႔ ဆရာေတာ္က အိပ္ယာထလွ်င္ ဘုရားရွင္ ဦးတင္လက္အုပ္ ခ်ီရမယ္၊ ခ်ီရင္းခ်ီရင္း ပ်က္ယိုယြင္း နာမ္တြင္း သတိထားရမယ္ ဆိုတဲ့အတိုင္း အိပ္ယာမွ ႏိုး ႏိုးျခင္း ပက္လက္ပဲျဖစ္ျဖစ္၊ ေစာင္းလွ်က္ပဲျဖစ္ေစ ၀ိပႆီ၊ သိခီ၊ ေ၀ႆဘူ၊ ကကၠဳသံ၊ ေကာဏာဂုမ္၊ ကႆပ၊ ေဂါတမ ဘုရား (၇)ဆူအား အာရံုျပဳၿပီးေတာ့ နဖူးေပၚ(သို႔မဟုတ္) ရင္ဘက္မွာ လက္အုပ္ခ်ီၿပီး ေသာဟံ နေမာ ဘဂ၀ေတာ နေမာ သတၱႏၷံ သမၼာ သမၺဳဒၶါနံ လို႔ု ရြတ္ဆိုၿပီး ခႏၶာကိုယ္တြင္း ျဖစ္ပ်က္ေနတဲ့ နာမ္တရားရုပ္တရားေတြကို ရႈပါ။ သတိထားၿပီး အေလ့အက်င့္လုပ္ယူပါ။ ေနာက္ပိုင္း အေလ့က်င့္မ်ားလာတာနဲ႔အမွ် အလိုလို သတိယွဥ္ၿပီး ျဖစ္သြားပါလိမ့္မယ္။ လူ႔ဘ၀ဆိုတာ တိုေတာင္းလွတဲ့ ဘ၀ေလးပါ။ အဲဒီဘ၀ေလးကို ရခုိက္အခ်ိန္ေလးမွာ အခုလို ေကာင္းတဲ့ အက်င့္ေတြကို ဆက္လက္ ျပဳက်င့္ႏိုင္ၾကမယ္ဆိုရင္ သင္ရဟန္းတုိ႔အတြက္ ဘ၀ေကာင္းက်ိဳးေတြ ခံစားလာရမယ္၊ ဧဟိ ပႆိက(လာစမ္းပါ၊ မယံုရင္ လက္ေတြ အခုဘ၀မွာပဲ လုပ္ၾကည့္ က်င့္ၾကည့္စမ္းပါ)လုိ႔ ရဲ၀ံ့တဲ့ ျမတ္စြာဘုရားရဲ့ စိန္ေခၚသံ လို ျမတ္စြာဘဳရားသားေတာ္ပီပီ ရဲ၀ံစြာ အာမခံခ်က္ တစ္ခုပါ။ လုိ႔ နံပါတ္တစ္ ေန႔စဥ္က်င့္၀တ္ကို ခ်မွတ္ေပးထားတယ္ေလ။
၂။ ကိုယ္လက္ မ်က္ႏွာ သန္႔ရွင္း၍ သတိထားကာ ေမတၱာ ဘာ၀နာ ပြါးမ်ားၿပီး ျဖစ္ပ်က္ရႈျခင္း။
မ်က္ႏွာသစ္လွ်င္ ေရကိုျမင္ ၾကည္လင္ေမတၱာ ပြါးရမယ္၊ ပြါးရင္း ပြါးရင္း ပ်က္ယုိယြင္း နာမ္တြင္း သတိထားရမယ္ ဆိုတဲ့အတိုင္း မ်က္ႏွာသစ္၍ ေရကိုျမင္တိုင္း ေရသည္ ေအးျမ ၾကည္လင္သလို သတၱ၀ါ အားလံုး ေရလို ေအးျမ၍ ကိုယ္ေရာ စိတ္ပါ ၾကည္လင္ ခ်မ္းေျမ့ၾကပါေစ ဟု လႈိက္လႈိက္လွဲလွဲ စိတ္ပါ လက္ပါ ေမတၱာ ဘာ၀နာ ပြးမ်ားပါ။ ပြါးရင္း ပြါးရင္း အခုေလးတင္ပဲ ပြါးေနတဲ့ စိတ္က အခု မရွိေတာ့ဘူး၊ ေပ်ာက္သြား၊ ပ်က္သြားၿပီး စသည္ျဖင့္ ျဖစ္ပ်က္ရႈပါ၊ အဲဒါေၾကာင့္ ဘယ္အရာမွ မၿမဲ အနိစၥပါတကား ဟု ဆင္ျခင္ပြါးမ်ားပါ။
ဟုတ္ပါတယ္။ လူဆိုတာ တစ္ေန႔တာ ပင္ပန္းၾကလို႔ အိပ္စက္အနားယူၿပီး ေနာက္တေန႔ ျပန္လည္ ႏိုးထလာၾကတိုင္း အညစ္အေၾကးေတြကို ေဆးေၾကာသုတ္သင္၊ လန္းဆန္းသြားေအာင္ မ်က္ႏွာကို စင္ၾကယ္ေအာင္ ေရကို အသံုးျပဳၾကရပါတယ္။ ေရဆိုတဲ့ ဓာတ္က ေအးျမတဲ့သေဘာကို ေဆာင္တယ္ေလ။ ေန႔စဥ္ ထိေတြ႔ရတဲ့ အခါတိုင္းမွာ အဲဒီအခ်ိန္ေလးမွာပဲ ေရ ေအးသလုိ သတၱ၀ါေတြ အားလံု းေအးျမၾကပါေစ။ စိတ္ခ်မ္းသာကိုယ္က်မ္းမာစြာနဲ႔ မိမိတို႔ရဲ့ တာ၀န္ကို ေက်ျပြန္စြာ ထမ္းေဆာင္ ႏိုင္ၾကပါေစ လုိ႔ စိတ္ပါ လက္ပါေလး ပို႔တက္တဲ့ အေလ့အက်င့္ ေမြးရမယ္။ ဒီေနရာမွာ ေမတၱာပို႔တာန႔ဲ ပက္သက္လို႔ ႏွစ္ခု ေျပာခ်င္တယ္၊ ေရွးတံုးက ကပၸိယႀကီး တစ္ေယာက ္ေမတၱာပို႔သလို ျဖစ္မွာ စုိးလုိ႔ပါ။ ေန႔စဥ္ ဘုရားရွိခုိးတိုင္း ေၾကးစည္ေလး တေႏွာင္ေႏွာင္နဲ႔ ေမတၱာပို႔ေနက်ပါ၊ တစ္ေန႔ေတာ့ ရြာေတာင္ပိုင္းကို သြားရင္း ခ်က္ႀကီးဆိုတဲ့ သူငယ္ခ်င္းတစ္ေယာက္နဲ႔ စကားမ်ား ရန္ျဖစ္လာခဲ့တယ္၊ ေနာက္ေန႔ မုိးလင္း ေၾကးစည္တီးၿပီး ေမတၱာအပို႔မွာေတာ့ သတၱ၀ါေတြ အားလံုး က်မ္းမာ ခ်မ္းသာ ၾကပါေစ၊ ေဘးရန္ေတြ ေအးခ်မ္းၾကပါေစ စသည္ ေမတၱာ ပို႔ၿပီးအဆံုးမွာ ရြာေတာင္ပိုင္းက ခ်က္ႀကီးတစ္ေယာက္ မပါ လုိ႔ ခၽြင္းခ်က္ ခ်န္ထားခဲ့ေလရဲ့၊ ဆိုလိုရင္းကေတာ့ တစ္ေန႔တာ ကာလ အခ်ိန္တိုေလးအတြင္းမွာ စီးပြါးေရးကိစၥ လူမႈေရးကိစၥေတြနဲ႔ လံုးပန္းၿပိး မေက်နပ္တာေတြ အဆင္မေျပခဲ့တာေတြ ကိုယ္စီ ရွိခဲ့ၾကမွာပါ၊ အဲဒီ မေက်နပ္တာေတြကို ေမတၱာပို႔ေနစဥ္မွာ မျမင္မိေစဖုိ႔၊ ျမင္မိ ၾကားမိေနၿပီဆိုရင္လည္း အဲဒီလို သူေတြကို ကိုယ့္စိတ္ထဲက ေၾကေအး ခြင့္လႊတ္၊ ျဖဴစင္တဲ့ စိတ္ကေလးနဲ႔ ပို႔သလုိက္တဲ့ ေမတၱာေၾကာင့္ သူ ၾကားသည္ ျဖစ္ေစ မၾကားသည္ျဖစ္ေစ ကိုယ့္စိတ္ထဲမွာေတာ့ ေဒါသ မာန္မာနဆိုတဲ့ အပူေတြနဲနဲ ေလ်ာ့သြားေလ၊ စိတ္ခ်မ္းသာမႈဆိုတဲ့ ေအးျမတဲ့ဓာတ္က ပိုကဲ လာေလပါ။ ၀စီကံ ေမတၱာသာ တာ၀န္အရ ပို႔လႊတ္ၿပီး မေနာကံ ေမတၱာလို႔ ေခၚတဲ့ စိတ္ထဲက မပါရင္ ဆားမပါတဲ့ ဟင္းလုိ႔ ေပါ့ရႊတ္ရႊတ္ပဲ ရွိေတာ့မွာေပါ့။
ေနာက္တစ္ခုကေတာ့ ေမတၱာပို႔တဲ့ေနရာမွာ အမူအရာ သံုးခုရွိေသးတယ္၊ စကားနဲ႔ ရြတ္ဆိုၿပီး ပို႔ရတဲ့ ၀စီကံေမတၱာ၊ ကိုယ္ထိလက္ေရာက္ သတၱ၀ါေတြ ခ်မ္းသာေစဖုိ႔ ဆိုၿပီး ပို႔သတဲ့ ကာယကံေမတၱာ။ ဥပမာ သတၱ၀ါတစ္ေကာင္ ေထာင္ေျခာက္ထဲမွာ မိေနတာကိုေတြ႔တယ္၊ အဲဒါကုိ ၾကည့္ၿပီးေတာ့ က်မ္းမာပါေစ ခ်မ္းသာပါေစ၊ ေဘးရန္က လြတ္ပါေစလို႔ စိတ္ပါလက္ပါ ႏႈတ္ကလဲ ရြတ္ၿပီး ပို႔ပါေသာ္လည္း ကုိယ္ စိတ္ပါတဲ့အတြက္ ကိုယ့္အတြက္ေတာ့ အရင္ေအးျမတဲ့ သုခ ခံစားရေပမယ့္ အဲဒီသတၱ၀ါအတြက္ အခ်ဳပ္ေႏွာင္က မလြတ္ေသးတဲ့အတြက္ ခ်မ္းသာရာ မရဘူးေလ၊ ဒါ့ေၾကာင့္ ကာယကံေမတၱာနဲ႔ ထိေရာက္ေအာင္ လႊတ္ေပးမယ္၊ လြတ္ေအာင္ တနည္းနည္းနဲ႔ ႀကံေဆာင္ေပးမယ္ဆိုရင္ တကယ့္ လက္ေတြ႔ ခ်မ္းသာကို ရမွာေပါ့။ ေနာက္ ဆာေလာင္ေနတဲ့ သူတစ္ေယာက္ ကိုယ့္ေရွ႕ေမွာက္ ေရာက္ေနတယ္၊ စားစရာတစ္ခုခု ေကၽြးလိုက္ျခင္းဆိုတဲ့ ကာယကံ ကုသုိလ္ေလးပါ တြဲလုိက္မယ္ဆိုရင္ ႏွစ္ဦးစလံုး ေမတၱာရဲ့အက်ိဳးခံစားရမယ္ေလ။ အေရးႀကီးဆံုးကေတာ့ ၀စီကံေမတၱာပို႔ပို႔၊ ကာယကံေမတၱာပဲ ျပဳျပဳ စိတ္ပါလက္လက္ေလးနဲ႔ မေနာကံ မျဖစ္မေန တြဲဖက္ရမယ္လုိ႔ ဆိုလိုပါတယ္။
ေနာက္ အဲဒီလို ပြါးေနရင္းပဲ ပြါးေနတဲ့ စိတ္ကေလးကို ျပန္စစ္ၾကည့္၊ ယခင္ ပြါးတဲ့စိတ္နဲ႔ အခု ပြါးလိုက္တဲ့စိတ္ မတူတာကုိ သမာဓိအားေကာင္းရင္ ေကာင္းသေလာက္ ေတြ႔ရမယ္၊ မၿမဲတဲ့ အနိစၥ သေဘာ၊ ကိုယ့္အလိုကုိ မေဆာင္တဲ့ အနတၱသေဘာ၊ ဆင္းရဲျခင္းဆိုတဲ့ ဒုကၡသေဘာလို႔ ေခၚတဲ့ လကၡဏာေရး သံုးပါးကို ထင္ျမင္ေအာင္ ႏွလံုးသြင္းပါလို႔ နံပါတ္ (၂) ေန႔စဥ္က်င့္၀တ္ကို ခ်မွတ္ေပးျပန္ပါတယ္။
ယခုလုိ ရႈျခင္းဟာ ေရွးပါရမီ(ယခုလို ျပဳခဲ့ဘူးတဲ့ ေရွးကံ)အားနည္း လို႔ ရဟႏၱာ မျဖစ္ေသးေသာ္လည္း ေနာက္ ဘုရားသာသနာနဲ႔ ႀကံဳတဲ့အခါ ပါရမီ ကုသုိလ္ထူးျဖစ္ပါတယ္။ အခုဘ၀မွာလည္း ေလာကီဘက္မွာ ေမတၱာအက်ိဳးအတိုင္း ေကာင္းက်ိဳးခံစားရလိမ့္မယ္။
၃။ ဘုရားမ်က္ႏွာသစ္ေတာ္ေရ၊ ေသာက္ေတာ္ေရမ်ားကို ဆက္ကပ္ လွဴဒါန္း ကုသုိလ္ယူ၍ ဘုရား၀တ္ျပဳျခင္း။
ဒါကေတာ့ သာသနာ့ ၀န္ထမ္းေတြအတြက္ ရွိခုိးရမယ္လုိ႔ ဥပေဒ မခ်မွတ္ေပမယ့္ မျဖစ္မေန ျပဳသင့္တဲ့ က်င့္၀တ္ တစ္ခုပါ၊ ဘုရားရွင္ကသာ ဒါကေတာ့ ကုသိုလ္ ဒါကေတာ့ အကုသုိလ္ စသည္ ေဟာၾကားမထားခဲ့ရင္၊ ကုသုိလ္ရဲ့ ေကာင္းက်ိဳး အကုသုိလ္ရဲ့ မေကာင္းက်ိဳးေတြကို ဒကာ ဒကာမေတြကို ေဟာၾကား ညႊန္ျပ မဆံုးမခဲ့ရင္ က်န္ခဲ့တဲ့အခု သာသနာမွာ တာ၀န္ထမ္းေဆာင္ေနၾကတဲ့ ရဟန္းေတာ္ေတြ အဖို႔ လွဴမယ့္ သူ မရွိလုိ႔ တရားအားထုတ္ဖုိ႔ ခဲယဥ္းၾကမယ္ေလ။ အဲဒီေက်းဇူးေလးကိုပဲ အာရုဏ္ျပဳၿပီး ရွိခုိး ထုိက္ေနပါၿပီ။
၄။ သာသနာ့တာ၀န္ ထမ္းေဆာင္ႏိုင္ရန္ ေမတၱာပို႔ ဆင္ျခင္၍ အရုဏ္ဆြမ္း ဘုဥ္းေပးၾကျခင္း။
ကိုယ္နဲ႔ ေဆြမေတာ္ မ်ိဳးမစပ္ သဒၶါတရားသက္သက္နဲ႔ ဤဆြမ္းနဲ႔ ပစၥည္းေလးပါးကို လွဴဒါန္းၾကကုန္ေသာ ဒါယကာ ဒါယိကာမ အေပါင္း နတ္အေပါင္းတုိ႔ေဘးရန္ကင္းကြာ က်မ္းမာ ခ်မ္းသာ ၾကပါေစ။ ဒုကၡ ေတြ ၿငိမ္းၾကပါေစ၊ စီးပြါးေတြ အဆင္ေျပၾကပါေစ၊ စသည္ကို ဆြမ္းအလွဴခံေနစဥ္မွာပဲ မ်က္လံုးကို မွိတ္ၿပီး လႈိက္လႈိက္လွဲလွဲ ေမတၱာ ပို႔သၿပီး ဆင္ျခင္ အမွ်ၾကရမယ္။ ေနာက္ၿပီး ဤဆြမ္းကို ဘုဥ္းေပးျခင္းဟာ ဆာေလာင္ မြတ္သိတ္ျခင္းကုိ ပယ္ေဖ်ာက္ရံု သာသနာ့တာ၀န္ကို ထမ္းေဆာင္ႏိုင္ဖုိ႔သာ ရည္မွန္းၿပီး သံုးေဆာင္ပါ့မယ္လုိ႔ အဓိ႒ာန္ျပဳၾကရတယ္။ ျပဳျပဳသမွ် ကုသုိလ္အဖို႔ကိုလည္း မိဘ ဆရာ သံဃာေတာ္ေပါင္း ဒါယကာ ဒါယိကာမ အေပါင္း နတ္အေပါင္းတို႔အားလည္း အမွ် ေပးေ၀ၾကဖုိ႔ ကိုလည္း ခ်မွတ္ေပးပါတယ္။
၅။ ေက်ာင္းနဲ႔ ပတ္၀န္းက်င္ကို သန႔္ရွင္း ေသနာသန က်င့္၀တ္ကို ျဖည့္က်င့္၍ ကုသုိလ္ပါရမီ ရယူျခင္း။
စိတ္ခ်မ္းသာမႈကို ေပးေစတဲ့အထဲမွာ ပတ္၀န္းက်င္ သန္႔ရွင္းေရးက အဓိက ပါ၀င္ပါတယ္၊ ေခတၱခဏ ေက်ာင္းမွာ ေနတံုး ေက်ာင္းပတ္၀န္းက်င္ သန္႔ရွင္းေရးကုိ ျပဳလုပ္ရင္း ကုသုိလ္ရေစခ်င္တာလဲ နံပါတ္ ၅ အခ်က္ပါ။
၆။ ေခတၱ ဆင္ျခင္ပြါးမ်ား အနားယူျခင္း။
ျခေသၤ့ဆိုတဲ့ သတၱ၀ါဟာ ေရွ႕က သားေကာင္းကို ဖမ္းဖို႔အတြက္ အားယူဖုိ႔ ေနာက္ကို တစ္လွမ္း ဆုတ္တက္ ပါတယ္၊ ကိေလသာတုိက္ပြဲ၀င္ ရွင္ရဟန္းတို႔အတြက္လဲ အင္အားျဖစ္ေစဖုိ႔ အနားယူ က်ိန္းဆက္ ၾကတဲ့အခ်ိန္ကလဲ မျဖစ္မေန ခ်မွတ္ေပးရတဲ့သေဘာပါ။
၇။ (၉း၀၀)မွ (၁၀း၀၀)ထိ တရားထိုင္ ရႈပြါးနည္းကို နာယူ ပြါးမ်ားျခင္း။ (ပရိပတၱိလုပ္ငန္း)
၈။ (၁၀း၀၀)မွ (၁၀း၃၀)ထိ က်က္မွတ္စရာရွိေသာ ဗုဒၶစာေပမ်ားကို က်က္မွတ္ျခင္း။(ပရိယတၱိလုပ္ငန္း)
၉။ ေရခ်ိဳးျခင္း(၁၀း၃၀)မွ (၁၁း၀၀)ထိ ေရခ်ိဳးတုိင္း ဤေရသည္ ေအးျမၿပီး ကိုယ္ လက္ စသည္ကို သန႔္ရွင္းၾကည္လင္ေစသလို သတၱ၀ါမ်ားလည္း ေရလို ေအးျမၿပီး ကိေလသာ အညစ္အေၾကးမွ ကင္း၍ ကိုယ္ေရာစိတ္ပါ ၾကည္လင္ သန္႔ရွင္းၾကပါေစ ဟု ေမတၱာပြါး၍ ျဖစ္ပ်က္ရႈျခင္း။
၁၀။ (၁၁း၁၅)မွ (၁၂း၀၀)ထိ သာသန တာ၀န္ ထမ္းေဆာင္ႏိုင္ရန္ ေမတၱာပို႔ ဆင္ျခင္ အမွ်ေ၀၍ ေန႔ဆြမ္းဘုဥ္းေပးျခင္း။ (အရုဏ္ဆြမ္းဘုဥ္းေပးနည္းတူ ေမတၱာပြါးျခင္း)
(အစၦရသဃၤာတမတၱမၸိ ဘိကၡေ၀ ေမတၱစိတၱံ ဘာေ၀ထ၊ ရ႒ပိ႑ံ ဘုဥၨတိ)
၁၁။ (၁၂း၀၀) မွ (၁၂း၃၀)အထိ ဆင္ျခင္ပြါးမ်ား၍ အနားယူျခင္း။
၁၂။ (၁း၀၀)မွ (၂း၀၀)အထိ မိမိ သင့္ေလ်ာ္အဆင္ေျပမည့္ ေနရာမွာ သင့္ေလ်ာ္သလို ဗုဒၶစာေပမ်ားကုိ ေလ့လာက်က္မွတ္ျခင္း။
၁၃။ (၂း၀၀) မွ (၃း၃၀) သက္သာသလို တရားႏွလံုးသြင္း ပြါးမ်ားျခင္း။
၁၄။ (၃း၃၀)မွ (၅း၀၀)အထိ ဗုဒၶစာေပမ်ားကို က်က္မွတ္ျခင္း(ပရိယတၱိလုပ္ငန္း)
၁၅။ (၅း၀၀)မွ (၆း၀၀)အထိ သမဂၢအခ်င္းခ်င္း အက်ိဳးရွိမည့္အျပစ္မရွိေသာ စကားေျပာဆိုေဆြးေႏြးျခင္း။
၁၆။ (၆း၀၀)မွ (၇း၃၀)အထိ ေက်ာင္းႏွင့္ ပတ္၀န္က်င္ကို သန္႔ရွင္းျခင္းေသနာသန၀က်င့္၀တ္ကို ျဖည့္က်င့္၍ ကုသုိလ္ ပါရမီကို ရယူျခင္း။
၁၇။ သာသနာ့တာ၀န္ကို ထမ္းေဆာင္ႏိုင္ရန္ ေဆးအျဖစ္ ေမတၱာပို႔ ဆင္ျခင္ အမွ်ေ၀၍ ေဖ်ာ္ရည္ ဘုဥ္းေပးျခင္း။ အလွဴရွင္တုိ႔ကို ေမတၱာပို႔ အမွ်ေ၀ျခင္း။
၁၈။ (၇း၃၀)မွ (၈း၀၀)အထိ ဆင္ျခင္ပြါးမ်ား ေခတၱ အနားယူျခင္း။
၁၉။ (၈း၀၀)မွ (၉း၀၀)အထိ ဘုရား၀တ္ျပဳရွိခုိးျခင္း။
၂၀။ (၉း၀၀)မွ (၁၀း၀၀)ထိ စႀကၤန္ေလွ်ာက္၍ တရားႏွလံုးသြင္း ပြါးမ်ားျခင္း။
၂၁။ (၁၀း၀၀)မွ စ၍ တရားႏွလံုးသြင္း ဆင္ျခင္၍ အိပ္စက္ အနားယူျခင္း။ စတဲ့ ေန႔စဥ္တာ၀န္ေတြနဲ႔ သံုးရက္တာ ကုသုိလ္လုပ္ငန္းေတြ လုပ္ခြင့္ရေအာင္ စီမံေပးထားပါတယ္။ အေလ့အက်င့္မရွိေတာ့ အစပိုင္း ဘာပဲလုပ္လုပ္ ပင္ပန္းၾကမယ္၊ ပံုမွန္ သံုးနပ္ စားသံုးေနၾကတဲ့ သူေတြအတြက္ ညေနစာ တစ္နပ္ ေလ်ာ့သြားေတာ့ စိတ္ထဲ ကသိကေအာက္ ျဖစ္ၾကမယ္ေပါ့၊ ဒါေပမယ့္ ဒါလည္း အေလ့အက်င့္တစ္ခုပါ။ စားေနက် မုိ႔လို႔ စားခ်င္ေနတာ၊ ခႏၶာကိုယ္ရဲ့ အလိုကို လိုက္ေနလုိ႔ လိုခ်င္ ေတာင့္တ ေနတာပါ။ ထမင္း တစ္နပ္ စားရဖုိ႔အတြက္ ျပဳလုပ္ရတဲ့ တာ၀န္ေတြ ဘယ္ေလာက္မ်ားတယ္ဆိုတာ ေသခ်ာေတြးၾကည့္ရင္ သိပါတယ္၊ အရင္ဆံုးရွာရ ေဖြရတဲ့ တာ၀န္ေတြ၊ ရရွိလာျပန္ေတာ့လည္း စီမံရတဲ့ တာ၀န္ေတြ ၊ ခ်က္ရ ျပဳတ္ရတဲ့တာ၀န္ေတြ၊ ေပးလိုက္ရတဲ့အခ်ိန္ေတြ မနဲပါဘူး။ သာသနာ့တာ၀န္ကို ထမ္းေဆာင္မယ္လို႔ ရည္ရြယ္သူေတြအတြက္ ဘုရားရွင္က တာ၀န္ တစ္ခု ေပါ့ေအာင္ ေစာင့္ထိန္းခုိင္းျခင္းပါ။
ဒီလိုနဲ႔ ယေန႔ဆို သံုးရက္ ျပည့္ေျမာက္လို႔ ေနာက္ရက္ေတြဆို မိသားစုတာ၀န္၊ အလုပ္တာ၀န္ေတြ ထမ္းေဆာင္ရေတာ့မယ္၊ ေခတၱ ႀကံဳရခဲတဲ့ ဒုလႅဘ ကုသုိလ္ကုိ ယူၾကၿပီးေတာ့ လူ႔ေလာကထဲ ျပန္၀င္ၾကေတာ့မယ့္ ဒုလႅဘရဟန္းေတြ လူ၀တ္လဲၾကေတာ့မယ့္ေန႔ေပါ့။ ရဟန္း၀တ္ေနစဥ္အတြင္း ဘယ္ေလာက္ပဲ ကာယကံ ၀စီကံ မေနာကံေတြကို ေစာင့္ထိန္းခဲ့ ေစာင့္ထိန္းခဲ့ ပုထုဇဥ္တို႔ သဘာ၀ အမွားဆိုတာ မကင္းႏိုင္ၾကဘူး၊ လစ္ဟင္းတဲ့တာ၀န္ေတြလည္း ရွိခဲ့မယ္၊ ျပဳက်င့္ရမယ့္ ၀တၱရားေတြလည္း က်န္ခဲ့လိမ့္မယ္၊ ဒါေတြကို ျမင္လို႔ ဆရာေတာ္က ရဟန္း သိကၡာခ်ၿပီး ခ်က္ျခင္း လူ၀တ္လဲမေပးပဲ သာမေဏ ဘ၀နဲ႔ ေက်ာင္းရဲ့ သန္႔ရွင္းေရးေတြကို ထပ္မံ လုပ္ခုိင္းတယ္။ ေက်ာင္းရွိ သံဃာေတာ္ေတြထံ အျပစ္ေတြ ေျပေလ်ာ့ဖုိ႔ ၀န္ခ် ေတာင္းပန္ခုိင္းတယ္၊ ျပန္ၿပီး အပ္ထားခဲ့မယ့္ သကၤန္းေတြကိုလည္း ေလွ်ာ္ဖြတ္သန္႔စင္ၿပီးမွ သာမေဏကေန လူ၀တ္ လဲေစတယ္၊ ငါးပါးသီလကို လည္း ခါး၀တ္ပုဆိုးကဲ့သလို႔ လုံၿခံဳေအာင္ ေစာင့္ထိန္းဖို႔ အထပ္ထပ္ မွာၾကား၊ ရခဲတဲ့ ကုသုိလ္ကို ေနာက္ထပ္ ယူတက္ေအာင္ ေလ့က်င့္ သင္ၾကား၊ သံုးရက္တာ ထမ္းေဆာင္ခဲ့တဲ့ သာသနာ့ တာ၀န္ေတြကို ညေနပုိင္းမွာ အဆံုးသတ္ေစခဲ့ပါတယ္။
မိမိတုိ႔အဖို႔ သာသနာမွာ တစ္မိနစ္ပဲ ေနခဲ့ ေနခဲ့၊ တစ္နာရီပဲ ၾကာခဲ့ၾကာခဲ့၊ မိမိအတြက္လည္း ေကာင္းက်ိဳးေဆာင္ရြက္ႏိုင္ၿပီး သူတစ္ပါးအတြက္လည္း ေကာင္းက်ိဳးေဆာင္ရြက္ႏုိင္ခဲ့မယ္ဆိုရင္ ၾကည္ႏႈးစရာပါ။ ငါေတာ့ျဖင့္ သံုးရက္ထဲ ေနႏိုင္ခဲ့တယ္၊ သူကေတာ့ျဖင့္ တစ္လ။ အခ်ိဳ႕မ်ားဆို ႏွစ္နဲ႔ခ်ီၿပီး ၾကာခဲ့တာ ဆိုၿပီး ၀မ္းနည္း ၀မ္းသာ ျဖစ္စရာ မလုိပါဘူး၊ ေနထိုင္တဲ့အခ်ိန္ေလးမွာ ေနထုိင္ႏုိင္ သေလာက္ကေလးပဲ ေကာင္းေအာင္ ေနႏိုင္ခဲ့မယ္ဆိုရင္ ဘ၀ ေနာင္ေရး စိတ္ေအးရပါတယ္။ အေကာင္းဆံုး အခ်ိန္မွာ အေကာင္းဆံုးအခ်ိန္ေလးေတြနဲ႔ အေကာင္းဆံုး အခြင့္အေရးေတြကို ယူတက္ဖုိ႔၊ တိုေတာင္းလွတဲ့ လူ႔ဘ၀မွာ ရခဲလွတဲ့ အခြင့္အေရးကို အသံုးခ်တက္ဖို႔ အေရးႀကီးဆံုးဆိုတာ သိလိုက္မယ္ဆိုရင္ ေက်နပ္ ႏိုင္ၾကပါတယ္။ ေနာင္ အားလပ္ရက္မ်ား ရရွိတဲ့အခ်ိန္မွာ ေက်ာင္းတိုက္ရဲ့ ေ၀ယ်ာေ၀စၥေတြကို လာေရာက္ ကုသုိလ္ျပဳႏိုင္ၾကပါေစ၊ မိမိတို႔ရဲ့ သားသမီးေတြကိုလည္း သာသနာ့ တန္ဘိုးကို မိမိသိသေလာက္ ေျပာျပၿပိး ျဖန္႔ေ၀ႏိုင္ၾကပါေစ။ သာသနာ့အေမြေတြကိုလည္း လက္ဆင့္ကမ္း ျဖန္႔ေ၀ႏိုင္ၾကပါေစ၊ တန္ဘိုးရွိလွတဲ့ သာသနာေတာ္ႀကီးကို တန္ဘိုးရွိလွတဲ့ လူ႔ဘ၀ႀကံဳခုိက္ အရွည့္ခန္႔ တည္တန္႔ဘို႔ ေထာက္ပံ့လွဴဒါန္း ႏိုင္ၾက ပါေစလို႔ စာေရးသူအေနနဲ႔ ဘ၀ေကာင္းက်ိဳး ေမွ်ာ္ကိုးၿပီး ဆုေတာင္းေပးလိုက္ပါတယ္။
ဘိကၡဳပ႑ိ(လကၤာဒီပေက်ာင္းသား)
အေၾကာင္းအရာ စပ္မိေအာင္ ျပန္တြဲျပရမယ္ဆိုရင္ေတာ့ ၂၃ ရက္ေန႔ ညေနပုိင္း ဆံခ်၊ သကၤန္းေတာင္း၊ ကုိရင္၀တ္ၾကၿပီး ေနာက္ေန႔ ၂၄ရက္ေန႔မွာ သိမ္တက္ၿပီး ျမင့္ျမတ္တဲ့ ရဟန္းေဘာင္ကို ေရာက္ရွိပါတယ္၊ ကုိရင္ဘ၀တံုးကေတာ့ သရဏဂုံ ေဆာက္တည္ၿပီး ဆယ္ပါးသီလ ခံယူ၊ ၁၀၉ ပါးေသာ ရွင့္က်င့္၀တ္ကို ေဆာက္တည္ရတယ္။ ရဟန္းသိကၡာေတာ္ေတြကေတာ့ သီးသန္႔ ခံယူစရာမလိုေတာ့ပါဘူး၊ ဒါက ဘုရားရွင္ရဲ့ ခ်မွတ္ေတာ္မူ ထူးျခားခ်က္ တစ္ခုပါ၊ သိမ္အတြင္းမွာကတည္းက ရဟန္းမျဖစ္ခင္ သာမေဏကို ေမးျမန္းစရာရွိတဲ့ ေမးခြန္းေတြ ေမး၊ တာ၀န္ယူရမယ့္ ဆရာသမားကို အပ္ႏွံၿပီး ကမၼ၀ါစာ လို႔ေခၚတဲ့ ရဟန္းျပဳရမယ့္ လုပ္ထံုးလုပ္နည္းကို သံဃာေတာ္ေတြက ရြတ္ဆုိၿပီး ေနာက္ဆံုး ဓာရယာမိ ဆိုတဲ့ စာလံုး ဆံုးတာနဲ႔ တၿပိဳင္နက္ထည္းမွာ က်င့္သံုးရမယ့္ သိကၡာပုဒ္ ၂၂၇(အက်ဥ္း)ေတြ အလိုအေလွ်ာက္ တည္သြားပါၿပီ။
ခဏတာ ေနရမယ့္ ဘုရားသာသနာေတာ္မွာ လိုက္နာေစာင့္ထိန္းရမယ့္ စည္းကမ္းေတြ၊ က်င့္ေဆာင္ရမယ့္ ၀တၱရားေတြ၊ အလြန္ မ်ားလွပါတယ္။ စာေပ ပရိယတ္ က်င့္ႀကံၿပီး ေလ့လာမယ့္ သံဃာေတာ္ေတြအတြက္ ပရိယတၱိလုပ္ငန္း၊ တရားဘာ၀နာအားထုတ္ၿပီး ခ်မ္းသာကို ရွာၾကမယ့္ သံဃာေတာ္ေတြအတြက္ ပရိပတၱိလုပ္ငန္းရယ္လို႔ အဓိက သာသနာ့တာ၀န္ ႏွစ္ခု ရွိတဲ့အနက္ သံုးရက္တာ ေနစဥ္ကာလအတြင္းမွာ ထုိတာ၀န္ႏွစ္ခုစလံုးကို ထမ္းေဆာင္ႏိုင္ေအာင္ ဓာတ္ေတာ္တိုက္ (ေရႊတိဂံုအသင္းေတာ္)ဆရာေတာ္ကေန ေသခ်ာ စီစဥ္ၿပီး ေန႔စဥ္တာ၀န္ေတြ ခ်မွတ္ေပးထားခဲ့တယ္၊ က်င့္ေဆာင္ရမယ့္ ၀တၱရားေတြကို မဟာဂႏၶာရံုဆရာေတာ္ရဲ့ မူအတိုင္းခ်မွတ္ေပးခဲ့တယ္၊ ဒါကလည္း တူညီတဲ့ ၀တၱရားရွိေအာင္ စီစဥ္ရလို႔ပါ၊ တရားအားထုတ္ပံုေတြကေတာ့ နည္းမ်ိဳးစံု ဘယ္လိုရွိရွိ၊ ခ်မ္းသာသလို က်င့္ေဆာင္ဖို႔ ခြင့္ျပဳထားပါတယ္။ အဓိကကေတာ့ ဘုရားေဟာ နည္းအတိုင္းျဖစ္ရမယ္ေပါ့။
ဆရာေတာ္ကိုယ္တိုင္ စီစဥ္ေပးထားခဲ့တဲ့ ဒုလႅဘ ရွင္ရဟန္းမ်ားအတြက္ တစ္ေန႔တာ က်င့္စဥ္ကုိ အက်ဥ္းမွ် ေဖၚျပရင္--
၁။ နံနက္ အိပ္ယာမွ ႏိုး ႏိုးျခင္း သတိကို စိတ္မွာကပ္ ဗုဒၶါႏုႆတိႏွင့္ ျဖစ္ပ်က္ရႈျခင္း။
(တစ္ႏွစ္ပတ္လံုး လိုခ်င္မႈေလာဘ၊ လိုခ်င္တာမရလို႔ ျဖစ္ေပၚတက္တဲ့ေဒါသနဲ႔ အဲဒီႏွစ္ခု လြမ္းမုိးလာရင္ အေကာင္းအဆို အေၾကာင္းအက်ိဳးကုိ ဘာမွ မျမင္တက္တဲ့ေမာဟ သေဘာတရားေတြဟာ အခု ဒုလႅဘ ရဟန္းေတာ္ေတြရဲ့ သႏၱာန္မွာ ကိန္းေအာင္ေနမွာပါ၊ အဲဒါေတြကို အခုလို ခဏတာသာသနာ့တာ၀န္ကို ထမ္းေဆာင္ခ်ိန္မွာ မျဖစ္ေပၚရေလေအာင္ဆိုတဲ့ရည္ရြယ္ခ်က္နဲ႔ အစားထုိးအာရုဏ္ တစ္ခု စီစဥ္ေပးထား တယ္ေလ၊ ဘုရားရွင္ကို စိတ္ထဲမွာ အၿမဲ ျမင္ေနေအာင္၊ ဘုရားရွင္ရဲ့ သတၱ၀ါေတြအေပၚထားရွိတဲ့ ေက်းဇူးေတာ္ေတြရဲ့ ဂုဏ္ေတာ္ေတြကို စိတ္ထဲမွာ ၿမဲေနေအာင္ ဂုဏ္ေတာ္ေလးေတြ ပြါးေနမယ္ဆုိရင္ မေကာင္းတဲ့ ေလာဘ ေဒါသ ေမာဟေတြ နဲႏိုင္သမွ် နဲသြားမယ္၊ က်ဲႏိုင္သမွ် က်ဲသြားမယ္၊ အဲဒီ ကိေလသာ အပူမီေတြ ေလ်ာ့ေလေလ၊ စိတ္ခ်မ္းသာမႈ ရေလေလပါ၊ စိတ္ခ်မ္းသာမႈ ရမွ တရားထူးဆိုတာ ေပၚလာမွာပါ။ ဒါ့ေၾကာင္မုိ႔လို႔ ဆရာေတာ္က အိပ္ယာထလွ်င္ ဘုရားရွင္ ဦးတင္လက္အုပ္ ခ်ီရမယ္၊ ခ်ီရင္းခ်ီရင္း ပ်က္ယိုယြင္း နာမ္တြင္း သတိထားရမယ္ ဆိုတဲ့အတိုင္း အိပ္ယာမွ ႏိုး ႏိုးျခင္း ပက္လက္ပဲျဖစ္ျဖစ္၊ ေစာင္းလွ်က္ပဲျဖစ္ေစ ၀ိပႆီ၊ သိခီ၊ ေ၀ႆဘူ၊ ကကၠဳသံ၊ ေကာဏာဂုမ္၊ ကႆပ၊ ေဂါတမ ဘုရား (၇)ဆူအား အာရံုျပဳၿပီးေတာ့ နဖူးေပၚ(သို႔မဟုတ္) ရင္ဘက္မွာ လက္အုပ္ခ်ီၿပီး ေသာဟံ နေမာ ဘဂ၀ေတာ နေမာ သတၱႏၷံ သမၼာ သမၺဳဒၶါနံ လို႔ု ရြတ္ဆိုၿပီး ခႏၶာကိုယ္တြင္း ျဖစ္ပ်က္ေနတဲ့ နာမ္တရားရုပ္တရားေတြကို ရႈပါ။ သတိထားၿပီး အေလ့အက်င့္လုပ္ယူပါ။ ေနာက္ပိုင္း အေလ့က်င့္မ်ားလာတာနဲ႔အမွ် အလိုလို သတိယွဥ္ၿပီး ျဖစ္သြားပါလိမ့္မယ္။ လူ႔ဘ၀ဆိုတာ တိုေတာင္းလွတဲ့ ဘ၀ေလးပါ။ အဲဒီဘ၀ေလးကို ရခုိက္အခ်ိန္ေလးမွာ အခုလို ေကာင္းတဲ့ အက်င့္ေတြကို ဆက္လက္ ျပဳက်င့္ႏိုင္ၾကမယ္ဆိုရင္ သင္ရဟန္းတုိ႔အတြက္ ဘ၀ေကာင္းက်ိဳးေတြ ခံစားလာရမယ္၊ ဧဟိ ပႆိက(လာစမ္းပါ၊ မယံုရင္ လက္ေတြ အခုဘ၀မွာပဲ လုပ္ၾကည့္ က်င့္ၾကည့္စမ္းပါ)လုိ႔ ရဲ၀ံ့တဲ့ ျမတ္စြာဘုရားရဲ့ စိန္ေခၚသံ လို ျမတ္စြာဘဳရားသားေတာ္ပီပီ ရဲ၀ံစြာ အာမခံခ်က္ တစ္ခုပါ။ လုိ႔ နံပါတ္တစ္ ေန႔စဥ္က်င့္၀တ္ကို ခ်မွတ္ေပးထားတယ္ေလ။
၂။ ကိုယ္လက္ မ်က္ႏွာ သန္႔ရွင္း၍ သတိထားကာ ေမတၱာ ဘာ၀နာ ပြါးမ်ားၿပီး ျဖစ္ပ်က္ရႈျခင္း။
မ်က္ႏွာသစ္လွ်င္ ေရကိုျမင္ ၾကည္လင္ေမတၱာ ပြါးရမယ္၊ ပြါးရင္း ပြါးရင္း ပ်က္ယုိယြင္း နာမ္တြင္း သတိထားရမယ္ ဆိုတဲ့အတိုင္း မ်က္ႏွာသစ္၍ ေရကိုျမင္တိုင္း ေရသည္ ေအးျမ ၾကည္လင္သလို သတၱ၀ါ အားလံုး ေရလို ေအးျမ၍ ကိုယ္ေရာ စိတ္ပါ ၾကည္လင္ ခ်မ္းေျမ့ၾကပါေစ ဟု လႈိက္လႈိက္လွဲလွဲ စိတ္ပါ လက္ပါ ေမတၱာ ဘာ၀နာ ပြးမ်ားပါ။ ပြါးရင္း ပြါးရင္း အခုေလးတင္ပဲ ပြါးေနတဲ့ စိတ္က အခု မရွိေတာ့ဘူး၊ ေပ်ာက္သြား၊ ပ်က္သြားၿပီး စသည္ျဖင့္ ျဖစ္ပ်က္ရႈပါ၊ အဲဒါေၾကာင့္ ဘယ္အရာမွ မၿမဲ အနိစၥပါတကား ဟု ဆင္ျခင္ပြါးမ်ားပါ။
ဟုတ္ပါတယ္။ လူဆိုတာ တစ္ေန႔တာ ပင္ပန္းၾကလို႔ အိပ္စက္အနားယူၿပီး ေနာက္တေန႔ ျပန္လည္ ႏိုးထလာၾကတိုင္း အညစ္အေၾကးေတြကို ေဆးေၾကာသုတ္သင္၊ လန္းဆန္းသြားေအာင္ မ်က္ႏွာကို စင္ၾကယ္ေအာင္ ေရကို အသံုးျပဳၾကရပါတယ္။ ေရဆိုတဲ့ ဓာတ္က ေအးျမတဲ့သေဘာကို ေဆာင္တယ္ေလ။ ေန႔စဥ္ ထိေတြ႔ရတဲ့ အခါတိုင္းမွာ အဲဒီအခ်ိန္ေလးမွာပဲ ေရ ေအးသလုိ သတၱ၀ါေတြ အားလံု းေအးျမၾကပါေစ။ စိတ္ခ်မ္းသာကိုယ္က်မ္းမာစြာနဲ႔ မိမိတို႔ရဲ့ တာ၀န္ကို ေက်ျပြန္စြာ ထမ္းေဆာင္ ႏိုင္ၾကပါေစ လုိ႔ စိတ္ပါ လက္ပါေလး ပို႔တက္တဲ့ အေလ့အက်င့္ ေမြးရမယ္။ ဒီေနရာမွာ ေမတၱာပို႔တာန႔ဲ ပက္သက္လို႔ ႏွစ္ခု ေျပာခ်င္တယ္၊ ေရွးတံုးက ကပၸိယႀကီး တစ္ေယာက ္ေမတၱာပို႔သလို ျဖစ္မွာ စုိးလုိ႔ပါ။ ေန႔စဥ္ ဘုရားရွိခုိးတိုင္း ေၾကးစည္ေလး တေႏွာင္ေႏွာင္နဲ႔ ေမတၱာပို႔ေနက်ပါ၊ တစ္ေန႔ေတာ့ ရြာေတာင္ပိုင္းကို သြားရင္း ခ်က္ႀကီးဆိုတဲ့ သူငယ္ခ်င္းတစ္ေယာက္နဲ႔ စကားမ်ား ရန္ျဖစ္လာခဲ့တယ္၊ ေနာက္ေန႔ မုိးလင္း ေၾကးစည္တီးၿပီး ေမတၱာအပို႔မွာေတာ့ သတၱ၀ါေတြ အားလံုး က်မ္းမာ ခ်မ္းသာ ၾကပါေစ၊ ေဘးရန္ေတြ ေအးခ်မ္းၾကပါေစ စသည္ ေမတၱာ ပို႔ၿပီးအဆံုးမွာ ရြာေတာင္ပိုင္းက ခ်က္ႀကီးတစ္ေယာက္ မပါ လုိ႔ ခၽြင္းခ်က္ ခ်န္ထားခဲ့ေလရဲ့၊ ဆိုလိုရင္းကေတာ့ တစ္ေန႔တာ ကာလ အခ်ိန္တိုေလးအတြင္းမွာ စီးပြါးေရးကိစၥ လူမႈေရးကိစၥေတြနဲ႔ လံုးပန္းၿပိး မေက်နပ္တာေတြ အဆင္မေျပခဲ့တာေတြ ကိုယ္စီ ရွိခဲ့ၾကမွာပါ၊ အဲဒီ မေက်နပ္တာေတြကို ေမတၱာပို႔ေနစဥ္မွာ မျမင္မိေစဖုိ႔၊ ျမင္မိ ၾကားမိေနၿပီဆိုရင္လည္း အဲဒီလို သူေတြကို ကိုယ့္စိတ္ထဲက ေၾကေအး ခြင့္လႊတ္၊ ျဖဴစင္တဲ့ စိတ္ကေလးနဲ႔ ပို႔သလုိက္တဲ့ ေမတၱာေၾကာင့္ သူ ၾကားသည္ ျဖစ္ေစ မၾကားသည္ျဖစ္ေစ ကိုယ့္စိတ္ထဲမွာေတာ့ ေဒါသ မာန္မာနဆိုတဲ့ အပူေတြနဲနဲ ေလ်ာ့သြားေလ၊ စိတ္ခ်မ္းသာမႈဆိုတဲ့ ေအးျမတဲ့ဓာတ္က ပိုကဲ လာေလပါ။ ၀စီကံ ေမတၱာသာ တာ၀န္အရ ပို႔လႊတ္ၿပီး မေနာကံ ေမတၱာလို႔ ေခၚတဲ့ စိတ္ထဲက မပါရင္ ဆားမပါတဲ့ ဟင္းလုိ႔ ေပါ့ရႊတ္ရႊတ္ပဲ ရွိေတာ့မွာေပါ့။
ေနာက္တစ္ခုကေတာ့ ေမတၱာပို႔တဲ့ေနရာမွာ အမူအရာ သံုးခုရွိေသးတယ္၊ စကားနဲ႔ ရြတ္ဆိုၿပီး ပို႔ရတဲ့ ၀စီကံေမတၱာ၊ ကိုယ္ထိလက္ေရာက္ သတၱ၀ါေတြ ခ်မ္းသာေစဖုိ႔ ဆိုၿပီး ပို႔သတဲ့ ကာယကံေမတၱာ။ ဥပမာ သတၱ၀ါတစ္ေကာင္ ေထာင္ေျခာက္ထဲမွာ မိေနတာကိုေတြ႔တယ္၊ အဲဒါကုိ ၾကည့္ၿပီးေတာ့ က်မ္းမာပါေစ ခ်မ္းသာပါေစ၊ ေဘးရန္က လြတ္ပါေစလို႔ စိတ္ပါလက္ပါ ႏႈတ္ကလဲ ရြတ္ၿပီး ပို႔ပါေသာ္လည္း ကုိယ္ စိတ္ပါတဲ့အတြက္ ကိုယ့္အတြက္ေတာ့ အရင္ေအးျမတဲ့ သုခ ခံစားရေပမယ့္ အဲဒီသတၱ၀ါအတြက္ အခ်ဳပ္ေႏွာင္က မလြတ္ေသးတဲ့အတြက္ ခ်မ္းသာရာ မရဘူးေလ၊ ဒါ့ေၾကာင့္ ကာယကံေမတၱာနဲ႔ ထိေရာက္ေအာင္ လႊတ္ေပးမယ္၊ လြတ္ေအာင္ တနည္းနည္းနဲ႔ ႀကံေဆာင္ေပးမယ္ဆိုရင္ တကယ့္ လက္ေတြ႔ ခ်မ္းသာကို ရမွာေပါ့။ ေနာက္ ဆာေလာင္ေနတဲ့ သူတစ္ေယာက္ ကိုယ့္ေရွ႕ေမွာက္ ေရာက္ေနတယ္၊ စားစရာတစ္ခုခု ေကၽြးလိုက္ျခင္းဆိုတဲ့ ကာယကံ ကုသုိလ္ေလးပါ တြဲလုိက္မယ္ဆိုရင္ ႏွစ္ဦးစလံုး ေမတၱာရဲ့အက်ိဳးခံစားရမယ္ေလ။ အေရးႀကီးဆံုးကေတာ့ ၀စီကံေမတၱာပို႔ပို႔၊ ကာယကံေမတၱာပဲ ျပဳျပဳ စိတ္ပါလက္လက္ေလးနဲ႔ မေနာကံ မျဖစ္မေန တြဲဖက္ရမယ္လုိ႔ ဆိုလိုပါတယ္။
ေနာက္ အဲဒီလို ပြါးေနရင္းပဲ ပြါးေနတဲ့ စိတ္ကေလးကို ျပန္စစ္ၾကည့္၊ ယခင္ ပြါးတဲ့စိတ္နဲ႔ အခု ပြါးလိုက္တဲ့စိတ္ မတူတာကုိ သမာဓိအားေကာင္းရင္ ေကာင္းသေလာက္ ေတြ႔ရမယ္၊ မၿမဲတဲ့ အနိစၥ သေဘာ၊ ကိုယ့္အလိုကုိ မေဆာင္တဲ့ အနတၱသေဘာ၊ ဆင္းရဲျခင္းဆိုတဲ့ ဒုကၡသေဘာလို႔ ေခၚတဲ့ လကၡဏာေရး သံုးပါးကို ထင္ျမင္ေအာင္ ႏွလံုးသြင္းပါလို႔ နံပါတ္ (၂) ေန႔စဥ္က်င့္၀တ္ကို ခ်မွတ္ေပးျပန္ပါတယ္။
ယခုလုိ ရႈျခင္းဟာ ေရွးပါရမီ(ယခုလို ျပဳခဲ့ဘူးတဲ့ ေရွးကံ)အားနည္း လို႔ ရဟႏၱာ မျဖစ္ေသးေသာ္လည္း ေနာက္ ဘုရားသာသနာနဲ႔ ႀကံဳတဲ့အခါ ပါရမီ ကုသုိလ္ထူးျဖစ္ပါတယ္။ အခုဘ၀မွာလည္း ေလာကီဘက္မွာ ေမတၱာအက်ိဳးအတိုင္း ေကာင္းက်ိဳးခံစားရလိမ့္မယ္။
၃။ ဘုရားမ်က္ႏွာသစ္ေတာ္ေရ၊ ေသာက္ေတာ္ေရမ်ားကို ဆက္ကပ္ လွဴဒါန္း ကုသုိလ္ယူ၍ ဘုရား၀တ္ျပဳျခင္း။
ဒါကေတာ့ သာသနာ့ ၀န္ထမ္းေတြအတြက္ ရွိခုိးရမယ္လုိ႔ ဥပေဒ မခ်မွတ္ေပမယ့္ မျဖစ္မေန ျပဳသင့္တဲ့ က်င့္၀တ္ တစ္ခုပါ၊ ဘုရားရွင္ကသာ ဒါကေတာ့ ကုသိုလ္ ဒါကေတာ့ အကုသုိလ္ စသည္ ေဟာၾကားမထားခဲ့ရင္၊ ကုသုိလ္ရဲ့ ေကာင္းက်ိဳး အကုသုိလ္ရဲ့ မေကာင္းက်ိဳးေတြကို ဒကာ ဒကာမေတြကို ေဟာၾကား ညႊန္ျပ မဆံုးမခဲ့ရင္ က်န္ခဲ့တဲ့အခု သာသနာမွာ တာ၀န္ထမ္းေဆာင္ေနၾကတဲ့ ရဟန္းေတာ္ေတြ အဖို႔ လွဴမယ့္ သူ မရွိလုိ႔ တရားအားထုတ္ဖုိ႔ ခဲယဥ္းၾကမယ္ေလ။ အဲဒီေက်းဇူးေလးကိုပဲ အာရုဏ္ျပဳၿပီး ရွိခုိး ထုိက္ေနပါၿပီ။
၄။ သာသနာ့တာ၀န္ ထမ္းေဆာင္ႏိုင္ရန္ ေမတၱာပို႔ ဆင္ျခင္၍ အရုဏ္ဆြမ္း ဘုဥ္းေပးၾကျခင္း။
ကိုယ္နဲ႔ ေဆြမေတာ္ မ်ိဳးမစပ္ သဒၶါတရားသက္သက္နဲ႔ ဤဆြမ္းနဲ႔ ပစၥည္းေလးပါးကို လွဴဒါန္းၾကကုန္ေသာ ဒါယကာ ဒါယိကာမ အေပါင္း နတ္အေပါင္းတုိ႔ေဘးရန္ကင္းကြာ က်မ္းမာ ခ်မ္းသာ ၾကပါေစ။ ဒုကၡ ေတြ ၿငိမ္းၾကပါေစ၊ စီးပြါးေတြ အဆင္ေျပၾကပါေစ၊ စသည္ကို ဆြမ္းအလွဴခံေနစဥ္မွာပဲ မ်က္လံုးကို မွိတ္ၿပီး လႈိက္လႈိက္လွဲလွဲ ေမတၱာ ပို႔သၿပီး ဆင္ျခင္ အမွ်ၾကရမယ္။ ေနာက္ၿပီး ဤဆြမ္းကို ဘုဥ္းေပးျခင္းဟာ ဆာေလာင္ မြတ္သိတ္ျခင္းကုိ ပယ္ေဖ်ာက္ရံု သာသနာ့တာ၀န္ကို ထမ္းေဆာင္ႏိုင္ဖုိ႔သာ ရည္မွန္းၿပီး သံုးေဆာင္ပါ့မယ္လုိ႔ အဓိ႒ာန္ျပဳၾကရတယ္။ ျပဳျပဳသမွ် ကုသုိလ္အဖို႔ကိုလည္း မိဘ ဆရာ သံဃာေတာ္ေပါင္း ဒါယကာ ဒါယိကာမ အေပါင္း နတ္အေပါင္းတို႔အားလည္း အမွ် ေပးေ၀ၾကဖုိ႔ ကိုလည္း ခ်မွတ္ေပးပါတယ္။
၅။ ေက်ာင္းနဲ႔ ပတ္၀န္းက်င္ကို သန႔္ရွင္း ေသနာသန က်င့္၀တ္ကို ျဖည့္က်င့္၍ ကုသုိလ္ပါရမီ ရယူျခင္း။
စိတ္ခ်မ္းသာမႈကို ေပးေစတဲ့အထဲမွာ ပတ္၀န္းက်င္ သန္႔ရွင္းေရးက အဓိက ပါ၀င္ပါတယ္၊ ေခတၱခဏ ေက်ာင္းမွာ ေနတံုး ေက်ာင္းပတ္၀န္းက်င္ သန္႔ရွင္းေရးကုိ ျပဳလုပ္ရင္း ကုသုိလ္ရေစခ်င္တာလဲ နံပါတ္ ၅ အခ်က္ပါ။
၆။ ေခတၱ ဆင္ျခင္ပြါးမ်ား အနားယူျခင္း။
ျခေသၤ့ဆိုတဲ့ သတၱ၀ါဟာ ေရွ႕က သားေကာင္းကို ဖမ္းဖို႔အတြက္ အားယူဖုိ႔ ေနာက္ကို တစ္လွမ္း ဆုတ္တက္ ပါတယ္၊ ကိေလသာတုိက္ပြဲ၀င္ ရွင္ရဟန္းတို႔အတြက္လဲ အင္အားျဖစ္ေစဖုိ႔ အနားယူ က်ိန္းဆက္ ၾကတဲ့အခ်ိန္ကလဲ မျဖစ္မေန ခ်မွတ္ေပးရတဲ့သေဘာပါ။
၇။ (၉း၀၀)မွ (၁၀း၀၀)ထိ တရားထိုင္ ရႈပြါးနည္းကို နာယူ ပြါးမ်ားျခင္း။ (ပရိပတၱိလုပ္ငန္း)
၈။ (၁၀း၀၀)မွ (၁၀း၃၀)ထိ က်က္မွတ္စရာရွိေသာ ဗုဒၶစာေပမ်ားကို က်က္မွတ္ျခင္း။(ပရိယတၱိလုပ္ငန္း)
၉။ ေရခ်ိဳးျခင္း(၁၀း၃၀)မွ (၁၁း၀၀)ထိ ေရခ်ိဳးတုိင္း ဤေရသည္ ေအးျမၿပီး ကိုယ္ လက္ စသည္ကို သန႔္ရွင္းၾကည္လင္ေစသလို သတၱ၀ါမ်ားလည္း ေရလို ေအးျမၿပီး ကိေလသာ အညစ္အေၾကးမွ ကင္း၍ ကိုယ္ေရာစိတ္ပါ ၾကည္လင္ သန္႔ရွင္းၾကပါေစ ဟု ေမတၱာပြါး၍ ျဖစ္ပ်က္ရႈျခင္း။
၁၀။ (၁၁း၁၅)မွ (၁၂း၀၀)ထိ သာသန တာ၀န္ ထမ္းေဆာင္ႏိုင္ရန္ ေမတၱာပို႔ ဆင္ျခင္ အမွ်ေ၀၍ ေန႔ဆြမ္းဘုဥ္းေပးျခင္း။ (အရုဏ္ဆြမ္းဘုဥ္းေပးနည္းတူ ေမတၱာပြါးျခင္း)
(အစၦရသဃၤာတမတၱမၸိ ဘိကၡေ၀ ေမတၱစိတၱံ ဘာေ၀ထ၊ ရ႒ပိ႑ံ ဘုဥၨတိ)
၁၁။ (၁၂း၀၀) မွ (၁၂း၃၀)အထိ ဆင္ျခင္ပြါးမ်ား၍ အနားယူျခင္း။
၁၂။ (၁း၀၀)မွ (၂း၀၀)အထိ မိမိ သင့္ေလ်ာ္အဆင္ေျပမည့္ ေနရာမွာ သင့္ေလ်ာ္သလို ဗုဒၶစာေပမ်ားကုိ ေလ့လာက်က္မွတ္ျခင္း။
၁၃။ (၂း၀၀) မွ (၃း၃၀) သက္သာသလို တရားႏွလံုးသြင္း ပြါးမ်ားျခင္း။
၁၄။ (၃း၃၀)မွ (၅း၀၀)အထိ ဗုဒၶစာေပမ်ားကို က်က္မွတ္ျခင္း(ပရိယတၱိလုပ္ငန္း)
၁၅။ (၅း၀၀)မွ (၆း၀၀)အထိ သမဂၢအခ်င္းခ်င္း အက်ိဳးရွိမည့္အျပစ္မရွိေသာ စကားေျပာဆိုေဆြးေႏြးျခင္း။
၁၆။ (၆း၀၀)မွ (၇း၃၀)အထိ ေက်ာင္းႏွင့္ ပတ္၀န္က်င္ကို သန္႔ရွင္းျခင္းေသနာသန၀က်င့္၀တ္ကို ျဖည့္က်င့္၍ ကုသုိလ္ ပါရမီကို ရယူျခင္း။
၁၇။ သာသနာ့တာ၀န္ကို ထမ္းေဆာင္ႏိုင္ရန္ ေဆးအျဖစ္ ေမတၱာပို႔ ဆင္ျခင္ အမွ်ေ၀၍ ေဖ်ာ္ရည္ ဘုဥ္းေပးျခင္း။ အလွဴရွင္တုိ႔ကို ေမတၱာပို႔ အမွ်ေ၀ျခင္း။
၁၈။ (၇း၃၀)မွ (၈း၀၀)အထိ ဆင္ျခင္ပြါးမ်ား ေခတၱ အနားယူျခင္း။
၁၉။ (၈း၀၀)မွ (၉း၀၀)အထိ ဘုရား၀တ္ျပဳရွိခုိးျခင္း။
၂၀။ (၉း၀၀)မွ (၁၀း၀၀)ထိ စႀကၤန္ေလွ်ာက္၍ တရားႏွလံုးသြင္း ပြါးမ်ားျခင္း။
၂၁။ (၁၀း၀၀)မွ စ၍ တရားႏွလံုးသြင္း ဆင္ျခင္၍ အိပ္စက္ အနားယူျခင္း။ စတဲ့ ေန႔စဥ္တာ၀န္ေတြနဲ႔ သံုးရက္တာ ကုသုိလ္လုပ္ငန္းေတြ လုပ္ခြင့္ရေအာင္ စီမံေပးထားပါတယ္။ အေလ့အက်င့္မရွိေတာ့ အစပိုင္း ဘာပဲလုပ္လုပ္ ပင္ပန္းၾကမယ္၊ ပံုမွန္ သံုးနပ္ စားသံုးေနၾကတဲ့ သူေတြအတြက္ ညေနစာ တစ္နပ္ ေလ်ာ့သြားေတာ့ စိတ္ထဲ ကသိကေအာက္ ျဖစ္ၾကမယ္ေပါ့၊ ဒါေပမယ့္ ဒါလည္း အေလ့အက်င့္တစ္ခုပါ။ စားေနက် မုိ႔လို႔ စားခ်င္ေနတာ၊ ခႏၶာကိုယ္ရဲ့ အလိုကို လိုက္ေနလုိ႔ လိုခ်င္ ေတာင့္တ ေနတာပါ။ ထမင္း တစ္နပ္ စားရဖုိ႔အတြက္ ျပဳလုပ္ရတဲ့ တာ၀န္ေတြ ဘယ္ေလာက္မ်ားတယ္ဆိုတာ ေသခ်ာေတြးၾကည့္ရင္ သိပါတယ္၊ အရင္ဆံုးရွာရ ေဖြရတဲ့ တာ၀န္ေတြ၊ ရရွိလာျပန္ေတာ့လည္း စီမံရတဲ့ တာ၀န္ေတြ ၊ ခ်က္ရ ျပဳတ္ရတဲ့တာ၀န္ေတြ၊ ေပးလိုက္ရတဲ့အခ်ိန္ေတြ မနဲပါဘူး။ သာသနာ့တာ၀န္ကို ထမ္းေဆာင္မယ္လို႔ ရည္ရြယ္သူေတြအတြက္ ဘုရားရွင္က တာ၀န္ တစ္ခု ေပါ့ေအာင္ ေစာင့္ထိန္းခုိင္းျခင္းပါ။
ဒီလိုနဲ႔ ယေန႔ဆို သံုးရက္ ျပည့္ေျမာက္လို႔ ေနာက္ရက္ေတြဆို မိသားစုတာ၀န္၊ အလုပ္တာ၀န္ေတြ ထမ္းေဆာင္ရေတာ့မယ္၊ ေခတၱ ႀကံဳရခဲတဲ့ ဒုလႅဘ ကုသုိလ္ကုိ ယူၾကၿပီးေတာ့ လူ႔ေလာကထဲ ျပန္၀င္ၾကေတာ့မယ့္ ဒုလႅဘရဟန္းေတြ လူ၀တ္လဲၾကေတာ့မယ့္ေန႔ေပါ့။ ရဟန္း၀တ္ေနစဥ္အတြင္း ဘယ္ေလာက္ပဲ ကာယကံ ၀စီကံ မေနာကံေတြကို ေစာင့္ထိန္းခဲ့ ေစာင့္ထိန္းခဲ့ ပုထုဇဥ္တို႔ သဘာ၀ အမွားဆိုတာ မကင္းႏိုင္ၾကဘူး၊ လစ္ဟင္းတဲ့တာ၀န္ေတြလည္း ရွိခဲ့မယ္၊ ျပဳက်င့္ရမယ့္ ၀တၱရားေတြလည္း က်န္ခဲ့လိမ့္မယ္၊ ဒါေတြကို ျမင္လို႔ ဆရာေတာ္က ရဟန္း သိကၡာခ်ၿပီး ခ်က္ျခင္း လူ၀တ္လဲမေပးပဲ သာမေဏ ဘ၀နဲ႔ ေက်ာင္းရဲ့ သန္႔ရွင္းေရးေတြကို ထပ္မံ လုပ္ခုိင္းတယ္။ ေက်ာင္းရွိ သံဃာေတာ္ေတြထံ အျပစ္ေတြ ေျပေလ်ာ့ဖုိ႔ ၀န္ခ် ေတာင္းပန္ခုိင္းတယ္၊ ျပန္ၿပီး အပ္ထားခဲ့မယ့္ သကၤန္းေတြကိုလည္း ေလွ်ာ္ဖြတ္သန္႔စင္ၿပီးမွ သာမေဏကေန လူ၀တ္ လဲေစတယ္၊ ငါးပါးသီလကို လည္း ခါး၀တ္ပုဆိုးကဲ့သလို႔ လုံၿခံဳေအာင္ ေစာင့္ထိန္းဖို႔ အထပ္ထပ္ မွာၾကား၊ ရခဲတဲ့ ကုသုိလ္ကို ေနာက္ထပ္ ယူတက္ေအာင္ ေလ့က်င့္ သင္ၾကား၊ သံုးရက္တာ ထမ္းေဆာင္ခဲ့တဲ့ သာသနာ့ တာ၀န္ေတြကို ညေနပုိင္းမွာ အဆံုးသတ္ေစခဲ့ပါတယ္။
မိမိတုိ႔အဖို႔ သာသနာမွာ တစ္မိနစ္ပဲ ေနခဲ့ ေနခဲ့၊ တစ္နာရီပဲ ၾကာခဲ့ၾကာခဲ့၊ မိမိအတြက္လည္း ေကာင္းက်ိဳးေဆာင္ရြက္ႏိုင္ၿပီး သူတစ္ပါးအတြက္လည္း ေကာင္းက်ိဳးေဆာင္ရြက္ႏုိင္ခဲ့မယ္ဆိုရင္ ၾကည္ႏႈးစရာပါ။ ငါေတာ့ျဖင့္ သံုးရက္ထဲ ေနႏိုင္ခဲ့တယ္၊ သူကေတာ့ျဖင့္ တစ္လ။ အခ်ိဳ႕မ်ားဆို ႏွစ္နဲ႔ခ်ီၿပီး ၾကာခဲ့တာ ဆိုၿပီး ၀မ္းနည္း ၀မ္းသာ ျဖစ္စရာ မလုိပါဘူး၊ ေနထိုင္တဲ့အခ်ိန္ေလးမွာ ေနထုိင္ႏုိင္ သေလာက္ကေလးပဲ ေကာင္းေအာင္ ေနႏိုင္ခဲ့မယ္ဆိုရင္ ဘ၀ ေနာင္ေရး စိတ္ေအးရပါတယ္။ အေကာင္းဆံုး အခ်ိန္မွာ အေကာင္းဆံုးအခ်ိန္ေလးေတြနဲ႔ အေကာင္းဆံုး အခြင့္အေရးေတြကို ယူတက္ဖုိ႔၊ တိုေတာင္းလွတဲ့ လူ႔ဘ၀မွာ ရခဲလွတဲ့ အခြင့္အေရးကို အသံုးခ်တက္ဖို႔ အေရးႀကီးဆံုးဆိုတာ သိလိုက္မယ္ဆိုရင္ ေက်နပ္ ႏိုင္ၾကပါတယ္။ ေနာင္ အားလပ္ရက္မ်ား ရရွိတဲ့အခ်ိန္မွာ ေက်ာင္းတိုက္ရဲ့ ေ၀ယ်ာေ၀စၥေတြကို လာေရာက္ ကုသုိလ္ျပဳႏိုင္ၾကပါေစ၊ မိမိတို႔ရဲ့ သားသမီးေတြကိုလည္း သာသနာ့ တန္ဘိုးကို မိမိသိသေလာက္ ေျပာျပၿပိး ျဖန္႔ေ၀ႏိုင္ၾကပါေစ။ သာသနာ့အေမြေတြကိုလည္း လက္ဆင့္ကမ္း ျဖန္႔ေ၀ႏိုင္ၾကပါေစ၊ တန္ဘိုးရွိလွတဲ့ သာသနာေတာ္ႀကီးကို တန္ဘိုးရွိလွတဲ့ လူ႔ဘ၀ႀကံဳခုိက္ အရွည့္ခန္႔ တည္တန္႔ဘို႔ ေထာက္ပံ့လွဴဒါန္း ႏိုင္ၾက ပါေစလို႔ စာေရးသူအေနနဲ႔ ဘ၀ေကာင္းက်ိဳး ေမွ်ာ္ကိုးၿပီး ဆုေတာင္းေပးလိုက္ပါတယ္။
ဘိကၡဳပ႑ိ(လကၤာဒီပေက်ာင္းသား)
