Type your summary here.

Type the rest of your post here.

ဒါေပမယ္-----------

ဒိေန႔ သီတင္းကၽြတ္ လျပည့္ေနေလ၊ ၀ါတြင္းသံုးလပတ္လံုး နတ္ျပည္မွာ မယ္ေတာ္မိနတ္သားကို အဘိဓမၼာတရား ေဟာၾကားၿပီး လူ႔ျပည္ကုိ ျမတ္စြာဘုရား ျပန္လည္း ဆင္းသက္ေတာ္မူလာခဲ့တဲ့ေန႔ပါ၊ ျမန္မာျပည္မွာဆိုရင္ ဒီေန႔ ဒီအခ်ိန္ဆို အေတာ္စည္ကားေနၾကမယ္၊ ဘုရားသြား၊ မိဘေတြကို လတ္ေဆာင္ပစၥည္းမ်ားျဖင့္ ကန္ေတာ့၊ မီးပံုးပ်ံလႊတ္တင္ၾက၊ ဆီမီးေတြ ထြန္းညွိၾကတယ္ေလ၊ အရမ္းကို ၾကည္ႏႈးစရာ အေကာင္းဆုံးအခ်ိန္ေတြပါ၊ အေပ်ာ္ဆံုးအခ်ိန္ဆိုတာ ကိုယ္တိုင္ ပါ၀င္ဆင္ႏႊဲမွ မဟုတ္ပါဘူး၊ သူမ်ားေပ်ာ္ေနတာ ဆင္ႏႊဲေနၾကတာကို ျမင္ရင္ပဲ ၾကည္ႏႈးလို႔ ရႏိုင္တဲ့အရာပါ၊ မုဒိတာရဲ့သေဘာေလ။ ကုိယ္တိုင္လဲ ပါ၀င္ဆင္ႏႊဲခ်င္တာေပါ့ေနာ္၊ ဒါေပမယ့္ ဒါေပမယ့္-------

ကၽြန္ေတာ္ သီဟိုဠ္လို႔ ေခၚတဲ့ သီရိလကၤာ ႏိုင္ငံေရာက္ခဲ့တာ သိပ္မၾကာေသးပါဘူး၊ ယေန႔ ၀ါကၽြတ္ၿပီေလ၊ အေမ့ကို ကန္ေတာ့ခ်င္လိုက္တာ၊ ဒါေပမယ့္------ ဆရာသမားေတြကို ပစၥည္းလတ္ေဆာင္ေလးေတြနဲ႔ ပူေဇာ္ခ်င္လုိက္တာ။ ဒါေပမယ္---- သူငယ္ခ်င္းေတြနဲ႔ ဘုရားသြားၿပီး ေလွ်ာက္လည္ခ်င္လိုက္တာ။ ဒါေပမယ့္-- မီးပံုးပ်ံေတြ ပြဲလန္းသဘင္ေတြ အို-----စံုလို႔ပါပဲ။ ဒါေပမယ့္ေတြ မ်ားလာေတာ့မွာ၊ ကၽြန္ေတာ့္လိုပဲ ႏိုင္ငံရပ္ျခား တုိင္းတပါးမွာ မိေ၀း ဖေ၀း စီပြါးရွာေနၾကတဲ့သူေတြ မနည္းပါဘူး၊ ႏွစ္ေတြလည္း ဘယ္ေလာက္ ၾကာေညာင္းေနၾကမလဲ၊ ကၽြန္ေတာ့္ထက္ ၾကာျမင့္စြာ ခြဲခြါ ေနထုိင္ၾကတဲ့ ညီအစ္ကို ေမာင္ႏွမေတြ ဘယ္ေလာက္မ်ားေနၾကမလဲ၊ အလြမ္းကိုယ္စီ ဘယ္ေလာက္ရွိေနၾကမလဲ၊ ကိုယ္ခ်င္းစာၾကည့္ပါတယ္ဗ်ာ။ အစ္ကိုတို႔ အစ္မတို႔အစား ကၽြန္ေတာ္ လြမ္းၾကည့္ပါတယ္၊ အေတာ့္ကို လြမ္းဖို႔ေကာင္းလိုက္တာေနာ္၊ မ်က္ရည္ေတာင္ ၀ဲလာမိတယ္၊
အဲ--အႀကံတစ္ခု ရလိုက္တယ္၊ ခ်က္ျခင္းပဲ ဖေယာင္းတိုင္ သြား၀ယ္လိုက္တယ္။ သူငယ္ခ်င္းတစ္ေယာက္က ေမးတယ္၊ ဘာလုပ္ဖို႔လဲတဲ့၊ အလြမ္းေျဖမလို႔ပါလို႔၊-- ဘယ္လို ဘယ္လို၊ ကၽြန္ေတာ္လည္း စိတ္ရွည္လတ္ရွည္ ျပန္လည္ ေျဖၾကားလိုက္ပါတယ္- ေစာင့္ၾကည္ေပါ့---လို႔။ သူငယ္ခ်င္းေတြ အားလံုး စုေပါင္းၿပီး ကာယကံ ၀စီကံ မေနာကံနဲ႔ ေျပာဆိုျပစ္မွားမိတာေတြ ခြင့္လႊတ္ေပးဖုိ႔ အခ်င္းခ်င္း ေတာင္းပန္လိုက္ၾကတယ္၊ ေနာက္ မီးထြန္းၿပီး ျမန္မာ့ အလြမ္းေျပ ပူေဇာ္ၾကမယ္လို႔ စည္းရံုးလိုက္တယ္၊ အေပါင္းအသင္းေတြကလည္း အားတက္သေရာေပါ့၊ မင္း၀ယ္လိုက္ပါ၊ ငါတို႔ လုပ္အားကူညီမယ္တဲ့၊( အေတာ္ကပ္ေစးႏွဲလိုက္တာ) စိတ္ထဲက ေျပာလိုက္တာပါ၊ ဒီလိုနဲ႔ ကၽြန္ေတာ္တို႔ ဖေယာင္းတိုင္ေလးေတြ ေဗာဓိပင္ေအာင္ လိုက္ၿပီး ကိုယ္စီ စိုက္လိုက္ၾကတယ္၊ ဖေယာင္းတိုင္ စိုက္ရင္း စိတ္ကူးနဲ႔ ၾကည္ႏႈးေနၾကမယ္ ဆိုတာ ေတြးၾကည့္ သိႏိုင္တယ္ေလ၊ ဒီေန႔ ဒီအခ်ိန္-------ဆုိၿပိးေပါ့၊ အားလံုး ဖေယာင္းတိုင္မ်ားစိုက္ၿပီးေတာ့ မီးထြန္းညွိဖို႔ အခ်က္ေပးလိုက္တယ္ဆိုရင္ပဲ--ဂ်ိန္း--ဂ်ိန္း-----ဂ်ိန္း---။ ဟာ သြားၿပီ---- ကိုေရႊမိုးရယ္ ဘယ္အညႈိဳးနဲ႔ ဒီေလာက္ ရက္စက္တာလဲကြယ္လို႔ ေမာ့ၾကည့္ၿပီး ေျပာလိုက္ကာမွ ပိုလို႔ေတာင္ သဲလုိက္ေသး၊ ေအာ္ ေအးခ်မ္းတဲ့ အဓိပၸါယ္ကို ေဆာင္တာပါလို႔ အေကာင္းဘက္က ျမင္လိုက္ပါတယ္၊ ကၽြန္ေတာ္တို႔ရဲ့ မီးထြန္းပြဲ အလြမ္းေျပေလး ငါးမိနစ္အတြင္းမွာပဲ ေရထဲ ေမ်ာသြားပါတယ္။ ရည္ရြယ္ခ်က္ကိုယ္စီ အေတြးကိုယ္စီ ကိုယ္စီ ကိုယ္စီ ပ်က္ျပယ္ခဲ့ၿပီေပါ့ဗ်ာ၊
ကၽြန္ေတာ္ မေျပာခ်င္တဲ့ စကား ဒါေပမယ့္--ဆိုတဲ့ စကားနဲ႔ပဲ ကၽြန္ေတာ့္ရဲ့ မီးထြန္းပြဲ အလြမ္းေျပ အဆံုးသတ္ရေတာ့မွာေပါ့၊ အစေတာ့ ကၽြန္ေတာ္က ေရႊျမန္မာမ်ားကို မီးထြန္းပြဲ အလြမ္းေျပ အေတြ႕အႀကံဳေလး ေဗာဓိပင္ေအာက္မွာ က်င္းပရင္း ကိုယ့္လုိပဲ အလြမ္းေျပရေအာင္ တင္ျပခ်င္တာပါဗ်ာ၊ ဒါေပမယ့္--- ဒါေပမယ့္-- ဒါေပမယ့္နဲ႔ပဲ ေက်နပ္လိုက္ၾကပါေတာ့လို႔ ကၽြန္ေတာ္ ဒီေနရာက ေတာင္းပန္လုိက္ပါေတာ့မယ္၊ ဒါေပမယ့္ ---- ကိုေရႊမိုးရယ္-------------------------------------
အခုေတာ့ ကိုေရႊမိုးက သူမဟုတ္သလိုပါပဲ၊ ျမဴတိမ္ကင္းစင္ ၀င္းပလမင္း ေပၚထြက္လာျခင္းနဲ႔အတူ ကၽြန္ေတာ္တုိ႔ရဲ့ မီးထြန္းပြဲ ပ်က္လို႔ လြမ္းေနၾကတဲ့ ေက်ာင္းသားေလးေတြကို သူကလည္း မ်က္ရည္တြဲလဲနဲ႔ ႀကိဳဆိုသည့္အလားေပါ့၊ ေပၚထြက္လာပါတယ္၊ မီးမ်ားကို ထြန္းညႈိပူေဇာ္ၾကပါတယ္၊ အမွတ္တရ ဓာတ္ပံုမ်ားလည္း ရိုက္ၾကပါတယ္၊ စာဖတ္ေနတဲ့ သူလည္း ပါ၀င္ ဆင္ႏြဲခ်င္တယ္ဆိုရင္ အခုပဲ အေရာက္လွမ္းခဲ့ပါေနာ္၊ ေႏြးေထြးတဲ့ ႏွလံုးသားနဲ႔ အၿမဲ ႀကိဳဆိုေနပါတယ္ဗ်ာ။
လကၤာဒီပေက်ာင္းသား