ေၾသာ္ နာဂစ္- မင္း ငါတို႔ကို ညစ္ခဲ့တာ တစ္ႏွစ္ေက်ာ္ၿပီ။ အျဖစ္ေတာ္ေတာ္မ်ားမ်ားကို ျပန္ၿပီး လွစ္ဟၾကည့္ရင္ အေတာ္ရင္နာဖို႔ေကာင္းခဲ့တယ္၊ ေယာနိေသာ မနသိကာရ ဆိုတဲ့ ဘုရားစကား ႏွလံုးသား၀ယ္ ရင္၀ယ္ထားလို႔ ငါတို႔ ဗုဒၶဘာသာ၀င္ေတြ ေျဖသိမ့္ခဲ့ရတယ္၊ ဒါေပမယ့္ကြယ္ ယူႀကံဳးမရ ျဖစ္မိတာေတာ့ အမွန္ပဲ။ အသက္ အိုးအိမ္ စည္းစိမ္ေတြ ေရမွာေမ်ာ ျမစ္ဧရာ၀ယ္ အစဥ္ေမ်ာေနတဲ့ ေဗဒါေတာေတြကမွ ၾကည့္တက္ရင္ သာယာႏိုင္ေသးတယ္၊ ဘယ္ေနရာ ၾကည့္ၾကည့္ လူေသ အေလာင္းေတြက အတိ ျပည့္ႏွက္လို႔ေနတဲ့ ျဖစ္အင္ အဘယ္မွာ ေမ့လို႔မရ အစဥ္၊ အိပ္မက္ပင္ ျဖစ္ေနေလသလား၊ မၾကာပါ ေတြးစဥ္ ထုိစဥ္က အသံတစ္ခု ဂရုျပဳလို႔ နားစဥ္လိုက္ေတာ့ ဘယ္မွာလဲ ငါ့မိခင္၊ ညီႏွင့္ အစ္ကိုမ်ားပါေပ်ာက္ဆံုး၊ ငါကပင္ ငါဟု မထင္ရေလာက္ေအာင္ ေၾကြက်ကာ ပ်က္သံုးေနၾကတဲ့ ရြာစဥ္ဟုိ ထုိအရွိရယ္က အို--- မၾကည့္ရက္စရာ မေန႔ကဆိုတာ တကယ္ မယံုႏိုင္ဘု၊ အိုကြယ္ ေတြးၾကည့္ၾကပါယခု--------------
နာဂစ္ဆိုတဲ့ အသံကို မၾကားခ်င္အဆံုး ျဖစ္ၾကရသူမ်ားက ဧရာ၀တီတိုင္းသား အမ်ားစု ျဖစ္ပါလိမ့္မယ္။ တကယ့္ မေကာင္းဆုိုး၀ါး တစ္ေကာင္အလား အေတာ္ပင္ ထိတ္လန္႔ခဲ့ၾကမယ္ဆိုတာ စာဖတ္သူလည္း အသိ ျဖစ္မွာပါ။ ကၽြန္ေတာ္က ဧရာ၀တီသားပါ၊ ဘိုကေလးသားစစ္စင္၊ ဒါေပမယ့္ ကၽြန္ေတာ္ ကံေကာင္းခဲ့တယ္၊ အဲဒီ အျဖစ္ဆိုးထဲက လြတ္ကင္းတဲ့တစ္ေနရာမွာ ေရာက္ေနခဲ့လို႔ပါ။ ဒါေပမယ့္ တာ၀န္မဲ့ ထပ္ျဖစ္ေနျပန္ၿပီ။
ဘာသာေရးေခါင္းေဆာင္ဆိုတာ ဘာသာ၀င္ေတြက အားကိုးတႀကီးနဲ႔ အထြဋ္အျမတ္ထား၊ စားဦးစားဖ်ားကိုရတဲ့ အခြင့္နဲ႔ ေနရတဲ့သူမ်ားပါ။ အဲဒီ အခြင့္ထူးေတြကို ျပန္လည္ေပးဆပ္ျခင္းကိုပင္ ေက်းဇူး တုန္႔ျပန္တဲ့ အမူအရာ တစ္မ်ိဳးကို ကၽြန္ေတာ္ထင္တယ္။ အက်ဥ္းခ်ဳပ္ၾကည့္ရင္ လုပ္ငန္း က လြယ္လြယ္ေလးပါ။ မၾကည္ညိဳေသးတဲ့သူေတြကို ၾကည္ညိဳေအာင္ ၾကည္ညိဳၿပီးသူေတြကို ထပ္ကာ ၾကည္ညိဳႏိုင္ေအာင္ေပါ့။ ဒါကိုပဲ သာသနာျပဳလမ္းစဥ္လို႔ ေခၚၾကတာပါ၊ အဲဒီလမ္းစဥ္ကို လူသာမာန္လည္း ျပဳႏိုင္သလို ေခါင္းေဆာင္ပုိင္းေတြလည္း ျပဳႏိုင္ပါတယ္။ ရုပ္ နာမ္ ပရပတ္ေတြကို ေက်ညက္ေအာင္ေဟာျပ နိဗၺာန္ကို ေရာက္ေအာင္ ထြန္းျပႏိုင္တဲ့သူေတြကလည္း ညႊန္ျပလို႔၊ အေျခက်ေအာင္ ခုိင္မာ၊ ေသခ်ာတဲ့ မိရိုးဖလာ ယဥ္ေက်းမႈ ဗုဒၶံ သရဏံ ဂစၦာမိ ေလာက္ကေလးပဲ ဆိုတက္ေအာင္ သင္ျပႏိုင္သူေတြကလည္း သူ႔ေနရာႏွင့္သူ အေရးႀကီးလွတယ္။ အဲဒီလို ဆိုႏိုင္တဲ့ အေရအတြက္ မရွိဘဲနဲ႔ အဆင့္ျမင့္ ပရမတ္ေတြကို နားလည္ႏိုင္တဲ့ အရည္အခ်င္း ဘယ္လိုမွ မျငင္းႏိုင္ေအာင္ ရွားမွာပါ။ အခ်ိဳ႕ ျမန္မာ စကားပံုေတြကိုက အေတာ္ ကန္႔လန္႔ ႏိုင္ပါတယ္၊ ဥပမာ အရည္အတြက္ထက္ အရည္အခ်င္းက သာ အထိက ဆိုတဲ့ စကားတစ္ခု။ ေရးခဲ့သူ ဆိုလိုရင္းက အေရအတြက္ ဘယ္ေလာက္မ်ားမ်ား၊ အရည္အခ်င္း မရွိရင္ အသံုးမက် ဆုိတာကို ဆိုလိုဟန္ ရွိေပးမယ့္ အဲဒီအရည္အခ်င္းေတြကေရာ သတ္မွတ္တဲ့ တူညီမႈ အေရအတြက္ မရွိရင္ ဆိုတာကို ျပန္ေတြးၾကည့္၊ အရွင္းႀကီး သိသာပါလိမ့္မယ္။ ထုိေလာက္ စကားအခ်ီ နိဒါန္း ခင္းေနရတာဟာ အေၾကာင္းအရင္းမွန္ကို တင္ျပခ်င္လို႔ပါ။(မနက္ျဖန္ ဆက္မည္---)
