သိေစအပ္ပါသည္. To Know

တနဂၤေႏြေက်ာင္း Sunday Dhamma School ႏွင့္ ပက္သက္ေသာ အခ်က္အလက္မ်ား အားလံုးကုိ www.dhamma-school.com တြင္ အခ်က္အလက္ျပည့္စံုစြာ ဖတ္ရႈ ေလ့လာ ရယူႏိုင္ရန္အတြက္ သီးသန္႔ စီစဥ္ ထားပါသည္၊ ေက်းဇူးျပဳ၍ သြားေလာက္ ေလ့လာႏိုင္သည္၊
The records concerned with our sunday dhamma school have been moved to www.dhamma-school.com with full of data to learn about easy. please kindly go and see. we thanks u a lot.

Type your summary here.

Type the rest of your post here.

Group Photo

မေမရီ ဦးေဆာင္ေသာ အဖြဲ႔ တနဂၤေႏြေက်ာင္းကို လာေရာက္ သင္ၾကားေပးမႈ မွတ္တမ္း ဓာတ္ပံု

ဒုတိယၾကိမ္ေၿမာက္ SUNDAY DHAMA SCHOOL သင္တန္းအမွတ္တရပုံမ်ား

နာဂစ္္မုန္တုိင္း ဒဏ္ခံခ႔ဲရေသာ ဧရာ၀တီတိုင္းဘိုကေလးၿမိဳ႔နယ္ရွိ ကေလးသူငယ္မ်ားအတြက္ ဒုတိယၾကိမ္ေၿမာက္ ဗုဒၶဘာသာႏွင္႔ အဂၤလိပ္စာ သင္တန္းကို အငယ္တန္းေက်ာင္းသားေက်ာင္းသူစုစုေပါင္း သင္တန္းသား ၇၀၀ေက်ာ္ၿဖစ္စတင္ဖြင္႔လွစ္နိုင္ခဲ႔ၿပီ ၿဖစ္ပါသည္။

သင္တန္းေကာင္းစြာလည္ပါတ္နိုင္ရန္ႏွင္႔ အၾကီးတန္းဖြင္႔လွစ္နုိင္ရန္ၾကိဳးစားလ်က္ရွိရာ၊

ေစတနာရွင္မ်ား....မိမိတို႔တတ္နိုင္သ၍ ပါ၀င္လွဴဒါန္းနိုင္ပါေၾကာင္း.....

ဒုတိယၾကိမ္ SUNDAY DHAMA SCHOOL ဖြင္႔လွစ္ရန္ ၿပည္ေတာ္ၿပန္ခရီးသြားအေတြ႔အၾကဳံ

ပတၱိဒါန၊ ပတၱာႏုေမာဒန၊ ျမန္မာလိုျပဳရင္ေတာ့ အမွ်ေပးေ၀ျခင္းအလုပ္ျပဳလုပ္ျခင္းနဲ႔ သူတစ္ပါးတို႔ ျပဳအပ္ေသာ အမွ်ကုသုိလ္ကုိ သာဓုေခၚျခင္း ျဖစ္သည္။ ေပၚလြင္ေအာင္ အဓိပၸါယ္ျပဳလွ်င္ ကုိယ္ လုပ္ခဲ့တဲ့ မြန္ျမတ္တဲ့လုပ္ရပ္၊ ျဖဴစင္တဲ့စိတ္ထား စသည္ေတြကို သူမ်ားလည္း သိပါေစ၊ ရပါေစဆိုတဲ့ေစတနာ အျပည့္အ၀ထားၿပီး ျပန္ေျပာျပလိုက္တာ၊ သိေစလိုက္တာကုိ ပတၱိဒါန၊ သူမ်ားေတြ ျပဳလုပ္ခဲ့တဲ့ မြန္ျမတ္တဲ့အမူအရာ၊ ခ်ိဳသာ ယဥ္ေက်းတဲ့ စကားေတြ၊ ထားရွိခဲ့တဲ့ ျဖဴစင္ေစတနာ စတာေတြကို မနာလို ရႈသိမ့္မႈကင္းစြာ ၀မ္းသာမိလိုက္တာ ခ်ီးက်ဴးမိလိုက္တာ၊ ထပ္တူ ခံစားျပလိုက္တာကို ပတၱာႏုေမာဒန လို႔လည္း တစ္မ်ိဳး ခံစားႏိုင္ပါတယ္။
ဒီေန႔ (၂၇.၀၉.၀၉) တနဂၤေႏြေန႔ ေပါ့၊ ကိုယ့္ရပ္ ဇာတိေျမမွာ အမ်ိဳးသားေရးစိတ္ဓာတ္ အျပည့္နဲ႔ ႀကိဳးစားခဲ့တဲ့လုပ္ငန္းေလး ျပန္စေတာ့မယ္ ဆိုလို႔ ဦးေဆာင္တဲ့သူ တစ္ေယာက္အေနနဲ႔ ခဏျပန္ရမယ္၊ ေငြကလည္းအလံုအေလာက္ မရွိတာနဲ႔ ေစ်းခပ္ေပါေပါေလယာဥ္ပဲ စီးႏိုင္ခဲ့ပါတယ္၊ သံုးဆင့္ စီးရမယ္ေလ၊ သီရိလကၤာမွမေလးရွား၊ မေလးရွားမွ ထုိင္း၊ ထုိင္းမွတဆင့္ ျမန္မာသို႔ခ်ီေပါ့၊ ကုိယ္ပိုင္ညံ့ျဖင္းမႈ တစ္ရပ္လို႔ပဲေျပာရမလား လည္လြန္းတဲ့ဘီး ဘာ ျဖစ္ဆိုလား ၀န္ခံပါတယ္၊ ေလယာဥ္လက္မွတ္ ၀ယ္ကတည္းက ေသခ်ာမတြက္ခဲ့မိတဲ့ မဟာအမွားႀကီးေပါ့/ေဒၚလာ သံုးရာေလာက္တန္တဲ့့ အဲဒီအမွားကို ေတာ့ ရွက္မေနႏိုင္ေတာ့ဘူးေလ၊ အမ်ားသိေအာင္ ၾကြားခ်င္ခဲ့တာ။
မေလးရွားမွာ ေလယာဥ္ဆိုက္၊ ေလယာဥ္ေတြ ရာသီဥတုမေကာင္းရင္ အခ်ိန္မွီ မေရာက္တက္ တာကို ထည့္မတြက္ခဲ့မိတဲ့ အမွားတစ္ခု၊ အင္မီဂေရးရွင္းလုိ႔ေခၚတဲ့ ႏိုင္ငံတစ္ခု အ၀င္အထြက္ ခြင့္ျပဳခ်က္ ယူရတဲ့ ေနရာမွာတန္းစီရင္ ကုန္မယ့္အခ်ိန္ကို မတြက္ခဲ့မိတဲ့ ေနာက္ထပ္ မဟာအမွားကတစ္ခု၊ အဲဒီေနရာကေန ျပန္လည္ထြက္ခြာမယ့္ ေလယာဥ္ဆီ အေရာက္လွမ္းဖို႔အတြက္ အကြာအေ၀းကို မခ်ိန္ဆခဲ့မိတဲ့ မဟာအမွားတစ္ခု၊ ေနာက္တစ္ခုကေတာ့ ကိုယ္ ျဖတ္သန္းၿပီး သြားရမယ့္ ႏိုင္ငံေတြနဲ႔ ကိုယ္နဲ႔ လိုအပ္မယ့္ ခြင့္ျပဳခ်က္မရွိျခင္းဆိုတဲ့ မဟာ့မဟာ အမွားႀကီးက တစ္ခု၊ (ျမန္မာလူမိ်ဳး ျဖစ္ေသာေၾကာင့္-ဟု လို႔ေတာ့ ဆုိသတဲ့) ဒီလိုနဲ႔ အမွားေပါင္းမ်ားစြာကို မေလးရွားေရာက္ကတည္းက တစ္နာရီအတြင္း ရင္ဆုိင္ခဲ့ရတဲ့ ထုိမဟာအမွားေတြေၾကာင့္ပဲ ေနာက္ထပ္စီးမယ့္ ေလယာဥ္လက္လႊတ္ဆံုးရႈံး၊ အခိ်န္ကုိက္ ဆိုၿပီး ႀကီးႀကီးက်ယ္က်ယ္ စဥ္းစားၿပီး ျဖတ္ခဲ့တဲ့ ေလယာဥ္လက္မွတ္ေတြ ေတာက္ေလွ်ာက္ ေရစုန္ေမ်ာ ကုန္ေတာ့၊ ႏိုင္ငံတကာ ေလဆိပ္ကို ကားငွား၊ ေနာက္ထပ္ ေလယာဥ္လက္မွတ္ တစ္ေဆာင္ ၀ယ္ရတဲ့ ကုန္က်မႈေတြ၊ ယခင္ ျဖတ္ခဲ့တဲ့ လက္မွတ္ ဆံုးရႈံးမႈေတြ ဒါေတြ ဒါေတြကုိ ရင္၀ယ္ယွက္လို႔ ေဒၚလာ တစ္ရာတန္တဲ့ ဟိုတယ္မွာ တစ္ည အိပ္စက္ၿပီး ေနာက္ေန႔မွ ခရီးဆက္ခဲ့ရတယ္။
ေဟာ အခုေတာ့ ေရာက္ပါၿပီ၊ ဌာေနဆီသို႔ေပါ့၊ လာႀကိဳတဲ့ဆရာသမားနဲ႔ အားရ၀မ္းသာ ႏႈတ္ဆက္ စကားဆို၊ ေက်ာင္းအေရာက္ ပန္းသမွ် ႏြမ္းလ်တာနဲ႔ အေမာေျဖခဲ့တယ္၊ ေနာက္ထပ္ အေမာေျပစရာလား ဒါမွ မဟုတ္ သဲကႏာၱရထဲ စမ္းတ၀ါး၀ါး ေလွ်ာက္လွမ္းၿပီး ႏြမ္းလ်ေနတဲ့သူတစ္ေယာက္ကို ေရၾကည္ ေရေအး တစ္ေပါက္ ေဖါက္ကနဲ က်လာလုိက္သလိုပဲလားမသိဘူး။ ဖုန္းဆက္ေဆ့ခ်္ တစ္ခု ရွိတယ္လို႔ ဆရာသမားက ေျပာတယ္၊ မင္းေက်ာင္းအတြက္ ေငြလွဴမယ့္သူလို႔ ေျပာတယ္၊ ၀မ္းသာလုိက္တာ၊ အေမာကို ေျပသြားတာပဲ၊ သီဟုိဠ္မွာေနကတည္းက သူငယ္ခ်င္းတစ္ပါးရဲ့ ေစတနာ လွံဳေဆာ္မႈေၾကာင့္ပဲ ထုိအလွဴရွင္ေတြက သဒၶါ ေပါက္ေနတာ ၾကာပီေလ၊ အခုမွ သူတို႔လည္း လွဴဒါန္းခြင့္ရမွာတဲ့။ ဦးဇင္းအေနနဲ႔ ၀မ္းသာတဲ့အေနအထားက သာမာန္နဲ႔ မတူပါဘူး၊ လိုခ်င္တာရလို႔ ၀မ္းသာတာေတာ့ မွန္ပါ့၊ ဒါေပမယ့္ ကိုယ့္အတြက္(အတၱအတြက္) မဟုတ္၊ အမ်ားအတြက္၊ ကေလးငယ္ေတြ၊ လုိအပ္ေနတဲ့ ပညာေရးက႑အတြက္၊ ဗုဒၶျမတ္စြာရဲ့ အဆံုးအမ သာသနာအတြက္ (ပရဟိတ)ပါ။ ဒီလိုနဲ႔ လုပ္စရာရွိမယ့္ အလုပ္ေတြကုိ အစီအစဥ္ခ်၊ အလွဴရွင္မ်ား အလာကို ေစာင့္ေမွ်ာ္ေနခဲ့ မိတယ္။
ကိုယ့္စိတ္ထဲမွာ အလွဴရွင္ေတြက အသက္ ခပ္ႀကီးႀကီး တိုက္ပံုအကၤ ီ်နဲ႔ ခန္႔ခန္႔ေတြ၊ ဒါမွမဟုတ္ အေတာ့္ကို ဂြစာက်တဲ့ လူႀကီးေတြ ထင္ခဲ့တာ။ ဒီတစ္ခါလည္း လြဲျပန္ၿပီ၊ ညရွစ္နာရီခန္႔ လူငယ္ႏွစ္ဦး ေရာက္လာတယ္၊ တနဂၤေႏြေက်ာင္းအတြက္ လွဴခ်င္လို႔ပါဆိုတဲ့ သူေတြေလ။ ခပ္ေခ်ာေခ်ာ ခပ္ခန္႔ခန္႔ လူငယ္ႏွစ္ေယာက္ပါပဲ၊ ကုိယ္ကလည္း အလွဴေငြကိုသာ အာရံုစိုက္ေနတာနဲ႔ ဘာလုပ္လဲ၊ ဘယ္မွာ ေနလဲဆိုတာေတြ မေမးမိခဲ့ဘူး။ သူတို႔ကေတာ့ေမးရွာပါတယ္၊ အရွင္ဘုရား ဘယ္လို ရည္ရြယ္ခ်က္နဲ႔ ဒီလို ပညာေရးကိစၥေတြ ေဆာင္ရြက္ပါသလဲတဲ့။ ဦးဇင္းလည္း ေျဖလိုက္တယ္။
ကိုယ့္ရပ္ ကိုယ့္ရြာ ကိုယ့္သာသနာ ကိုယ္သာ ျမွင့္တင္မွ ျမင့္ေတာ့မယ္၊ သက္ဆုိင္ရာ အစိုးရ အဖြဲ႔အစည္းေတြကလည္း ပညာေရးေခတ္န႔ဲအညီ ျဖည့္ဆည္းေပးေနတဲ့အခ်ိန္မွာ၊ ဦးဇင္းတုိ႔အေနနဲ႔လည္း တစ္တပ္တအား ပံ့ပိုးကူညီသင့္တယ္ေလ။ လူငယ္ေတြမွာ အဓိက လိုအပ္ေနတဲ့ မြမ္းမံသင္တန္းေတြ၊ လက္ေတြ႔အသံုးခ် အဂၤလိပ္စာ သင္တန္းေတြ၊ ဆုိင္ရာ ဆုိင္ရာေတြေပါ့၊ ဒါကေတာ့ ဦးဇင္းတုိ႔ရဲ့ အဓိက ရည္ရြယ္ခ်က္ မဟုတ္ေသးဘူး၊ ဘာသာေရးေခါင္းေဆာင္တစ္ဦးအေနနဲ႔ ရည္ရြယ္တာကေတာ့ သူတို႔ လုိခ်င္တဲ့ ပညာလည္းေပးတယ္၊ ကုိယ္ေပးခ်င္ စည္းရံုးခ်င္တဲ့ ပညာတတ္ လူလိမ္မာေလးေတြ ျဖစ္ဖုိ႔က်ေတာ့ ဗုဒၶအဆံုးအမေတြ၊ ကေလးေတြ ေပ်ာ္ရႊင္ေစမယ့္ ကဗ်ာေလးေတြ၊ ဗုဒၶျဖစ္ေတာ္စဥ္ ကာတြန္းေလးေတြ ျပဳလုပ္ေပးၿပီး ကေလးေတြ ေပ်ာ္ရႊင္ေစပါတယ္။
ႀကံဳတံုး ေက်ာင္းမွာ ဆရာဆရာမေတြ ေက်ာင္းသားေတြကို အုပ္ခ်ဳပ္ပံု၊ ကိုင္တြယ္ပံု နည္းစံနစ္ေလး တစ္ခုကို ေျပာျပခဲ့မယ္ေနာ္။ ဦးဇင္းရဲ့ရည္ရြယ္ခ်က္ကုိက ကေလးေတြ လူငယ္ေတြ ေက်ာင္းကုိ လာခ်င္စိတ္ ရွိရမယ္ဆုိတဲ့ ရည္ရြယ္ခ်က္(၁) ပါ၊ ဒါ့ေၾကာင့္လည္း ေက်ာင္းမွာရွိတဲ့ အကူဆရာမေတြ၊ ဆရာေတြ အားလံုးကို စေနေန႔ Pre-training ေပးကတည္းက ကေလးေတြ ေက်ာင္းသားေတြကို မဆူရဘူး၊ မေငါက္ရဘူး၊ ရိုက္ဖို႔ဆိုတာေ၀းေပါ့၊ ေနာက္ၿပီး ေက်ာင္းမွာ ကေလးေတြ ေဆာ့ရင္ ကိုယ္တုိင္ပါ၀င္ၿပီး ေဆာ့ေပးလိုက္လို႔၊ ဟင္၊ ဒါဆို ဆရာေတြ ဆရာမေတြကို ကေလးေတြက မေလးစားေတာ့ဘူး ရိုင္းကုန္မွာေပါ့လို႔ ေျပာစရာ ရွိလာမယ္ေလ၊ အဲဒီ အေတြးကုိက အေတာ့ကို မွားခဲ့ၾကတာ၊ လူငယ္ေတြရဲ့ ရင္ထဲမွာ ျမင္ေနၾကတာက ဆရာ ဆရာမဆိုရင္ လက္ထဲမွာ ႀကိမ္လံုးႀကီးနဲ႔၊ တစ္ခုခုေလး အမွားလုပ္မိ လိုက္တာနဲ႔ အရိုက္ခံရေတာ့မယ္။ အဆူခံရေတာ့မယ္ဆိုတဲ့ ေၾကာက္စိတ္ႀကိး လႊမ္းမုိးေနခဲ့ ၾကတယ္၊ ဘုန္းႀကီး ရဟန္းေတြဆိုရင္လည္း ဒီအတိုင္းပဲ၊ ကဗ်ာဆရာတစ္ေယာက္ရဲ့ မထင္မွတ္တဲ့ အမွား ကဗ်ာ တစ္ခု ဖတ္ဖူးတယ္၊ (ေက်ာင္းႀကီးေပၚတြင္ ေမာင္မေဆာ့နဲ႔ ဘုန္းႀကီးေအာ္လို႔ ရိုက္လိမ့္မယ္) ဆိုတာပါ၊ အဓိပၸါယ္ကေတာ့-- ေက်ာင္းမွာ ဘုရားေပၚမွာ ေျပးလႊား မေဆာ့ၾကနဲ႔၊ ဘုန္းႀကီး ရဟန္းေတြက ဆူေငါက္ၿပီး ရိုက္လိမ့္မယ္လို႔ ကေလးေတြကို ေျခာက္လွန္႔ၾကတာပါ၊ ေနာက္ၿပီး ကေလးေတြ ငယ္ငယ္တံုးကဆုိရင္ အေမေတြ အေဖေတြက ဟုိမွာ ဘုန္းဘုန္းႀကီး လာၿပီ၊ ရိုက္လိမ့္မယ္ေနာ္၊ တိတ္တိတ္ေနာ္ ဆိုၿပီးေတာ့လည္း ေျခာက္လွန္႔ၾကေသးတယ္၊ သာမာန္ ေတြးၾကည့္ၾကမယ္ဆိုရင္ေတာ့ ျပႆနာတစ္ခု မဟုတ္ဘူးေပါ့၊ ဒါေပမယ့္ ဇစ္ျမစ္ကုိ လုိက္ၾကည့္မယ္ဆိုရင္ ကေလးေတြရဲ့ ရင္ထဲမွာ ဆရာ ဆရာမေတြဆိုရင္ ေၾကာက္စရာ တစ္ခုအေနန႔ဲ ရင္ထဲမွာ စြဲမွတ္သြားၾကၿပီ၊ ပုစၦာေလးတစ္ခု ျပႆနာေလးတစ္ခု ေပၚလာၿပီဆုိရင္ ပြင့္ပြင့္လင္းလင္း ရဲရဲ၀ံ့၀ံ့ မတိုင္ပင္ရဲၾကေတာ့ဘူး၊ ဘုန္းဘုန္းႀကီးရဟန္းေတြဆိုရင္လည္း အနားမကပ္ ရဲေတာ့၊ ေက်ာင္းကိုပင္ သိပ္မသြားရဲၾကေတာ့ဘူး၊ အဲဒီလို ျဖစ္ၿပီးဆိုရင္ ကုသုိလ္ေရးေတြ ေဆာင္ရြက္ဖုိ႔ ကိစၥေတြ ဘ၀ သံသရာနဲ႔ ယွဥ္ၿပီး ျဖစ္ေပၚလာမယ့္ အသိဉာဏ္ေတြ မပြင့္လင္းၾကေတာ့ဘူး၊ ဒီိလို လူငယ္ကေလးေတြက ေပါက္ဖြားလာၾကမယ့္ ေနာက္ရင္ေသြးငယ္ေလးေတြဆုိရင္ ဘုန္းႀကီးေက်ာင္း၊ ဘုရားေစတီေတြဆီ အသြားအလာ နဲၾကေတာ့မယ္။ ဗုဒၶရဲ့ အဆံုးအမနဲ႔ တျဖညး္ျဖည္း ေ၀းလာၾကေတာ့မယ္၊ သာသနာဆိုတာနဲ႔ အလွမ္းေ၀းသြားၾကေတာ့မယ္ ဆိုတာကို မေတြးမိၾကတာပါ။
အဲဒီလို အဲဒီလို အေၾကာင္းအရာေလးေတြ ေျပာျပ ေဆြးေႏြးျပရင္းနဲ႔ မိမိလုပ္မယ့္ ပညာပါရမီ ကုသုိလ္ ရည္ရြယ္ခ်က္ကို ျမင္ႏိုင္ေအာင္ ရွင္းျပခဲ့မိတယ္ေလ။ ဒီလုိနဲ႔ အခ်ိန္ နဲနဲ ေႏွာင္းလာတာနဲ႔ အလွဴေငြ ေပးအပ္ မွတ္တမ္းတင္ဓာတ္ပုံရိုက္ၾက၊ ဂုဏ္ျပဳ မွတ္တမ္းလႊာေလး ေပးအပ္ၿပီးေတာ့ အလွဴဒါနပြဲေလး တစ္ခု ျဖစ္ခဲ့ၾကတယ္။
ထူးျခားၿပီး မထင္မွတ္တဲ့ အမူအရာေလးတစ္ခုကိုေတာ့ ကားမွတ္တိုင္ လိုက္ပို႔ရင္းနဲ႔ ေတြ႔လိုက္တယ္၊ ေတြးမိလိုက္တယ္၊ ဒါကို သူတုိ႔ အလွဴရွင္ လူငယ္ေလးႏွစ္ေယာက္ သတိျပဳလုိက္မိဟန္ မတူဘူး။ ဘာလဲဆိုေတာ့ ၾကည့္ျမင္တိုင္ကေန မဂၤလာဒုံကို ျပန္ၾကရမွာေလ၊ အခ်ိန္ကလည္း ညဥ့္နက္ေနၿပီ။ ကိုယ္သာဆို လက္ထဲ စုေပါင္းၿပီး လွဴထားတဲ့ အလွဴေငြေတြ ရွိေနေသးတာ၊ သံုးပိုင္ခြင့္လည္း ရေနၾကတာေလ၊ ကားငွားၿပီး စီးမွာေပါ့၊ မဟုတ္ခဲ့ၾကဘူးဗ်ာ၊ လိုင္းကားကို ၾကပ္ၾကပ္တည္းတည္း တုိးၿပီး တြယ္စီးသြားၾကေလရဲ့၊ ေအာ္ ေတြးမိလိုက္တာက မကုန္သင့္တာကို မကုန္ေအာင္ သူတို႔ေလးေတြ ေခၽြတာတက္ၾကတယ္၊ အဲဒီ ကားငွားစီးမယ့္ ေငြ ေလးေထာင္ေက်ာ္ကို သူတို႔ေတြ အခ်ည္းႏွီး မျဖဳန္းတီးခဲ့ ၾကဘူး၊ ဒီ ေငြနဲ႔ တန္နဲ႔ ပရဟိတ လုပ္ငန္းေတြ လုပ္လုိက္မယ္ဆုိရင္ ဘယ္ေလာက္ထိ တာသြားမလဲဆိုတာ လူငယ္နဲ႔ မလိုက္ေအာင္ သိတက္လိုက္ၾကတာ လို႔ အႀကိမ္ႀကိမ္ သာဓု ေခၚလို႔ မဆံုးခဲ့ဘူး။ ကိုယ္ေစာင့္နတ္ ၾကားသိလိုက္မွာပါ၊ ဒါ့ေၾကာင့္မို႔လို႔လည္း အရွည္သျဖင့္ ညီညြတ္စြာနဲ႔ လူငယ္ေလးေတြ ခ်ည္းသာ ဖြဲ႔စည္းၿပီး လူႀကီးေတြနဲ႔မတူ လိုအပ္ရင္ လိုအပ္သလို လိုအပ္တဲ့ေနရာမွာ ပညာပါရမီေတြ ျဖည့္ဆည္းႏိုင္ၾကတယ္၊ အခုလိုပဲ စည္းစည္းလံုးလံုး ညီညီညြတ္ညြတ္ အက်ိဳးရွိရွိ အသံုးခ်ႏိုင္ လွဴဒါန္းႏိုင္ေနတဲ့ ေထရ၀ါဒ ဗုဒၶလူငယ္အသင္း ေရရွည္ တည္ၿမဲပါေစ၊ ေနာက္ေနာင္ကိုလည္း ဒီလို အသိ အလိမ္မာ ဉာဏ္ပညာနဲ႔ ျပည့္စံုတဲ့ လူငယ္အဖြဲ႔အစည္းေတြ မ်ားစြာ ေပၚေပါက္ၾကပါေစ လို႔ ဦးဇင္းရဲ့ ရင္ထဲ ေခၚမိခဲ့တဲ့ သာဓုသံ အားလံုး ၾကားၾကပါေစလို႔ ဆုေတာင္းလိုက္ပါတယ္၊ ယခု ျပဳခဲ့ၾကတဲ့ လူငယ္ေလးေတြရဲ့ ကုသုိလ္ကိုလည္း လိုအပ္သူအေပါင္း ရရွိၾကပါေစလို႔ ျပန္လည္ အမွ် ေပးေ၀လိုက္ပါတယ္။
ကိုယ္စိတ္ႏွစ္ျဖာ က်န္းမာ ခ်မ္းသာစြာနဲ႔ အမ်ိဳးဘာသာ သာသနာအက်ိဳးကို ထမ္းရြက္ သယ္ပိုး ႏိုင္ၾကပါေစ။
ဘိကၡဳပ႑ိ-လကၤာဒီပေက်ာင္းသား(တနဂၤေႏြေက်ာင္း ပညာေရးႏွင့္ အေထြေထြတာ၀န္ခံ အက်ိဳးေဆာင္)

ေထရ၀ါဒ ဗုဒၶဘာသာလူငယ္အသင္း ၏ အလွဴ

ေထရ၀ါဒ ဗုဒၶဘာသာလူငယ္အသင္း၀င္မ်ားက SUNDAY DHAMA SCHOOL အတြက္

စာအုပ္ရုိက္ရန္ အလွဴေငြက်ပ္ ေလးသိန္းတိတိ လွဴဒါန္းေနပုံ...

ဧရာ၀တီတိုင္း၊ ဘုိကေလးၿမိဳ႕ - တနဂၤေႏြေက်ာင္း

ဧရာ၀တီတိုင္း၊ ဘုိကေလးၿမိဳ႕ - တနဂၤေႏြေက်ာင္း ျပန္လည္ဖြင့္လွစ္ေတာ့မည္။

၀ိေရာဓိဘ၀

>
>
> ဒီေန႔ ကၽြန္ေတာ္တို႔မွာ အိမ္ႀကီးႀကီးေတြ ရွိၾကတယ္။ ဒါေပမယ့္
မိသားစု၀င္နည္းနည္းနဲ႔။
> အဆင္ေျပမႈေတြ ပိုမ်ားလာတယ္၊ ဒါေပမယ့္ အခ်ိန္ေတြ နည္းကုန္ၾကတယ္။
> ကၽြန္ေတာ္တုိ႔မွာ ဘြဲ႕လက္မွတ္ေတြမ်ားမ်ား ပိုင္ဆိုင္လာတယ္၊ ဒါေပမယ့္
ေယဘုယ်အသိေတြ နည္းလာတယ္။
>
>
> ဗဟုသုတေတြ မ်ားလာတယ္၊ ဒါေပမယ့္ ေ၀ဖန္ပိုင္းျခားမႈေတြ နည္းလာတယ္။
> ကၽြန္ေတာ္တို႔မွာ တတ္ကၽြမ္းသူေတြ မ်ားမ်ားရွိတယ္။ ဒါေပမယ့္ ျပႆနာေတြ
ပိုမ်ားလာတယ္။
> ေဆးေတြ မ်ားမ်ားစားစား ရွိတယ္။ ဒါေပမယ့္ က်န္းမာေရးေကာင္းတဲ့သူေတြ နည္းလာတယ္။
>
>
> ကၽြန္ေတာ္တို႔ အမႈမဲ႔အမွတ္မဲ႔ သံုးျဖဳန္းေနၾကတယ္။
> ရယ္တာေတာ့ အေတာ္နည္းသြားၿပီ။
> ကားေမာင္းတာ အေတာ္ျမန္လာၾကတယ္။
> ေဒါသျဖစ္ဖို႔ အေတာ္ေလးျမန္လာၿပီ။
> အိပ္ယာ၀င္တာ ေနာက္က်လြန္းတယ္။
> စာဖတ္တာ အေတာ္ေလးနည္းတယ္။
> ႐ုပ္ျမင္သံၾကားေတာ့ အေတာ္ၾကည့္ၾကသား။ ဘုရားရွိခိုးတာ အေတာ္နည္းလာၿပီ။
>
>
> ကၽြန္ေတာ္တို႔ရဲ႕ ပိုင္ဆိုင္မႈေတြကို တိုးပြားဖို႔လုပ္ခဲ့ၾကတယ္။ ဒါေပမယ့္
ကၽြန္ေတာ္တုိ႔ရဲ႕ တန္ဖိုးေတြေတာ့ ေလ်ာ့လာၾကတယ္။
> ကၽြန္ေတာ္တုိ႔ စကားကို ရႊန္းရႊန္းေ၀ေအာင္ ေျပာၾကတယ္။ ေမတၱာေတြနည္းလာၿပီ။
လိမ္တာညာတာေတာ့ မၾကာခဏပဲ။
> ကၽြန္ေတာ္တို႔ ေနထိုင္ဖို႔အတြက္ သင္ယူခဲ့ၾကတယ္။ ဒါေပမယ့္ ဘ၀အတြက္မဟုတ္ဘူး။
>
>
> ကၽြန္ေတာ္တို႔ သကၠရာဇ္မွာ ဘ၀ကို ျမႇဳပ္ႏံွေနၾကတယ္။ ဘ၀အတြက္ သကၠရာဇ္ေတြကို
အသံုးမခ်ႏိုင္ဘူး။
> ကၽြန္ေတာ္တုိ႔မွာ ႀကီးမားတဲ့အေဆာက္အဦးေတြ ရွိတယ္။ ဒါေပမယ့္
စိတ္ရွည္သည္းခံႏိုင္မႈဟာ အေတာ္ေသးေကြးလာတယ္။
> က်ယ္ျပန္႔တဲ့ လမ္းမႀကီးေတြ ရွိတယ္။ ဒါေပမယ့္ အျမင္ေတြ ႐ႈေထာင့္ေတြ
ေသးသိမ္လာတယ္။
>
>
> ကၽြန္ေတာ္တို႔ မ်ားမ်ားသံုးလာတယ္။ ဒါေပမယ့္ နည္းနည္းပဲ ရတယ္။
> ကၽြန္ေတာ္တို႔ မ်ားမ်ားစားစား ၀ယ္လာတယ္။ ဒါေပမယ့္ ေက်နပ္မႈကေတာ့
အေတာ္နည္းတယ္။
> ကၽြန္ေတာ္တို႔ လဆီကို သြားဖို႔၊ ျပန္ဖို႔ နည္းလမ္းေတြရွိတယ္။
> ဒါေပမယ့္ လမ္းကူးၿပီး အိမ္နီးနားခ်င္းဆီသြားဖို႔ အေတာ္ခက္ေနတယ္။
>
>
> ကၽြန္ေတာ္တို႔ အျပင္အာကာသကို ႀကီးစိုးႏိုင္တယ္။ ဒါေပမယ့္ အတြင္းအဇၩတၱကို
မပိုင္ႏုိင္ဘူး။
> ကၽြန္ေတာ္တို႔ အက္တမ္ကို ခြဲျခမ္းႏိုင္ခဲ့တယ္။ ဒါေပမယ့္ ကၽြန္ေတာ္တို႔ရဲ႕
အာဂါတ တရားကို မဟုတ္ဘူး။
> ကၽြန္ေတာ္တို႔ မ်ားမ်ားေရးတယ္။ ဒါေပမယ့္ ေလ့လာမႈေတြနည္းလာတယ္။
စီမံကိန္းေတြမ်ားတယ္။ ၿပီးေျမာက္တာ နည္းတယ္။
>
>
> ကၽြန္ေတာ္တို႔ ခပ္သုတ္သုတ္လုပ္ဖုိ႔ သင္ယူၾကတယ္။ ဒါေပမယ့္ ေစာင့္စားတတ္ဖုိ႔
မပါဘူး။
> ကၽြန္ေတာ္တို႔ ျမင့္မားတဲ့၀င္ေငြေတြ ရွိလာတယ္။ ဒါေပမယ့္ ေသးသိမ္တဲ့
စိတ္ဓါတ္ေတြနဲ႔။
> ကၽြန္ေတာ္တို႔ သတင္းအခ်က္အလက္မ်ားသိမ္းဖို႔ ေကာ္ပီမ်ားမ်ားပြားဖို႔
ကြန္ျပဴတာေတြထြင္ခဲ့ၾကတယ္။
>
>
> ဒါေပမယ့္ အဆက္အသြယ္ေတာ့ နည္းလာၾကတယ္။
> ကၽြန္ေတာ္တို႔ အရည္အတြက္မ်ားမ်ား ထုတ္ႏိုင္ၾကတယ္။ ဒါေပမယ့္ အရည္အေသြး
နည္းနည္းနဲ႔။
> အသင့္စားအစားအစာေတြ ေခတ္စားေနတယ္။ အစာေခ်ဖ်က္ႏိုင္မႈက အေတာ္ေႏွးလာတယ္။
> လူ ခပ္ျမင့္ျမင့္ေတြ ျဖစ္ေပမယ့္ စ႐ိုက္ေတြက ခပ္သိမ္သိမ္ပဲ။
>
>
> အားလပ္ခ်ိန္ ပိုလာေပမယ့္ ေပ်ာ္ရြင္မႈေတြ နည္းလာတယ္။
> အစားအစာအမ်ိဳးအစားမ်ားလာေပမယ့္ အဟာရေတြနည္းလာတယ္။
> ႏွစ္ေယာက္စာ ၀င္ေငြေတြျဖစ္လာေပမယ့္ လင္မယားကြာရွင္းမႈေတြမ်ားလာတယ္။
> လွပတဲ့ အိမ္ယာေတြမွာ က်ိဳးပ်က္ေနတဲ့ အိမ္ေထာင္ေတြနဲ႔။
>
>
>
> ဒါေၾကာင့္ ကၽြန္ေတာ္ တင္ျပခ်င္တာက ဒီေန႔ကစၿပီး ထူးျခားတဲ့အေျခအေနအတြက္ဆိုၿပီး
ဘာပစၥည္းကိုမွ မသိမ္းပါနဲ႔။ ဘာျဖစ္လို႔လဲဆိုေတာ့ ေန႔တိုင္းဟာ ထူးျခားတဲ့
ေန႔ထူးေန႔ျမတ္ေတြပါပဲ။
> အသိတရားအတြက္ ရွာေဖြပါ။ စာမ်ားမ်ားဖတ္ပါ။
> သင့္အိမ္ေရွ႕ ၀ရံတာမွာထိုင္ၿပီး သင့္လုိအပ္ခ်က္ေတြကို အာ႐ံုမထားဘဲ ျမင္ရတဲ့
ျမင္ကြင္းကို ခံစားၾကည့္ပါ။
>
>
> သင့္မိသားစုနဲ႔ သူငယ္ခ်င္းေတြ အတြက္ အခ်ိန္မ်ားမ်ား သံုးပါ။
> သင္ႀကိဳက္တဲ့ အစားအစာကို စားပါ။ သင္ ႏွစ္သက္တဲ့ေနရာေတြကို သြားပါ။
> ဘ၀ဆိုတာ ေပ်ာ္ရႊင္မႈေတြနဲ႔ စီကံုးထားတဲ့ ကဗ်ာတစ္ပုဒ္ပါ။ အသက္ရွင္႐ံု
သက္သက္မဟုတ္ပါဘူး။
> သင္သိမ္းဆည္းထားတဲ့ တန္ဖိုးရွိတဲ့ပစၥည္းေတြ၊ ေရေမႊးေတြကို အခုပဲသံုးလိုက္ပါ။
>
>
> ေနာက္ၿပီး သင္လိုမယ္ထင္တဲ့အခ်ိန္တိုင္းမွာ သံုးပါ။
>
> သင္ရဲ႕ အဘိဓာန္ထဲက `တစ္ေန႔ေန႔´ တို႔၊ `တစ္ေန႔ေရာက္ရင္´ ဆိုတာေတြကို
ဖယ္ရွားလိုက္ပါ။
> ကၽြန္ေတာ္တို႔ရဲ႕ မိသားစုေတြနဲ႔ သူငယ္ခ်င္းေတြကို ကၽြန္ေတာ္တို႔
ဘယ္ေလာက္ခ်စ္ေၾကာင္း ေျပာၾကရေအာင္။
>
>
> သင့္ဘ၀ကို ေပ်ာ္ရြင္ေစမယ့္၊ ဘ၀အေမာေျပေစမယ့္ အရာေတြအားလံုးကို
ေနာက္မက်ပါေစနဲ႔။
> ေန႔တိုင္း၊ အခ်ိန္တိုင္း၊ မိနစ္တိုင္းဟာ ထူးျခားေနပါတယ္။
> ေနာက္ၿပီး အဲဒါဟာ ဘယ္ေလာက္ၾကာၾကာခံမလဲဆိုတာ သင္တို႔မသိပါဘူး။
> အကယ္၍ သင္ခ်စ္တဲ့သူဆီကို ဒီစာ ပို႔ဖို႔ အခ်ိန္မေပးႏိုင္ေသးဘူး ဆိုၿပီး သင္
တစ္ေန႔ေန႔ေတာ့ ဒီစာကို ပို႔မွာပါလို႔ေျပာေနရင္ေတာ့
>
>
> ကၽြန္ေတာ့ကို ယံုပါ။ အဲဒီတစ္ေန႔ေန႔ဆိုတဲ့ အခ်ိန္မွာ
>
> ဒီစာကို ပို႔ဖို႔ သင္ဒီမွာ ရွိခ်င္မွရွိေတာ့မယ္။
by forward mail

အဆိပ္သင့္ပင္စည္

> -------------
>
> ကိုယ္ထင္ရင္ ကုတင္ေရႊနန္းလို႕စကားပံုကဆိုခဲ႕ပါသည္။ အထင္သည္မျမဲခဲ႕ပါ။
> ေျပာင္းလဲခဲ႕ရပါျပီ။ ဒီေတာ႕ ကုတင္သည္
> ေရႊနန္းမဟုတ္ပဲသူမအတြက္အလွ်ံျငီးျငိီးေတာက္ေလာင္ေနေသာ
> သံေႏွာင္အိမ္ျဖစ္ခဲ႕ရပါေလျပီ။
>
> "ခ်ိဳရယ္ မင္းရဲ႕ အျပစ္ကင္းတဲ႕အျပံဳးေလးရယ္၊ ၀ါ၀င္းတဲ႕အသားေလးရယ္ဟာ
> ကိုယ္႕ကိုပထမဆံုးဖမ္းစား လိုက္တာပါပဲ"
> ခ်စ္သူ၏ေႏြးေထြးေသာစကားသံမ်ားသည္သူမအတြက္ျငိမ္႕ေညာင္းေသာဂီတသံမ်ားျဖစ္ခဲ႕ဖူးပါသည္။
> "မခ်ိဳရယ္ ညည္းအိမ္ေထာင္က် သိပ္ကံေကာင္းတာပဲ"
> ဘ၀တူမိန္းကေလးမ်ား၏ခ်ီးက်ဴးမွုကိုခံရေသာအခါသူမမပြင္႕တစ္ပြင္႕ျပံဳးျပခဲ႕ပါသည္။ရင္ထဲမွာေတာ႕
> တိတ္တခိုးပီတိလွိုင္းတို႕အလိပ္လိုက္တက္ေနခဲ႕ပါသည္။မဂၤလာေဆာင္ျပီး
> ေနာက္တစ္ေန႕မွာေတာ႕
> သူမ၏ပီတိလွုိင္းတို႕စတင္ညစ္ႏြမ္းစျပဳခဲ႕ရပါျပီ။
> " ခ်ိဳ-- မင္း ကိုယ္တို႕ မြတ္စလင္ဘာသာထဲ၀င္ရမယ္.။"
> "ဟင္..ကိုယ္ႀကိဳက္တဲ႕ဘာသာယူလို႕ရတယ္မဟုတ္ဘူးလား"
> "မရဘူးခ်ိဳကို္ယ္႕ခင္ပြန္းရဲ႕ဘာသာကိုဇနီးသည္ကလိုက္ယူရတာကိုယ္တို႕
> မြတ္စလင္ဘာသာရဲ႕ထံုးစံပဲ၊
> ဒါေႀကာင္႕ခ်ိဳမျဖစ္မေနေျပာင္းမွျဖစ္မယ္"။
> "အကိုပဲလက္ထက္ျပီးရင္ခ်ိဳ႕အလိုက်အားလံုးျဖစ္ေစရမယ္ဆို"
>
> "ေအးေလအားလံုးခ်ိဳ႕အလိုက်ထားတယ္ေလ
> အခု ခ်ိဳ႕ မွာတီဗီြ၊ဗီစီဒီ၊ေရခဲေသတၱာ၊အဲယ္ကြန္း၊
> တယ္လီဖုန္း၊သြားစရာရိွရင္ကား
> အားလံုးျပည္႕စံုေနျပီ။ဒါေတြအားလံုးခ်ိဳ႕ကိုခ်စ္လြန္းလို႕
> ကိုယ္ျပည္႕ျပည္႕စံုစံုထားေပးတာေလ"
>
> အိမ္ေထာင္ရွင္မိန္းမတစ္ေယာက္ရဲ႕ဘ၀ဟာေခတ္မွီၤတဲ႕ရုပ္၀တၳဳပစၥည္းေတြျပည္႕စံုေနရင္လံုေလာက္ျပီလို႕
> ထင္ခဲ႕တဲ႕သူမရဲ႕အသိဟာေနာက္က်ခဲ႕ရပါျပီ။အရံွုးေပးလက္ေျမာက္ျခင္းနဲ႕ပဲသူမခင္ပြန္းရဲ႕အလိုက်ဘာသာ
> ေျပာင္းခဲ႕ရပါျပီ။
> "ဟယ္...အေမလာတယ္၊၀မ္းသာလိုက္တာအေမရယ္သမီးေလအေမ႕ကိုအရမ္းေအာက္ေမ႕ေနတာ၊
> အေမေနေကာင္းတယ္-ေနာ္"
> "ေအး..ေကာင္းပါတယ္သမီးရယ္၊.အေမလည္းငါသမီးသားဦးေလးေမြးတယ္ႀကားကတည္းကလာခ်င္ေနတာ
> အိမ္မွာေလးခ်က္ျပဳတ္ေရးတာ၀န္လက္လြဲလို႕မရတာနဲ႕ေတာ္ေတာ္နဲ႕မလာျဖစ္ဘူး။ဒါနဲ႕ငါေျမးႀကီးႀကည္႕စမ္းပါ
> ရေစအံုး ဟယ္။ငါ႕မွာေျမးဦးသကၤန္းခ်ီရေတာ႕မွာဆိုေတာ႕၀မ္းသာေနတာ..ဟဲ႕။"
>
>
> အမွတ္မထင္ေျပာလိုက္ေသာမိခင္ေဒၚရင္၏စကားသံေႀကာင္႕သူမထိပ္ထိပ္ျပာျပာျဖစ္သြားရသည္။သူမ၏
> ခင္ပြန္းကမီးဖိုခန္းမွာထမင္းစားေနခိုက္ျဖစ္၍ေတာ္ေပေသးသည္။ေဒၚရင္ကေတာ႕သူမအျဖစ္ကိုမသိရွာပဲ
> ကေလးကိုေကာက္ယူေပြ႕ခ်ီေခ်ာ႕ျမဴေနပါသည္။
>
> ........*................*.........*
>
> အႀကားအျမင္ဗဟုသုတနည္း၍ရိုးသားလြန္းေသာမိခင္ႏွင္႕ မြတ္လင္ဘာသာ၀င္
> ခင္ပြန္းသည္တို႕အႀကား
> ပဋိပကၡမျဖစ္ေစရန္
> သူမသတိႀကီးစြာထား၍ဂရုစိုက္ခဲ႕သည္႕ႀကားမွာပင္ျပႆနာကရိုင္းျပစြာ၀င္ေရာက္လာခဲ႕
> ပါသည္။
> "ဒီမွာခ်ိဳ မင္းအေမလုပ္ပံုေကာင္းေသးရဲ႕လား"
> "ဟင္...အေမဘာလုပ္မိလို႕လဲ"
>
> "ဘာလုပ္ရမွာလဲကြ မနက္ကဘုန္းႀကီးတစ္ပါးကို
> ဆြမ္းထြက္ေလာင္းတာငါကိုယ္တိုင္ျမင္လိုက္လို႕ေပါ႕"
>
> "ေႀသာ္-အစ္ကိုရယ္ရြာမွာလဲအေမကေန႕တိုင္းဒီလိုဆြမ္းေလာင္းေနက်ေလ။ဒီမွာလည္းထမင္းဟင္းအဆင္
> သင္႕က်က္ျပီးသားျဖစ္ေနတာနဲ႕ေလာင္းလိုက္တာေနမွာပါ"
>
> "မလိုခ်င္ဘူးကြာ-သူအိမ္မွာသူဘာလုပ္လုပ္ ငါ႕အိမ္မွာငါမႀကိဳက္တာမလုပ္ရဘူး။
> ဒီကိစၥမင္းေျပာရင္ေျပာ
> မင္းမေျပာရင္ငါေျပာရလိမ္႕မယ္။"
>
> "အို-အကိုေျပာစရာမလိုပါဘူး၊ခ်ိဳ႕ဘာသာအဆင္ေျပေအာင္ႀကည္႕ေျပာပါ႕မယ္။"
>
> မိခင္အားရန္လိုထိပါးလာမည္႕ကိစအတြက္သူမႀကမ္းတမ္းစြာတုန္႕ျပန္လိုက္ခ်င္ပါသည္။သို႕ေသာ္ျပႆနာက
> ပိုႀကီးထြားလာႏိုင္သည္႕အတြက္နာက်င္မွုတို႕ေရာစြက္ေနေသာေဒါသကိုအသာမ်ိဳသိပ္ထားလိုက္ရသည္။
>
> သ႔ူမိခင္ျပန္ေသာေန႕တြင္ေမာ္တင္သေဘၤာဆိပ္သို႕သူမကိုယ္တိုင္လိုက္ပို႕ျဖစ္သည္။ကားေပၚကအဆင္းမွာပင္
> ယခင္ကသူမႏွင္႕အတူေစ်းေရာင္းခဲ႕ေသာရြာသူအိမ္နီးခ်င္းမိန္းကေလးမ်ားႏွင္႕ဆံုျဖစ္သည္။
>
> "ဟယ္-မခ်ိဳ၀လာလုိက္တာဟယ္၊သူေဌးမရုပ္တကယ္က်တယ္သိလား၊နင္ငါတို႕ကိုသတိရေသးရဲ႕လား-ဟင္။
> ငါ႕မွာေတာ႕နင္႕ကိုေန႕တိုင္းသတိရေနတာ။"
> "ေအးမာရယ္-ငါလည္းနင္တို႕ကိုသတိရပါတယ္၊ငါမွာအျပင္လဲေကာင္းေကာင္းထြက္ခြင္႕မရ၊သားေလးကလည္း
> ရိွေနေတာ႕အိမ္ထဲမွာပဲေအာင္းေနရတယ္။"
> "ေႀသာ္ဒါနဲ႕မခ်ိဳ-ဒီႏွစ္ရြာဦးေက်ာင္းကထိန္မွာဆိုင္းပါတယ္သိလား၊တန္ေဆာင္တိုင္မီးပန္းေတာင္းလွည္႕ပြဲက
> လဲ
> အရင္ႏွစ္ေတြထက္ပိုစည္မွာရန္ကုန္ကဦးေက်ာ္ျမင္႕တို႕က-ကထိန္မွာေငြမတည္ျပီးမီးပန္းေတာင္းပြဲကိုအထူး
> စပါယ္ရွယ္လုပ္ေပးမွာတဲ႕။အဲဒါ-နင္လာခဲ႕ပါ႕လားဟယ္။"
> "ေအးဟယ္ငါလာခ်င္လုိက္တာ နင္တို႕ေျပာမွ ငါရြာကိုပိုျပီးေတာင္သတိရလာတယ္။"
>
> ေျပာသာေျပာရသည္သူမဘ၀သည္ရြာကစည္ကားလွေသာအလွဴပြဲ၊ကထိန္ပြဲမ်ားႏွင္႕အဆက္ျပတ္ခဲ႕ရျပီျဖစ္သည္။
> "မည္႕သည္႕ပြဲေတာ္ကုိမွ်မသြားရဟု"
> တခ်က္လြတ္အမိန္႕ထုတ္ခံခဲ႕ရျပီးျဖစ္သည္။ကိုယ္႕၀မ္းနာကိုယ္
> သာသိမို႕သူငယ္ခ်င္းမ်ားကိုရြာအေႀကာင္းမေျပာျဖစ္ေအာင္စကားလမ္းေႀကာင္းေျပာင္းလိုက္ရသည္။
> မိမိ၏က်ဥ္းက်ပ္ေသာဘ၀ႏွင္႕ရြာကိုလြမ္းဆြတ္ေသာရင္တြင္းေ၀ဒနာတို႕ကိုသူငယ္ခ်င္းမ်ားမရိပ္မိေစရန္အျပံဳး
> တုျဖင္႕ဖံုးထားရင္းစကားေျပာေနရသည္။
>
> အျပန္လမ္းတစ္ေလွ်ာက္တြင္ကားေပၚလိုက္ပါရင္းရြာကပြဲေတာ္ေတြအေႀကာင္းသူမေတြးေနမိသည္။သူမ၏
> အပ်ိဳစင္ဘ၀အေပ်ာ္ဆံုးအခ်ိန္မ်ားသည္ရြာမွပြဲေတာ္ရက္မ်ားပင္ျဖစ္ခဲ႕ရသည္။အလွဴပြဲ၊ဘုရားပြဲ၊ရိွျပီဆိုလွ်င္
> တေဒါက္ေဒါက္ဓါးခ်က္သံေလးမ်ားျဖင္႕စည္းခ်က္ညီညာေသာႀကက္သြန္လွီးပြဲမွာသူမပါ၀င္စျမဲ။ကြမ္းေတာင္
> ပန္းေတာင္ကိုင္အဖြဲ႕ႏွင္႕အမ်ိဳးသမီးေ၀ယ်ာ၀စၥအဖြဲ႕မ်ားတြင္သူမသည္အေရးပါသူတစ္ေယာက္။၀ါတြင္းဥပုသ္
> ေန႕မ်ားႏွင္႕သႀကၤန္ရက္မ်ားတြင္ဥပုသ္သည္မ်ားအားေကၽြးေမြးရန္မုန္႕လံုးေရေပၚလုပ္ရသည္မွာလဲေပ်ာ္စရာ
> ေကာင္းလွသည္။ရြာမွာက်န္ရစ္ခဲ႕ေသာသူငယ္ခ်င္းမ်ားမွာေပ်ာ္ရႊင္စရာဤပြဲေတာ္ရက္မ်ားကိုဆက္လက္ဆင္ႏြဲ
> က်ေပဦးေတာ႕မည္။သူမမွာေတာ႕ပြဲေတာ္ရက္မ်ားေရာက္တိုင္းလြမ္းေမာျခင္းနဲ႕သာအခ်ိန္ကုန္ေနရျပီျဖစ္သည္။
> ႀကိဳတင္ေတြးမထားမိေသာဆံုးရံွုးမွုမ်ားကိုသူမဆက္ျပီးမစဥ္းစားခ်င္ေတာ႕။မ်က္လံုးအစံုကိုပိတ္၍အေတြးကိုရပ္
> ရန္ႀကိဳးစားလိုက္သည္႕တိုင္မ်က္ရည္စီးေႀကာင္းတို႕ကပါးျပင္ေပၚသို႕လိမ္႕ဆင္းလာသည္။
>
> *................*...........xxxxxxx........*......................*
>
> ဤခုႏွစ္ဆူကုန္ေသာ......ျမတ္စြာဘုရားကိုယ္ေတာ္အေပါင္းတို႕သည္...ဤမဂၤလာမ႑ပ္.....ေက်ာင္းေတာ္
> အမွတ္ျဖင္႕သာလွ်င္...ေရႊဖ၀ါးရတနာ...စႀကာေရႊဖ၀ါး....ျဖန္႕ျငား........ျဖန္႕ျငားပါေစေသာ္။
>
> သူမတို႕ေနရာႏွင္႕မလွမ္းမကမ္းတြင္ရိွေသာ
> မဟာသိမ္ေတာ္ႀကီးေက်ာင္းတိုက္မွလြင္႕ပ်ံလာေသာအသံခ်ဲ႕စက္
> အသံ။ဤသီခ်င္းသံသည္ရြာမွာအလွဴဘုရားပြဲရိွတိုင္းဖြင္႕ေနက်သီးခ်င္းသံျဖစ္သည္။အခုမွပို၍တမ္းတစြာ
> နားေထာင္ျဖစ္သည္။ရြာကိုပို၍သတိရမိသည္။
>
> သူမတို႕အရပ္တြင္အလွဴအစေန႕တြင္
> အသံခ်ဲ႕စက္ေရာက္သည္ႏွင္႕တျပိဳင္နက္သီခ်င္းသံကိုစတင္ႀကားရသည္။
> ထိုအခ်ိန္တြင္သူမတို႕အမ်ိဳးသမီးအုပ္စုကႀကက္သြန္လွီး၊ႀကက္သြန္ခြာျဖင္႕႔အလုပ္ရွုပ္က်မည္။ဦးညြန္႕တို႕
> ဦးေအာင္လံတို႕၊ဦးႀကီးမ်ားကအက်ီဗလာက်င္း၍ပုဆိုးေခါင္းေပါင္းျဖင္႕လာေရာက္ထမင္းခ်က္
> ႀကမည္။ကေလး
> တသိုက္ကဆူညံစြာေျပးလႊားေဆာ႕ကစား၍အခ်ိဳ႕ကအသံခ်ဲ႕စက္နားတြင္၀ိုင္းအံုေနႀကမည္။
> ညေနပိုင္းတြင္
> အလွဴအိမ္ကေကၽြးေမြးေသာသီးစံုခ်ဥ္ေရဟင္း၊ငံျပာရည္ခ်က္၊တို႕စရာတို႕ျဖင္႕ကေလးလူႀကီးအားလံုးေပ်ာ္ေပ်ာ္
> ပါးပါးစားေသာက္က်ေတာ႕မည္။
>
> ဤသီခ်င္းႏွင္႕စိတ္ကူးထဲကရြာအလွဴပြဲ၏ပံုရိပ္ျမင္ကြင္းအစံုသည္သူမႏွလံုးသားထဲအေသြးအသားထဲအထိ
> ရုန္းႀကြလွုပ္ရွားဆူေ၀လာေစ၏။ရင္တလွပ္လွပ္တုန္လာသည္အထိရြာကိုေအာင္းေမ႕မိ၏။အိမ္အျပင္ထြက္၍
> အသံခ်ဲ႕စက္အသံႀကားရာသို႕သူမထြက္ႀကည္႕လိုက္သည္။ေယာဂီလံုခ်ည္မ်ား၀တ္လွ်က္သာသနာေတာ္အက်ိဳး
> အတြက္ေငြဖလားကိုယ္စီကိုင္ကာအလွဴခံေနသူမ်ား၊တက္စြမ္းသေရြ႕ထည္႕၀င္လွဴဒါန္းသြားက်သူမ်ား၊
> ေက်ာင္းေတာ္ႀကီးအတြင္း၀င္၍ဘုရား၀တ္ျပဳေနသူမ်ား၊က်က္သေရရိွလွေသာျမင္ကြင္းအစံုကိုသူမလြမ္းေမာ
> စြာေငးႀကည္႕ေနမိသည္။
>
> ျဖစ္လိုရာျဖစ္ေစေတာ႕ပိုက္ဆံအိတ္ထဲမွေငြသံုးေထာင္က်ပ္ကိုထုတ္ယူ၍ခပ္သုတ္သုတ္သြားလွဴလိုက္သည္။
> ဘ၀တသက္တာအတြင္းမွာအရသာအရိွဆံုးအလွဴဟုသူမဘာသာမွတ္ခ်က္ျပဳရင္းႀကည္ႏူးလိုက္သည္ျဖစ္ျခင္း။
>
> .......................................................*...................................................
> "ဒကာမႀကီး-ကိုရင္တစ္ပါးဆြမ္းခံႀကြလို႕ရမလား"
>
> သကၤန္းကိုသပ္ရပ္စြာရံုထားေသာကိုရင္ႏွစ္ပါးကသူမကိုျမင္၍ဆြမ္းဖိတ္လိုက္ျခင္းျဖစ္သည္။ဘာသာျခားအမ်ား
> စုေနထုိင္ေသာဤေနရာတ၀ိုက္တြင္ျမန္မာရုပ္ေပၚလြင္ေနေသာသူမကိုေတြ႕လိုက္၍အားကိုးတႀကီးဆြမ္းဖိတ္
> လိုက္ျခင္းျဖစ္သည္။သူမဘာေျပာရမွန္းမသိေတာ႕ကိုရင္မ်ားကိုခပ္ေတြေတြႀကည္႕ေနမိသည္။
>
> "အရွင္ဘုရားတပည္႕ေတာ္.......?........မြတ္စလင္ဘာသာၾကားထဲ ေရာက္ေနလုိ႔
> ဆြမ္းလွဴခြင့္မရွိပါဘုရား"
>
> တစ္ဆို႕ေနေသာ လည္ေခ်ာင္းအတြင္းမွ သူမအသံေခ်ာက္ကပ္စြာထြက္ေပၚလာသည္။
> ကိုရင္မ်ားကသူမကို
> ဘာသာျခားဟုတ္ပါ႕မလားဟုသံသယအႀကည္႕ျဖင္႕ႀကည္႕၍လွည္႕ျပန္သြားႀကေလျပီ။
>
> အလွဴအတန္းရက္ေရာေသာအဘိုးအဖြားတို႕၏ေျမးျဖစ္သူ.သဒၶါေစတနာထက္သန္ေသာ
> အမိအဖတို႕၏သမီး
> ျဖစ္သူ၊ကုသိုလ္ေကာင္းမွုျဖင္႕ေ၀းခဲ႕ရ၍အလွဴအတန္းကိုရက္ေရာစြာျပဳလုပ္လိုသူယခုေတာ႕ဆြမ္းလာဖိတ္ေသာ
> ကိုရင္မ်ားကိုဘာသားျခားပါဟူ၍ျငင္းဆန္လိုက္ရျပီ။ရင္ထဲမွာနင္႕ေနေအာင္ခံစားလိုက္ရသည္။
> တလိွုက္လိွုက္
> တက္လာေနေသာရင္တြင္းေသာကကိုဘယ္လိုမွထိန္းမထားႏိုင္ေတာ႕။အိပ္ခန္းတြင္းသို႕၀င္၍အားရေအာင္
> ငိုရွိုက္ပစ္လိုက္သည္။
>
> .......*.........*............xxxxxxxxxxxx........*........*..........
>
> တိတ္ဆိတ္ေသာပတ္၀န္းက်င္၊ခပ္စိမ္႕စိမ္႕ေလႏုေအး၊ႀကည္ႏူးဖြယ္႕ဆည္းလည္းသံတို႕ကိုခံစားရင္း၊အလင္း
> ေရာင္ခပ္ေဖ်ာ႕ေဖ်ာ႕ေအာက္၀ယ္ထီးထီးမားမားတည္ရိွေနေသာေစတီေတာ္ျမတ္ႀကီးကိုဦးခ်ရိွခိုးလိုက္သည္။
> တဒဂၤအခိုက္အတန္႕ေလးရယ္ေပါ႕။သည္အခိုက္အတန္႕ေလးမွာပင္ျမင္ကြင္းအားလံုးေပ်ာက္ကြယ္ခဲ႕ရပါျပီ။
> သူမအိပ္ယာကလန္႕ႏိုးခဲ႕သည္။
>
> "ဟင္-ငါေရႊတိဂံုဘုရားကိုအိမ္မက္မက္ေနတာပါလား။ေႀသာ္....မခ်ိဳရယ္..ဘုရားကညည္းကိုအျမင္မွန္ျပေန
> ပါလား။ခ်စ္သမီးကကိုယ္႕ရဲ႕ဘာသာကိုစြန္႕ခြာသြားေပမယ္႕ငါကခ်စ္သမီးကိုမေမ႕ပါဘူးလို႕ေျပာျပေနတဲ႕
> အတုိင္းပါပဲလား"။
>
> သူမတီးတိုးစြာေရရြတ္မိသည္။မိုးစင္စင္လင္းသြားသည္႕တိုင္ဆက္၍အိပ္မရေတာ႕။ျမင္သိစိတ္၏အာရံုမွာ
> အိမ္မက္ထဲကေစတီေတာ္ျမတ္ႀကီး၏ပံုေတာ္ျမင္ကြင္းကေဖ်ာက္ဖ်က္မရေတာ႕။
> ေန႕လည္ထမင္းစားျပီးသည္ႏွင္႕သားေလးကိုေခၚကာေရႊတိဂံုဘုရားသို႕ထြက္လာခဲ႕သည္။
> သူမခင္ပြန္းအျပင္သြားခိုက္ျဖစ္၍အိမ္တံခါးကိုပိတ္ထားခဲ႕သည္။
> ျဖစ္လိုရာျဖစ္ေစေတာ႕ေနာက္ျပႆနာေနာက္ မွႀကည္႕ရွင္းေတာ႕မည္။
> အိမ္မက္ထဲကအတိုင္းပါပဲေစတီေတာ္ျမတ္ႀကီးကဆည္းလည္းသံကလံုကလင္မ်ားျဖင္႕ေႏြးေထြးစြာႀကိဳဆိုလွ်က္
> ရိွ၏။ဤေစတီေတာ္ျမတ္ႀကီးအားသူမတသက္တာဖူးခြင္႕မရေတာ႕ဟုထင္မွတ္ထားခဲ႕ရာယခုေတာ႕စြန္႕႔စြန္႕
> စားစားဖူးျမင္ခြင္႕ရလိုက္ေသာေႀကာင္႕စိတ္ႀကည္ႏူးခ်မ္းေျမ႕မွုအျပည္႕ျဖင္႕အားပါးတရရိွခိုးပူေဇာ္လိုက္သည္။
> သို႕တိုင္ေအာင္ဖူးျမင္၍မ၀ႏိုင္ေအာင္ရိွလွ၏။
>
> "အမား...ဘာလုပ္ေနတာလဲဟင္"
> အနီးတြင္ထိုင္ေနေသာသားေလးကသူမအားနားမလည္ဟန္ျဖင္႕ေမးလိုက္သည္။
>
> "ေႀသာ္--သားသား--အမားဘုရားရိွခိုးေနတာေလ။ေဟာဟိုမွာေတြ႕လား။အဲဒါသားသားတို႕ဘုရားႀကီးေပါ႕။
> သားသားလည္းရိွခိုးရမယ္ေနာ္"။
>
> သားေလးကိုသူမရင္ခြင္ထဲထိုင္ေစလိုက္သည္။
> လက္ႏွစ္ဖက္ကိုလက္အုပ္ခ်ီပံုစံျပဳေစ၍ နဖူးထက္တြင္ တင္ေပးရင္း
> ေစတီေတာ္ျမတ္ႀကီးရိွရာသို႕ဦးတိုက္ထားလိုက္သည္။
>
> "သားသားလိုက္ဆိုစမ္း အမားဆိုသလိုလိုက္ဆိုစမ္း
> ..........
> ..ဗုဒၶံ သရဏံ ဂစၦာမိ.......၊
> ဓမံၼ သရဏံဂစၦာမိ....၊
>
> သံဃံသရဏံဂစၦာမိ။
>
> သားေလးကိုတုိင္ေပးရင္းသူမေရာသားေလးပါသရဏဂံုေဆာက္တည္ျပီးျဖစ္သည္ဟုမွတ္ယူလိုက္သည္။
>
> ..............**------**-----xxxxxxxx-----****-----****.............
>
> ဘုရားကျပန္လာျပီးေနာက္တေန႕မွာပင္သူမခင္ပြန္းကဆန္႕က်င္ဘက္ျဖစ္လြန္းေသာစကားတစ္ခြန္းျဖင္႕
> တိုင္ပင္ခဲ႕ပါသည္။
>
> "ခ်ိဳ-သားေလးကိုကို၀တ္ေက်ာင္းေခၚသြားအံုးမယ္"
> "အို-သားေလးက..အခုမွေလးႏွစ္ေက်ာ္ရံုေလးရိွေသးတာငယ္ပါေသးတယ္။အစ္ကိုရယ္ျဖည္းျဖည္းမွေခၚတာေပါ႕။"
> "ကို..ဆရာတစ္ေယာက္နဲ႕တိုင္ပင္ျပီးျပီေခၚသြားမွျဖစ္ေတာ႕မယ္။"
>
> ဆႏၵ၏ေနာက္မွာအာဏာတို႕ေရာစြက္ေနေသာသူမခင္ပြန္း၏စကားလံုးမ်ားကိုသူမေတာ္လွန္တားျမစ္ႏိုင္စြမ္း
> မရိွခဲ႕ပါ။
>
> .....................**.......................**.....................*...................*.....................*............
>
> သူမခင္ပြန္းႏွင္႕သားေလးတို႕ထြက္သြားျပီးတစ္နာရီခန္႕အႀကာမွာသူမအမည္ကိုအေရးတႀကီးေခၚသံႀကားလိုက္
> ရသည္။
>
> "မခ်ိဳ-----မခ်ိဳ----မခ်ိဳ"
> "ဟဲ႕----အီမန္ဘာလို႕ဒီေလာက္အေရးတႀကီးေခၚေနရတာလဲ" "
> အစ္မေယာက်္ားမွာသြားတယ္ ..
> ၀တ္ေက်ာင္းကအျပန္အစ္မတို႕ကေလးကားတိုက္ခံရလို႕..အဲဒါ
> ေဆးရံုကိုအျမန္လိုက္ခဲ႕ပါတဲ႕" "ဘာ..သားေလးကားတိုက္ခံရလို႕"
>
> သူမရင္ထဲမီးစႏွင္႕ထိုးသြင္းခံရသကဲ႕သို႕ခံစားလိုက္ရသည္။ရပ္ထားေသာႀကမ္းျပင္ေနရာသည္ဦးစိုက္ ကၽြမ္းျပန္ ျဖစ္သြားသည္ဟုမွတ္ထင္လိုက္ရသည္။ေဆးရံုကိုအျမန္ဆံုးလိုက္သြားလိုက္သည္။ ရုပ္ပ်က္ဆင္းပ်က္ျဖစ္ေနေသာသားေလးအေလာင္းကိုေတြ႕လိုက္ေတာ႕သူမရင္ထဲဆို႕နင္႕သြားသည္။
> သားေလးအားႀကီးစြာေသာသနားျခင္း ႏွင္႔အတူလက္လြတ္ဆံုးရံွုးလိုက္ရျပီဟူေသာ
> အသိေႀကာင္႕ႏွလံုးသားသည္တဆက္ဆက္တုန္ေန၏။ငိုရိွုက္
> လိုက္သည္႕တိုင္ရင္၀၌တစ္ဆို႕ေနေသာေႀကာင္႕ အသံထြက္မလာေတာ႕။
> သားေလးအားသျဂိဳလ္ျပီးစီးသည္႕ေန႕မွာပင္သူမခင္ပြန္းက
> ပေဟဠိဆန္ေသာေမးခြန္းတစ္ခုကိုေမးလာသည္။
>
> "ခ်ိဳ--ကိုယ္တို႕သားေလးဆံုးရတာ ဘာေႀကာင္႕လဲသိလား"
> "သိတယ္ေလ--ရွင္႕ေႀကာင္႕ေပါ႕။ ဗလီကုိေခၚသြားလို႕ေပါ႕။
> ကၽြန္မေခၚမသြားနဲ႕အံုးလို႕ တားပါလွ်က္နဲ႕ ဇြတ္အတင္းေခၚသြားတယ္။
> ရွင္႕ေႀကာင္႕ကၽြန္မသားေသရတာေလ။"
>
>သားေလးအတြက္ခံစားခဲ႕ရေသာနာက်င္မွုႏွင္႕ေဒါသတို႕ေရာစြက္ေနသည္ေႀကာင္႕သူမႀကမ္းတမ္းစြာေျပာဆို ပစ္လိုက္သည္။

> "ေအးငါလည္းအဓိကတရားခံဘယ္သူလည္းဆိုတာသိေစခ်င္လို႕မင္းကိုေမးတာ။
> သားေလးမဆံုးခင္ေန႕က အျပင္သြားတဲ႕ကိစၥ
> အိမ္နီးခ်င္းေတြေျပာလို႕ငါအားလံုးသိျပီးျပီ။
> သားေလးကိုမင္းတို႕ေရႊတိဂုံဘုရားေခၚမသြားခဲ႕ရင္ငါလည္း၀တ္ေက်ာင္းပို႕ဖို႕အေလာတႀကီးစီစဥ္မွာမဟုတ္ဘူး။ သားေလးဆံုးစရာ အေႀကာင္းမရိွဘူး။ သားေလးဆံုးရျခင္းရဲ႕အဓိကတရားခံက..မင္းကြ..။မင္းသိရဲလား။"
> "အို--ရွင္မဆိုင္တဲ႕ကိစၥကိုလာျပီးမစြပ္စြဲပါနဲ႕အေမတစ္ေယာက္က
> သူ႕သားတစ္ေယာက္ကိုသူတို႕ဘုရား
> ေခၚသြားတာအျပစ္ေျပာစရာမဟုတ္ဘူး။ဒါဘာထူးဆန္းလဲ"
> "ေအးသူမ်ားေတြအတြက္မထူးဆန္းေပမယ္႕မင္းအတြက္ထူးဆန္းတယ္ကြ
> မင္းကိုယ္မင္းျပန္ေမးႀကည္႕စမ္း။ ဘာ--ဘာသာ၀င္လဲဆိုတာ၊ မင္းက
> မြတ္စလင္ဘာသာ၀င္ျဖစ္ေနၿပီေလ"။
>
> သူမရယ္သြမ္းေသြးရင္းျပန္လည္ေခ်ပလိုက္သည္။
>
> "ဟင္း--ဟင္း--ဟင္း၊ ကၽြန္မလား ဗုဒၶဘာသာ၀င္ေလ။
> ကၽြန္မေရႊတိဂံုဘုရားႀကီးဆီမွာ သရဏဂံုေဆာက္တည္ျပီး သြားျပီ
> အခုကၽြန္မဗုဒၶဘာသာ၀င္ျဖစ္ေနျပီေလ"
> "ဘာ---ဘာေျပာတယ္။မင္းေစာ္ကားတယ္ေပါ႕။ ငါတို႕ဘာသာထဲ၀င္ျပီး
> တျခားဘာသာျပန္ေျပာင္းတယ္ေပါ႕"
> "ေစာ္ကားတာမဟုတ္ဘူး။
> ကၽြန္မရဲ႕ကိုယ္ပိုင္အခြင္႕အေရးကိုကၽြန္မဘာသာဖန္တီးယူတာ။အခုကၽြန္မမွာ
> သားေလးလဲမရိွေတာ႕ဘူး။ ဘာမွငွဲ႕ကြက္စရာအေႀကာင္းမရိွေတာ႕ဘူး။ ဒီေတာ႕
> ရွင္႕ကိုဆက္ျပီး မေပါင္းႏိုင္ေတာ႕ ဘူး။
> ကၽြန္မရဲ႕အခြင္႕အေရးေတြကိုကၽြန္မဆက္ျပီးအဆံုးအရံွုးမခံႏိုင္ေတာ႕ဘူး"
> "ေအး--ဒါဆိုရင္ေကာင္းျပီေလ
> အိမ္မွာရိွတဲ႕ပစၥည္းကိုေတာ႕မင္းဘာတစ္ခုမွရလိမ္႕မယ္မထင္နဲ႕ မင္းႀကိဳက္တဲ႕
> ေနရာသြားႏိုင္တယ္"။
>
> သူမအ၀တ္အစားမ်ားကို
> အိမ္ေထာင္က်စဥ္ကယူလာခဲ႕ေသာအိတ္ျဖင္႕ထည္႕၍သေဘၤာဆိပ္သို႕ထြက္လာခဲ႕ သည္။
> သူမအတြက္ေရွ႕ဆက္ျပီးလုပ္ရမည္႕အလုပ္ႏွင္႕သြားရမည္႕ေနရာအတြက္ဆံုးျဖတ္ခ်က္တစ္ခုကိုခိုင္မာ
> စြာခ်လိုက္သည္။ခရီးသည္မ်ားနားေနခန္းသို႕၀င္၍စာတစ္ေစာင္ေရးလိုက္သည္။
>
> ......xxxxxxx...............xxxxxx.............xxxxxx............
>
> ""ေအးမာ၊မေဆြ၊ခင္မိုး။ ငါစာေရးလိုက္ပါတယ္။ နင္တို႕ဒီစာကိုဖက္ေနတဲ႕
> အခ်ိန္မွာငါဟာမခ်ိဳအျဖစ္နဲ႕မဟုတ္ေတာ႕ပဲေလာကီကိုစြန္႕ခြာ သြားတဲသီလရွင္
> တစ္ပါးျဖစ္ေနပါျပီ။
> ငါေလတို႕ငယ္ငယ္ကႏုတ္တိုက္က်က္ခဲ႕ဘူးတဲ႕သားသမီးက်င္႕၀တ္ငါးပါး
> လကၤာထဲက "ေစာင္႕ေလမ်ိဳးႏြယ္"ဆိုတဲ႕စာေႀကာင္းေလးကို
> မိုက္မဲစြာလ်စ္လ်ဴရွုခဲ႕မိတယ္။ ဒါေႀကာင္႕ ငါဟာ.. ဘာသာလဲဆံုး၊ သားလဲဆံုး၊
> ဘ၀လည္းဆံုးခဲ႕ရတယ္။ အမ်ိဳးအႏြယ္ကိုေစာင္ေရွာက္ဘို႕တာ၀န္ပ်က္ကြက္ သူ၊
> ဒို႕ရဲ႕ခ်စ္စရာေက်းလက္စရိုက္ေတြနဲ႕ေ၀းကြာသူလည္းျဖစ္ခဲ႕ရတယ္။
> နင္တို႕နဲ႕အတူတျခားဒို႕ရဲ႕သူငယ္ခ်င္း
> ေတြကိုငါ႕လိုအျဖစ္မ်ိဳးမႀကံဳရေအာင္ငါ႕ဘ၀ကိုသင္ခန္းစာယူျပီးအိမ္ေထာင္ျပဴမမွားႀကပါနဲ႔လို႕ငါသတိေပး
> တိုက္တြန္းလိုက္ပါတယ္"။
>
> နင္တို႕ရဲ႕သူငယ္ခ်င္း
>
> မခ်ိဳ
> ...........xxxx..............xxxxx.................xxxxx................xxx....
>
> စာအိတ္ကိုပိတ္၍ ဧရာ၀တီသေဘၤာစာေရးႀကီးအား သူမတို႕ရြာသို႕ေပးဘို႕ရန္မွာႀကားလိုက္သည္။ ဤစာသည္ ဆံုးရွုံးခံဘ၀ျဖင္႕ရင္း၍ရခဲ႕ေသာသူမ၏ ေနာင္တေ၀ဒနာမ်ားအတြက္ သူမတက္ႏိုင္ေသာ အစားထိုးကုသမွုဟု ခံယူလိုက္သည္။
>
> သေဘၤာမ်ားဥဒဟိုသြားလာေနေသာရန္ကုန္ျမစ္ျပင္ႀကီးကိုေက်ာခိုင္းလိုက္သည္။သူမရင္ထဲမွာ အိမ္ေထာင္ေရးေနာင္တမ်ား၊ဘ၀သင္ခန္းစာမ်ား၊ေလာကီသံေ၀ဂမ်ား၊ေပြ႕ပိုက္ထည္႕သြင္းလွ်က္သူမ၏

ေျခလွမ္းမ်ားက သီလရွင္မ်ားေနေသာ ေက်ာင္းတိုက္ဆီသို႕တေရြ႕ေရြ႕။ တေရြ႕ေရြ႕။ ။ ။
>
> ---------------------------------
>
> ေက်းဇူးတင္ပါသည္။
>
> (ဤ၀တၳဳတိုေလးသည္အျဖစ္ပ်က္မွန္တစ္ခုအားအေျခခံျပီးခံစားေရးဖြဲ႕ထားေသာ၀တၳဳတိုတပုဒ္ျဖစ္ပါသည္။)
> ေရႊျမန္မာ(ဘိုကေလး)

ျမွားတစ္စင္းရဲ႕ အတၳဳပၸတၱိ

ျမွားတစ္စင္းရဲ႕ အတၳဳပၸတၱိ

ပင္လယ္ကို မွ်ားယူဖုိ႔
ထြက္လာခဲ့ၿပီးမွေတာ့
ျမစ္တစ္စင္းကို ထမ္းၿပီး
ငါ လွည့္မျပန္ခ်င္ဘူး.....။

ျမွားတစ္စင္းရဲ႕ တန္းဖုိးကို
ေလးညွဳိ႕ရွင္ အသိဆုံးပါ
ေသခ်ာ ခ်ိန္ရြယ္ၿပီးမွ
ပစ္လႊတ္လုိက္တဲ့ ျမွား
ပစ္မွတ္ထိမွ ျဖစ္မယ္......။
မိုးတိမ္ေတြလုိ အိမ္အျပန္ ၊ ေကာင္ကင္ကို ၀တ္ရုံျပီး ၊ ျခေသၤ့တုိ႔ရဲ႕ ကပြဲမွာ ၊ ပန္းပြင့္စည္း၀ါးႏွင့္ ၊ လမင္းကိုတြဲၿပီး
ငါ အတူ ကမယ္......။ (အရွင္အစၧရိယ)

ဂရုဓမၼ အခါေတာ္ေန႔

နုိင္ငံတုိင္း လူမ်ိဳးတုိင္းမွာ မတူညီတဲ့ ဘာသာေရး ယဥ္ေက်းမႈ ဓေလ့ထုံးတမ္းစဥ္လာေတြ ရွိပါတယ္၊ လူမ်ိဳးတုိင္းကလည္း မိမိရဲ့ ဘာသာေရးပဲြေတာ္ ယဥ္ေက်းမႈ ဓေလ့ထုံတမ္း စဥ္လာေတြကုိ အျမတ္တနိဳး ထိန္းသိမ္းၾကပါတယ္၊ ျမန္မာ့ယဥ္ေက်းမႈ ဓေလ့ထုံးတမ္း စဥ္လာမွာေတာ့ ဘာသာေရး ပဲြေတာ္ အခါၾကီး ရက္ၾကီးမ်ား အျဖစ္ ရာသီ ၁၂ လ တုိင္းမွာ ဆင္ႏႊဲက်င္းပေလ့ ရွိပါတယ္.. ျမန္မာ့ယဥ္ေက်းမႈနဲ႔ သတ္မွတ္ထားတဲ့ ဘာသာေရးပဲြေတာ္ေတြကေတာ့

တန္ခူးလ- ႏွစ္သစ္ကူးပဲြေတာ္
ကဆုန္လ- (ဗုဒၶေန႔)ေညာင္ေရသြန္းပဲြေတာ္
နယုန္လ- မဟာသမယေန႔
၀ါဆုိလ- ဓမၼစၾကာအခါေတာ္ေန႔
၀ါေခါင္လ- ေမတၱာအခါေတာ္ေန႔
ေတာ္သလင္းလ- ဂရုဓမၼအခါေတာ္ေန႔
သီတင္းကၽြတ္လ- အဘိဓမၼာအခါေတာ္ေန႔
တန္ေဆာင္မုန္းလ- သာမညဖလ အခါေတာ္ေန႔
နေတၱာ္လ- ဓမၼစာဆုိေတာ္မ်ားေန႔
ျပာသုိလ္လ- ရွင္တစ္ေထာင္အခါေတာ္ေန႔
တပုိ႔တဲြလ- ဩ၀ါဒပါတိေမာက္အခါေတာ္ေန႔
တေပါင္းလ- ျမတ္ဗုဒၶ ျပည္ေတာ္၀င္ အခါေတာ္ေန႔ တုိ႔ဆုိျပီး သတ္မွတ္ထားပါတယ္။

အဲဒီပဲြေတာ္မ်ားအနက္ ယေန႔ ျမန္မာေကာဇာ သကၠရာဇ္ ၁၃၇၁ ခု ေတာ္သလင္း လျပည့္ေန႔မွာ က်ေရာက္တဲ့ ဘာသာေရး ပဲြေတာ္ကေတာ့ ဂရုဓမၼ အခါေတာ္ေန႔ျဖစ္ပါတယ္

ဘုရားရွင္ လက္ထက္ေတာ္ အခါက ရဟန္းငယ္ႏွစ္ပါး အစီရ၀တီျမစ္မွာ ေရခ်ိဳးျပီး ေနပူဆာလႈံေနတဲ့ အခ်ိန္မွာ ဟသၤာငွက္ ႏွစ္ေကာင္ဟာ ေကာင္းကင္ကေန ပ်ံသန္းလာပါတယ္၊ ရဟန္းငယ္တစ္ပါးက- တပည့္ေတာ္ ဒီငွက္ ေက်ာက္ခဲနဲ႔ ပစ္ျပမယ္လုိ႔ဆုိေတာ့ က်န္တဲ့ ရဟန္းငယ္တစ္ပါးက ဒါကေတာ့ မျဖစ္နုိင္ပါဘူး လုိ႔ ျပန္ေျပာပါတယ္။ ေျပာေျပာဆုိဆုိနဲ႔ ရဟန္းငယ္တစ္ပါးက ေက်ာက္ခဲကုိ ေကာက္ကုိင္ျပီး ေကာင္းကင္မွာ ပ်ံသန္းေနတဲ့ ဟသၤာငွက္ကုိ ပစ္လုိက္ရာ ဘယ္ဖက္မ်က္စိကေန ေဖာက္၀င္သြားျပီး ညာဖက္မ်က္စိကေန ထြက္သြားပါတယ္၊ ဒါကုိ က်န္တဲ့ အျခားရဟန္းေတြ ျမင္ျပီး .. ဘုရား သာသနာေတာ္မွာ ရဟန္းျပဳေနျပီး ဒီလုိ လူမ်ားအသက္ကုိ သတ္ရသလား လုိ႔ ကဲ့ရဲ့ၾကျပီး ဘုရားရွင္ထံ ေခၚသြားပါတယ္၊ ဘုရားရွင္က ေရွးေရွး ပညာရွိ သူေတာ္ေကာင္းေတြဟာ မေကာင္းမႈကုိ အနည္းငယ္ လုပ္ရုံမွ်နဲ႔ ေနာင္တရတတ္ၾကတယ္.. သင္တုိ႔က ငါဘုရား သာသနာမွာေနျပီး ဒီလုိ အမႈကုိ လုပ္ၾကတယ္လုိ႔ မိန္႔ေတာ္မူေတာ့ ရဟန္းေတာ္မ်ားက ေရွးပညာရွိ သူေတာ္ေကာင္းေတြရဲ့ ျပဳမူပုံကုိ ျပန္လည္ ေဟာျပပါလုိ႔ ေလွ်ာက္ထားတဲ့အတြက္…

တခ်ိန္က.. ဘုရားေလာင္းေတာ္ဟာ ကုရုတုိ္င္း ဣႏၵပတၱျမိဳ႕ ဓနဥၥယမင္းၾကီးနဲ႔ မိဖုရားၾကီးတုိ႔ရဲ့ သားေတာ္တစ္ပါး ျဖစ္ပါတယ္၊ တကၠသုိလ္္ျပည္မွာ ပညာသင္ယူျပီး ျပန္လာေတာ့ ကုရုတုိင္းမွာ အိမ္ေရွ့မင္းသား ျဖစ္ပါတယ္.. ေနာက္ပုိင္း ခမည္းေတာ္ မင္းတရားၾကီး နတ္ရြာစံေတာ့ တုိင္းျပည္ရဲ့ ရွင္ဘုရင္ၾကီး ျဖစ္လာတယ္.. သူဘုရင္ျဖစ္တဲ့ အခ်ိန္ကစျပီး မင္းက်င့္တရားဆယ္ပါးနဲ႔ တုိင္းျပည္ကုိ အုပ္ခ်ဳပ္သလုိ ကုရုဓမၼလုိ႔ေခၚတဲ့ ငါးပါးသီလကုိ ကုိယ္တုိင္လည္းေစာင့္ တုိင္းသူျပည္သားေတြ ကုိလည္း လုံလုံျခံဳျခံဳေစာင့္စည္း ေစခဲ့တယ္၊ ဘုရားေလာင္းအုပ္ခ်ဳပ္တဲ့ တုိင္းျပည္မွာ လူတုိင္းငါးပါးသီလ လုံျခံဳတဲ့အတြက္ မုိးေလ၀သ မွန္ကန္ျပီး တုိင္းျပည္သာယာ ၀ေျပာခဲ့တယ္၊

တစ္ဖက္မွာေတာ့ မိတ္ေဆြ ကလိဂၤမင္း အုပ္ခ်ဳပ္တဲ့ ကလိဂၤတုိင္း ဒႏၱပုရၿမိဳ႕မွာေတာ့ မုိးေလ၀သ မမွန္လုိ႔ လူေတြ တိရိစၦာန္ေတြ ဒုကၡ ေရာက္ၾကရပါတယ္၊ မိတ္ေဆြ (ဘုရားေလာင္း) အုပ္ခ်ဳပ္တဲ့ ကုရုတုိင္းမွာ မုိးေတြ မွန္ေနတယ္ဆုိတာ သိရေတာ့. ကလိဂၤတုိင္းသူ တုိင္းသားေတြ အထင္က အဲဒီကုရုတုိင္းမွာ အဥၥနသႏၷိဘ ေခၚတဲ့ ဆင္ျဖဴေတာ္ၾကီးေၾကာင့္ မုိးမွန္တာျဖစ္တယ္.. အဲဒီဆင္ကုိ ကလိဂၤတုိင္းကုိ ရေအာင္ယူရင္ မုိးမွန္မယ္လုိ႔ ဆုိတဲ့အတြက္ ဘုရားေလာငး္ပုိင္တဲ့ ဆင္ျဖဴေတာ္ၾကီးကုိ ကလိဂၤတုိင္း သယ္ေဆာင္ လာပါေတာ့တယ္။ ဒါေပမယ့္လဲ ကလိဂၤတုိင္းမွာ မုိးရြာသြန္းျခင္း မရွိခဲ့ဘူး။

ေနာက္ဆုံးေတာ့ ဘုရားေလာင္း အုပ္ခ်ဳပ္တဲ့ ကုရုတုိင္းမွာ မုိးရြာရျခင္းရဲ့ လွ်ိဳ႕၀ွက္ခ်က္က ရွင္ဘုရင္ အပါအ၀င္ တုိင္းသူ ျပည္သားအားလုံး ကုရုဓမၼေခၚတဲ့ ငါးပါးသီလကုိ ေစာင့္ထိန္းလုိ႔ မုိးမွန္တယ္ဆုိတာ သိရေတာ့ ကလိဂၤမင္းလည္း ကုရုဓမၼကုိ ေရႊေပလႊာမွာ ကူးယူေစၿပီး ကုိယ္တုိင္လည္းက်င့္ သူတစ္ပါးကုိလည္း က်င့္သုံးေစတဲ့အတြက္ တုိင္းျပည္သာယာၿပီး မုိးမွန္ ေလမွန္ ျဖစ္ခဲ့ပါတယ္၊ ဒီလုိ ကုရုတုိင္းသားေတြ ျမတ္ျမတ္နုိးနုိး ေစာင့္ထိန္းခဲ့တဲ့ တရားမုိ႔ ကုရုဓမၼလုိ႔ ေခၚတြင္ပါတယ္။ ေနာက္ပုိင္းမွာ အဲဒီ ငါးပါးသီလဟာ လူတုိင္း အျမတ္တနိဳး ေစာင့္ထိန္းအပ္တဲ့အတြက္ ဂရုဓမၼလုိ႔ ေခၚဆုိရျခင္း ျဖစ္ပါတယ္။ ဒီတရားေတာ္ကုိ ေဟာၾကားခ်ိန္ဟာ ေတာ္သလင္း လျပည့္ေန႔ဆုိတာ တိက်တဲ့ စာေပ အေထာက္အထား မရွိေပမယ့္ မုိးတြင္းကာလ မုိးေခါင္တဲ့အခ်ိန္မွာ ဒီ ဂရုဓမၼလုိ႔ေခၚတဲ့ ငါးပါးသီလကုိ လူတုိင္း ေစာင့္ထိန္းတဲ့ အတြက္ မုိးေလ၀သ မွန္ကန္တာကုိ အေၾကာင္းျပဳလုိ႔ မုိးကာလမွာ ပါ၀င္တဲ့ ေတာ္သလင္း လျပည့္ေန႔ကုိ ဂရုဓမၼ အခါေတာ္ေန႔ အျဖစ္ ျမန္မာ့ယဥ္ေက်းမႈ က လက္ခံခဲ့တယ္ ဆုိတာကုိ နားလည္နိဳင္ပါတယ္၊ လူတုိင္း လုိက္နာသင့္တဲ့ အေျခခံလူ႔က်င့္၀တ္ ငါးပါးသီလကုိ ၾကိဳးစား ေစာင့္ထိန္းျခင္းျဖင့္ ယေန႔က်ေရာက္တဲ့ ဂရုဓမၼ အခါေတာ္ေန႔ကုိ ဆင္ႏဲႊၾကပါစုိ႔။ ။

အရွင္တိကၡဉာဏာလကၤာရ

၀ါး ဟား ဟား

စုိးရိမ္လုိ႕ပါ..
ေရာဂါၾကီးသျဖင့္ လုံး၀ ေမွ်ာ္လင့္ခ်က္မရွိေတာ့ေသာ လူနာအျဖစ္ ဆရာ၀န္မ်ား လက္ေလွ်ာ့ထားၾကေသာ ကုိေမတၱာက ဇနီးသည္ကုိ ေျပာသည္။
ေေယာက်္ား။ ။"မင္း ငါ့အေပၚ တစ္သက္လုံး သစၥာေစာင့္ခဲ့တဲ့ မိန္းမ ျဖစ္ေကာင္းျဖစ္မယ္။ သစၥာေဖာက္ခဲ့တာလည္း ျဖစ္ခ်င္ျဖစ္ႏုိင္တယ္။ ဘယ္လုိလုိပဲျဖစ္ျဖစ္ ငါမေသခင္ အမွန္ကုိ သိသြားခ်င္တယ္ကြာ.. ငါ့ကုိ
မွန္မွန္ေျပာပါ။ငါ့ကုိမင္းသစၥာေဖာက္ခဲ့ဖူးသလား"
မိန္းမ။ ။"မေတာ္တဆ ရွင္မေသရင္ ဘယ့္ႏွယ္ လုပ္မလဲ"



မွတ္ခ်က္။ ။ အထက္ပါ ဟာသမ်ားကို ေမာင္ေကာင္းထုိက္ ဟာသပေဒသာထဲမွ ကူယူေဖာ္ျပပါတယ္..


၁။"ကေလးေတြေၾကာင့္မဟုတ္ပါ…."
တခါတုန္းကေပါ့။ စာေတြ ေကာင္းေကာင္းမသင္ပဲ အတန္းေတြေအာင္ေပးတဲ့ေခတ္၊ ဆရာဆရာမ မလုံေလာက္၊ စာသင္ အေထာက္အကူပစၥၫ္းေတြ မစုံလင္တဲ့ ေခတ္ဆုိပါစုိ႕။ ပညာေရး၀န္ၾကီးတစ္ဦးဟာ နယ္ျမိဳ႕ေလးက ေက်ာင္းတေက်ာင္းကုိ ၾကည့္ရႈစစ္ေဆးဖုိ႕ သြားေရာက္ခဲ့ပါတယ္။ သိတဲ့အတုိင္း ျမန္မာႏုိင္ငံမွာက ဘာ၀န္ၾကီး ညာ၀န္ၾကီး ဆုိရင္ လက္အုပ္ ကေလးေတြခ်ီျပီး အရုိအေသေပးၾကတာေပါ့။ ဒီလုိနဲ႕ အတန္းတတန္းထဲ ၀င္ၾကည့္ေတာ့ အခန္းထဲမွ ကမၻာလုံးတလုံး တင္ထားတာေတြ႕လုိ႕ ကေလးေတြရဲ႕ ပညာေရးအေျခအေန စစ္ေဆးဖုိ႕ အၾကံရလုိက္တယ္။ ဒါေၾကာင့္ ေက်ာင္းသား တေယာက္ကုိ
"ဒီကမၻာလုံးၾကီးဟာ ဘာလုိ႕ နွစ္ဆယ့္သုံး ႏွစ္ပုိင္းတပုိင္း ဒီဂရီ တိမ္းေစာင္းေနရတာလဲကြ" ဆုိျပီးေမးလုိက္ပါသတဲ့။အေမ:ခံရတဲ့ ေက်ာင္းသားလညး္ ပ်ာပ်ာသလဲနဲ႕"ဒါကြ်န္ေတာ္လုပ္တာ မဟုတ္ပါဘူး" ျပန္ေျဖလုိက္ပါတယ္။၀န္ၾကီးလည္း ကေလးေတြရဲ႕ ပညာေရးအေျခအေနကို ေတာ္ေတာ္ေလး စိတ္ညစ္သြားတယ္။ ဒါနဲ႕ ေနာက္နားက ေက်ာင္းသားတစ္ဦးကုိ ထပ္ေမးျပန္တယ္။ အဲဒီေက်ာင္းသားကလည္း ေခါင္းကေလးခါျပီး "ကြ်န္ေတာ္က ဒီေန႕မွ ဒီအခန္းကုိ ေျပာင္းလာတာ။က်ေနာ္လုပ္လာ မဟုတ္ဘူး" လုိ႕ျပန္ေျဖတယ္။
၀န္ၾကီးလည္း ကေလးေတြ ပညာေရးအေျခအေနအေပၚ ေဒါသ ထြက္လာတာေပါ့။ ဒါေၾကာင့္ အနားက ေက်ာင္းဆရမ ဖက္လွည့္ျပီး "ဒါဘယ္လုိ ျဖစ္ရတာလဲဗ်" လုိ႕ေမးလုိက္တယ္။ ဆရာမက လက္အုပ္ကေလးခ်ီျပီး ေလသံေပ်ာ့ေလးနဲ႕ "ဒါ ကေလးေတြ လုပ္တာမဟုတ္ပါဘူးရွင္။ ဒီကမၻာလုံးၾကီးက ၀ယ္လာကတည္းက ဒီလုိပဲ ေစာင္းေနတာပါ" တဲ့
၀န္ၾကီးလည္း ေဒါသေတြထြက္ မ်က္နာေတြနီျပီး ေက်ာင္းအုပ္ဆရာၾကီးဖက္ လွည့္ၾကည့္လုိက္ပါတယ္။ အစအဆုံး အေျခအေနကို သိေနတဲ့ ေက်ာင္းအုပ္ၾကီးလည္း မတတ္သာေတာ့ပဲ ခါးကေလးညႊတ္ အရုိအေသျပဳရင္း အခုလုိ ရွင္းျပလုိက္ပါသတဲ့ဗ်ာ..
"၀န္ၾကီးခင္ဗ်ာ၊ ေျပာရမွာေတာ့ ခက္ပါတယ္။ ပြင့္ပြင့္လင္းလင္းတင္ျပရရင္ က်ေနာ္တုိ႕ ေက်ာင္းကရံပုံေငြ အခက္အခဲရွိေနတာေၾကာင့္ ေစ်းခ်ိဳတဲ့ လမ္းေဘးေစ်းမွာ ၀ယ္ခဲ့မိလုိ႕ တိမ္းေစာင္းေနတာပါ" တဲ့ဗ်ာ...

၂။ နတ္ရွင္ေနာင္ကုိ ဘယ္သူ သတ္သလဲ
တခါတုန္းက ပညာေရးဌာနက စစ္ေဆးေရးအရာရွိတေယာက္ဟာ နယ္ျမိဳ႕ေလးတစ္ျမိဳ႕က စာသင္ေက်ာင္းတေက်ာင္းကုိ စစ္ေဆးရင္း ေက်ာင္းသားေလး တေယာက္က္ုိ ေမးလုိက္ပါတယ္။"နတ္ရွင္ေနာင္ကုိ ဘယ္သူ သတ္သလဲကြ"
ေက်ာင္းသားေလးဟာ ေတာ္ေတာ္ေလး ေၾကာက္ရြံ႕သြားပါတယ္။ အသံေတြတုန္ျပီး… "က် က်ေနာ္ မသတ္ဘူး" တဲ့။ ပညာေရးအရာရွိဟာ ကေလးရဲ႕ ပညာေရးအေျခအေနအေပၚ အေတာ္ေလး မေက်မနပ္ျဖစ္သြားျပီး အတန္းပိုင္ ဆရာမကုိ လွည့္ၾကည့္လုိက္တယ္။ အတန္းပိုင္ ဆရာမလည္း ကမန္းကတမ္းနဲ႕ ေက်ာင္းသားေလးအတြက္ စိတ္ပူျပီး ေက်ာင္းသားေလးဖက္က ကာကြယ္ျပီး ေျပာလုိက္တာက-"ဒီေက်ာင္းသားေလးဟာ အတန္းထဲမွာ သိပ္ေအးပါတယ္ဆရာ။ ေက်ာင္းသားေတြ အခ်င္းခ်င္းေတာင္ ရန္ျဖစ္တာ မရွိပါဘူး။ သူသတ္တာေတာ့ မဟုတ္နုိင္ဘူးထင္ပါတယ္ရွင္" တဲ့။
စစ္ေဆးေရး အရာရွိလည္း ဘာမွ ဆက္မေျပာေတာ့ပဲ မ်က္စိမ်က္နွာပ်က္ျပီး ျပန္သြားပါတယ္။ ေနာက္ေတာ့ျဖစ္ေၾကာင္း ကုန္စင္ကုိ ပညာေရး၀န္ၾကီးဌာနဆီ စာသင္လုိက္သတဲ့။ ဒီလုိနဲ႕ မၾကာခင္ ၀န္ၾကီးဌာနက အခုလုိ စာျပန္လာပါေတာ့တယ္။
"နတ္ရွင္ေနာင္ ေသတာလည္းၾကာပါျပီ။ ေနာက္ထပ္ စုံစမ္းစစ္ေဆးမႈေတြ လုပ္မေနပါနဲ႕ေတာ့" တဲ့ဗ်ာ။


၁။ဗုိလ္ခ်ဳပ္ၾကီး
အတန္းပိုင္ဆရာမက ပီတာေလးကုိ ဆူသည္။"ေမာင္ပီတာ၊ မင္းဟာ လြန္လြန္းျပီကြယ့္၊ မေန႕က ေလ့က်င့္ဖုို႕ေလ့က်င့္ခန္း စာအုပ္မပါဘဲ ေက်ာင္းကုိလာတယ္၊ ဒီေန႕ ေက်ာင္းသုံးစာလုပ္ ပါမလာျပန္ဘူး၊ လက္နက္မပါတဲ့ စစ္သားကို ဘယ္လုိေခၚသလဲ သိလား"
"သိပါတယ္၊ ဗုိလ္ခ်ဳပ္ၾကီး"

၂။ဂ်က္၊ကြင္း၊ကင္း(Jack,Queen,King)
ဆရာမက ေက်ာင္းသားမ်ားကုိ ေမးသည္။"ကေလးတုိ႕ေရ၊ ဘုရင္စနစ္ (Monarchy) ဆုိတာ ဘာလဲကြယ္ သိတဲ့လူလက္ညိႈးေထာင္ပါ"ပီတာေလးလက္ညိႈးေထာင္သည္။
"ဘုရင္စနစ္ဆုိတာ တိုင္းျပည္ကုိ ဘုရင္က အုပ္ခ်ဳပ္တဲ့ စနစ္ပါ"
"မွန္တယ္၊ ေကာင္းျပီ၊ တကယ္လုိ႕ ဘုရင္ကြယ္လြန္သြားရင္ေကာကြယ္""အဲဒါဆုိ ဘုရင္မ အုပ္ခ်ဳပ္ပါလိမ့္မယ္""ဟုတ္ျပီ၊ ဘုရင္မလည္း ကြယ္လြန္သြားရင္ေကာကြယ့္""အဲဒါဆုိ ဂ်က္ပဲ က်န္ပါမယ္"

၃။ကုိယ္ခ်င္းစာၾကည့္ေပါ့
ဆရာမသည္ အတန္းသားမ်ားကုိေခၚကာ တိရစာၦန္ရုံသုိ႕သြားသည္၊ တိရစာၦန္ရုံသုိ႕ ေရာက္ေသာအခါ ကေလးမ်ားသည္ ေမ်ာက္မ်ားရွိရာဘက္သုိ႕ ေျပးသြားၾကသည္၊ သုိ႕ေသာ္ ေမ်ာက္တစ္ေကာင္ကုိမွ မေတြ႕ေခ်၊ သုိ႕ႏွင့္ ဆရာမက တိရစာၦန္ရုံ၀န္ထမ္းအား အေၾကာင္းရင္းကုိ ေမးရာ ဌင္းက ေျပာသည္။"ဒီလုိပါ အခုခ်ိန္ဟာ ေမ်ာက္ေတြ မိတ္လုိက္တဲ့ အခ်ိန္ပါ။ အခုလူေတြ မျမင္ေအာင္ သူတုိ႕ ေလွာင္အိမ္ထဲ ၀င္ေနၾကပါတယ္"
ဆရာမသည္ ရွက္ေသြးျဖာသြားသည္၊ သုိ႕ေသာ္ ကၠဳေျႏၵကုိ ဆယ္လုိက္ျပီး ၀န္ထမ္းကုိေျပာသည္။
"ဟုတ္ကဲ့ က်မနားလည္ပါတယ္၊ ဒါေပမယ့္ရွင္၊ ကေလးေတြက သနားပါတယ္၊ သူတုိ႕ခမ်ာ ေမ်ာက္ကုိ ေတြ႕ဖူးခ်င္ၾကလြန္းလုိ႕ခဏခဏပူဆာေနတာနဲ႕ ကြ်န္မအခု ေခၚလာတာရွင့္၊ ဌက္ေပ်ာသီးေတြ ပစ္ေပးျပီး မွ်ားေခၚရင္ေကာ သူတုိ႕ ထြက္လာမယ္ထင္သလားဟင္"
တိရစာၦန္ရုံ၀န္းထမ္းက ျပန္ေျပာသည္။
"က်ေနာ္ေတာ့ သိပ္မထင္ဘူးဗ်။ ကုိယ္ခ်င္းစာၾကည့္ေပါ့ဆရာမရယ္"

အပန္းေျပေသာဟာသေလးမ်ား(၄)

၁)ကုိယ္က်ိဳးနည္းပါျပီ
ယင္ေကာင္မသည္ ဆင္တေကာင္ႏွင့္ လက္ထပ္လုိက္သည္။ လက္ထပ္ျပီး ေနာက္တေန႕တြင္ ဆင္ေသသြားသည္။ ယင္ေကာင္မ ငုိယုိေနသည္ကုိ ျမင္သျဖင့္ အိမ္နီးခ်င္းမ်ားက ေဖ်ာင္းဖ်ၾကသည္။ ဒီေလာက္ထိ ကုိယ့္ကုိယ္ကုိ မညွင္းဆဲပါနဲ႕ကြယ္၊ မင္းတုိ႕ ႏွစ္ေယာက္ အတူေနခဲ့ၾကရတာလဲ ၾကာမွ မၾကာဘဲနဲ႕။မၾကာတာေတာ့ ဟုတ္ပါရဲ႕၊ ဒါေပမယ့္ သူ႕ကုိ ေျမျမဳပ္ဖုိ႕အတြက္ က်မ တသက္လုံး တြင္းတူးရမွာရွင့္ ၊ ေအာက္မေလး ကုိကုိဆင္ရယ္ ၊ ဘယ္သူ႕အားကိုးနဲ႕ ကြ်န္မကို တေယာက္တည္း ထားခဲ့ရက္တာတုန္း၊ ဟီးးးးးးး ဟီးးးးးးးး

၂)သနားၾကပါ။
တိရစာၦန္ရုံမွ ကုလားအုပ္ တေကာင္ေပ်ာက္သြားသည္။ ၃-ရက္အတြင္း ဌင္းကုိ ရေအာင္ ရွာရမည္ဟု ျမိဳ႕နယ္ရဲမႈးကုိ အထက္အာဏာပုိင္မ်ားက အမိန္႕ေပးေလသည္။ ၃-ရက္ၾကာေသာအခါ ကုလားအုပ္ ေတြ႕ျပီျဖစ္ေၾကာင္း မိမိ၏ ရုံးခန္းအတြင္း လာယူနုိင္ပါေၾကာင္း ရဲမႈးက အစီရင္ခံသည္။ မၾကာမီ ရုံးခန္းသုိ႕ သတင္းေထာက္မ်ား ေရာက္လာၾကသည္။
ကုလားအုပ္ကုိ ယူလာရန္ မိမိ၏လက္ေထာက္ကုိ ရဲမႈးက ေျပာလုိက္သည္။ ရဲၾကပ္ၾကီးသည္ စကၠဴပုံးေလးတခုကုိ အခန္းထဲသုိ႕ ယူလာသည္။ ပုံးကုိ ဖြင့္လုိက္ေလသည္။ ပုံးထဲတြင္ ယုန္တေကာင္ ထုိင္ေနသည္ကုိ ေတြ႕လုိက္ၾကရသည္။ အံ့အားသင့္ေနေသာ သတင္းေထာက္မ်ားက ေမးၾကသည္။ဘယ္မွာလဲ ကုလားအုပ္ ထုိအခါ္တြင္ ယုန္က ရွဳိက္ၾကီးတငင္ ငုိယုိျပီး ေျပာသည္က်ေနာ္ ကုလားအုပ္ျဖစ္တယ္ဆုိတာ ထပ္ျပီး ၀န္ခံပါတယ္ ၊ ဒါေပမဲ့ ေျခေထာက္ၾကီးေတြနဲ႕ က်ေနာ့္ကုိ ထပ္မကန္ပါနဲ႕ ခင္ဗ်ာ

၃)၀တၱဳတုိင္းေကာင္းတာမဟုတ္ဘူး
ရထားေပၚမွ စကား၀ုိင္း …….. လူတေယာက္က ေျပာသည္။
က်ေတာ့ မိန္းမ ကုိယ္၀န္ရွိေတာ့ 'ကပတိန္ နွစ္ေယာက္ စာအုပ္ဖတ္မိတယ္။ မၾကာပါဘူး အမႊာပူးေမြးတာပဲ'ဒုတိယလူက ေထာက္ခံေျပာသည္။ ဟုတ္တယ္ ၊ က်ဳပ္မိန္းမလဲ မေမြးခင္မွာ ပ်င္းလုိ႕ဆုိျပီး 'လူစြမ္းေကာင္း သုံးေယာက္' စာအုပ္ဖတ္တယ္၊ ေမြးေတာ့ သုံးမႊာပူးဗ်"
တတိယလူ၏ မ်က္နွာသည္ ျဖဴဖတ္ျဖဴေရာ္ျဖစ္ျပီး ေရေတာင္းေသာက္သည္။
"ေဟ့လူ… ဘာျဖစ္တာလဲ ၊ ေနမေကာင္းဘူးလား" "က်ေနာ့္ မိန္းမ ရက္ေစ့လေစ့ ျဖစ္ေနျပီ၊ တေလာကပဲ သူ "အလီဘာဘာနဲ႕ ခုိးသားေလးဆယ္"ကုိ ဖတ္ထားတယ္ဗ်ာ"

၄)မထူးပါဘူး
ငရဲ ႏွင့္ နတ္ျပည္သြားမည့္ တံခါးေပါက္ေရွ႕တြင္ မိန္းမအားလုံးကုိ သိၾကားမင္းက စုစည္းေစသည္။
"အားလုံးတန္းစီလုိက္ၾကစမ္း၊ ကုိင္း… ဟုတ္ျပီ၊ ကုိယ္ေယာက်္ားကုိ တၾကိမ္တခါေလာက္မွ သစၥာမေဖာက္ခဲ့တဲ့သူ ေေရွ႕တလွမး္တုိးစမ္း"မိန္းမအားလုံးလုိလုိ ေရွ႕တုိးလုိက္ၾကသည္။ သစၥာရွိေသာ မိန္းမတစ္ဦးသာ ေနရာမွ မေရႊ႕ဘဲ ရပ္ေနသည္။ သိၾကားမင္းက အမိန္႕ေပးလုိက္သည္။
"အားလုံးကုိ ငရဲျပည္ပုိ႕လုိက္၊ ဟုိဆြံ႕အ နားမၾကားတေယာက္ကုိပါ ပုိ႕လုိက္"

၅) ငါမရူးဘူး
စိတ္ေရာဂါ အထူးကု ေဆးရုံၾကီတြင္ ျဖစ္သည္။ ေဆးေကာ္မတီရွင္က လူနာတုိ႕၏ အေျခအေနကုိ ေအာက္ပါအတုိင္း စစ္ေဆးသည္။ လူနာမ်ားကို ငါးမွ်ားတံ တစ္ေခ်ာင္းစီ ေပးကာ ေရဆြဲအိမ္သာတစ္ခုစီ၏ ေရွ႕တြင္ထုိင္ခုိင္းသည္။ ထုိေနာက္ တေယာက္ခ်င္းစီထံ သြားကာ ငါးတြတ္လားဟု ေမးေလသည္။ လူနာအားလုံးလုိလုိက ငါးတြတ္ေၾကာင္းျပန္ေျပာေလသည္။ တစ္ဦးကသာ ငါးမတြတ္ေၾကာင္း ျပန္ေျပာေလသည္။ ေဆးေကာ္မတီအဖြဲ႕၀င္မ်ား အစည္းအေ၀းလုပ္ကာ ငါးမတြတ္ဟု ေျဖေသာ လူနာကုိသာ လူေကာင္းအျဖစ္ သတ္မွတ္ျပီး ေဆးရုံမွ ဆင္းခြင့္ျပဳရန္ ဆုံးျဖတ္လုိက္ၾကသည္။
ထုိလူနာေဆးရုံမွ မဆင္းမီ အခန္းေဖာ္မ်ားက ဌင္းအားေမးေလသည္။
"ခင္ဗ်ားက ဘာလုိ႕ ငါးမတြတ္ဘူးလုိ႕ ေျဖရတာတုန္း"လူနာက ျပန္ေျပာေလသည္…
"ငါးတြတ္တဲ့ေနရာကုိ ေမးတိုင္း ေျပာရေအာင္ က်ေနာ္ အရူးမွ မဟုတ္တာဘဲ"
မွတ္ခ်က္၊ ။ သူငယ္ခ်ငး္ေမးလ္မွ ျပန္လည္ မွ်ေ၀သည္။

Translation Practice at Sunday School(1)

On the full-moon day of May, in the year 623 B.C., there was born in the district of Nepal an Indian Sakya Prince named Siddhartha Gotama, who was destined to be the greatest religious teacher in the world.

ကဲ ဘာသာျပန္ ၀ါသနာပါတဲ့ သူငယ္ခ်င္းေတြအတြက္ တနဂၤေႏြ ဘာသာျပန္ စကား၀ိုင္းစတင္ပါၿပီ၊ တနဂၤေႏြ ဘာသာျပန္လို႔ အမည္ေပးထားပါတယ္၊ Post တင္မယ့္ရက္ကေတာ့ ေသာၾကာ စေန ေန႔ေတြမွာပါ၊ တနဂၤေႏြေက်ာင္း ျမန္မာျပည္မွာ ဖြင့္ဖုိ႔ ႀကိဳးစား၊ ဖြင့္ေနဆဲ ျဖစ္လို႔ ဒီလို အမည္ေပးလိုက္ပါတယ္၊

အထက္ပါ စာေၾကာင္းေလးနဲ႔ ေလ့လာ ၾကည့္ၾကရေအာင္၊ စာေၾကာင္းတစ္ခုကို ဖတ္တဲ့အခါ အေရးႀကီးဆံုးအခ်က္ကေတာ့ Main Verb လို႔ေခၚတဲ့ ဆိုလိုရင္း ႀကိယာကို ရွာတက္ရပါမယ္။ ေတြ႔ေအာင္ ရွာၾကည့္ပါ၊ ေတြ႔ရင္ အဲဒီ အေရွ႕ပိုင္း ရွိသမွ်ေသာ စာလံုးအစုေတြ အားလံုးဟာ Subject လို႔ ေခၚတဲ့ ျပဳလုပ္သူ ကတၱားလို႔ သတ္မွတ္ထားလိုက္ပါ။ ေနာက္ပိုင္း ရွိသမွ်ေတြကိုလည္း ျဖည့္ပုဒ္ သို႔မဟုတ္ ကံပုဒ္လို႔ သတ္မွတ္ထားလိုက္ပါ။ ဆုိေတာ့ အထက္ပါ စာေၾကာင္းမွာ Main Verb က ဘာလဲ?

ေတြ႔ၿပီလား၊(--------------------------------------) မဆိုးဘူး၊ ဟုတ္ပါတယ္၊ born ပါ၊ past participle လို႔ေခၚတဲ့ အတိတ္ႀကိယာ တစ္မ်ိဳးပါ၊ passive ပံုစံနဲ႔ အဲဒီစာလံုးကို အၿမဲ သံုးတက္ပါတယ္။ မူရင္း ပုဒ္ကေတာ့ bear ပါ၊ ေမြးဖြါးသည္ေပါ့၊ is born, was born, are born, were born, will be born, there ပံုံစံနဲ႔ တြဲသံုးရင္ there is born, there was born, there was born, there were born, there will be born စသည္ အားျဖင့္ မွတ္ထားႏိုင္တယ္။အမွန္ေတာ့ Siddhattha prince was born (သိဒၶတၳ မင္းသားေလး ေမြးဖြါးတယ္)ဆိုၿပီး သံုးလိုက္ရင္ အဆင္ေျပပါတယ္၊ ဒါေပမယ့္ စာေၾကာင္းကို အဆင့္ျမင့္ေအာင္ ဖန္တီးတဲ့အခါ အဲဒီအတိုင္း သံုးပါတယ္၊ ရွင္း၇ွင္းေျပာရရင္ စာခန္႔ေရးတာေပါ့၊ ဘာမွ ခဲခဲယဥ္းယဥ္းႀကီးမဟုတ္ပါဘူး၊ စာဖတ္ မ်ားသြားရင္ သူတို႔ အဆင့္ျမင့္ေရးသလို ဟုိနားေရႊ႕ ဒီနားထား လုပ္တက္သြားမွာပါ။ ဆုိေတာ့ အေပၚမွာ ျပထားခဲ့တဲ့ စာေၾကာင္းကုိ တစစီ ခြဲၾကည့္ရေအာင္၊ ဒါမွ ဆိုလိုရင္းကို နားလည္ႏိုင္မယ္ေလ။ အမ်ားစုကေတာ့ ႀကိယာ ၀ိေသသန(Adv) ေတြ မ်ားမွာပါ။

1. On the full moon day of May (Adv), (Time)

2. In the year of 632 BC.(Adv), (Time)

3. There was born(past), there is , are form

4. In the district of Nepal (Adv),Place)

5. An Indian Sakya Prince(Noun Phrase)

6. Named Siddhattha Gotama(Noun Clause), Subject)

7. Who was destined(Adj Clause)

8. To be the greatest teacher (Adv, Purpose)

9. In the world( Adv, (Place)

စာေၾကာင္းကို အေသးစိတ္ မရွင္းခင္ အရင္သိသင့္တာေလးေတြ အေျခခံတရားေလးေတြ ေျပာျပမယ္၊ သိၿပီးရင္ ေက်ာ္ပစ္လိုက္ပါ။ အကၡရာ တစ္လံုးခ်င္း (A,B,C ) စသည္ကို alphabet လို႔ ေခၚတယ္၊ အဲဒါေလးေတြကို စုၿပီးေတာ့ cat, dog, paper, Godhama စသည္ စုၿပီးေရးလိုက္ၿပီးဆိုရင္ word လို႔ ေခၚတယ္၊ ေနာက္ အဲဒီလို စုၿပီးဖြဲ႔ထားတဲ့ words ေတြကို အစုလိုက္ အစုလိုက္ အဓိပၸါယ္ ရွိေအာင္ ေရးလိုက္တဲ့၊ cat nail, my dog, Prince Siddhattha, on Sunday, in 1982, at twelve o’clock စသည္ ႀကိယာမပါတဲ့ စကားလံုးအစုေလးေတြကုိ Phrase လို႔ ေခၚတယ္၊ a man who lives next door of my room,(ကၽြန္ေတာ္္ အခန္းနဲ႔ ကပ္လွ်က္မွာေနတဲ့ လူတစ္ေယာက္) a paper which is on the table,( စားပြဲေပၚမွာ၇ွိတဲ့ စာရြက္တစ္ရြက္)၊ a girl who has brown eyes color (အညိဳေရာင္မ်က္လံုးရွိတဲ့(ပိုင္ရွင္) မိန္းခေလးတစ္ေယာက္)၊ စသည္ေပါ့၊ ႀကိယာ ပါတယ္၊ စာေၾကာင္းမၿပီးေသးဘူး။ အဲဒါကို Clause လို႔ ေခၚတယ္၊

The man who lives next door of my room has a girl who has brown eyes color ကၽြန္ေတာ့္အခန္းနဲ႔ ကပ္လွ်က္မွာေနတဲ့ လူတစ္ေယာက္မွာ အညိဳေရာင္မ်က္လံုးပိုင္ရွင္ မိန္းခေလးတစ္ေယာက္ရွိတယ္လို႔ ကတၱား ႀကိယာ၊ ကံပုဒ္၊ ျဖည့္ပုဒ္ စသည္ ပါၿပီး ဆိုလိုရင္း ျပည့္စံုသြားတဲ့ အေၾကာင္းကို sentence လို႔ ေခၚတယ္၊ အဲဒီ စာေၾကာင္းေတြ အမ်ားႀကီး ေရးထားတာကို paragraph လို႔ ေခၚတယ္၊ ဒါက အေျခခံ သိသင့္လို႔ ေရးျပတာပါ။

ဟုတ္ၿပီ။ ဒါဆိုရင္ စာေၾကာင္းအပိုင္း အပုိင္းေလးေတြကုိ ဘာသာ ျပန္ၾကည့္ၾကစုိ႔။

1. On the full moon day of may (ADV) ႀကိယာ ၀ိေသသနပါ၊ အခ်ိန္ကာလကို ျပတဲ့ စာစုေလး တစ္ခုပါ၊ ႀကိယာ မပါဘူး၊ ဒါဆို စကားစု (Phrase) လို႔ ေခၚရမွာေပါ့၊ ေမလ ဆိုတာ ၀ါဆိုလျပည့္ေန႔နဲ႔ တစ္ထပ္ထည္းပါ၊ တိုက္ၾကည့္လိုက္ေပါ့။ ၀ါဆိုလျပည့္ေနလို႔ ဘာသာျပန္ၾကည့္လိုက္၊ ဒါက လြယ္တယ္၊ နဲနဲ သိသင့္တာက ဘာလဲဆိုရင္ ေရွ႕ဆံုးက on ဆိုတဲ့ preposition ပါ၊ အဲဒိ အေၾကာင္းကုိ ၿပီးရင္ ဆက္မယ္ေလ၊ အခု က်န္တဲ့ စာပိုဒ္ေတြကို ၾကည့္မယ္၊

2. in the year of 632 BC.(ADV Phrase) ဘီစီ ေျခာက္ရာ့ သံုးဆယ့္ႏွစ္ခုႏွစ္မွာ၊

3. there was born ေမြးဖြါးခဲ့တယ္၊ there is, there are Form

4. in the district of Nepal (ADV Phrase) ႀကိယာ ၀ိေသသန, နီေပါႏိုင္ငံရဲ့ အရပ္ေဒသမွာ၊

5. An Indian Sakya Prince (Noun Phrase) အိႏၵိယ သာကီ၀င္မင္းသားေလး တစ္ေယာက္

6. Named Siddhattha Gotama (Adj Clause) အတိတ္ႀကိယာနဲ႔ ေရးထားတာပါ၊ ႏွစ္ခု ေပါင္းျပန္ရင္ အဆင္ေျပမယ္၊ An Indian Sakya Prince named Siddhattha Gotama( သိဒၶတၳ မင္းသားေလး လို႔ အမည္ေပးထားအပ္တဲ့ အိႏၵိယ သာကီ၀င္မင္းသားေလးတစ္ေယာက္) လို႔ျပန္ပါ။ a story named my baby (ငါ့ကေလးလို႔ အမည္ေပးထားအပ္ေသာ ပံုျပင္၊ my girl friend named Butterfly (လိပ္ျပာလို႔ အမည္ေပးထားတဲ့ ငါ့ေကာင္မေလး စသည့္ေပါ့၊ စိတ္ကူးတည့္ရာ ေရးၾကည္လိုက္။ အဆင္ေျပလာလိမ့္မယ္။

7. who was destined (Adj Clause) လာၿပီ၊ Destined ဆိုတာ ကံအေၾကာင္းတရားပါေသာ။ ေရစက္ပါေသာ ကံစီမံေသာ ပါရမီကံ ရင့္သန္လာေသာ စသည္ေပါ့၊ အဘိဓာန္ေလးဘာေလး ၾကည့္တဲ့အေလ့အက်င့္ေမြးထားသင့္တယ္ေလ၊ ဆုိေတာ့ ကို္ယ္အထူးျပဳလိုတဲ့ပုဒ္ကုိ ထပ္ ကြန္႔ခ်င္ရင္ အဲဒီလိုပဲ Who is, who was, who are, who were, who will be , စသည္ ထည့္ၿပီး ကြန္႔လိုက္ပါ၊ ရွင္းပါလိမ့္မယ္။

8. to be the greatest teacher (ADV) ႀကိယာ၀ိေသသန (Purpose)ရည္ရြယ္ခ်က္ လို႔ေခၚတယ္၊ ဆိုပါစုိ႔။ to be beautiful,(လွပဖို႔) to be stupid, (မိုက္မဲဖို႔) to go to school (ေက်ာင္းသြားဖို႔) to be famous ( ထင္ေပၚေက်ာ္ၾကားဖို႔) စသည္ ေရးၾကည့္ေနာ္၊ သိေနတာက တစ္ပုိင္း။ ေရးၾကည့္ေတာ့ အေလ့အက်င့္ရတယ္၊ မွတ္မိလြယ္ပါတယ္၊ ဆိုေတာ့ ႀကီးက်ယ္ျမင့္ျမတ္ေသာ ဆရာတစ္ဦးျဖစ္ဖို႔ လို႔ ဘာသာျပန္၊ ဒါဆိုေတာ့ စာေၾကာင္းတစ္ခုကုိ အပိုင္းအပုိင္း အတစ္တစ္ လုပ္လုိက္ေတာ့ အဓိပၸါယ္ ထင္ထင္ရွားရွားေပၚလာၿပီ၊ ဒါေပမယ့္ က်န္ခဲ့တဲ့ကိစၥကို ရွင္းခ်င္တယ္၊ ဘာလဲဆိုေတာ့ အခ်ိန္ေတြ ေန႔ရက္ေတြ၊ ခုႏွစ္ေတြရဲ့ေရွ႕မွာ အၿမဲတမ္း ကပ္ပါေနတဲ့ preposition ကိစၥ၊ ဒီေနရာမွာ အဲဒီ စာလံုးကုိ ျမန္မာ အမ်ားစုက ၀ိဘတ္လို႔ ဘာသာ ျပန္တက္ၾကတယ္၊ မွားတယ္။ အႀကီးႀကီးကို မွားခဲ့ၾကတာ၊ သတိျပဳမိရင္ေပါ့၊ ၀ိဘတ္ဆိုတာ ပါဠိသတ္ ေ၀ါဟာရ၊ ပါဠိဘာသာမွာ ၀ိဘတ္က ေနာက္ကေန လိုက္တာေလ၊ ဆိုပါစုိ႔၊ ပုရိေသာ ဆိုတဲ့ေနရာမွာ သိ ဆိုတဲ့ ၀ိဘတ္ကို ၾသ ေျပာင္းၿပီး သ ေနာက္က ကပ္လိုက္တာမ်ိဳး၊ ရႈပ္မသြားနဲ႔ေနာ္၊ ပါဠိမသိတဲ့သူေတြ ၊ ဆိုေတာ့ အဲဒီလို ၀ိဘတ္နဲ႔ အခု preposition နဲ႔ ဆန္႔က်င္ဘတ္၊ Pre-ေရွ႕မွာ၊ position-တည္ေနတာ၊ စာလံုးေတြရဲ႕ ေေရွ႕မွာ ကန္႔လန္႔ ကန္႔လန္႔တည္ေနတာကို preposition လို႔ ေခၚေတာ့ ၀ိဘတ္လို႔ ေျပာလိုက္ရင္ မွားသြားတာေပ့ါ။ ဒါက စပ္မိလို႔၊

ခုန ေျပာခဲ့တဲ့ အခ်ိန္ေတြ၊ ေန႔ရက္ေတြ၊ လ ေတြ၊ ႏွစ္ေတြ ြရဲ့ ေရွ႕မွာ လိုက္တဲ့ ၀ိဘတ္ေတြကေတာ့ in , on , at သံုးလံုးထဲပါ၊ နမူနာေလးေတြ ေရးျပမယ္ေလ၊ မွတ္လို႔လြယ္ေအာင္ေပါ့။ စည္းကမ္းသတ္မွတ္ခ်က္က ဘာမွ မဟုတ္ဘူး၊

Prepositions: In, On, and At

Prepositions: In , On, and At(with specific times and places)-တိက်တဲ့အခ်ိန္နဲ႔ေနရာအတြက္သံုး

The prepositions in, on, and at can be used to indicate time and place. Notice how they are used in the following situations: Preposition Time Place In Year, Month, In 1999, In December Country, State, City In Japan, In Utah, InTaipei On Day, Date On Saturday, On May 1 Street On Main Street, On 1st Ave. At Time At 8:00, At 7:30 Address At 815 East Main Street In many languages, there is only one preposition for the above situations. In English there are three. Just remember that in usually indicates the “largest” time or place, and at usually indicates the “smallest” time or place.

In, on, at သံုးလံုးကုိ အခ်ိန္နဲ႔ ေနရာေတြကုိ ညႊန္ျပတဲ့ေနရာမွာ သံုးရတယ္။ ေသခ်ာ မွတ္သားထားဖုိ႔က ေအာက္မွာ ေဖၚျပထားတဲ့အေျခအေနေတြမွာ ဘယ္လို သံုးတယ္ဆိုတာကုိပါ။ ဇယားကြက္ကုိ ေျပာတာပါ၊ ဘာသာစကား အမ်ားစုေတြထဲမွာေတာ့ အေပၚမွာ ျပခဲ့တဲ့အေျခအေနေတြအတြက္ preposition တစ္လံုးနဲ႔ လံုေလာက္မွာပါ၊ အဂၤလိပ္စာမွာေတာ့ သံုးလံုးေပါ့၊ in က အခ်ိန္အမ်ားႀကီးနဲ႔ ႀကီးက်ယ္တဲ့ ေနရာေတြကို အၿမဲရည္ညႊန္းတယ္၊ at ကေတာ့ အေသးဆံုုးေနရာနဲ႔ အနဲဆံုး အခ်ိန္ေတြကို ရည္ညႊန္းတယ္ဆိုတာ မွတ္ထားရံုပါပဲ။ ကဲ နမူနာေလးေတြ ထုတ္ျပလိုက္ရင္ ပိုရွင္းသြားမယ္။ ေအာက္မွာၾကည့္လုိက္ပါ။

Examples:

A: Where’s your office? (မင္းရံုးဘယ္မွာလဲ)

B: In Taipei, Taiwan. (ထုိင္၀မ္ႏိုင္ငံ၊ တိုင္ေပမွာပါ၊)

A: Really? What part of Taipei? (ေအာ္ တကယ္လား၊ တိုင္ေပရဲ့ ဘယ္အပိုင္းလဲဟင္)

B: It’s on Chung Shan North Road. (ေအာ္၊ ေခ်ာင္ရွန္းေျမာက္ပိုင္းလမ္းေပၚမွာပါ)

A: I know that area. Where exactly is it? (ကၽြန္ေတာ္သိတာေပါ့၊အဲဒီေနရာကို၊ ေနရာအတိအက် ေျပာပါလား)

B: It’s at 105 Chung Shan North Road, next to the bookstore. (အမွတ္ ၁၀၅၊ ေခ်ာင္ရွန္းေျမာက္ပုိင္းလမ္း၊ စာအုပ္ဆိုင္နဲ႔ ကပ္လွ်က္ပါ၊ )

C: When is the wedding? (မဂၤလာေဆာင္က ဘယ္ေတာ့လဲ)

D: It’s in June. ( ဇြန္လ ထဲမွာပါ)

C: What day? (ဘယ္ရက္လဲ)

D: It’s on Saturday, the 25th. ( ႏွစ္ဆယ့္ငါးရက္ ၊ စေနေန႔ပါ၊)

C: What time? (ဘယ္အခ်ိန္လဲ)

D: It starts at 6:00. (ေျခာက္နာရီ စပါမယ္)

အေျခခံ အက်ဆံုးအထိ နမူနာ ထည့္ေပးတာပါ၊ ပ်င္းသြားသလား၊ နားလည္ၿပီးသားဆိုရင္ ေက်ာ္ပစ္လို္က္ပါေနာ္။

Prepositions with articles and locations

When talking about locations, use at to indicate the general vicinity or area, and in to indicate inside the building, enclosed area, etc. For example:

တည္ေနရာအေၾကာင္းကို ေျပာၾက ေရးၾကတဲ့အခါ အေထြေထြအနီး၀န္းက်င္သို႔မဟုတ္ နယ္ပယ္ ကုိ ညႊန္ျပဖို႔အတြက္ At ကို သံုးပါ၊ ၿပီးေတာ့ IN ကိုေတာ့ ကာရံထားတဲ့ အတြင္းပိုင္းေတြ အေဆာက္္အဦအတြင္းေတြရဲ့ ေနရာေတြကို ညႊန္ျပဖို႔အတြက္ သံုးပါ။

နမူနာေလးေတြ ေရးျပခဲ့မယ္၊ ဘာသာေတာ့ အေထြအထူးမျပန္ေတာ့ဘူးေနာ္။မသိတာကို အဘိဓာန္ ၾကည့္ရႈရမွာ သင့္တာ၀န္၊ အဘိဓာန္ၾကည့္ရမွာပ်င္းရင္ စာသင္ဖို႔ စိတ္မကူးနဲ႔ေတာ့၊

at the swimming pool (on site)	in the swimming pool (in the pool itself i.e. in the water)
at the post office/bank (general)	in the post office/bank (inside the building)
at the zoo (visitors—general area)	in the zoo (animals in their cages)
at school	in the classroom

Sample sentences:

I met my wife at the theater. (While watching a movie)

I spilled my drink in the theater (on the floor of the building)

She works at the library on Wednesdays.

She found a rare coin in the library (building).

Dr. Jones works at the hospital every day.

John was in the hospital for a week with a broken leg.

For school, prison, and church, the is used to indicate the building. No article indicates the general situation. Note the following:

"practice"/situation	building
in school (studying, listening to teacher, etc.)	in the school (building)
in jail/prison (staying there as a criminal)	in the jail/prison (temporary)
in church (praying, listening to a sermon, etc.)	in the church (building)

Where’s Dad?

in church (attending services)	in the church (fixing the windows)
at church	at the church
in prison (He committed a crime.)	at the prison (visiting his friend)

စပ္မိလို႔ ေျပာရင္း အေတာ္ေတာင္ ရွည္သြားေပါ၊ စာေလ့လာတယ္ဆိုတာ ဒီလိုပါပဲ၊ စာတစ္ေၾကာင္းပဲဖတ္၊ အဲဒီတစ္ေၾကာင္းအတြင္းမွာ ပါတဲ့ ဖြဲ႔စည္းပံုေတြကုိ ေသခ်ာ ေလ့လာႏိုင္ရင္ အကုန္လံုး ၿခံဳငံုသံုးသပ္ မိတာပါပဲ။ အခုပဲ ၾကည့္ေလ စာတစ္ေၾကာင္းေတာင္ ဘာသာ မျပန္ရေသးဘူး၊ စပ္မိလို႔ ေျပာခဲ့တာေတြ မ်ားသြားၿပီ၊ ေရးခဲ့တဲ့စာေၾကာင္း ျမန္မာစာ နဲ႔ အစပ္အဟပ္မိေအာင္ ျပန္လိုက္မယ္ဆုိရင္ ဒီလိုပါ---------

On the fullmoon day of May, in the year 623 B.C., there was born in the district of Nepal an Indian Sakya Prince named Siddhartha Gotama, who was destined to be the greatest religious teacher in the world.

ဘီစီ ေျခာက္ရာ ႏွစ္ဆယ့္သံုးခုႏွစ္၊ ေမလ(၀ါဆိုလ)ျပည့္ေန႔တြင္၊ ကမၻာေပၚရွိ အႀကီးျမတ္ဆံုး ဆရာ တစ္ဆူျဖစ္ရန္ ပါရမီ ပါလာသည့္ သိဒၶတၳ အမည္ရွိ အိႏၵိယ သာကီ၀င္မင္းသားတစ္ပါးသည္ နီေပါေဒသတြင္ ဖြါးျမင္ေတာ္မူခဲ့သည္။

ကဲ ဘာသာျပန္ အေလ့အက်င့္ ၀ါသနာ ပါတဲ့ သူငယ္ခ်င္းတို႔ေရ စာဖတ္ရက်ိဳးေလး နပ္သြားေအာင္ ဘာသာေလး တစ္ခုေလာက္ေတာ့ ျပန္ေပးခဲ့ပါလား၊ ေရးေပးခဲ့မယ္ေနာ္၊ ေလ့က်င့္ခန္းေပါ့၊

(၂၀၀၉ ခုႏွစ္၊ ဇြန္ လကုန္ပိုင္းေလာက္မွာ၊ ဟာသ ပညာရွင္ဆရာတစ္ဆူ ျဖစ္ရန္ ပါရမီ ပါလာသည့္ ဂၽြန္ယက္ေတာ အမည္ရွိ အေမ၇ိကန္ ႏိုင္ငံသားတစ္ေယာက္ဟာ ေဒၚေအာင္ဆန္းစုၾကည္ရဲ့ အိမ္ထဲမွာ မထင္မွတ္ပဲ ေပၚထြက္လာခဲ့ပါတယ္၊ )

သိပ္ စဥ္းစားစရာ မလိုေအာင္ စာလံုးေလးေတြ အလြယ္တကူ ေပးထားခဲ့မယ္ေလ။

Funny, Funnier, Funniest, expect, unexpected, unexpectedly, appear, appeared, စသည္

ႀကိဳးစားၾကည့္ေနာ္၊ ေနာက္တစ္ပတ္ တနဂၤေႏြေန႔မွာ ျပန္ဆံုၾကမယ္ေလ၊ တနဂၤေႏြ ဘာသာျပန္ သင့္ထံမွာ အသံုး တန္ ပါေစခင္ဗ်ာ။