ပထမေန႔=၃၀ရက္၊ ဒီဇင္ဘာလ၊ ၂၀၀၈
စာေမးပြဲၿပီး အားလံုး သူငယ္ခ်င္း ဦးဇင္းေတြ တေပ်ာ္တပါး ေဒသႏၱရ ဗဟုသုတ ရေစဖို႔ သီဟုိဠ္ (သီရိလကၤာ)ကၽြန္းတစ္ပတ္ ခရီးလွည့္လယ္ ၾကပါတယ္၊ ဒီေန႔ဟာဆုိရင္ ပထမေန႔ပါ၊ ကိုလံဘုိ ကေန နံနက္ ငါးနာရီ ထြက္ခြါခဲ့ၾကပါတယ္၊ အားလံုး သံဃာ ႏွစ္ဆယ့္သံုးပါး၊ သီလရွင္ ဆရာေလး ႏွစ္ပါး စုစုေပါင္း ႏွစ္ဆယ့္ ငါးဦးပါ၊ ပထမဦးဆံုး ကိုလံဘုိရဲ့ အေနာက္ဘက္ ယြန္းယြန္ုးကို ကီလိုမီတာ (45) ခရီး ေရာက္တယ္ဆိုရင္ပဲ သမိုင္း၀င္ သီဟုိဠ္ ေမာ္ကြန္း၀င္ ျဖစ္တဲ့ ေဗာဓိပင္ပြါး ေစတီ တစ္ဆူကို ေရာက္ပါတယ္၊ သီဟုိဠ္ႏိုင္ငံမွာ ခ်စ္ဖုိ႔ေကာင္းတဲ့ ယဥ္ေက်းမႈတစ္ခုလို႔ပဲ ဆုိရမလား၊ တဖက္သက္ တယူသန္တယ္ပဲ ဆုိုရမလား ဆုိတာေတာ့ မေျပာတက္ဘူး၊ ဘာလဲဆိုေတာ့၊ ေဗာဓိပင္ကို ဘုရားအျဖစ္နဲ႔ ကိုးကြယ္ ပူေဇာ္ရာမွာေတာ့ ဗုဒၶဘာသာႏိုင္ငံေတြထဲမွာ စံျပပါပဲ။ ယံုၾကည္မႈကေတာ့ ေဗာဓိပင္ ရွိရင္ ဗုဒၶ သာသာနာ ဘယ္ေတာ့မွ ကြယ္ေပ်ာက္မွာ မဟုတ္ပါဘူးတဲ့။ ေနာက္တစ္ခုက ဗုဒၶ ျမတ္စြယ္ေတာ္ပါ ၊ အဲဒါကေတာ့ ကႏၵီလို႔ေခၚတဲ့ ၿမိဳ႕မွာပါ၊ အခု သြားေနတဲ့ ခရီးနဲ႔ ဆန္႔က်င္ဘက္ျဖစ္ေနေတာ့ ေျပာျပဖုိ႔ရန္ ေစာေသးတယ္ေလ၊
အဲဒီ ေဗာဓိပင္ကိုပဲ ပူေဇာ္ၾက၊ အမွတ္တရ ဓာတ္ပံုရိုက္ခဲ့ၾကၿပီး၊ ခရီးဆက္ခဲ့ၾကတယ္၊ ေနာက္ တစ္ေနရာကေတာ့၊ သမိုင္း၀င္ေတာ့ မဟုတ္ပါဘူး၊ ဒါေပမယ့္ ျမန္မာႏိုင္ငံ ေျခာက္ထပ္ႀကီးဘုရား၊ ပဲခူး ေရႊသာေလ်ာင္း၊ စိန္သာေလ်ာင္းဘုရားတုိ႔လို ရုပ္ဆင္းတု အႀကီးဆံုးပါ၊ ပူေဇာ္ခ့ဲၾကတယ္၊ ထံုးစံအတုိင္း ဓာတ္ပုံရိုက္ခဲ့ၾကတယ္၊ ဓာတ္ပံုေတြကို သီးသန္႔ တင္ေပးမယ္ေနာ္။ ေနာက္ တစ္ေနရာ ဆက္ၾကျပန္ေပါ့။
အဲဒီေနရာကေတာ့ ေျပာျပရင္ နဲနဲေတာ့ ရွည္သြားမယ္၊ အတိုဆံုးကို ခ်ံဳးျပရရင္ေတာ့ သီဟုိဠ္ရဲ့ သမုိင္းစာမ်က္ႏွာ ႏွစ္ေပါင္း ငါးရာေလာက္ကုိ ျပန္လွန္ျပမယ္ေပါ့၊ နယ္ခ်ဲ႕ ကိုလိုနီ၊ ေပၚတူဂီ၊ ဒက္ခ်္ စသည္တုိ႔ရဲ့ နယ္ခ်ဲ႕ လႊမ္းမိုးမႈကို ခံခဲ့ရပါတယ္၊ ႏိုင္ငံျခားသားေတြ အမ်ားစု စိတ္၀င္စားတဲ့ ေနရာျဖစ္တယ္။ အိႏၵိယ သမုဒၵရာရဲ့ အလယ္တဲ့တဲ့ အေတာ္လည္း လွပ၊ ပုလဲသဖြယ္လုိ႔ေတာင္ တင္စား၊ ေနရာကလည္း အခ်က္အျခာက်ေလေတာ့ ေရွးယခင္ နယ္ခ်ဲ႕ခ်င္ၾကတဲ့ အေနာက္တုိင္း လူမ်ိဳးစုေတြ မ်က္စိက်စရာ ေနရာတစ္ခု ျဖစ္ခဲ့တယ္ေပါ့။
အခ်ိန္ကလည္း တေရြ႕ေရြ႕ကုန္ဆံုး၊ ဆယ့္တစ္နာရီ ဆံုးဆယ္ခန္႔ေလာက္ ဆက္လက္ ေမာင္းၿပီးထြက္လာခဲ့တာ၊ ဆြမ္းစားခ်ိန္ေတာင္ ကပ္လုိ႔ေနေပါ့၊ ခရီးတစ္ေထာက္ တစ္ေနရာ နားဖုိ႔အတြက္ အရိပ္ေကာင္းတဲ့ ေက်ာင္းတစ္ခု ရွာကာ နားၾကျပန္တယ္၊ ေခါင္းေဆာင္ ကိုယ္ေတာ္ အပင္ပန္းခံကာ စီစဥ္လာခဲ့တဲ့အတုိင္း ေျမပဲေၾကာ္၊ ငံျပာရည္ေၾကာ္နဲ႔ အသားေၾကာ္နဲနဲ မွ်ေ၀ကာ ခဲလုိက္ၾကေတာ့ တစ္ပြဲစာ ဒုကၡ ၿငိမ္းသြားျပန္တာေပါ့၊ ခရီးစဥ္က စၿပီး ထြက္တဲ့ ေန႔ပဲ အေတာ့္ကို ပင္ပန္းေစပါတယ္၊ နားဖို႔ အခ်ိန္ကုိ မရခဲ့ပါဘူး၊ ညပိုင္း အနားယူး က်ိန္းစက္ရမယ့္ ေနရာကို အေရာက္သြားရင္ လမ္းမွာရွိတဲ့ ပင္လယ္ရႈခင္းကို အားရေအာင္ ၾကည့္၊ ျဖတ္သန္းတိုက္ခတ္လာတဲ့ ေလေျပ ေလေအး ႏုႏုေလးေတြကို အားရေအာင္ကိုရႈရႈိက္၊ ပါလာတဲ့ ေရေတြ တစ္ႀကိဳက္ေသာက္လုိက္ရင္း ျဖတ္သန္းလာခဲ့ရာ၊ တစ္ေခါက္ နားခုိရာ ေနရာကို ေရာက္ခဲ့ၾကတယ္၊ ေဘးမဲ့ေတာ တစ္ခုပါ၊ ဆင္၊ က်ား၊ သမင္၊ဒရယ္၊ အုိးေ၀(ခ)ဥေဒါင္း၊ အေတာင္ေညာင္းရင္ နားတက္တဲ့ ငွက္ေပါင္းစံု ေပ်ာ္စံရာ ေတာ တစ္ေနရာမွာေပါ့၊ လြန္ခဲ့တဲ့ ႏွစ္မ်ားစြာက ဒီေနရာ ဒီေဒသ ဘယ္ေလာက္ ဆိုးရြားခဲ့သလဲဆိုတာကို ေပၚလြင္ေစတဲ့သေဘာလား၊ အစုိးရ ရံုးကိစၥေတြ ေပါမ်ားရာကို ျပသတဲ့သေဘာလားမသိ၊ စစ္ေဆးေရးဂိတ္ေတြ အနည္းဆံုး ဆယ္ခုထက္မနဲ ျဖတ္သန္းခဲ့ရတယ္၊ သို႔ေသာ္လည္း၊ ဗုဒၶျမတ္စြာရဲ့ သားေတာ္ေတြ ပီပီ၊ ဗုဒၶဘာသာႏုိင္ငံမွာ(သီဟုိဠ္) မ်က္ႏွာပန္းလွလွ ျဖတ္သန္းၾကရျပန္တယ္၊ အစဥ္အလာ ေမတၱာ ႀကီးမားတဲ့ သီဟိုဠ္ ဆရာေတာ္မွန္း သိသာေလေအာင္ ေတာတြင္းေပါက္ဖြား သားရုိင္းတိရစၧာန္ျဖစ္ၾကတဲ့ သားမင္၊ ဆင္၊ စသည့္ သားေကာင္မ်ား လူေတြနဲ႔ ရင္းႏွီးစြာ ေနထုိင္ေနႏိုင္ၾကတာကို တည္းခုိမယ့္ ေက်ာင္းမွာ ေတြ႔ျမင္ရေတာ့ အေတာ္ပင္ ပီတိ ျဖာမိခဲ့ပါေသးတယ္၊ ေနာက္ေတာ့မွ သိတယ္၊ ဒီေလာက္ေ၀းတဲ့ေနရာ၊ လမ္းပန္းဆက္သြယ္ နဲတဲ့ေနရာ ဘာမ်ားရွိသလဲလုိ႔ ေနာင္ေတာ္ေတြကို ေမးလိုက္ေတာ့၊ ဤေတာင္မွာ ရဟႏၱာ တစ္ေသာင္းေက်ာ္ သီတင္းသံုးေနထုိင္ခဲ့ဘူးတယ္၊ သီဟုိဠ္မွာ ၀ဋဂါမဏိ အဘယမင္းလက္ထက္ တစ္ဆယ့္ႏွစ္ႏွစ္ေက်ာ္ၾကာ ငတ္မြတ္ေခါင္းပါေဘး ဆိုက္ေရာက္ေတာ့ ထုိ ရဟႏၱာ မေထရ္ အရွင္ျမတ္မ်ား အစာေရဆာ ခတ္ခဲမႈေၾကာင့္ စုေပါင္း ပရိနိဗၺာန္ ျပဳခဲ့ၾကတယ္၊ ေနာက္ပိုင္းလည္း ရဟႏၱာအစဥ္အဆက္ သီတင္းသံုးေနထုိင္ၾကတယ္ဆိုတဲ့ အေၾကာင္းကတစ္ခု။
ျမန္မာႏိုင္ငံမွာ တရားအားထုတ္နည္းေတြ မ်ားစြာ ပ်ံ႕ႏွံ႕ေနတဲ့အထဲက ကနီ တရားအားထုတ္နည္း ဆိုတာလည္း အေတာ့္ကို ထင္ရွားတဲ့ နည္းတစ္ခုပါ၊ အဲဒီ တရားအားထုတ္နည္းရဲ့ အဓိက ဇစ္ျမစ္က ယခု ဦးဇင္းမ်ားေရာက္ရွိေနရာ ေဒသက ျဖစ္တယ္လုိ႔ ဆိုပါတယ္၊ တိဘက္ ရဟန္းေတာ္တစ္ပါး သွ်ီ၀တိႆ မေထရ္ျမတ္တစ္ပါး ဤေတာင္မွာ သီတင္းသံုးေတာ္မူေနခဲ့တဲ့ စိတၱလမေထရ္ျမတ္ထံမွာ နည္းနာ ခံယူရင္း တရားအားထုတ္ခဲ့တယ္၊ ေနာက္ပိုင္း တရားထူး ရရွိခဲ့တယ္၊ ျမန္မာႏုိင္ငံသို႔ လွည့္လွည္ သာသနာျပဳရင္း ထုိ တရားအားထုတ္နည္းကို မ်ိဳးေစ့ခ်ေပးခဲ့တယ္၊ ဒါက ကနီ တရားအားထုတ္နည္းရဲ့ ဇစ္ျမစ္ အရင္းခံခ်က္ပါ၊ ထို ရဟႏၱာ မေထရ္ရဲ့ အမည္နာမကို အေၾကာင္းျပဳၿပီး ယခု ေရာက္ရွိေနရာ ေတာင္ကို စိတၱလ+ပဗၺတ-ေတာင္(စိတၱလ=မေထရ္ျမတ္ရဲ့အမည္၊ ပဗၺတ=ေတာင္၊ စိတၱလပဗၺတေတာင္လုိ႔ အမည္တြင္ရစ္ ေစခဲ့ပါတယ္၊
႔ဒီလိုနဲ႔ သူေတာ္ေတာင္းေတြ တရားထူးရရွိသြားတဲ့ေနရာမွာ အတူလိုက္ပါလာၾကတဲ့ သူငယ္ခ်င္းေတြ အားလုံး စုေပါင္း ဗုဒၶပူဇာ၊ ဓမၼပူဇာ၊ သံဃပူဇာ ျပဳလုပ္ခဲ့ၾကတယ္၊ အႏၱရယ္ကင္းေစဖုိ႔လည္း စုေပါင္း ဆုိ႔ုေတာင္းေမတၱာ ပို႔သ ခဲ့ၾကပါေသးတယ္၊ သူေတာ္ေကာင္းတို႔ရဲ့ အတု လိုက္ခဲ့ၾကပါတယ္။
ဘယ္လုိပဲျဖစ္ျဖစ္ပါ၊ သူေတာ္ေကာင္းေတြဆိုတာ ငါးျဖာအာရံု ကာမဂုဏ္ေတြနဲ႔ ေ၀းတဲ့ ေနရာ ေဒသ ေတြကို ႏွစ္သက္ၾက ပါတယ္၊ အခုလည္း ဒီေနရာ ဒီေဒသေတြဟာ သူေတာ္ေကာင္း၊ တရားအားထုတ္သူတုိ႔ ႏွစ္သက္ႏိုင္ေသးတဲ့ ေနရာတစ္ခုအျဖစ္ ရပ္တည္ႏိုင္ပါေသးတယ္။ သူေတာ္ေကာင္းတို႔ သူေတာ္ေကာင္းျဖစ္ေအာင္းအားထုတ္ခ်င္သူတုိ႔ အဖို႔ စိတ္ၾကည္ႏႈးရတယ္၊ ဂုဏ္ယူမိတယ္၊ ကုသုိလ္ပြါးမိတယ္၊ ဒီေန႔ အဖုိ႔ ေဒသႏၱရ ဗဟုသုတ ေက်ာင္းမွာ ေနခဲ့တာနဲ႔ စာရင္ မ်ားစြာရရွိလုိက္ပါတယ္လုိ႔ ေျပာရင္း ဒီေန႔အဖို႔ ခရီးစဥ္ကို ဒီမွာပဲ အဆံုးသတ္လိုက္မယ္ေနာ္၊ ေနာက္ေန႔ ဆက္ၾကတာေပါ့၊ ထပ္တူ ခံစားႏိုင္ၾကပါေစ။ အခုဆုိရင္ ကီလိုမီတာ (၂၈၅)ခရီး ေပါက္ေနပါၿပီ။
စာေမးပြဲၿပီး အားလံုး သူငယ္ခ်င္း ဦးဇင္းေတြ တေပ်ာ္တပါး ေဒသႏၱရ ဗဟုသုတ ရေစဖို႔ သီဟုိဠ္ (သီရိလကၤာ)ကၽြန္းတစ္ပတ္ ခရီးလွည့္လယ္ ၾကပါတယ္၊ ဒီေန႔ဟာဆုိရင္ ပထမေန႔ပါ၊ ကိုလံဘုိ ကေန နံနက္ ငါးနာရီ ထြက္ခြါခဲ့ၾကပါတယ္၊ အားလံုး သံဃာ ႏွစ္ဆယ့္သံုးပါး၊ သီလရွင္ ဆရာေလး ႏွစ္ပါး စုစုေပါင္း ႏွစ္ဆယ့္ ငါးဦးပါ၊ ပထမဦးဆံုး ကိုလံဘုိရဲ့ အေနာက္ဘက္ ယြန္းယြန္ုးကို ကီလိုမီတာ (45) ခရီး ေရာက္တယ္ဆိုရင္ပဲ သမိုင္း၀င္ သီဟုိဠ္ ေမာ္ကြန္း၀င္ ျဖစ္တဲ့ ေဗာဓိပင္ပြါး ေစတီ တစ္ဆူကို ေရာက္ပါတယ္၊ သီဟုိဠ္ႏိုင္ငံမွာ ခ်စ္ဖုိ႔ေကာင္းတဲ့ ယဥ္ေက်းမႈတစ္ခုလို႔ပဲ ဆုိရမလား၊ တဖက္သက္ တယူသန္တယ္ပဲ ဆုိုရမလား ဆုိတာေတာ့ မေျပာတက္ဘူး၊ ဘာလဲဆိုေတာ့၊ ေဗာဓိပင္ကို ဘုရားအျဖစ္နဲ႔ ကိုးကြယ္ ပူေဇာ္ရာမွာေတာ့ ဗုဒၶဘာသာႏိုင္ငံေတြထဲမွာ စံျပပါပဲ။ ယံုၾကည္မႈကေတာ့ ေဗာဓိပင္ ရွိရင္ ဗုဒၶ သာသာနာ ဘယ္ေတာ့မွ ကြယ္ေပ်ာက္မွာ မဟုတ္ပါဘူးတဲ့။ ေနာက္တစ္ခုက ဗုဒၶ ျမတ္စြယ္ေတာ္ပါ ၊ အဲဒါကေတာ့ ကႏၵီလို႔ေခၚတဲ့ ၿမိဳ႕မွာပါ၊ အခု သြားေနတဲ့ ခရီးနဲ႔ ဆန္႔က်င္ဘက္ျဖစ္ေနေတာ့ ေျပာျပဖုိ႔ရန္ ေစာေသးတယ္ေလ၊
အဲဒီ ေဗာဓိပင္ကိုပဲ ပူေဇာ္ၾက၊ အမွတ္တရ ဓာတ္ပံုရိုက္ခဲ့ၾကၿပီး၊ ခရီးဆက္ခဲ့ၾကတယ္၊ ေနာက္ တစ္ေနရာကေတာ့၊ သမိုင္း၀င္ေတာ့ မဟုတ္ပါဘူး၊ ဒါေပမယ့္ ျမန္မာႏိုင္ငံ ေျခာက္ထပ္ႀကီးဘုရား၊ ပဲခူး ေရႊသာေလ်ာင္း၊ စိန္သာေလ်ာင္းဘုရားတုိ႔လို ရုပ္ဆင္းတု အႀကီးဆံုးပါ၊ ပူေဇာ္ခ့ဲၾကတယ္၊ ထံုးစံအတုိင္း ဓာတ္ပုံရိုက္ခဲ့ၾကတယ္၊ ဓာတ္ပံုေတြကို သီးသန္႔ တင္ေပးမယ္ေနာ္။ ေနာက္ တစ္ေနရာ ဆက္ၾကျပန္ေပါ့။
အဲဒီေနရာကေတာ့ ေျပာျပရင္ နဲနဲေတာ့ ရွည္သြားမယ္၊ အတိုဆံုးကို ခ်ံဳးျပရရင္ေတာ့ သီဟုိဠ္ရဲ့ သမုိင္းစာမ်က္ႏွာ ႏွစ္ေပါင္း ငါးရာေလာက္ကုိ ျပန္လွန္ျပမယ္ေပါ့၊ နယ္ခ်ဲ႕ ကိုလိုနီ၊ ေပၚတူဂီ၊ ဒက္ခ်္ စသည္တုိ႔ရဲ့ နယ္ခ်ဲ႕ လႊမ္းမိုးမႈကို ခံခဲ့ရပါတယ္၊ ႏိုင္ငံျခားသားေတြ အမ်ားစု စိတ္၀င္စားတဲ့ ေနရာျဖစ္တယ္။ အိႏၵိယ သမုဒၵရာရဲ့ အလယ္တဲ့တဲ့ အေတာ္လည္း လွပ၊ ပုလဲသဖြယ္လုိ႔ေတာင္ တင္စား၊ ေနရာကလည္း အခ်က္အျခာက်ေလေတာ့ ေရွးယခင္ နယ္ခ်ဲ႕ခ်င္ၾကတဲ့ အေနာက္တုိင္း လူမ်ိဳးစုေတြ မ်က္စိက်စရာ ေနရာတစ္ခု ျဖစ္ခဲ့တယ္ေပါ့။
အခ်ိန္ကလည္း တေရြ႕ေရြ႕ကုန္ဆံုး၊ ဆယ့္တစ္နာရီ ဆံုးဆယ္ခန္႔ေလာက္ ဆက္လက္ ေမာင္းၿပီးထြက္လာခဲ့တာ၊ ဆြမ္းစားခ်ိန္ေတာင္ ကပ္လုိ႔ေနေပါ့၊ ခရီးတစ္ေထာက္ တစ္ေနရာ နားဖုိ႔အတြက္ အရိပ္ေကာင္းတဲ့ ေက်ာင္းတစ္ခု ရွာကာ နားၾကျပန္တယ္၊ ေခါင္းေဆာင္ ကိုယ္ေတာ္ အပင္ပန္းခံကာ စီစဥ္လာခဲ့တဲ့အတုိင္း ေျမပဲေၾကာ္၊ ငံျပာရည္ေၾကာ္နဲ႔ အသားေၾကာ္နဲနဲ မွ်ေ၀ကာ ခဲလုိက္ၾကေတာ့ တစ္ပြဲစာ ဒုကၡ ၿငိမ္းသြားျပန္တာေပါ့၊ ခရီးစဥ္က စၿပီး ထြက္တဲ့ ေန႔ပဲ အေတာ့္ကို ပင္ပန္းေစပါတယ္၊ နားဖို႔ အခ်ိန္ကုိ မရခဲ့ပါဘူး၊ ညပိုင္း အနားယူး က်ိန္းစက္ရမယ့္ ေနရာကို အေရာက္သြားရင္ လမ္းမွာရွိတဲ့ ပင္လယ္ရႈခင္းကို အားရေအာင္ ၾကည့္၊ ျဖတ္သန္းတိုက္ခတ္လာတဲ့ ေလေျပ ေလေအး ႏုႏုေလးေတြကို အားရေအာင္ကိုရႈရႈိက္၊ ပါလာတဲ့ ေရေတြ တစ္ႀကိဳက္ေသာက္လုိက္ရင္း ျဖတ္သန္းလာခဲ့ရာ၊ တစ္ေခါက္ နားခုိရာ ေနရာကို ေရာက္ခဲ့ၾကတယ္၊ ေဘးမဲ့ေတာ တစ္ခုပါ၊ ဆင္၊ က်ား၊ သမင္၊ဒရယ္၊ အုိးေ၀(ခ)ဥေဒါင္း၊ အေတာင္ေညာင္းရင္ နားတက္တဲ့ ငွက္ေပါင္းစံု ေပ်ာ္စံရာ ေတာ တစ္ေနရာမွာေပါ့၊ လြန္ခဲ့တဲ့ ႏွစ္မ်ားစြာက ဒီေနရာ ဒီေဒသ ဘယ္ေလာက္ ဆိုးရြားခဲ့သလဲဆိုတာကို ေပၚလြင္ေစတဲ့သေဘာလား၊ အစုိးရ ရံုးကိစၥေတြ ေပါမ်ားရာကို ျပသတဲ့သေဘာလားမသိ၊ စစ္ေဆးေရးဂိတ္ေတြ အနည္းဆံုး ဆယ္ခုထက္မနဲ ျဖတ္သန္းခဲ့ရတယ္၊ သို႔ေသာ္လည္း၊ ဗုဒၶျမတ္စြာရဲ့ သားေတာ္ေတြ ပီပီ၊ ဗုဒၶဘာသာႏုိင္ငံမွာ(သီဟုိဠ္) မ်က္ႏွာပန္းလွလွ ျဖတ္သန္းၾကရျပန္တယ္၊ အစဥ္အလာ ေမတၱာ ႀကီးမားတဲ့ သီဟိုဠ္ ဆရာေတာ္မွန္း သိသာေလေအာင္ ေတာတြင္းေပါက္ဖြား သားရုိင္းတိရစၧာန္ျဖစ္ၾကတဲ့ သားမင္၊ ဆင္၊ စသည့္ သားေကာင္မ်ား လူေတြနဲ႔ ရင္းႏွီးစြာ ေနထုိင္ေနႏိုင္ၾကတာကို တည္းခုိမယ့္ ေက်ာင္းမွာ ေတြ႔ျမင္ရေတာ့ အေတာ္ပင္ ပီတိ ျဖာမိခဲ့ပါေသးတယ္၊ ေနာက္ေတာ့မွ သိတယ္၊ ဒီေလာက္ေ၀းတဲ့ေနရာ၊ လမ္းပန္းဆက္သြယ္ နဲတဲ့ေနရာ ဘာမ်ားရွိသလဲလုိ႔ ေနာင္ေတာ္ေတြကို ေမးလိုက္ေတာ့၊ ဤေတာင္မွာ ရဟႏၱာ တစ္ေသာင္းေက်ာ္ သီတင္းသံုးေနထုိင္ခဲ့ဘူးတယ္၊ သီဟုိဠ္မွာ ၀ဋဂါမဏိ အဘယမင္းလက္ထက္ တစ္ဆယ့္ႏွစ္ႏွစ္ေက်ာ္ၾကာ ငတ္မြတ္ေခါင္းပါေဘး ဆိုက္ေရာက္ေတာ့ ထုိ ရဟႏၱာ မေထရ္ အရွင္ျမတ္မ်ား အစာေရဆာ ခတ္ခဲမႈေၾကာင့္ စုေပါင္း ပရိနိဗၺာန္ ျပဳခဲ့ၾကတယ္၊ ေနာက္ပိုင္းလည္း ရဟႏၱာအစဥ္အဆက္ သီတင္းသံုးေနထုိင္ၾကတယ္ဆိုတဲ့ အေၾကာင္းကတစ္ခု။
ျမန္မာႏိုင္ငံမွာ တရားအားထုတ္နည္းေတြ မ်ားစြာ ပ်ံ႕ႏွံ႕ေနတဲ့အထဲက ကနီ တရားအားထုတ္နည္း ဆိုတာလည္း အေတာ့္ကို ထင္ရွားတဲ့ နည္းတစ္ခုပါ၊ အဲဒီ တရားအားထုတ္နည္းရဲ့ အဓိက ဇစ္ျမစ္က ယခု ဦးဇင္းမ်ားေရာက္ရွိေနရာ ေဒသက ျဖစ္တယ္လုိ႔ ဆိုပါတယ္၊ တိဘက္ ရဟန္းေတာ္တစ္ပါး သွ်ီ၀တိႆ မေထရ္ျမတ္တစ္ပါး ဤေတာင္မွာ သီတင္းသံုးေတာ္မူေနခဲ့တဲ့ စိတၱလမေထရ္ျမတ္ထံမွာ နည္းနာ ခံယူရင္း တရားအားထုတ္ခဲ့တယ္၊ ေနာက္ပိုင္း တရားထူး ရရွိခဲ့တယ္၊ ျမန္မာႏုိင္ငံသို႔ လွည့္လွည္ သာသနာျပဳရင္း ထုိ တရားအားထုတ္နည္းကို မ်ိဳးေစ့ခ်ေပးခဲ့တယ္၊ ဒါက ကနီ တရားအားထုတ္နည္းရဲ့ ဇစ္ျမစ္ အရင္းခံခ်က္ပါ၊ ထို ရဟႏၱာ မေထရ္ရဲ့ အမည္နာမကို အေၾကာင္းျပဳၿပီး ယခု ေရာက္ရွိေနရာ ေတာင္ကို စိတၱလ+ပဗၺတ-ေတာင္(စိတၱလ=မေထရ္ျမတ္ရဲ့အမည္၊ ပဗၺတ=ေတာင္၊ စိတၱလပဗၺတေတာင္လုိ႔ အမည္တြင္ရစ္ ေစခဲ့ပါတယ္၊
႔ဒီလိုနဲ႔ သူေတာ္ေတာင္းေတြ တရားထူးရရွိသြားတဲ့ေနရာမွာ အတူလိုက္ပါလာၾကတဲ့ သူငယ္ခ်င္းေတြ အားလုံး စုေပါင္း ဗုဒၶပူဇာ၊ ဓမၼပူဇာ၊ သံဃပူဇာ ျပဳလုပ္ခဲ့ၾကတယ္၊ အႏၱရယ္ကင္းေစဖုိ႔လည္း စုေပါင္း ဆုိ႔ုေတာင္းေမတၱာ ပို႔သ ခဲ့ၾကပါေသးတယ္၊ သူေတာ္ေကာင္းတို႔ရဲ့ အတု လိုက္ခဲ့ၾကပါတယ္။
ဘယ္လုိပဲျဖစ္ျဖစ္ပါ၊ သူေတာ္ေကာင္းေတြဆိုတာ ငါးျဖာအာရံု ကာမဂုဏ္ေတြနဲ႔ ေ၀းတဲ့ ေနရာ ေဒသ ေတြကို ႏွစ္သက္ၾက ပါတယ္၊ အခုလည္း ဒီေနရာ ဒီေဒသေတြဟာ သူေတာ္ေကာင္း၊ တရားအားထုတ္သူတုိ႔ ႏွစ္သက္ႏိုင္ေသးတဲ့ ေနရာတစ္ခုအျဖစ္ ရပ္တည္ႏိုင္ပါေသးတယ္။ သူေတာ္ေကာင္းတို႔ သူေတာ္ေကာင္းျဖစ္ေအာင္းအားထုတ္ခ်င္သူတုိ႔ အဖို႔ စိတ္ၾကည္ႏႈးရတယ္၊ ဂုဏ္ယူမိတယ္၊ ကုသုိလ္ပြါးမိတယ္၊ ဒီေန႔ အဖုိ႔ ေဒသႏၱရ ဗဟုသုတ ေက်ာင္းမွာ ေနခဲ့တာနဲ႔ စာရင္ မ်ားစြာရရွိလုိက္ပါတယ္လုိ႔ ေျပာရင္း ဒီေန႔အဖို႔ ခရီးစဥ္ကို ဒီမွာပဲ အဆံုးသတ္လိုက္မယ္ေနာ္၊ ေနာက္ေန႔ ဆက္ၾကတာေပါ့၊ ထပ္တူ ခံစားႏိုင္ၾကပါေစ။ အခုဆုိရင္ ကီလိုမီတာ (၂၈၅)ခရီး ေပါက္ေနပါၿပီ။
