ႀကံဳရခဲတဲ့ ဒုလႅဘ ပြဲ
ေနရာ၊ ဓာတ္ေတာ္ေက်ာင္း စကၤာပူႏီုင္ငံ
အခ်ိန္ ညေန သံုးနာရီခြဲ
ျမန္မာလူမ်ိဳးတုိ႔အတြက္ အေလးထား ကိုးကြယ္ရာဟာ ဗုဒၶ သာသနာပါ၊ ႀကံဳလာသည့္ပြဲကို လက္မလြတ္တမ္း ဆင္ႏြဲခ်င္တဲ့ ေစတနာဟာလည္း ျမန္မာသာမက ကမၻာကပါ အံ့ၾသရေလာက္ေအာင္ ထူးကဲပါတယ္၊ ကုိယ့္အုိး ကိုယ့္အိမ္ ကိုယ္ေနရာ ကုိယ့္ေဒသမွာ ဘာသာေရးဆိုင္ရာပြဲတစ္ခု ဆင္ႏြဲဖို႔အတြက္ ခဲယဥ္းမႈ မရွိေပမယ့္ ေရျခားေျမျခားမွာ ျပဳလုပ္ရတဲ့ ပြဲေလာက္ ခတ္ခဲမယ္ မထင္ပါဘူး၊ ဒါ့ေၾကာင့္ ဒုလႅဘ ဒုလႅဘလုိ႔ ႏွစ္ခြန္းတပ္ ေခၚခ်င္ခဲ့တာပါ၊
စကၤာပူကုိ အလည္သေဘာ ေရာက္ရွိခဲ့တယ္၊ ဓာေတာ္တုိက္လို႔ေခၚတဲ့ ျမန္မာ ဘုန္းေတာ္ႀကီးေက်ာင္းမွာ တည္းခုိခြင့္ရတယ္၊ ငယ္ဆရာကဲ့သို႔ ျဖစ္ေနေတာ့ ဧည့္သည္လုိ မေနဘဲ လိုအပ္တဲ့ အကူအညီေတြ ေပးေနခဲ့တယ္ေလ။ စကၤာပူမွာ ေရာက္ရွိေနတဲ့ ေရႊျမန္မာ တို႔အဖို႔ ေန႔စဥ္နဲ႔အမွ် လုပ္ငန္းခြင္နဲ႔ အိမ္ အိမ္နဲ႔ လုပ္ငန္းခြင္ ေန႔စဥ္နီးပါး ေငြရွာေနၾကရတာပါ၊ အခ်ိန္သည္ ေငြပဲ ဆုိတဲ့ စကား ဒီေနရာမွာ အေတာ့္ကို မွန္ေနမွာပါ၊ ဘာ့ေၾကာင့္လဲ ဆိုရင္ အလုပ္သမားခ ရွင္းကတည္းက နာရီနဲ႔ တြက္ၿပီး ရွင္းတာပါ၊ ရုပ္ပိုင္းဆိုင္ရာ တိုးတက္မႈ ရွိသေလာက္ အသံုးျပဳရတဲ့စားရိတ္၊ ေနထိုင္စားရိတ္၊ သြားလာရတဲ့ စားရိတ္ေတြက အေတာ့္ကို ျမင့္ပါတယ္၊ တေန႔ အလုပ္မရွိရင္ တေန႔ သိသာတဲ့ ေနရာပါ၊ ၀င္ေငြလည္းေလ်ာ့၊ ထြက္ေငြကလည္း ေ၀ါ ကနဲ ဆိုေတာ့ မလြယ္ၾကဘူးေပါ့။။။ ဒီလိုနဲ႔ တစ္ပတ္ကို အခ်ိဳ႕ ႏွစ္ရက္၊ (ရံုးပိတ္ရက္)နားရတယ္၊ အခ်ိဳ႕ တနဂၤေႏြေန႔ တစ္ေန႔သာ နားရတယ္၊ တစ္ခါတေလ အိုဗာတိုင္ ဆင္းရတဲ့ ရက္က ရွိေသး၊ ကုန္က်ထားတဲ့ ေငြေလး ကာမိေအာင္ ျပန္လည္ ရွာေဖြ ရတဲ့အင္အား မေသးေလေတာ့ စိတ္မပါလည္း လုပ္၊ စိတ္ပါလည္း လုပ္ ဆိုတဲ့သေဘာပါ။
တရုတ္ေတြ အမ်ားစု ေနတဲ့ ႏိုင္ငံျဖစ္ေလေတာ့ ႏွစ္သစ္ကူးပြဲေတာ္ဆိုတာ ရွိစၿမဲေလ၊ တစ္ႏွစ္ကို တစ္ခါ က်င္းပၾကတယ္၊ အဲဒီရက္ေတြမွာ ရွိသမွ် အလုပ္အားလံုး ရပ္ဆိုင္းၿပီး ပြဲေတာ္ ဆင္ႏြဲၾကတယ္ေပါ့၊ သူတုိ႔ ဆင္ႏြဲတဲ့အခ်ိန္ ျမန္မာေတြြြအအအဖို႔ အနားယူဖုိ႔ရက္ ရရွိၾကတယ္၊ ဒီႏွစ္က စေန တနဂၤေႏြ ရံုးပိတ္ရက္နဲ႔ တုိက္ေနေတာ့ ဆက္တုိက္ နားရက္ေတြ ပိုၾကတယ္၊ သာမာန္ ေတြးၾကမယ္ဆိုရင္ ပင္ပနး္သမွ် တေနရာ အပန္းေျဖရာေနရာကို ေရြးၿပီး မိသားစုလိုက္ ခရီးထြက္သင့္ၾကတာပါ၊ ပင္ပန္းသမွ်ကို အေပ်ာ္နဲ႔ ေျဖသိမ့္ၾကမယ္ေပါ့၊ လူတစ္ရာမွာ ရွစ္ဆယ္ရာႏႈန္း ဒီလို အေတြးမ်ိဳး ေတြးမိၾကမွာပါ။ ထူးျခားတာတစ္ခုက က်န္တဲ့ ႏွစ္ဆယ္ရာႏႈန္းပါ၊ ဒီလိုေနရာမ်ိဳးမွာ ကိုယ့္အမိေျမမွာလို ႀကီးမားတဲ့ ရွင္ျပဳ ရဟန္းခံပြဲ ျဖစ္ႏုိင္လိမ့္မယ္လုိ႔ စာေရးသူကိုယ္တိုင္ မထင္မိခဲ့။ ႏိုင္ငံျခားသားေတြအဖို႔ ပြဲႀကီးႀကီးဆင္ႏြဲဖုိ႔ ခဲယဥ္းတဲ့ ေနရာမို႔ပါ၊
ႀကံဳတံုး ဗဟုသုတ သိတာေလး ေျပာျပခ်င္တယ္၊ ပတ္၀န္းက်င္ ဆူညံမႈကို စည္းကမ္းနဲ႔ ထိန္းခ်ဳပ္တာကို စကၤာပူမွာ ေတြ႔ရတယ္၊ ေဘး ပတ္ခ်ာလည္ အိမ္က လူအ၀င္အထြက္မ်ားတယ္၊ ဆူညံသံေတြ ျပဳလုပ္တယ္ဆိုရင္ က်န္တဲ့ ေဘးအိမ္က မေက်နပ္ရင္ တိုင္ၾကားလို႔ ရတယ္ေလ၊ ခ်က္ခ်င္းပဲ တာ၀န္ရွိသူေတြ လာေရာက္ သတိေပးတယ္။ သတ္မွတ္တဲ့ အႀကိမ္အေရလြန္သည္အထိ တိုင္ၾကားမႈ ရွိေနမယ္ဆုိရင္ အတုိင္ခံရတဲ့ အိမ္ အေရးယူ ခံရပါတယ္၊ ဒါကေတာ့ ဥပေဒေၾကာင္းအရပါ။ ဒါေပမယ့္ ေရႊျမန္မာေတြအဖို႔ ႀကံဳေတြ႔ေနရာတာက သူတုိ႔ ႏိုင္ငံသားေတြ ဆူညံ့သံ ျပဳရင္ ကိုယ္က မွန္ေန ေပမယ့္ မတိုင္ရဲဘူးေလ၊ သူတို႔ တုိင္ရင္သာ ခံရစၿမဲပါ၊ ဧည့္သည္တုိ႔ရဲ့ ဆံုးရႈံးတဲ့ အခြင့္အေရးတစ္ခုေပါ့။ ဒါက စပ္မိလုိ႔။
ဒီလိုနဲ႔ ႏွစ္ကူး အလုပ္ပိတ္ရက္မွာ ျမန္မာ ဘုန္းေတာ္ႀကီးေက်ာင္းမွာ တန္ဘိုးရွိတဲ့ အခ်ိန္ေတြကို တန္ဘိုးရွိတဲ့ ေနရာမွာ အသံုးခ်ေနတာကို ေတြ႔ရတယ္၊ ညေနပိုင္းက စလို႔ ဆံခ်ျခင္းလုပ္ငန္း စတင္ပါၿပီ။ သာသနာ့ေဘာင္ ေရာက္ရွိဖို႔ ပထမအဆင့္ ဆံ မုတ္ဆိတ္ ပယ္တဲ့ ကိစၥ၊ သကၤန္း ၀တ္ရံုရတဲ့ ကိစၥနဲ႔ သရဏဂံုေဆာက္တည္ျခင္းဆိုတဲ့ လုပ္ငန္းအပါအ၀င္ သံုးမ်ိဳးျပည့္စံုမွ သာသနာမွာေနတဲ့ ရွင္သာမေဏ ျဖစ္ခြင့္ရတာပါ၊၊၊ အိမ္ရွင္မေတြအဖို႔ အေတာ့္ကို ေပးဆပ္ရတဲ့ အလုပ္တစ္ခုပါ၊ ကိုယ့္အိမ္သားရံုးပိတ္ ႏွစ္ကူးအားရက္မွာ ဘယ္လို ေပ်ာ္မယ္၊ ဘယ္သြားမယ္ ဆိုတဲ့ အေတြးမ်ိဳး ကိုယ္စီ ကိုယ္စီ ႀကံရြယ္ထားၾကမွာပါ၊ အဲဒီအေတြးေတြကို ရင္ထဲ မ်ိဳသိမ့္၊ ကိုယ့္အတိတ္ကံအားနဲခဲတဲ့ သာသနာ့ေဘာင္၀င္ခြင့္ကို ရေအာင္ ယူၾကမယ္ဆိုတဲ့ ကုသုိလ္အေတြး ကုိယ္စီ ေမြးဖြားေစခဲ့ၾကတယ္၊ အေတာ့္ကုိ ခ်ီးၾကဴး ထုိက္ပါတယ္၊ လူသာမာန္တို႔ က်င့္ႏိုင္ခဲ့တဲ့ လုပ္ငန္းအတြက္ လူသာမန္တို႔ ျဖည့္ႏိုင္ခဲတဲ့ ပါရမီကို ျဖည့့္ဆည္းေပးခဲ့ၾကတယ္ေလ၊ အမွတ္တရ ဓာတ္ပံုေတြရိုက္ၾက၊ မုဒိတာ ကိုယ္စီ ပြါးခဲ့ၾကၿပီး ညပိုင္းေရာက္ေတာ့ သရဏဂံုေဆာက္တည္၊ သကၤန္းခ်ည္ၾကၿပီး သာမေဏရက်င့္၀တ္ ကိုယ္စီ ၀တ္ဆင္ခဲ့ၾကတယ္၊
ျဖစ္ခ်င္ေတာ့ ဇာတ္လမ္းတစ္ခု တင္ျပဖုိ႔ ႀကံဳလာတယ္၊ ဦးေဆာင္တဲ့ ဆရာေတာ္ရဲ့ အျပစ္ကိုရႈ အေကာင္းျပဳေစခ်င္တဲ့ ေစတနာေပၚလြင္ခဲ့တယ္၊ သာမာန္ဆိုရင္ ဒကာ ဒကာမတို႔ရဲ့ ဖိအားလို႔ဆိုရမယ့္ အျပစ္ျမင္တိုင္း မေျပာဆိုရဲတဲ့ အားနာမႈက ဆရာေတာ္ေတြအတြက္ အခတ္ ေတြေစတာပါ၊ ဒါေပမယ့္ ဓာတ္ေတာ္ဆရာေတာ္အေနနဲ႔ အဲဒီျဖစ္သင့္တဲ့ အျပစ္ကို ရဲ၀ံ့စြာ ညႊန္ၾကားေပးခဲ့တယ္၊ ဒီလုိပါ၊ သရဏဂံုေဆာက္တည္ေနရင္းနဲ႔ ကိုရင္ႀကီးတစ္ပါးရဲ့ လက္မွာ လက္သန္းႏွစ္ေခ်ာင္း ရွည္ေနတာေတြ႔ခဲ့တယ္၊ ရွင္သာမေဏတို႔အတြက္ အက်ည္းတန္ေစတဲ့ အရာတစ္ခုပါ၊ လူၾကားထဲမွာ အဲဒီအျပစ္ကုိ ေျပာလိုက္ရင္ သူ႔ကို အရွက္ခြဲသလုိ ျဖစ္လိမ့္မယ္ ဆိုတဲ့ ျပႆနာကို ႀကိဳတင္ သိျမင္တဲ့အတုိင္း ဘုရားလတ္ထပ္ေတာ္က ျဖစ္ပ်က္ခဲ့တဲ့ ဇာတ္လမ္းေလးကို အရင္ေျပာျပလုိက္တယ္။
ျပႆနာက မိန္းခေလးကို အလိုမတူ ျပဳက်င့္မႈ
ျပဳက်င့္သူလို႔ စြတ္ဆြဲခံရသူက ရဟန္းငယ္တစ္ပါး
စြတ္ဆြဲၾကသူေတြက ရပ္သူ ရြာသားမ်ား။
သင္ အေတာ့္ကုိ အံ့ၾသသြားသလား၊ ရဟန္းငယ္တစ္ပါးအေနနဲ႔ ဒီလို ျပႆနာမ်ိဳး မျဖစ္သင့္ ဘူးလို႔ သင္ ထင္မွတ္ထားလို႔ပါ၊ ဇစ္ျမစ္ကို သိရင္ ရွင္းသြားမွာပါ။ ထုိရဟန္းငယ္ စၿပီး ၀တ္ကတည္းက သူ႔ရဲ့ လွပတဲ့ လက္သည္းရွည္ေလကုိ ျမတ္ႏိုးလို႔ မျဖတ္ပစ္ခဲ့ဘူး။ တရားဘာ၀နာမွာ မေပ်ာ္ေမြ႕ႏိုင္ေလာက္သည္အထိ အဲဒီလက္သည္းကို စြဲလန္းေနခဲ့တယ္။ တစ္ေန႔ အဲဒီေန႔က ၿမိဳထဲကို ဆြမ္းခံ တစ္ပါးထည္း ၾကြတဲ့ေနေလ၊ အဲဒီရဟန္းငယ္ရဲ့ ရူပါရံုကို သူငါထက္ တံုေနေအာင္ ႏွစ္သက္ေနတဲ့ ရြယ္တူ မိန္းခေလးတစ္ဦးရွိခဲ့တယ္၊ အဲဒီမိန္းခေလးက ရဟန္းငယ္နဲ႔ ေတြ႔ခြင့္ၾကံဳတိုင္း ခ်စ္ေရးဆိုခဲ့တယ္၊ ရဟန္းငယ္လဲ ျငင္းပယ္ေနဆဲပါ။ တစ္ေန႔ေတာ့ ဆြမ္းခံၾကြတဲ့ အဲဒီအခ်ိန္မွာ မိန္းခေလးက အတင္းအက်ပ္ ေတာင္းဆိုၿပီေလ၊ တူႏွစ္ကုိယ္ တဲအိုပ်က္မွာ ေနရ ေနရ ဆိုတဲ့ စကားလဲ ပါမွာေပါ့။ ရဟန္းငယ္က ဒီတစ္ခါေတာ့ အျပတ္ ျငင္းလိုက္တယ္ထင္ပါရဲ့။ နာၾကည္းေစမယ့္စကား၊ သူ႔အေပၚ စိတ္ပ်က္ၿပီး လက္ေလ်ာ့ ေစမယ့္စကားကို သံုးလိုက္မိမယ္ထင္တယ္၊ ေစတနာနဲ႔ ေျပာမိတဲ့စကားျဖစ္ေပမယ့္ နားလည္ ႏိုင္မယ့္ တရားဓာတ္ခံ မရွိေလတဲ့ မိန္းမငယ္မွာေတာ့ ေဒါသ ပြါးခဲ့တယ္ေလ၊ မစာ၇တဲ့ အမဲ သဲနဲ႔ ပက္ခ်င္တဲ့စိတ္အထိ ျဖစ္ခဲ့တယ္၊
ဒါနဲ႔ ဒီရဟန္း အရွက္ကြဲေစရမယ္ဆိုတဲ့ အညွိဳးနဲ႔ လမ္းမွာ ဆံုတံုး သူ႕ကိုယ္သူ လက္သဲေတြနဲ႔ ခ်စ္ၿပီး ေသြးထြက္ေအာင္ ျပဳ၊ အ၀တ္အစားေတြ ဖယုိဖရဲျဖစ္ေအာင္ ႀကံဖန္၊ ေဟာဒီရဟန္းေလး လုပ္ႀကံ ဖ်က္စီးဟန္နဲ႔ ေအာ္ဟစ္ ငိုေကၽြးေနတယ္။ ေရွ႕ေနာက္ စဥ္းစားႏုိင္တဲ့ ညာဏ္ နည္းပါးတဲ့ လူငယ္ေတြကေတာ့ ရဟန္းနဲ႔မွ မတန္ လုပ္ရက္ေလတယ္ ဆိုတဲ့အေတြးဆိုးနဲ႔ ရဟန္းငယ္ကို ဖမ္းဆီး အျပစ္စီရင္ဖုိ႔အထိ ျဖစ္ခဲ့တယ္၊ ထုေထာင္း ရုိက္ႏွက္ ဖမ္းဆီးၿပီး အလာ လမ္းမွာ ရပ္ရြာ လူႀကီးနဲ႔ ေတြ႔ေတာ့ ျပႆနာ ဇစ္ျမစ္ကုိ ေမးၾကည့္တယ္၊ အမ်ိဳးသမီးကလည္း မပို္င္ရင္ ဘယ္လုပ္ပါ့မလဲ၊ အဲဒီရဟန္းပါ၊ သူ႔ကုိ လက္သည္းနဲ႔ ကုတ္ဖဲ့တယ္။ ဖ်က္စီးဖို႔ ရည္ရြယ္ၿပီး ကၽြန္မကို ေစာ္ကားပါတယ္၊ ေဟာ့ဒီမွာ ၾကည့္ပါ၊ သူ႔မွာ ပါတဲ့ လက္သည္းနဲ႔ ကုတ္ခ်စ္ထားတဲ့ ဒဏ္ရာေတြပါလို႔ ေျပာေတာ့ လူႀကီးက စဥ္းစားတယ္၊ မျဖစ္သင့္တာ မျဖစ္ေအာင္ေပါ့။ ရဟန္းငယ္ရဲ့ လက္ကို ၾကည့္ေတာ့ ကုတ္ဖဲ့ထားတဲ့ ေသြးစ မေတြ႔၊ မိန္းခေလးရဲ့လက္မွာပဲ ေတြ႔ေလေတာ့ ျပႆနာကို အားလံုးနားလည္ေအာင္ ရွင္းျပ ေစခဲ့တယ္၊
အဲဒီျပႆနာ ဘုရားထံပါးထိေရာက္သြားေတာ့၊ ရဟန္း သာမေဏမ်ား လက္သည္းရွည္ မထားရလုိ႔ စည္းကမ္း သတ္မွတ္ခဲ့တယ္၊ ဒီျပႆနာကို ဘုရားရွင္တုိ႔အဖို႔ ႀကိဳသိၿပီးသားပါ၊ အေၾကာင္းအရာ မေပၚပဲ သတ္မွတ္မယ္ဆိုရင္ စည္းကမ္းေတြမ်ားလို႔ ဆုိၿပီး သာသနာကို ၀င္ေရာက္ဖုိ႔ တြန္႔ဆုတ္ေနၾကမယ္၊ မၾကဴးလြန္ဘဲနဲ႔ ႀကိဳသတ္မွတ္ရင္ က်န္တဲ့ သံဃအဖြဲ႔အ၀င္ေတြကို ေဆာ္ကားရာ ၾကမယ္ေလ။ ဒါ့ေၾကာင့္ ဘုရားရွင္တိုင္း အေၾကာင္းအရာ မေပၚပဲ စညး္ကမ္း မသတ္မွတ္ခဲ့ၾကဘူး။ ဒါ့ေၾကာင့္မုိ႔လိုကြယ္၊ အခု ကုိ၇င္ ၀တ္မယ့္ ညီငယ္မွာ ရွိတဲ့ လက္သည္းရွည္ေလး မသင့္ေတာ္လုိ႔ ညွပ္ေပးပါလို႔ ေမတၱာဓာတ္ခံ ပါတဲ့ စကား မိ္န္႔ၾကားေတာ့ နာခံသူလည္း ေက်နပ္သြားတယ္ေလ။
ဒီလိုနဲ႔ ဆယ္ပါးသီလ ေဆာက္တည္ၾက၊ တရားနာေနၾကတဲ့ မိသားစုေတြရဲ့ အပူေဇာ္ကိုခံ၊ လိုက္နာရမယ့္ က်င့္၀တ္ေတြ ေဆာင္ထားၿပီး ပထမေန႔ ရွင္ျပဳပြဲ ၿပီးဆံုးခဲ့တယ္၊ ေနာက္ေန႔ သိမ္၀င္ၿပီး ရဟန္းျဖစ္ၾကေတာ့မယ့္ သာမေဏေတြကို တစ္ညတာ ကုသုိလ္ေကာင္းမႈေတြ ေတြးပီး ပီတိ ျဖစ္ေစေတာ့မယ္။
ဆိုလိုရင္းကေတာ့ ေရာက္တဲ့ေနရာမွာ သာသနာရဲ့ ေက်းဇူးကို မေမ့ၾကဖုိ႔၊ တက္ႏိုင္ရင္ ရခဲတဲ့ ျမင့္ျမတ္တဲ့ေနရာမွာ အခြင့္သာတံုး ေနၾကည့္ၾကဖို႔၊ ပါရမီျဖည့္ေပးသူတုိ႔အဖို႔လည္း ကိုယ္မတက္ႏုိင္ေပမယ့္ လုပ္ႏိုင္သူတို႔ကို သူေတာ္ေကာင္းစိတ္ေမြးၿပီး ေထာက္ပံ့ၾကဖို႔၊ ရဲ၀ံသူတို႔ ေလွ်ာက္လွမ္းတဲ့လမ္းကို ေကာင္းမြန္စြာေလွ်ာက္လွမ္းေစေအာင္ တုိက္တြန္းၾကဖို႔၊ အမ်ဳိးဂုဏ္၊ ကုိးကြယ္တဲ့ ဘာသာဂုဏ္ေတြကို ေရာက္ရာအရပ္မွာ ရဲ၀ံ့စြာ ေစာင့္ထိန္းဖုိ႔ အေရးႀကီးဆံုးပါဆိုတာ ဒီေနရာမွာ အထူးတင္ျပလုိတယ္၊ ဦးေဆာင္သူ အပူေဇာ္ခံထုိက္တဲ့ ဆရာသမားေတြအတြက္လည္း အျပစ္ျမင္ရင္ ျပင္ေပးႏိုင္တဲ့သတိၱ ရွိၾကဖုိ႔ ဆိုတာေတြဟာ ဒီရဟန္းခံပြဲမွာ သခၤန္းစာ ရရွိခဲ့တယ္။ စာဖတ္သူ အေနနဲ႔လဲ ဒီႀကံဳခဲ ျပဳႏိုင္ခဲတဲ့ အလွဴပြဲကို သာဓုေခၚလုိက္ပါ၊ သင္လည္း ထပ္တူ ရရွိခံစားႏုိင္မွာပါ ဆိုတဲ့ စကား လတ္ေဆာင္တစ္ခု ထားခဲ့ပါ့မယ္၊ ထပ္တူကုသုိလ္ ရႏုိင္ေစလိုတဲ့ ေစတနာ မွ်ေ၀ပါရေစ။
ဘိကၡဳပ႑ိ(လကၤာဒီပေက်ာင္းသား)
အခ်ိန္ ညေန သံုးနာရီခြဲ
ျမန္မာလူမ်ိဳးတုိ႔အတြက္ အေလးထား ကိုးကြယ္ရာဟာ ဗုဒၶ သာသနာပါ၊ ႀကံဳလာသည့္ပြဲကို လက္မလြတ္တမ္း ဆင္ႏြဲခ်င္တဲ့ ေစတနာဟာလည္း ျမန္မာသာမက ကမၻာကပါ အံ့ၾသရေလာက္ေအာင္ ထူးကဲပါတယ္၊ ကုိယ့္အုိး ကိုယ့္အိမ္ ကိုယ္ေနရာ ကုိယ့္ေဒသမွာ ဘာသာေရးဆိုင္ရာပြဲတစ္ခု ဆင္ႏြဲဖို႔အတြက္ ခဲယဥ္းမႈ မရွိေပမယ့္ ေရျခားေျမျခားမွာ ျပဳလုပ္ရတဲ့ ပြဲေလာက္ ခတ္ခဲမယ္ မထင္ပါဘူး၊ ဒါ့ေၾကာင့္ ဒုလႅဘ ဒုလႅဘလုိ႔ ႏွစ္ခြန္းတပ္ ေခၚခ်င္ခဲ့တာပါ၊
စကၤာပူကုိ အလည္သေဘာ ေရာက္ရွိခဲ့တယ္၊ ဓာေတာ္တုိက္လို႔ေခၚတဲ့ ျမန္မာ ဘုန္းေတာ္ႀကီးေက်ာင္းမွာ တည္းခုိခြင့္ရတယ္၊ ငယ္ဆရာကဲ့သို႔ ျဖစ္ေနေတာ့ ဧည့္သည္လုိ မေနဘဲ လိုအပ္တဲ့ အကူအညီေတြ ေပးေနခဲ့တယ္ေလ။ စကၤာပူမွာ ေရာက္ရွိေနတဲ့ ေရႊျမန္မာ တို႔အဖို႔ ေန႔စဥ္နဲ႔အမွ် လုပ္ငန္းခြင္နဲ႔ အိမ္ အိမ္နဲ႔ လုပ္ငန္းခြင္ ေန႔စဥ္နီးပါး ေငြရွာေနၾကရတာပါ၊ အခ်ိန္သည္ ေငြပဲ ဆုိတဲ့ စကား ဒီေနရာမွာ အေတာ့္ကို မွန္ေနမွာပါ၊ ဘာ့ေၾကာင့္လဲ ဆိုရင္ အလုပ္သမားခ ရွင္းကတည္းက နာရီနဲ႔ တြက္ၿပီး ရွင္းတာပါ၊ ရုပ္ပိုင္းဆိုင္ရာ တိုးတက္မႈ ရွိသေလာက္ အသံုးျပဳရတဲ့စားရိတ္၊ ေနထိုင္စားရိတ္၊ သြားလာရတဲ့ စားရိတ္ေတြက အေတာ့္ကို ျမင့္ပါတယ္၊ တေန႔ အလုပ္မရွိရင္ တေန႔ သိသာတဲ့ ေနရာပါ၊ ၀င္ေငြလည္းေလ်ာ့၊ ထြက္ေငြကလည္း ေ၀ါ ကနဲ ဆိုေတာ့ မလြယ္ၾကဘူးေပါ့။။။ ဒီလိုနဲ႔ တစ္ပတ္ကို အခ်ိဳ႕ ႏွစ္ရက္၊ (ရံုးပိတ္ရက္)နားရတယ္၊ အခ်ိဳ႕ တနဂၤေႏြေန႔ တစ္ေန႔သာ နားရတယ္၊ တစ္ခါတေလ အိုဗာတိုင္ ဆင္းရတဲ့ ရက္က ရွိေသး၊ ကုန္က်ထားတဲ့ ေငြေလး ကာမိေအာင္ ျပန္လည္ ရွာေဖြ ရတဲ့အင္အား မေသးေလေတာ့ စိတ္မပါလည္း လုပ္၊ စိတ္ပါလည္း လုပ္ ဆိုတဲ့သေဘာပါ။
တရုတ္ေတြ အမ်ားစု ေနတဲ့ ႏိုင္ငံျဖစ္ေလေတာ့ ႏွစ္သစ္ကူးပြဲေတာ္ဆိုတာ ရွိစၿမဲေလ၊ တစ္ႏွစ္ကို တစ္ခါ က်င္းပၾကတယ္၊ အဲဒီရက္ေတြမွာ ရွိသမွ် အလုပ္အားလံုး ရပ္ဆိုင္းၿပီး ပြဲေတာ္ ဆင္ႏြဲၾကတယ္ေပါ့၊ သူတုိ႔ ဆင္ႏြဲတဲ့အခ်ိန္ ျမန္မာေတြြြအအအဖို႔ အနားယူဖုိ႔ရက္ ရရွိၾကတယ္၊ ဒီႏွစ္က စေန တနဂၤေႏြ ရံုးပိတ္ရက္နဲ႔ တုိက္ေနေတာ့ ဆက္တုိက္ နားရက္ေတြ ပိုၾကတယ္၊ သာမာန္ ေတြးၾကမယ္ဆိုရင္ ပင္ပနး္သမွ် တေနရာ အပန္းေျဖရာေနရာကို ေရြးၿပီး မိသားစုလိုက္ ခရီးထြက္သင့္ၾကတာပါ၊ ပင္ပန္းသမွ်ကို အေပ်ာ္နဲ႔ ေျဖသိမ့္ၾကမယ္ေပါ့၊ လူတစ္ရာမွာ ရွစ္ဆယ္ရာႏႈန္း ဒီလို အေတြးမ်ိဳး ေတြးမိၾကမွာပါ။ ထူးျခားတာတစ္ခုက က်န္တဲ့ ႏွစ္ဆယ္ရာႏႈန္းပါ၊ ဒီလိုေနရာမ်ိဳးမွာ ကိုယ့္အမိေျမမွာလို ႀကီးမားတဲ့ ရွင္ျပဳ ရဟန္းခံပြဲ ျဖစ္ႏုိင္လိမ့္မယ္လုိ႔ စာေရးသူကိုယ္တိုင္ မထင္မိခဲ့။ ႏိုင္ငံျခားသားေတြအဖို႔ ပြဲႀကီးႀကီးဆင္ႏြဲဖုိ႔ ခဲယဥ္းတဲ့ ေနရာမို႔ပါ၊
ႀကံဳတံုး ဗဟုသုတ သိတာေလး ေျပာျပခ်င္တယ္၊ ပတ္၀န္းက်င္ ဆူညံမႈကို စည္းကမ္းနဲ႔ ထိန္းခ်ဳပ္တာကို စကၤာပူမွာ ေတြ႔ရတယ္၊ ေဘး ပတ္ခ်ာလည္ အိမ္က လူအ၀င္အထြက္မ်ားတယ္၊ ဆူညံသံေတြ ျပဳလုပ္တယ္ဆိုရင္ က်န္တဲ့ ေဘးအိမ္က မေက်နပ္ရင္ တိုင္ၾကားလို႔ ရတယ္ေလ၊ ခ်က္ခ်င္းပဲ တာ၀န္ရွိသူေတြ လာေရာက္ သတိေပးတယ္။ သတ္မွတ္တဲ့ အႀကိမ္အေရလြန္သည္အထိ တိုင္ၾကားမႈ ရွိေနမယ္ဆုိရင္ အတုိင္ခံရတဲ့ အိမ္ အေရးယူ ခံရပါတယ္၊ ဒါကေတာ့ ဥပေဒေၾကာင္းအရပါ။ ဒါေပမယ့္ ေရႊျမန္မာေတြအဖို႔ ႀကံဳေတြ႔ေနရာတာက သူတုိ႔ ႏိုင္ငံသားေတြ ဆူညံ့သံ ျပဳရင္ ကိုယ္က မွန္ေန ေပမယ့္ မတိုင္ရဲဘူးေလ၊ သူတို႔ တုိင္ရင္သာ ခံရစၿမဲပါ၊ ဧည့္သည္တုိ႔ရဲ့ ဆံုးရႈံးတဲ့ အခြင့္အေရးတစ္ခုေပါ့။ ဒါက စပ္မိလုိ႔။
ဒီလိုနဲ႔ ႏွစ္ကူး အလုပ္ပိတ္ရက္မွာ ျမန္မာ ဘုန္းေတာ္ႀကီးေက်ာင္းမွာ တန္ဘိုးရွိတဲ့ အခ်ိန္ေတြကို တန္ဘိုးရွိတဲ့ ေနရာမွာ အသံုးခ်ေနတာကို ေတြ႔ရတယ္၊ ညေနပိုင္းက စလို႔ ဆံခ်ျခင္းလုပ္ငန္း စတင္ပါၿပီ။ သာသနာ့ေဘာင္ ေရာက္ရွိဖို႔ ပထမအဆင့္ ဆံ မုတ္ဆိတ္ ပယ္တဲ့ ကိစၥ၊ သကၤန္း ၀တ္ရံုရတဲ့ ကိစၥနဲ႔ သရဏဂံုေဆာက္တည္ျခင္းဆိုတဲ့ လုပ္ငန္းအပါအ၀င္ သံုးမ်ိဳးျပည့္စံုမွ သာသနာမွာေနတဲ့ ရွင္သာမေဏ ျဖစ္ခြင့္ရတာပါ၊၊၊ အိမ္ရွင္မေတြအဖို႔ အေတာ့္ကို ေပးဆပ္ရတဲ့ အလုပ္တစ္ခုပါ၊ ကိုယ့္အိမ္သားရံုးပိတ္ ႏွစ္ကူးအားရက္မွာ ဘယ္လို ေပ်ာ္မယ္၊ ဘယ္သြားမယ္ ဆိုတဲ့ အေတြးမ်ိဳး ကိုယ္စီ ကိုယ္စီ ႀကံရြယ္ထားၾကမွာပါ၊ အဲဒီအေတြးေတြကို ရင္ထဲ မ်ိဳသိမ့္၊ ကိုယ့္အတိတ္ကံအားနဲခဲတဲ့ သာသနာ့ေဘာင္၀င္ခြင့္ကို ရေအာင္ ယူၾကမယ္ဆိုတဲ့ ကုသုိလ္အေတြး ကုိယ္စီ ေမြးဖြားေစခဲ့ၾကတယ္၊ အေတာ့္ကုိ ခ်ီးၾကဴး ထုိက္ပါတယ္၊ လူသာမာန္တို႔ က်င့္ႏိုင္ခဲ့တဲ့ လုပ္ငန္းအတြက္ လူသာမန္တို႔ ျဖည့္ႏိုင္ခဲတဲ့ ပါရမီကို ျဖည့့္ဆည္းေပးခဲ့ၾကတယ္ေလ၊ အမွတ္တရ ဓာတ္ပံုေတြရိုက္ၾက၊ မုဒိတာ ကိုယ္စီ ပြါးခဲ့ၾကၿပီး ညပိုင္းေရာက္ေတာ့ သရဏဂံုေဆာက္တည္၊ သကၤန္းခ်ည္ၾကၿပီး သာမေဏရက်င့္၀တ္ ကိုယ္စီ ၀တ္ဆင္ခဲ့ၾကတယ္၊
ျဖစ္ခ်င္ေတာ့ ဇာတ္လမ္းတစ္ခု တင္ျပဖုိ႔ ႀကံဳလာတယ္၊ ဦးေဆာင္တဲ့ ဆရာေတာ္ရဲ့ အျပစ္ကိုရႈ အေကာင္းျပဳေစခ်င္တဲ့ ေစတနာေပၚလြင္ခဲ့တယ္၊ သာမာန္ဆိုရင္ ဒကာ ဒကာမတို႔ရဲ့ ဖိအားလို႔ဆိုရမယ့္ အျပစ္ျမင္တိုင္း မေျပာဆိုရဲတဲ့ အားနာမႈက ဆရာေတာ္ေတြအတြက္ အခတ္ ေတြေစတာပါ၊ ဒါေပမယ့္ ဓာတ္ေတာ္ဆရာေတာ္အေနနဲ႔ အဲဒီျဖစ္သင့္တဲ့ အျပစ္ကို ရဲ၀ံ့စြာ ညႊန္ၾကားေပးခဲ့တယ္၊ ဒီလုိပါ၊ သရဏဂံုေဆာက္တည္ေနရင္းနဲ႔ ကိုရင္ႀကီးတစ္ပါးရဲ့ လက္မွာ လက္သန္းႏွစ္ေခ်ာင္း ရွည္ေနတာေတြ႔ခဲ့တယ္၊ ရွင္သာမေဏတို႔အတြက္ အက်ည္းတန္ေစတဲ့ အရာတစ္ခုပါ၊ လူၾကားထဲမွာ အဲဒီအျပစ္ကုိ ေျပာလိုက္ရင္ သူ႔ကို အရွက္ခြဲသလုိ ျဖစ္လိမ့္မယ္ ဆိုတဲ့ ျပႆနာကို ႀကိဳတင္ သိျမင္တဲ့အတုိင္း ဘုရားလတ္ထပ္ေတာ္က ျဖစ္ပ်က္ခဲ့တဲ့ ဇာတ္လမ္းေလးကို အရင္ေျပာျပလုိက္တယ္။
ျပႆနာက မိန္းခေလးကို အလိုမတူ ျပဳက်င့္မႈ
ျပဳက်င့္သူလို႔ စြတ္ဆြဲခံရသူက ရဟန္းငယ္တစ္ပါး
စြတ္ဆြဲၾကသူေတြက ရပ္သူ ရြာသားမ်ား။
သင္ အေတာ့္ကုိ အံ့ၾသသြားသလား၊ ရဟန္းငယ္တစ္ပါးအေနနဲ႔ ဒီလို ျပႆနာမ်ိဳး မျဖစ္သင့္ ဘူးလို႔ သင္ ထင္မွတ္ထားလို႔ပါ၊ ဇစ္ျမစ္ကို သိရင္ ရွင္းသြားမွာပါ။ ထုိရဟန္းငယ္ စၿပီး ၀တ္ကတည္းက သူ႔ရဲ့ လွပတဲ့ လက္သည္းရွည္ေလကုိ ျမတ္ႏိုးလို႔ မျဖတ္ပစ္ခဲ့ဘူး။ တရားဘာ၀နာမွာ မေပ်ာ္ေမြ႕ႏိုင္ေလာက္သည္အထိ အဲဒီလက္သည္းကို စြဲလန္းေနခဲ့တယ္။ တစ္ေန႔ အဲဒီေန႔က ၿမိဳထဲကို ဆြမ္းခံ တစ္ပါးထည္း ၾကြတဲ့ေနေလ၊ အဲဒီရဟန္းငယ္ရဲ့ ရူပါရံုကို သူငါထက္ တံုေနေအာင္ ႏွစ္သက္ေနတဲ့ ရြယ္တူ မိန္းခေလးတစ္ဦးရွိခဲ့တယ္၊ အဲဒီမိန္းခေလးက ရဟန္းငယ္နဲ႔ ေတြ႔ခြင့္ၾကံဳတိုင္း ခ်စ္ေရးဆိုခဲ့တယ္၊ ရဟန္းငယ္လဲ ျငင္းပယ္ေနဆဲပါ။ တစ္ေန႔ေတာ့ ဆြမ္းခံၾကြတဲ့ အဲဒီအခ်ိန္မွာ မိန္းခေလးက အတင္းအက်ပ္ ေတာင္းဆိုၿပီေလ၊ တူႏွစ္ကုိယ္ တဲအိုပ်က္မွာ ေနရ ေနရ ဆိုတဲ့ စကားလဲ ပါမွာေပါ့။ ရဟန္းငယ္က ဒီတစ္ခါေတာ့ အျပတ္ ျငင္းလိုက္တယ္ထင္ပါရဲ့။ နာၾကည္းေစမယ့္စကား၊ သူ႔အေပၚ စိတ္ပ်က္ၿပီး လက္ေလ်ာ့ ေစမယ့္စကားကို သံုးလိုက္မိမယ္ထင္တယ္၊ ေစတနာနဲ႔ ေျပာမိတဲ့စကားျဖစ္ေပမယ့္ နားလည္ ႏိုင္မယ့္ တရားဓာတ္ခံ မရွိေလတဲ့ မိန္းမငယ္မွာေတာ့ ေဒါသ ပြါးခဲ့တယ္ေလ၊ မစာ၇တဲ့ အမဲ သဲနဲ႔ ပက္ခ်င္တဲ့စိတ္အထိ ျဖစ္ခဲ့တယ္၊
ဒါနဲ႔ ဒီရဟန္း အရွက္ကြဲေစရမယ္ဆိုတဲ့ အညွိဳးနဲ႔ လမ္းမွာ ဆံုတံုး သူ႕ကိုယ္သူ လက္သဲေတြနဲ႔ ခ်စ္ၿပီး ေသြးထြက္ေအာင္ ျပဳ၊ အ၀တ္အစားေတြ ဖယုိဖရဲျဖစ္ေအာင္ ႀကံဖန္၊ ေဟာဒီရဟန္းေလး လုပ္ႀကံ ဖ်က္စီးဟန္နဲ႔ ေအာ္ဟစ္ ငိုေကၽြးေနတယ္။ ေရွ႕ေနာက္ စဥ္းစားႏုိင္တဲ့ ညာဏ္ နည္းပါးတဲ့ လူငယ္ေတြကေတာ့ ရဟန္းနဲ႔မွ မတန္ လုပ္ရက္ေလတယ္ ဆိုတဲ့အေတြးဆိုးနဲ႔ ရဟန္းငယ္ကို ဖမ္းဆီး အျပစ္စီရင္ဖုိ႔အထိ ျဖစ္ခဲ့တယ္၊ ထုေထာင္း ရုိက္ႏွက္ ဖမ္းဆီးၿပီး အလာ လမ္းမွာ ရပ္ရြာ လူႀကီးနဲ႔ ေတြ႔ေတာ့ ျပႆနာ ဇစ္ျမစ္ကုိ ေမးၾကည့္တယ္၊ အမ်ိဳးသမီးကလည္း မပို္င္ရင္ ဘယ္လုပ္ပါ့မလဲ၊ အဲဒီရဟန္းပါ၊ သူ႔ကုိ လက္သည္းနဲ႔ ကုတ္ဖဲ့တယ္။ ဖ်က္စီးဖို႔ ရည္ရြယ္ၿပီး ကၽြန္မကို ေစာ္ကားပါတယ္၊ ေဟာ့ဒီမွာ ၾကည့္ပါ၊ သူ႔မွာ ပါတဲ့ လက္သည္းနဲ႔ ကုတ္ခ်စ္ထားတဲ့ ဒဏ္ရာေတြပါလို႔ ေျပာေတာ့ လူႀကီးက စဥ္းစားတယ္၊ မျဖစ္သင့္တာ မျဖစ္ေအာင္ေပါ့။ ရဟန္းငယ္ရဲ့ လက္ကို ၾကည့္ေတာ့ ကုတ္ဖဲ့ထားတဲ့ ေသြးစ မေတြ႔၊ မိန္းခေလးရဲ့လက္မွာပဲ ေတြ႔ေလေတာ့ ျပႆနာကို အားလံုးနားလည္ေအာင္ ရွင္းျပ ေစခဲ့တယ္၊
အဲဒီျပႆနာ ဘုရားထံပါးထိေရာက္သြားေတာ့၊ ရဟန္း သာမေဏမ်ား လက္သည္းရွည္ မထားရလုိ႔ စည္းကမ္း သတ္မွတ္ခဲ့တယ္၊ ဒီျပႆနာကို ဘုရားရွင္တုိ႔အဖို႔ ႀကိဳသိၿပီးသားပါ၊ အေၾကာင္းအရာ မေပၚပဲ သတ္မွတ္မယ္ဆိုရင္ စည္းကမ္းေတြမ်ားလို႔ ဆုိၿပီး သာသနာကို ၀င္ေရာက္ဖုိ႔ တြန္႔ဆုတ္ေနၾကမယ္၊ မၾကဴးလြန္ဘဲနဲ႔ ႀကိဳသတ္မွတ္ရင္ က်န္တဲ့ သံဃအဖြဲ႔အ၀င္ေတြကို ေဆာ္ကားရာ ၾကမယ္ေလ။ ဒါ့ေၾကာင့္ ဘုရားရွင္တိုင္း အေၾကာင္းအရာ မေပၚပဲ စညး္ကမ္း မသတ္မွတ္ခဲ့ၾကဘူး။ ဒါ့ေၾကာင့္မုိ႔လိုကြယ္၊ အခု ကုိ၇င္ ၀တ္မယ့္ ညီငယ္မွာ ရွိတဲ့ လက္သည္းရွည္ေလး မသင့္ေတာ္လုိ႔ ညွပ္ေပးပါလို႔ ေမတၱာဓာတ္ခံ ပါတဲ့ စကား မိ္န္႔ၾကားေတာ့ နာခံသူလည္း ေက်နပ္သြားတယ္ေလ။
ဒီလိုနဲ႔ ဆယ္ပါးသီလ ေဆာက္တည္ၾက၊ တရားနာေနၾကတဲ့ မိသားစုေတြရဲ့ အပူေဇာ္ကိုခံ၊ လိုက္နာရမယ့္ က်င့္၀တ္ေတြ ေဆာင္ထားၿပီး ပထမေန႔ ရွင္ျပဳပြဲ ၿပီးဆံုးခဲ့တယ္၊ ေနာက္ေန႔ သိမ္၀င္ၿပီး ရဟန္းျဖစ္ၾကေတာ့မယ့္ သာမေဏေတြကို တစ္ညတာ ကုသုိလ္ေကာင္းမႈေတြ ေတြးပီး ပီတိ ျဖစ္ေစေတာ့မယ္။
ဆိုလိုရင္းကေတာ့ ေရာက္တဲ့ေနရာမွာ သာသနာရဲ့ ေက်းဇူးကို မေမ့ၾကဖုိ႔၊ တက္ႏိုင္ရင္ ရခဲတဲ့ ျမင့္ျမတ္တဲ့ေနရာမွာ အခြင့္သာတံုး ေနၾကည့္ၾကဖို႔၊ ပါရမီျဖည့္ေပးသူတုိ႔အဖို႔လည္း ကိုယ္မတက္ႏုိင္ေပမယ့္ လုပ္ႏိုင္သူတို႔ကို သူေတာ္ေကာင္းစိတ္ေမြးၿပီး ေထာက္ပံ့ၾကဖို႔၊ ရဲ၀ံသူတို႔ ေလွ်ာက္လွမ္းတဲ့လမ္းကို ေကာင္းမြန္စြာေလွ်ာက္လွမ္းေစေအာင္ တုိက္တြန္းၾကဖို႔၊ အမ်ဳိးဂုဏ္၊ ကုိးကြယ္တဲ့ ဘာသာဂုဏ္ေတြကို ေရာက္ရာအရပ္မွာ ရဲ၀ံ့စြာ ေစာင့္ထိန္းဖုိ႔ အေရးႀကီးဆံုးပါဆိုတာ ဒီေနရာမွာ အထူးတင္ျပလုိတယ္၊ ဦးေဆာင္သူ အပူေဇာ္ခံထုိက္တဲ့ ဆရာသမားေတြအတြက္လည္း အျပစ္ျမင္ရင္ ျပင္ေပးႏိုင္တဲ့သတိၱ ရွိၾကဖုိ႔ ဆိုတာေတြဟာ ဒီရဟန္းခံပြဲမွာ သခၤန္းစာ ရရွိခဲ့တယ္။ စာဖတ္သူ အေနနဲ႔လဲ ဒီႀကံဳခဲ ျပဳႏိုင္ခဲတဲ့ အလွဴပြဲကို သာဓုေခၚလုိက္ပါ၊ သင္လည္း ထပ္တူ ရရွိခံစားႏုိင္မွာပါ ဆိုတဲ့ စကား လတ္ေဆာင္တစ္ခု ထားခဲ့ပါ့မယ္၊ ထပ္တူကုသုိလ္ ရႏုိင္ေစလိုတဲ့ ေစတနာ မွ်ေ၀ပါရေစ။
ဘိကၡဳပ႑ိ(လကၤာဒီပေက်ာင္းသား)
0 comments:
Post a Comment