၀ိေရာဓိဘ၀

>
>
> ဒီေန႔ ကၽြန္ေတာ္တို႔မွာ အိမ္ႀကီးႀကီးေတြ ရွိၾကတယ္။ ဒါေပမယ့္
မိသားစု၀င္နည္းနည္းနဲ႔။
> အဆင္ေျပမႈေတြ ပိုမ်ားလာတယ္၊ ဒါေပမယ့္ အခ်ိန္ေတြ နည္းကုန္ၾကတယ္။
> ကၽြန္ေတာ္တုိ႔မွာ ဘြဲ႕လက္မွတ္ေတြမ်ားမ်ား ပိုင္ဆိုင္လာတယ္၊ ဒါေပမယ့္
ေယဘုယ်အသိေတြ နည္းလာတယ္။
>
>
> ဗဟုသုတေတြ မ်ားလာတယ္၊ ဒါေပမယ့္ ေ၀ဖန္ပိုင္းျခားမႈေတြ နည္းလာတယ္။
> ကၽြန္ေတာ္တို႔မွာ တတ္ကၽြမ္းသူေတြ မ်ားမ်ားရွိတယ္။ ဒါေပမယ့္ ျပႆနာေတြ
ပိုမ်ားလာတယ္။
> ေဆးေတြ မ်ားမ်ားစားစား ရွိတယ္။ ဒါေပမယ့္ က်န္းမာေရးေကာင္းတဲ့သူေတြ နည္းလာတယ္။
>
>
> ကၽြန္ေတာ္တို႔ အမႈမဲ႔အမွတ္မဲ႔ သံုးျဖဳန္းေနၾကတယ္။
> ရယ္တာေတာ့ အေတာ္နည္းသြားၿပီ။
> ကားေမာင္းတာ အေတာ္ျမန္လာၾကတယ္။
> ေဒါသျဖစ္ဖို႔ အေတာ္ေလးျမန္လာၿပီ။
> အိပ္ယာ၀င္တာ ေနာက္က်လြန္းတယ္။
> စာဖတ္တာ အေတာ္ေလးနည္းတယ္။
> ႐ုပ္ျမင္သံၾကားေတာ့ အေတာ္ၾကည့္ၾကသား။ ဘုရားရွိခိုးတာ အေတာ္နည္းလာၿပီ။
>
>
> ကၽြန္ေတာ္တို႔ရဲ႕ ပိုင္ဆိုင္မႈေတြကို တိုးပြားဖို႔လုပ္ခဲ့ၾကတယ္။ ဒါေပမယ့္
ကၽြန္ေတာ္တုိ႔ရဲ႕ တန္ဖိုးေတြေတာ့ ေလ်ာ့လာၾကတယ္။
> ကၽြန္ေတာ္တုိ႔ စကားကို ရႊန္းရႊန္းေ၀ေအာင္ ေျပာၾကတယ္။ ေမတၱာေတြနည္းလာၿပီ။
လိမ္တာညာတာေတာ့ မၾကာခဏပဲ။
> ကၽြန္ေတာ္တို႔ ေနထိုင္ဖို႔အတြက္ သင္ယူခဲ့ၾကတယ္။ ဒါေပမယ့္ ဘ၀အတြက္မဟုတ္ဘူး။
>
>
> ကၽြန္ေတာ္တို႔ သကၠရာဇ္မွာ ဘ၀ကို ျမႇဳပ္ႏံွေနၾကတယ္။ ဘ၀အတြက္ သကၠရာဇ္ေတြကို
အသံုးမခ်ႏိုင္ဘူး။
> ကၽြန္ေတာ္တုိ႔မွာ ႀကီးမားတဲ့အေဆာက္အဦးေတြ ရွိတယ္။ ဒါေပမယ့္
စိတ္ရွည္သည္းခံႏိုင္မႈဟာ အေတာ္ေသးေကြးလာတယ္။
> က်ယ္ျပန္႔တဲ့ လမ္းမႀကီးေတြ ရွိတယ္။ ဒါေပမယ့္ အျမင္ေတြ ႐ႈေထာင့္ေတြ
ေသးသိမ္လာတယ္။
>
>
> ကၽြန္ေတာ္တို႔ မ်ားမ်ားသံုးလာတယ္။ ဒါေပမယ့္ နည္းနည္းပဲ ရတယ္။
> ကၽြန္ေတာ္တို႔ မ်ားမ်ားစားစား ၀ယ္လာတယ္။ ဒါေပမယ့္ ေက်နပ္မႈကေတာ့
အေတာ္နည္းတယ္။
> ကၽြန္ေတာ္တို႔ လဆီကို သြားဖို႔၊ ျပန္ဖို႔ နည္းလမ္းေတြရွိတယ္။
> ဒါေပမယ့္ လမ္းကူးၿပီး အိမ္နီးနားခ်င္းဆီသြားဖို႔ အေတာ္ခက္ေနတယ္။
>
>
> ကၽြန္ေတာ္တို႔ အျပင္အာကာသကို ႀကီးစိုးႏိုင္တယ္။ ဒါေပမယ့္ အတြင္းအဇၩတၱကို
မပိုင္ႏုိင္ဘူး။
> ကၽြန္ေတာ္တို႔ အက္တမ္ကို ခြဲျခမ္းႏိုင္ခဲ့တယ္။ ဒါေပမယ့္ ကၽြန္ေတာ္တို႔ရဲ႕
အာဂါတ တရားကို မဟုတ္ဘူး။
> ကၽြန္ေတာ္တို႔ မ်ားမ်ားေရးတယ္။ ဒါေပမယ့္ ေလ့လာမႈေတြနည္းလာတယ္။
စီမံကိန္းေတြမ်ားတယ္။ ၿပီးေျမာက္တာ နည္းတယ္။
>
>
> ကၽြန္ေတာ္တို႔ ခပ္သုတ္သုတ္လုပ္ဖုိ႔ သင္ယူၾကတယ္။ ဒါေပမယ့္ ေစာင့္စားတတ္ဖုိ႔
မပါဘူး။
> ကၽြန္ေတာ္တို႔ ျမင့္မားတဲ့၀င္ေငြေတြ ရွိလာတယ္။ ဒါေပမယ့္ ေသးသိမ္တဲ့
စိတ္ဓါတ္ေတြနဲ႔။
> ကၽြန္ေတာ္တို႔ သတင္းအခ်က္အလက္မ်ားသိမ္းဖို႔ ေကာ္ပီမ်ားမ်ားပြားဖို႔
ကြန္ျပဴတာေတြထြင္ခဲ့ၾကတယ္။
>
>
> ဒါေပမယ့္ အဆက္အသြယ္ေတာ့ နည္းလာၾကတယ္။
> ကၽြန္ေတာ္တို႔ အရည္အတြက္မ်ားမ်ား ထုတ္ႏိုင္ၾကတယ္။ ဒါေပမယ့္ အရည္အေသြး
နည္းနည္းနဲ႔။
> အသင့္စားအစားအစာေတြ ေခတ္စားေနတယ္။ အစာေခ်ဖ်က္ႏိုင္မႈက အေတာ္ေႏွးလာတယ္။
> လူ ခပ္ျမင့္ျမင့္ေတြ ျဖစ္ေပမယ့္ စ႐ိုက္ေတြက ခပ္သိမ္သိမ္ပဲ။
>
>
> အားလပ္ခ်ိန္ ပိုလာေပမယ့္ ေပ်ာ္ရြင္မႈေတြ နည္းလာတယ္။
> အစားအစာအမ်ိဳးအစားမ်ားလာေပမယ့္ အဟာရေတြနည္းလာတယ္။
> ႏွစ္ေယာက္စာ ၀င္ေငြေတြျဖစ္လာေပမယ့္ လင္မယားကြာရွင္းမႈေတြမ်ားလာတယ္။
> လွပတဲ့ အိမ္ယာေတြမွာ က်ိဳးပ်က္ေနတဲ့ အိမ္ေထာင္ေတြနဲ႔။
>
>
>
> ဒါေၾကာင့္ ကၽြန္ေတာ္ တင္ျပခ်င္တာက ဒီေန႔ကစၿပီး ထူးျခားတဲ့အေျခအေနအတြက္ဆိုၿပီး
ဘာပစၥည္းကိုမွ မသိမ္းပါနဲ႔။ ဘာျဖစ္လို႔လဲဆိုေတာ့ ေန႔တိုင္းဟာ ထူးျခားတဲ့
ေန႔ထူးေန႔ျမတ္ေတြပါပဲ။
> အသိတရားအတြက္ ရွာေဖြပါ။ စာမ်ားမ်ားဖတ္ပါ။
> သင့္အိမ္ေရွ႕ ၀ရံတာမွာထိုင္ၿပီး သင့္လုိအပ္ခ်က္ေတြကို အာ႐ံုမထားဘဲ ျမင္ရတဲ့
ျမင္ကြင္းကို ခံစားၾကည့္ပါ။
>
>
> သင့္မိသားစုနဲ႔ သူငယ္ခ်င္းေတြ အတြက္ အခ်ိန္မ်ားမ်ား သံုးပါ။
> သင္ႀကိဳက္တဲ့ အစားအစာကို စားပါ။ သင္ ႏွစ္သက္တဲ့ေနရာေတြကို သြားပါ။
> ဘ၀ဆိုတာ ေပ်ာ္ရႊင္မႈေတြနဲ႔ စီကံုးထားတဲ့ ကဗ်ာတစ္ပုဒ္ပါ။ အသက္ရွင္႐ံု
သက္သက္မဟုတ္ပါဘူး။
> သင္သိမ္းဆည္းထားတဲ့ တန္ဖိုးရွိတဲ့ပစၥည္းေတြ၊ ေရေမႊးေတြကို အခုပဲသံုးလိုက္ပါ။
>
>
> ေနာက္ၿပီး သင္လိုမယ္ထင္တဲ့အခ်ိန္တိုင္းမွာ သံုးပါ။
>
> သင္ရဲ႕ အဘိဓာန္ထဲက `တစ္ေန႔ေန႔´ တို႔၊ `တစ္ေန႔ေရာက္ရင္´ ဆိုတာေတြကို
ဖယ္ရွားလိုက္ပါ။
> ကၽြန္ေတာ္တို႔ရဲ႕ မိသားစုေတြနဲ႔ သူငယ္ခ်င္းေတြကို ကၽြန္ေတာ္တို႔
ဘယ္ေလာက္ခ်စ္ေၾကာင္း ေျပာၾကရေအာင္။
>
>
> သင့္ဘ၀ကို ေပ်ာ္ရြင္ေစမယ့္၊ ဘ၀အေမာေျပေစမယ့္ အရာေတြအားလံုးကို
ေနာက္မက်ပါေစနဲ႔။
> ေန႔တိုင္း၊ အခ်ိန္တိုင္း၊ မိနစ္တိုင္းဟာ ထူးျခားေနပါတယ္။
> ေနာက္ၿပီး အဲဒါဟာ ဘယ္ေလာက္ၾကာၾကာခံမလဲဆိုတာ သင္တို႔မသိပါဘူး။
> အကယ္၍ သင္ခ်စ္တဲ့သူဆီကို ဒီစာ ပို႔ဖို႔ အခ်ိန္မေပးႏိုင္ေသးဘူး ဆိုၿပီး သင္
တစ္ေန႔ေန႔ေတာ့ ဒီစာကို ပို႔မွာပါလို႔ေျပာေနရင္ေတာ့
>
>
> ကၽြန္ေတာ့ကို ယံုပါ။ အဲဒီတစ္ေန႔ေန႔ဆိုတဲ့ အခ်ိန္မွာ
>
> ဒီစာကို ပို႔ဖို႔ သင္ဒီမွာ ရွိခ်င္မွရွိေတာ့မယ္။
by forward mail

အဆိပ္သင့္ပင္စည္

> -------------
>
> ကိုယ္ထင္ရင္ ကုတင္ေရႊနန္းလို႕စကားပံုကဆိုခဲ႕ပါသည္။ အထင္သည္မျမဲခဲ႕ပါ။
> ေျပာင္းလဲခဲ႕ရပါျပီ။ ဒီေတာ႕ ကုတင္သည္
> ေရႊနန္းမဟုတ္ပဲသူမအတြက္အလွ်ံျငီးျငိီးေတာက္ေလာင္ေနေသာ
> သံေႏွာင္အိမ္ျဖစ္ခဲ႕ရပါေလျပီ။
>
> "ခ်ိဳရယ္ မင္းရဲ႕ အျပစ္ကင္းတဲ႕အျပံဳးေလးရယ္၊ ၀ါ၀င္းတဲ႕အသားေလးရယ္ဟာ
> ကိုယ္႕ကိုပထမဆံုးဖမ္းစား လိုက္တာပါပဲ"
> ခ်စ္သူ၏ေႏြးေထြးေသာစကားသံမ်ားသည္သူမအတြက္ျငိမ္႕ေညာင္းေသာဂီတသံမ်ားျဖစ္ခဲ႕ဖူးပါသည္။
> "မခ်ိဳရယ္ ညည္းအိမ္ေထာင္က် သိပ္ကံေကာင္းတာပဲ"
> ဘ၀တူမိန္းကေလးမ်ား၏ခ်ီးက်ဴးမွုကိုခံရေသာအခါသူမမပြင္႕တစ္ပြင္႕ျပံဳးျပခဲ႕ပါသည္။ရင္ထဲမွာေတာ႕
> တိတ္တခိုးပီတိလွိုင္းတို႕အလိပ္လိုက္တက္ေနခဲ႕ပါသည္။မဂၤလာေဆာင္ျပီး
> ေနာက္တစ္ေန႕မွာေတာ႕
> သူမ၏ပီတိလွုိင္းတို႕စတင္ညစ္ႏြမ္းစျပဳခဲ႕ရပါျပီ။
> " ခ်ိဳ-- မင္း ကိုယ္တို႕ မြတ္စလင္ဘာသာထဲ၀င္ရမယ္.။"
> "ဟင္..ကိုယ္ႀကိဳက္တဲ႕ဘာသာယူလို႕ရတယ္မဟုတ္ဘူးလား"
> "မရဘူးခ်ိဳကို္ယ္႕ခင္ပြန္းရဲ႕ဘာသာကိုဇနီးသည္ကလိုက္ယူရတာကိုယ္တို႕
> မြတ္စလင္ဘာသာရဲ႕ထံုးစံပဲ၊
> ဒါေႀကာင္႕ခ်ိဳမျဖစ္မေနေျပာင္းမွျဖစ္မယ္"။
> "အကိုပဲလက္ထက္ျပီးရင္ခ်ိဳ႕အလိုက်အားလံုးျဖစ္ေစရမယ္ဆို"
>
> "ေအးေလအားလံုးခ်ိဳ႕အလိုက်ထားတယ္ေလ
> အခု ခ်ိဳ႕ မွာတီဗီြ၊ဗီစီဒီ၊ေရခဲေသတၱာ၊အဲယ္ကြန္း၊
> တယ္လီဖုန္း၊သြားစရာရိွရင္ကား
> အားလံုးျပည္႕စံုေနျပီ။ဒါေတြအားလံုးခ်ိဳ႕ကိုခ်စ္လြန္းလို႕
> ကိုယ္ျပည္႕ျပည္႕စံုစံုထားေပးတာေလ"
>
> အိမ္ေထာင္ရွင္မိန္းမတစ္ေယာက္ရဲ႕ဘ၀ဟာေခတ္မွီၤတဲ႕ရုပ္၀တၳဳပစၥည္းေတြျပည္႕စံုေနရင္လံုေလာက္ျပီလို႕
> ထင္ခဲ႕တဲ႕သူမရဲ႕အသိဟာေနာက္က်ခဲ႕ရပါျပီ။အရံွုးေပးလက္ေျမာက္ျခင္းနဲ႕ပဲသူမခင္ပြန္းရဲ႕အလိုက်ဘာသာ
> ေျပာင္းခဲ႕ရပါျပီ။
> "ဟယ္...အေမလာတယ္၊၀မ္းသာလိုက္တာအေမရယ္သမီးေလအေမ႕ကိုအရမ္းေအာက္ေမ႕ေနတာ၊
> အေမေနေကာင္းတယ္-ေနာ္"
> "ေအး..ေကာင္းပါတယ္သမီးရယ္၊.အေမလည္းငါသမီးသားဦးေလးေမြးတယ္ႀကားကတည္းကလာခ်င္ေနတာ
> အိမ္မွာေလးခ်က္ျပဳတ္ေရးတာ၀န္လက္လြဲလို႕မရတာနဲ႕ေတာ္ေတာ္နဲ႕မလာျဖစ္ဘူး။ဒါနဲ႕ငါေျမးႀကီးႀကည္႕စမ္းပါ
> ရေစအံုး ဟယ္။ငါ႕မွာေျမးဦးသကၤန္းခ်ီရေတာ႕မွာဆိုေတာ႕၀မ္းသာေနတာ..ဟဲ႕။"
>
>
> အမွတ္မထင္ေျပာလိုက္ေသာမိခင္ေဒၚရင္၏စကားသံေႀကာင္႕သူမထိပ္ထိပ္ျပာျပာျဖစ္သြားရသည္။သူမ၏
> ခင္ပြန္းကမီးဖိုခန္းမွာထမင္းစားေနခိုက္ျဖစ္၍ေတာ္ေပေသးသည္။ေဒၚရင္ကေတာ႕သူမအျဖစ္ကိုမသိရွာပဲ
> ကေလးကိုေကာက္ယူေပြ႕ခ်ီေခ်ာ႕ျမဴေနပါသည္။
>
> ........*................*.........*
>
> အႀကားအျမင္ဗဟုသုတနည္း၍ရိုးသားလြန္းေသာမိခင္ႏွင္႕ မြတ္လင္ဘာသာ၀င္
> ခင္ပြန္းသည္တို႕အႀကား
> ပဋိပကၡမျဖစ္ေစရန္
> သူမသတိႀကီးစြာထား၍ဂရုစိုက္ခဲ႕သည္႕ႀကားမွာပင္ျပႆနာကရိုင္းျပစြာ၀င္ေရာက္လာခဲ႕
> ပါသည္။
> "ဒီမွာခ်ိဳ မင္းအေမလုပ္ပံုေကာင္းေသးရဲ႕လား"
> "ဟင္...အေမဘာလုပ္မိလို႕လဲ"
>
> "ဘာလုပ္ရမွာလဲကြ မနက္ကဘုန္းႀကီးတစ္ပါးကို
> ဆြမ္းထြက္ေလာင္းတာငါကိုယ္တိုင္ျမင္လိုက္လို႕ေပါ႕"
>
> "ေႀသာ္-အစ္ကိုရယ္ရြာမွာလဲအေမကေန႕တိုင္းဒီလိုဆြမ္းေလာင္းေနက်ေလ။ဒီမွာလည္းထမင္းဟင္းအဆင္
> သင္႕က်က္ျပီးသားျဖစ္ေနတာနဲ႕ေလာင္းလိုက္တာေနမွာပါ"
>
> "မလိုခ်င္ဘူးကြာ-သူအိမ္မွာသူဘာလုပ္လုပ္ ငါ႕အိမ္မွာငါမႀကိဳက္တာမလုပ္ရဘူး။
> ဒီကိစၥမင္းေျပာရင္ေျပာ
> မင္းမေျပာရင္ငါေျပာရလိမ္႕မယ္။"
>
> "အို-အကိုေျပာစရာမလိုပါဘူး၊ခ်ိဳ႕ဘာသာအဆင္ေျပေအာင္ႀကည္႕ေျပာပါ႕မယ္။"
>
> မိခင္အားရန္လိုထိပါးလာမည္႕ကိစအတြက္သူမႀကမ္းတမ္းစြာတုန္႕ျပန္လိုက္ခ်င္ပါသည္။သို႕ေသာ္ျပႆနာက
> ပိုႀကီးထြားလာႏိုင္သည္႕အတြက္နာက်င္မွုတို႕ေရာစြက္ေနေသာေဒါသကိုအသာမ်ိဳသိပ္ထားလိုက္ရသည္။
>
> သ႔ူမိခင္ျပန္ေသာေန႕တြင္ေမာ္တင္သေဘၤာဆိပ္သို႕သူမကိုယ္တိုင္လိုက္ပို႕ျဖစ္သည္။ကားေပၚကအဆင္းမွာပင္
> ယခင္ကသူမႏွင္႕အတူေစ်းေရာင္းခဲ႕ေသာရြာသူအိမ္နီးခ်င္းမိန္းကေလးမ်ားႏွင္႕ဆံုျဖစ္သည္။
>
> "ဟယ္-မခ်ိဳ၀လာလုိက္တာဟယ္၊သူေဌးမရုပ္တကယ္က်တယ္သိလား၊နင္ငါတို႕ကိုသတိရေသးရဲ႕လား-ဟင္။
> ငါ႕မွာေတာ႕နင္႕ကိုေန႕တိုင္းသတိရေနတာ။"
> "ေအးမာရယ္-ငါလည္းနင္တို႕ကိုသတိရပါတယ္၊ငါမွာအျပင္လဲေကာင္းေကာင္းထြက္ခြင္႕မရ၊သားေလးကလည္း
> ရိွေနေတာ႕အိမ္ထဲမွာပဲေအာင္းေနရတယ္။"
> "ေႀသာ္ဒါနဲ႕မခ်ိဳ-ဒီႏွစ္ရြာဦးေက်ာင္းကထိန္မွာဆိုင္းပါတယ္သိလား၊တန္ေဆာင္တိုင္မီးပန္းေတာင္းလွည္႕ပြဲက
> လဲ
> အရင္ႏွစ္ေတြထက္ပိုစည္မွာရန္ကုန္ကဦးေက်ာ္ျမင္႕တို႕က-ကထိန္မွာေငြမတည္ျပီးမီးပန္းေတာင္းပြဲကိုအထူး
> စပါယ္ရွယ္လုပ္ေပးမွာတဲ႕။အဲဒါ-နင္လာခဲ႕ပါ႕လားဟယ္။"
> "ေအးဟယ္ငါလာခ်င္လုိက္တာ နင္တို႕ေျပာမွ ငါရြာကိုပိုျပီးေတာင္သတိရလာတယ္။"
>
> ေျပာသာေျပာရသည္သူမဘ၀သည္ရြာကစည္ကားလွေသာအလွဴပြဲ၊ကထိန္ပြဲမ်ားႏွင္႕အဆက္ျပတ္ခဲ႕ရျပီျဖစ္သည္။
> "မည္႕သည္႕ပြဲေတာ္ကုိမွ်မသြားရဟု"
> တခ်က္လြတ္အမိန္႕ထုတ္ခံခဲ႕ရျပီးျဖစ္သည္။ကိုယ္႕၀မ္းနာကိုယ္
> သာသိမို႕သူငယ္ခ်င္းမ်ားကိုရြာအေႀကာင္းမေျပာျဖစ္ေအာင္စကားလမ္းေႀကာင္းေျပာင္းလိုက္ရသည္။
> မိမိ၏က်ဥ္းက်ပ္ေသာဘ၀ႏွင္႕ရြာကိုလြမ္းဆြတ္ေသာရင္တြင္းေ၀ဒနာတို႕ကိုသူငယ္ခ်င္းမ်ားမရိပ္မိေစရန္အျပံဳး
> တုျဖင္႕ဖံုးထားရင္းစကားေျပာေနရသည္။
>
> အျပန္လမ္းတစ္ေလွ်ာက္တြင္ကားေပၚလိုက္ပါရင္းရြာကပြဲေတာ္ေတြအေႀကာင္းသူမေတြးေနမိသည္။သူမ၏
> အပ်ိဳစင္ဘ၀အေပ်ာ္ဆံုးအခ်ိန္မ်ားသည္ရြာမွပြဲေတာ္ရက္မ်ားပင္ျဖစ္ခဲ႕ရသည္။အလွဴပြဲ၊ဘုရားပြဲ၊ရိွျပီဆိုလွ်င္
> တေဒါက္ေဒါက္ဓါးခ်က္သံေလးမ်ားျဖင္႕စည္းခ်က္ညီညာေသာႀကက္သြန္လွီးပြဲမွာသူမပါ၀င္စျမဲ။ကြမ္းေတာင္
> ပန္းေတာင္ကိုင္အဖြဲ႕ႏွင္႕အမ်ိဳးသမီးေ၀ယ်ာ၀စၥအဖြဲ႕မ်ားတြင္သူမသည္အေရးပါသူတစ္ေယာက္။၀ါတြင္းဥပုသ္
> ေန႕မ်ားႏွင္႕သႀကၤန္ရက္မ်ားတြင္ဥပုသ္သည္မ်ားအားေကၽြးေမြးရန္မုန္႕လံုးေရေပၚလုပ္ရသည္မွာလဲေပ်ာ္စရာ
> ေကာင္းလွသည္။ရြာမွာက်န္ရစ္ခဲ႕ေသာသူငယ္ခ်င္းမ်ားမွာေပ်ာ္ရႊင္စရာဤပြဲေတာ္ရက္မ်ားကိုဆက္လက္ဆင္ႏြဲ
> က်ေပဦးေတာ႕မည္။သူမမွာေတာ႕ပြဲေတာ္ရက္မ်ားေရာက္တိုင္းလြမ္းေမာျခင္းနဲ႕သာအခ်ိန္ကုန္ေနရျပီျဖစ္သည္။
> ႀကိဳတင္ေတြးမထားမိေသာဆံုးရံွုးမွုမ်ားကိုသူမဆက္ျပီးမစဥ္းစားခ်င္ေတာ႕။မ်က္လံုးအစံုကိုပိတ္၍အေတြးကိုရပ္
> ရန္ႀကိဳးစားလိုက္သည္႕တိုင္မ်က္ရည္စီးေႀကာင္းတို႕ကပါးျပင္ေပၚသို႕လိမ္႕ဆင္းလာသည္။
>
> *................*...........xxxxxxx........*......................*
>
> ဤခုႏွစ္ဆူကုန္ေသာ......ျမတ္စြာဘုရားကိုယ္ေတာ္အေပါင္းတို႕သည္...ဤမဂၤလာမ႑ပ္.....ေက်ာင္းေတာ္
> အမွတ္ျဖင္႕သာလွ်င္...ေရႊဖ၀ါးရတနာ...စႀကာေရႊဖ၀ါး....ျဖန္႕ျငား........ျဖန္႕ျငားပါေစေသာ္။
>
> သူမတို႕ေနရာႏွင္႕မလွမ္းမကမ္းတြင္ရိွေသာ
> မဟာသိမ္ေတာ္ႀကီးေက်ာင္းတိုက္မွလြင္႕ပ်ံလာေသာအသံခ်ဲ႕စက္
> အသံ။ဤသီခ်င္းသံသည္ရြာမွာအလွဴဘုရားပြဲရိွတိုင္းဖြင္႕ေနက်သီးခ်င္းသံျဖစ္သည္။အခုမွပို၍တမ္းတစြာ
> နားေထာင္ျဖစ္သည္။ရြာကိုပို၍သတိရမိသည္။
>
> သူမတို႕အရပ္တြင္အလွဴအစေန႕တြင္
> အသံခ်ဲ႕စက္ေရာက္သည္ႏွင္႕တျပိဳင္နက္သီခ်င္းသံကိုစတင္ႀကားရသည္။
> ထိုအခ်ိန္တြင္သူမတို႕အမ်ိဳးသမီးအုပ္စုကႀကက္သြန္လွီး၊ႀကက္သြန္ခြာျဖင္႕႔အလုပ္ရွုပ္က်မည္။ဦးညြန္႕တို႕
> ဦးေအာင္လံတို႕၊ဦးႀကီးမ်ားကအက်ီဗလာက်င္း၍ပုဆိုးေခါင္းေပါင္းျဖင္႕လာေရာက္ထမင္းခ်က္
> ႀကမည္။ကေလး
> တသိုက္ကဆူညံစြာေျပးလႊားေဆာ႕ကစား၍အခ်ိဳ႕ကအသံခ်ဲ႕စက္နားတြင္၀ိုင္းအံုေနႀကမည္။
> ညေနပိုင္းတြင္
> အလွဴအိမ္ကေကၽြးေမြးေသာသီးစံုခ်ဥ္ေရဟင္း၊ငံျပာရည္ခ်က္၊တို႕စရာတို႕ျဖင္႕ကေလးလူႀကီးအားလံုးေပ်ာ္ေပ်ာ္
> ပါးပါးစားေသာက္က်ေတာ႕မည္။
>
> ဤသီခ်င္းႏွင္႕စိတ္ကူးထဲကရြာအလွဴပြဲ၏ပံုရိပ္ျမင္ကြင္းအစံုသည္သူမႏွလံုးသားထဲအေသြးအသားထဲအထိ
> ရုန္းႀကြလွုပ္ရွားဆူေ၀လာေစ၏။ရင္တလွပ္လွပ္တုန္လာသည္အထိရြာကိုေအာင္းေမ႕မိ၏။အိမ္အျပင္ထြက္၍
> အသံခ်ဲ႕စက္အသံႀကားရာသို႕သူမထြက္ႀကည္႕လိုက္သည္။ေယာဂီလံုခ်ည္မ်ား၀တ္လွ်က္သာသနာေတာ္အက်ိဳး
> အတြက္ေငြဖလားကိုယ္စီကိုင္ကာအလွဴခံေနသူမ်ား၊တက္စြမ္းသေရြ႕ထည္႕၀င္လွဴဒါန္းသြားက်သူမ်ား၊
> ေက်ာင္းေတာ္ႀကီးအတြင္း၀င္၍ဘုရား၀တ္ျပဳေနသူမ်ား၊က်က္သေရရိွလွေသာျမင္ကြင္းအစံုကိုသူမလြမ္းေမာ
> စြာေငးႀကည္႕ေနမိသည္။
>
> ျဖစ္လိုရာျဖစ္ေစေတာ႕ပိုက္ဆံအိတ္ထဲမွေငြသံုးေထာင္က်ပ္ကိုထုတ္ယူ၍ခပ္သုတ္သုတ္သြားလွဴလိုက္သည္။
> ဘ၀တသက္တာအတြင္းမွာအရသာအရိွဆံုးအလွဴဟုသူမဘာသာမွတ္ခ်က္ျပဳရင္းႀကည္ႏူးလိုက္သည္ျဖစ္ျခင္း။
>
> .......................................................*...................................................
> "ဒကာမႀကီး-ကိုရင္တစ္ပါးဆြမ္းခံႀကြလို႕ရမလား"
>
> သကၤန္းကိုသပ္ရပ္စြာရံုထားေသာကိုရင္ႏွစ္ပါးကသူမကိုျမင္၍ဆြမ္းဖိတ္လိုက္ျခင္းျဖစ္သည္။ဘာသာျခားအမ်ား
> စုေနထုိင္ေသာဤေနရာတ၀ိုက္တြင္ျမန္မာရုပ္ေပၚလြင္ေနေသာသူမကိုေတြ႕လိုက္၍အားကိုးတႀကီးဆြမ္းဖိတ္
> လိုက္ျခင္းျဖစ္သည္။သူမဘာေျပာရမွန္းမသိေတာ႕ကိုရင္မ်ားကိုခပ္ေတြေတြႀကည္႕ေနမိသည္။
>
> "အရွင္ဘုရားတပည္႕ေတာ္.......?........မြတ္စလင္ဘာသာၾကားထဲ ေရာက္ေနလုိ႔
> ဆြမ္းလွဴခြင့္မရွိပါဘုရား"
>
> တစ္ဆို႕ေနေသာ လည္ေခ်ာင္းအတြင္းမွ သူမအသံေခ်ာက္ကပ္စြာထြက္ေပၚလာသည္။
> ကိုရင္မ်ားကသူမကို
> ဘာသာျခားဟုတ္ပါ႕မလားဟုသံသယအႀကည္႕ျဖင္႕ႀကည္႕၍လွည္႕ျပန္သြားႀကေလျပီ။
>
> အလွဴအတန္းရက္ေရာေသာအဘိုးအဖြားတို႕၏ေျမးျဖစ္သူ.သဒၶါေစတနာထက္သန္ေသာ
> အမိအဖတို႕၏သမီး
> ျဖစ္သူ၊ကုသိုလ္ေကာင္းမွုျဖင္႕ေ၀းခဲ႕ရ၍အလွဴအတန္းကိုရက္ေရာစြာျပဳလုပ္လိုသူယခုေတာ႕ဆြမ္းလာဖိတ္ေသာ
> ကိုရင္မ်ားကိုဘာသားျခားပါဟူ၍ျငင္းဆန္လိုက္ရျပီ။ရင္ထဲမွာနင္႕ေနေအာင္ခံစားလိုက္ရသည္။
> တလိွုက္လိွုက္
> တက္လာေနေသာရင္တြင္းေသာကကိုဘယ္လိုမွထိန္းမထားႏိုင္ေတာ႕။အိပ္ခန္းတြင္းသို႕၀င္၍အားရေအာင္
> ငိုရွိုက္ပစ္လိုက္သည္။
>
> .......*.........*............xxxxxxxxxxxx........*........*..........
>
> တိတ္ဆိတ္ေသာပတ္၀န္းက်င္၊ခပ္စိမ္႕စိမ္႕ေလႏုေအး၊ႀကည္ႏူးဖြယ္႕ဆည္းလည္းသံတို႕ကိုခံစားရင္း၊အလင္း
> ေရာင္ခပ္ေဖ်ာ႕ေဖ်ာ႕ေအာက္၀ယ္ထီးထီးမားမားတည္ရိွေနေသာေစတီေတာ္ျမတ္ႀကီးကိုဦးခ်ရိွခိုးလိုက္သည္။
> တဒဂၤအခိုက္အတန္႕ေလးရယ္ေပါ႕။သည္အခိုက္အတန္႕ေလးမွာပင္ျမင္ကြင္းအားလံုးေပ်ာက္ကြယ္ခဲ႕ရပါျပီ။
> သူမအိပ္ယာကလန္႕ႏိုးခဲ႕သည္။
>
> "ဟင္-ငါေရႊတိဂံုဘုရားကိုအိမ္မက္မက္ေနတာပါလား။ေႀသာ္....မခ်ိဳရယ္..ဘုရားကညည္းကိုအျမင္မွန္ျပေန
> ပါလား။ခ်စ္သမီးကကိုယ္႕ရဲ႕ဘာသာကိုစြန္႕ခြာသြားေပမယ္႕ငါကခ်စ္သမီးကိုမေမ႕ပါဘူးလို႕ေျပာျပေနတဲ႕
> အတုိင္းပါပဲလား"။
>
> သူမတီးတိုးစြာေရရြတ္မိသည္။မိုးစင္စင္လင္းသြားသည္႕တိုင္ဆက္၍အိပ္မရေတာ႕။ျမင္သိစိတ္၏အာရံုမွာ
> အိမ္မက္ထဲကေစတီေတာ္ျမတ္ႀကီး၏ပံုေတာ္ျမင္ကြင္းကေဖ်ာက္ဖ်က္မရေတာ႕။
> ေန႕လည္ထမင္းစားျပီးသည္ႏွင္႕သားေလးကိုေခၚကာေရႊတိဂံုဘုရားသို႕ထြက္လာခဲ႕သည္။
> သူမခင္ပြန္းအျပင္သြားခိုက္ျဖစ္၍အိမ္တံခါးကိုပိတ္ထားခဲ႕သည္။
> ျဖစ္လိုရာျဖစ္ေစေတာ႕ေနာက္ျပႆနာေနာက္ မွႀကည္႕ရွင္းေတာ႕မည္။
> အိမ္မက္ထဲကအတိုင္းပါပဲေစတီေတာ္ျမတ္ႀကီးကဆည္းလည္းသံကလံုကလင္မ်ားျဖင္႕ေႏြးေထြးစြာႀကိဳဆိုလွ်က္
> ရိွ၏။ဤေစတီေတာ္ျမတ္ႀကီးအားသူမတသက္တာဖူးခြင္႕မရေတာ႕ဟုထင္မွတ္ထားခဲ႕ရာယခုေတာ႕စြန္႕႔စြန္႕
> စားစားဖူးျမင္ခြင္႕ရလိုက္ေသာေႀကာင္႕စိတ္ႀကည္ႏူးခ်မ္းေျမ႕မွုအျပည္႕ျဖင္႕အားပါးတရရိွခိုးပူေဇာ္လိုက္သည္။
> သို႕တိုင္ေအာင္ဖူးျမင္၍မ၀ႏိုင္ေအာင္ရိွလွ၏။
>
> "အမား...ဘာလုပ္ေနတာလဲဟင္"
> အနီးတြင္ထိုင္ေနေသာသားေလးကသူမအားနားမလည္ဟန္ျဖင္႕ေမးလိုက္သည္။
>
> "ေႀသာ္--သားသား--အမားဘုရားရိွခိုးေနတာေလ။ေဟာဟိုမွာေတြ႕လား။အဲဒါသားသားတို႕ဘုရားႀကီးေပါ႕။
> သားသားလည္းရိွခိုးရမယ္ေနာ္"။
>
> သားေလးကိုသူမရင္ခြင္ထဲထိုင္ေစလိုက္သည္။
> လက္ႏွစ္ဖက္ကိုလက္အုပ္ခ်ီပံုစံျပဳေစ၍ နဖူးထက္တြင္ တင္ေပးရင္း
> ေစတီေတာ္ျမတ္ႀကီးရိွရာသို႕ဦးတိုက္ထားလိုက္သည္။
>
> "သားသားလိုက္ဆိုစမ္း အမားဆိုသလိုလိုက္ဆိုစမ္း
> ..........
> ..ဗုဒၶံ သရဏံ ဂစၦာမိ.......၊
> ဓမံၼ သရဏံဂစၦာမိ....၊
>
> သံဃံသရဏံဂစၦာမိ။
>
> သားေလးကိုတုိင္ေပးရင္းသူမေရာသားေလးပါသရဏဂံုေဆာက္တည္ျပီးျဖစ္သည္ဟုမွတ္ယူလိုက္သည္။
>
> ..............**------**-----xxxxxxxx-----****-----****.............
>
> ဘုရားကျပန္လာျပီးေနာက္တေန႕မွာပင္သူမခင္ပြန္းကဆန္႕က်င္ဘက္ျဖစ္လြန္းေသာစကားတစ္ခြန္းျဖင္႕
> တိုင္ပင္ခဲ႕ပါသည္။
>
> "ခ်ိဳ-သားေလးကိုကို၀တ္ေက်ာင္းေခၚသြားအံုးမယ္"
> "အို-သားေလးက..အခုမွေလးႏွစ္ေက်ာ္ရံုေလးရိွေသးတာငယ္ပါေသးတယ္။အစ္ကိုရယ္ျဖည္းျဖည္းမွေခၚတာေပါ႕။"
> "ကို..ဆရာတစ္ေယာက္နဲ႕တိုင္ပင္ျပီးျပီေခၚသြားမွျဖစ္ေတာ႕မယ္။"
>
> ဆႏၵ၏ေနာက္မွာအာဏာတို႕ေရာစြက္ေနေသာသူမခင္ပြန္း၏စကားလံုးမ်ားကိုသူမေတာ္လွန္တားျမစ္ႏိုင္စြမ္း
> မရိွခဲ႕ပါ။
>
> .....................**.......................**.....................*...................*.....................*............
>
> သူမခင္ပြန္းႏွင္႕သားေလးတို႕ထြက္သြားျပီးတစ္နာရီခန္႕အႀကာမွာသူမအမည္ကိုအေရးတႀကီးေခၚသံႀကားလိုက္
> ရသည္။
>
> "မခ်ိဳ-----မခ်ိဳ----မခ်ိဳ"
> "ဟဲ႕----အီမန္ဘာလို႕ဒီေလာက္အေရးတႀကီးေခၚေနရတာလဲ" "
> အစ္မေယာက်္ားမွာသြားတယ္ ..
> ၀တ္ေက်ာင္းကအျပန္အစ္မတို႕ကေလးကားတိုက္ခံရလို႕..အဲဒါ
> ေဆးရံုကိုအျမန္လိုက္ခဲ႕ပါတဲ႕" "ဘာ..သားေလးကားတိုက္ခံရလို႕"
>
> သူမရင္ထဲမီးစႏွင္႕ထိုးသြင္းခံရသကဲ႕သို႕ခံစားလိုက္ရသည္။ရပ္ထားေသာႀကမ္းျပင္ေနရာသည္ဦးစိုက္ ကၽြမ္းျပန္ ျဖစ္သြားသည္ဟုမွတ္ထင္လိုက္ရသည္။ေဆးရံုကိုအျမန္ဆံုးလိုက္သြားလိုက္သည္။ ရုပ္ပ်က္ဆင္းပ်က္ျဖစ္ေနေသာသားေလးအေလာင္းကိုေတြ႕လိုက္ေတာ႕သူမရင္ထဲဆို႕နင္႕သြားသည္။
> သားေလးအားႀကီးစြာေသာသနားျခင္း ႏွင္႔အတူလက္လြတ္ဆံုးရံွုးလိုက္ရျပီဟူေသာ
> အသိေႀကာင္႕ႏွလံုးသားသည္တဆက္ဆက္တုန္ေန၏။ငိုရိွုက္
> လိုက္သည္႕တိုင္ရင္၀၌တစ္ဆို႕ေနေသာေႀကာင္႕ အသံထြက္မလာေတာ႕။
> သားေလးအားသျဂိဳလ္ျပီးစီးသည္႕ေန႕မွာပင္သူမခင္ပြန္းက
> ပေဟဠိဆန္ေသာေမးခြန္းတစ္ခုကိုေမးလာသည္။
>
> "ခ်ိဳ--ကိုယ္တို႕သားေလးဆံုးရတာ ဘာေႀကာင္႕လဲသိလား"
> "သိတယ္ေလ--ရွင္႕ေႀကာင္႕ေပါ႕။ ဗလီကုိေခၚသြားလို႕ေပါ႕။
> ကၽြန္မေခၚမသြားနဲ႕အံုးလို႕ တားပါလွ်က္နဲ႕ ဇြတ္အတင္းေခၚသြားတယ္။
> ရွင္႕ေႀကာင္႕ကၽြန္မသားေသရတာေလ။"
>
>သားေလးအတြက္ခံစားခဲ႕ရေသာနာက်င္မွုႏွင္႕ေဒါသတို႕ေရာစြက္ေနသည္ေႀကာင္႕သူမႀကမ္းတမ္းစြာေျပာဆို ပစ္လိုက္သည္။

> "ေအးငါလည္းအဓိကတရားခံဘယ္သူလည္းဆိုတာသိေစခ်င္လို႕မင္းကိုေမးတာ။
> သားေလးမဆံုးခင္ေန႕က အျပင္သြားတဲ႕ကိစၥ
> အိမ္နီးခ်င္းေတြေျပာလို႕ငါအားလံုးသိျပီးျပီ။
> သားေလးကိုမင္းတို႕ေရႊတိဂုံဘုရားေခၚမသြားခဲ႕ရင္ငါလည္း၀တ္ေက်ာင္းပို႕ဖို႕အေလာတႀကီးစီစဥ္မွာမဟုတ္ဘူး။ သားေလးဆံုးစရာ အေႀကာင္းမရိွဘူး။ သားေလးဆံုးရျခင္းရဲ႕အဓိကတရားခံက..မင္းကြ..။မင္းသိရဲလား။"
> "အို--ရွင္မဆိုင္တဲ႕ကိစၥကိုလာျပီးမစြပ္စြဲပါနဲ႕အေမတစ္ေယာက္က
> သူ႕သားတစ္ေယာက္ကိုသူတို႕ဘုရား
> ေခၚသြားတာအျပစ္ေျပာစရာမဟုတ္ဘူး။ဒါဘာထူးဆန္းလဲ"
> "ေအးသူမ်ားေတြအတြက္မထူးဆန္းေပမယ္႕မင္းအတြက္ထူးဆန္းတယ္ကြ
> မင္းကိုယ္မင္းျပန္ေမးႀကည္႕စမ္း။ ဘာ--ဘာသာ၀င္လဲဆိုတာ၊ မင္းက
> မြတ္စလင္ဘာသာ၀င္ျဖစ္ေနၿပီေလ"။
>
> သူမရယ္သြမ္းေသြးရင္းျပန္လည္ေခ်ပလိုက္သည္။
>
> "ဟင္း--ဟင္း--ဟင္း၊ ကၽြန္မလား ဗုဒၶဘာသာ၀င္ေလ။
> ကၽြန္မေရႊတိဂံုဘုရားႀကီးဆီမွာ သရဏဂံုေဆာက္တည္ျပီး သြားျပီ
> အခုကၽြန္မဗုဒၶဘာသာ၀င္ျဖစ္ေနျပီေလ"
> "ဘာ---ဘာေျပာတယ္။မင္းေစာ္ကားတယ္ေပါ႕။ ငါတို႕ဘာသာထဲ၀င္ျပီး
> တျခားဘာသာျပန္ေျပာင္းတယ္ေပါ႕"
> "ေစာ္ကားတာမဟုတ္ဘူး။
> ကၽြန္မရဲ႕ကိုယ္ပိုင္အခြင္႕အေရးကိုကၽြန္မဘာသာဖန္တီးယူတာ။အခုကၽြန္မမွာ
> သားေလးလဲမရိွေတာ႕ဘူး။ ဘာမွငွဲ႕ကြက္စရာအေႀကာင္းမရိွေတာ႕ဘူး။ ဒီေတာ႕
> ရွင္႕ကိုဆက္ျပီး မေပါင္းႏိုင္ေတာ႕ ဘူး။
> ကၽြန္မရဲ႕အခြင္႕အေရးေတြကိုကၽြန္မဆက္ျပီးအဆံုးအရံွုးမခံႏိုင္ေတာ႕ဘူး"
> "ေအး--ဒါဆိုရင္ေကာင္းျပီေလ
> အိမ္မွာရိွတဲ႕ပစၥည္းကိုေတာ႕မင္းဘာတစ္ခုမွရလိမ္႕မယ္မထင္နဲ႕ မင္းႀကိဳက္တဲ႕
> ေနရာသြားႏိုင္တယ္"။
>
> သူမအ၀တ္အစားမ်ားကို
> အိမ္ေထာင္က်စဥ္ကယူလာခဲ႕ေသာအိတ္ျဖင္႕ထည္႕၍သေဘၤာဆိပ္သို႕ထြက္လာခဲ႕ သည္။
> သူမအတြက္ေရွ႕ဆက္ျပီးလုပ္ရမည္႕အလုပ္ႏွင္႕သြားရမည္႕ေနရာအတြက္ဆံုးျဖတ္ခ်က္တစ္ခုကိုခိုင္မာ
> စြာခ်လိုက္သည္။ခရီးသည္မ်ားနားေနခန္းသို႕၀င္၍စာတစ္ေစာင္ေရးလိုက္သည္။
>
> ......xxxxxxx...............xxxxxx.............xxxxxx............
>
> ""ေအးမာ၊မေဆြ၊ခင္မိုး။ ငါစာေရးလိုက္ပါတယ္။ နင္တို႕ဒီစာကိုဖက္ေနတဲ႕
> အခ်ိန္မွာငါဟာမခ်ိဳအျဖစ္နဲ႕မဟုတ္ေတာ႕ပဲေလာကီကိုစြန္႕ခြာ သြားတဲသီလရွင္
> တစ္ပါးျဖစ္ေနပါျပီ။
> ငါေလတို႕ငယ္ငယ္ကႏုတ္တိုက္က်က္ခဲ႕ဘူးတဲ႕သားသမီးက်င္႕၀တ္ငါးပါး
> လကၤာထဲက "ေစာင္႕ေလမ်ိဳးႏြယ္"ဆိုတဲ႕စာေႀကာင္းေလးကို
> မိုက္မဲစြာလ်စ္လ်ဴရွုခဲ႕မိတယ္။ ဒါေႀကာင္႕ ငါဟာ.. ဘာသာလဲဆံုး၊ သားလဲဆံုး၊
> ဘ၀လည္းဆံုးခဲ႕ရတယ္။ အမ်ိဳးအႏြယ္ကိုေစာင္ေရွာက္ဘို႕တာ၀န္ပ်က္ကြက္ သူ၊
> ဒို႕ရဲ႕ခ်စ္စရာေက်းလက္စရိုက္ေတြနဲ႕ေ၀းကြာသူလည္းျဖစ္ခဲ႕ရတယ္။
> နင္တို႕နဲ႕အတူတျခားဒို႕ရဲ႕သူငယ္ခ်င္း
> ေတြကိုငါ႕လိုအျဖစ္မ်ိဳးမႀကံဳရေအာင္ငါ႕ဘ၀ကိုသင္ခန္းစာယူျပီးအိမ္ေထာင္ျပဴမမွားႀကပါနဲ႔လို႕ငါသတိေပး
> တိုက္တြန္းလိုက္ပါတယ္"။
>
> နင္တို႕ရဲ႕သူငယ္ခ်င္း
>
> မခ်ိဳ
> ...........xxxx..............xxxxx.................xxxxx................xxx....
>
> စာအိတ္ကိုပိတ္၍ ဧရာ၀တီသေဘၤာစာေရးႀကီးအား သူမတို႕ရြာသို႕ေပးဘို႕ရန္မွာႀကားလိုက္သည္။ ဤစာသည္ ဆံုးရွုံးခံဘ၀ျဖင္႕ရင္း၍ရခဲ႕ေသာသူမ၏ ေနာင္တေ၀ဒနာမ်ားအတြက္ သူမတက္ႏိုင္ေသာ အစားထိုးကုသမွုဟု ခံယူလိုက္သည္။
>
> သေဘၤာမ်ားဥဒဟိုသြားလာေနေသာရန္ကုန္ျမစ္ျပင္ႀကီးကိုေက်ာခိုင္းလိုက္သည္။သူမရင္ထဲမွာ အိမ္ေထာင္ေရးေနာင္တမ်ား၊ဘ၀သင္ခန္းစာမ်ား၊ေလာကီသံေ၀ဂမ်ား၊ေပြ႕ပိုက္ထည္႕သြင္းလွ်က္သူမ၏

ေျခလွမ္းမ်ားက သီလရွင္မ်ားေနေသာ ေက်ာင္းတိုက္ဆီသို႕တေရြ႕ေရြ႕။ တေရြ႕ေရြ႕။ ။ ။
>
> ---------------------------------
>
> ေက်းဇူးတင္ပါသည္။
>
> (ဤ၀တၳဳတိုေလးသည္အျဖစ္ပ်က္မွန္တစ္ခုအားအေျခခံျပီးခံစားေရးဖြဲ႕ထားေသာ၀တၳဳတိုတပုဒ္ျဖစ္ပါသည္။)
> ေရႊျမန္မာ(ဘိုကေလး)

ျမွားတစ္စင္းရဲ႕ အတၳဳပၸတၱိ

ျမွားတစ္စင္းရဲ႕ အတၳဳပၸတၱိ

ပင္လယ္ကို မွ်ားယူဖုိ႔
ထြက္လာခဲ့ၿပီးမွေတာ့
ျမစ္တစ္စင္းကို ထမ္းၿပီး
ငါ လွည့္မျပန္ခ်င္ဘူး.....။

ျမွားတစ္စင္းရဲ႕ တန္းဖုိးကို
ေလးညွဳိ႕ရွင္ အသိဆုံးပါ
ေသခ်ာ ခ်ိန္ရြယ္ၿပီးမွ
ပစ္လႊတ္လုိက္တဲ့ ျမွား
ပစ္မွတ္ထိမွ ျဖစ္မယ္......။
မိုးတိမ္ေတြလုိ အိမ္အျပန္ ၊ ေကာင္ကင္ကို ၀တ္ရုံျပီး ၊ ျခေသၤ့တုိ႔ရဲ႕ ကပြဲမွာ ၊ ပန္းပြင့္စည္း၀ါးႏွင့္ ၊ လမင္းကိုတြဲၿပီး
ငါ အတူ ကမယ္......။ (အရွင္အစၧရိယ)

ဂရုဓမၼ အခါေတာ္ေန႔

နုိင္ငံတုိင္း လူမ်ိဳးတုိင္းမွာ မတူညီတဲ့ ဘာသာေရး ယဥ္ေက်းမႈ ဓေလ့ထုံးတမ္းစဥ္လာေတြ ရွိပါတယ္၊ လူမ်ိဳးတုိင္းကလည္း မိမိရဲ့ ဘာသာေရးပဲြေတာ္ ယဥ္ေက်းမႈ ဓေလ့ထုံတမ္း စဥ္လာေတြကုိ အျမတ္တနိဳး ထိန္းသိမ္းၾကပါတယ္၊ ျမန္မာ့ယဥ္ေက်းမႈ ဓေလ့ထုံးတမ္း စဥ္လာမွာေတာ့ ဘာသာေရး ပဲြေတာ္ အခါၾကီး ရက္ၾကီးမ်ား အျဖစ္ ရာသီ ၁၂ လ တုိင္းမွာ ဆင္ႏႊဲက်င္းပေလ့ ရွိပါတယ္.. ျမန္မာ့ယဥ္ေက်းမႈနဲ႔ သတ္မွတ္ထားတဲ့ ဘာသာေရးပဲြေတာ္ေတြကေတာ့

တန္ခူးလ- ႏွစ္သစ္ကူးပဲြေတာ္
ကဆုန္လ- (ဗုဒၶေန႔)ေညာင္ေရသြန္းပဲြေတာ္
နယုန္လ- မဟာသမယေန႔
၀ါဆုိလ- ဓမၼစၾကာအခါေတာ္ေန႔
၀ါေခါင္လ- ေမတၱာအခါေတာ္ေန႔
ေတာ္သလင္းလ- ဂရုဓမၼအခါေတာ္ေန႔
သီတင္းကၽြတ္လ- အဘိဓမၼာအခါေတာ္ေန႔
တန္ေဆာင္မုန္းလ- သာမညဖလ အခါေတာ္ေန႔
နေတၱာ္လ- ဓမၼစာဆုိေတာ္မ်ားေန႔
ျပာသုိလ္လ- ရွင္တစ္ေထာင္အခါေတာ္ေန႔
တပုိ႔တဲြလ- ဩ၀ါဒပါတိေမာက္အခါေတာ္ေန႔
တေပါင္းလ- ျမတ္ဗုဒၶ ျပည္ေတာ္၀င္ အခါေတာ္ေန႔ တုိ႔ဆုိျပီး သတ္မွတ္ထားပါတယ္။

အဲဒီပဲြေတာ္မ်ားအနက္ ယေန႔ ျမန္မာေကာဇာ သကၠရာဇ္ ၁၃၇၁ ခု ေတာ္သလင္း လျပည့္ေန႔မွာ က်ေရာက္တဲ့ ဘာသာေရး ပဲြေတာ္ကေတာ့ ဂရုဓမၼ အခါေတာ္ေန႔ျဖစ္ပါတယ္

ဘုရားရွင္ လက္ထက္ေတာ္ အခါက ရဟန္းငယ္ႏွစ္ပါး အစီရ၀တီျမစ္မွာ ေရခ်ိဳးျပီး ေနပူဆာလႈံေနတဲ့ အခ်ိန္မွာ ဟသၤာငွက္ ႏွစ္ေကာင္ဟာ ေကာင္းကင္ကေန ပ်ံသန္းလာပါတယ္၊ ရဟန္းငယ္တစ္ပါးက- တပည့္ေတာ္ ဒီငွက္ ေက်ာက္ခဲနဲ႔ ပစ္ျပမယ္လုိ႔ဆုိေတာ့ က်န္တဲ့ ရဟန္းငယ္တစ္ပါးက ဒါကေတာ့ မျဖစ္နုိင္ပါဘူး လုိ႔ ျပန္ေျပာပါတယ္။ ေျပာေျပာဆုိဆုိနဲ႔ ရဟန္းငယ္တစ္ပါးက ေက်ာက္ခဲကုိ ေကာက္ကုိင္ျပီး ေကာင္းကင္မွာ ပ်ံသန္းေနတဲ့ ဟသၤာငွက္ကုိ ပစ္လုိက္ရာ ဘယ္ဖက္မ်က္စိကေန ေဖာက္၀င္သြားျပီး ညာဖက္မ်က္စိကေန ထြက္သြားပါတယ္၊ ဒါကုိ က်န္တဲ့ အျခားရဟန္းေတြ ျမင္ျပီး .. ဘုရား သာသနာေတာ္မွာ ရဟန္းျပဳေနျပီး ဒီလုိ လူမ်ားအသက္ကုိ သတ္ရသလား လုိ႔ ကဲ့ရဲ့ၾကျပီး ဘုရားရွင္ထံ ေခၚသြားပါတယ္၊ ဘုရားရွင္က ေရွးေရွး ပညာရွိ သူေတာ္ေကာင္းေတြဟာ မေကာင္းမႈကုိ အနည္းငယ္ လုပ္ရုံမွ်နဲ႔ ေနာင္တရတတ္ၾကတယ္.. သင္တုိ႔က ငါဘုရား သာသနာမွာေနျပီး ဒီလုိ အမႈကုိ လုပ္ၾကတယ္လုိ႔ မိန္႔ေတာ္မူေတာ့ ရဟန္းေတာ္မ်ားက ေရွးပညာရွိ သူေတာ္ေကာင္းေတြရဲ့ ျပဳမူပုံကုိ ျပန္လည္ ေဟာျပပါလုိ႔ ေလွ်ာက္ထားတဲ့အတြက္…

တခ်ိန္က.. ဘုရားေလာင္းေတာ္ဟာ ကုရုတုိ္င္း ဣႏၵပတၱျမိဳ႕ ဓနဥၥယမင္းၾကီးနဲ႔ မိဖုရားၾကီးတုိ႔ရဲ့ သားေတာ္တစ္ပါး ျဖစ္ပါတယ္၊ တကၠသုိလ္္ျပည္မွာ ပညာသင္ယူျပီး ျပန္လာေတာ့ ကုရုတုိင္းမွာ အိမ္ေရွ့မင္းသား ျဖစ္ပါတယ္.. ေနာက္ပုိင္း ခမည္းေတာ္ မင္းတရားၾကီး နတ္ရြာစံေတာ့ တုိင္းျပည္ရဲ့ ရွင္ဘုရင္ၾကီး ျဖစ္လာတယ္.. သူဘုရင္ျဖစ္တဲ့ အခ်ိန္ကစျပီး မင္းက်င့္တရားဆယ္ပါးနဲ႔ တုိင္းျပည္ကုိ အုပ္ခ်ဳပ္သလုိ ကုရုဓမၼလုိ႔ေခၚတဲ့ ငါးပါးသီလကုိ ကုိယ္တုိင္လည္းေစာင့္ တုိင္းသူျပည္သားေတြ ကုိလည္း လုံလုံျခံဳျခံဳေစာင့္စည္း ေစခဲ့တယ္၊ ဘုရားေလာင္းအုပ္ခ်ဳပ္တဲ့ တုိင္းျပည္မွာ လူတုိင္းငါးပါးသီလ လုံျခံဳတဲ့အတြက္ မုိးေလ၀သ မွန္ကန္ျပီး တုိင္းျပည္သာယာ ၀ေျပာခဲ့တယ္၊

တစ္ဖက္မွာေတာ့ မိတ္ေဆြ ကလိဂၤမင္း အုပ္ခ်ဳပ္တဲ့ ကလိဂၤတုိင္း ဒႏၱပုရၿမိဳ႕မွာေတာ့ မုိးေလ၀သ မမွန္လုိ႔ လူေတြ တိရိစၦာန္ေတြ ဒုကၡ ေရာက္ၾကရပါတယ္၊ မိတ္ေဆြ (ဘုရားေလာင္း) အုပ္ခ်ဳပ္တဲ့ ကုရုတုိင္းမွာ မုိးေတြ မွန္ေနတယ္ဆုိတာ သိရေတာ့. ကလိဂၤတုိင္းသူ တုိင္းသားေတြ အထင္က အဲဒီကုရုတုိင္းမွာ အဥၥနသႏၷိဘ ေခၚတဲ့ ဆင္ျဖဴေတာ္ၾကီးေၾကာင့္ မုိးမွန္တာျဖစ္တယ္.. အဲဒီဆင္ကုိ ကလိဂၤတုိင္းကုိ ရေအာင္ယူရင္ မုိးမွန္မယ္လုိ႔ ဆုိတဲ့အတြက္ ဘုရားေလာငး္ပုိင္တဲ့ ဆင္ျဖဴေတာ္ၾကီးကုိ ကလိဂၤတုိင္း သယ္ေဆာင္ လာပါေတာ့တယ္။ ဒါေပမယ့္လဲ ကလိဂၤတုိင္းမွာ မုိးရြာသြန္းျခင္း မရွိခဲ့ဘူး။

ေနာက္ဆုံးေတာ့ ဘုရားေလာင္း အုပ္ခ်ဳပ္တဲ့ ကုရုတုိင္းမွာ မုိးရြာရျခင္းရဲ့ လွ်ိဳ႕၀ွက္ခ်က္က ရွင္ဘုရင္ အပါအ၀င္ တုိင္းသူ ျပည္သားအားလုံး ကုရုဓမၼေခၚတဲ့ ငါးပါးသီလကုိ ေစာင့္ထိန္းလုိ႔ မုိးမွန္တယ္ဆုိတာ သိရေတာ့ ကလိဂၤမင္းလည္း ကုရုဓမၼကုိ ေရႊေပလႊာမွာ ကူးယူေစၿပီး ကုိယ္တုိင္လည္းက်င့္ သူတစ္ပါးကုိလည္း က်င့္သုံးေစတဲ့အတြက္ တုိင္းျပည္သာယာၿပီး မုိးမွန္ ေလမွန္ ျဖစ္ခဲ့ပါတယ္၊ ဒီလုိ ကုရုတုိင္းသားေတြ ျမတ္ျမတ္နုိးနုိး ေစာင့္ထိန္းခဲ့တဲ့ တရားမုိ႔ ကုရုဓမၼလုိ႔ ေခၚတြင္ပါတယ္။ ေနာက္ပုိင္းမွာ အဲဒီ ငါးပါးသီလဟာ လူတုိင္း အျမတ္တနိဳး ေစာင့္ထိန္းအပ္တဲ့အတြက္ ဂရုဓမၼလုိ႔ ေခၚဆုိရျခင္း ျဖစ္ပါတယ္။ ဒီတရားေတာ္ကုိ ေဟာၾကားခ်ိန္ဟာ ေတာ္သလင္း လျပည့္ေန႔ဆုိတာ တိက်တဲ့ စာေပ အေထာက္အထား မရွိေပမယ့္ မုိးတြင္းကာလ မုိးေခါင္တဲ့အခ်ိန္မွာ ဒီ ဂရုဓမၼလုိ႔ေခၚတဲ့ ငါးပါးသီလကုိ လူတုိင္း ေစာင့္ထိန္းတဲ့ အတြက္ မုိးေလ၀သ မွန္ကန္တာကုိ အေၾကာင္းျပဳလုိ႔ မုိးကာလမွာ ပါ၀င္တဲ့ ေတာ္သလင္း လျပည့္ေန႔ကုိ ဂရုဓမၼ အခါေတာ္ေန႔ အျဖစ္ ျမန္မာ့ယဥ္ေက်းမႈ က လက္ခံခဲ့တယ္ ဆုိတာကုိ နားလည္နိဳင္ပါတယ္၊ လူတုိင္း လုိက္နာသင့္တဲ့ အေျခခံလူ႔က်င့္၀တ္ ငါးပါးသီလကုိ ၾကိဳးစား ေစာင့္ထိန္းျခင္းျဖင့္ ယေန႔က်ေရာက္တဲ့ ဂရုဓမၼ အခါေတာ္ေန႔ကုိ ဆင္ႏဲႊၾကပါစုိ႔။ ။

အရွင္တိကၡဉာဏာလကၤာရ