စတုတၳေန႔၊ ဆိဂီရိယေတာင္၊ နန္းေတာ္ရာေဟာင္းတစ္ခု။
နံနက္ မုိးလင္းတယ္ဆိုရင္ပဲ ၿမိဳ႕ေဟာင္း ေခတၱ နားခုိရာ ေနရာကေန သံုးနာရီခန္႔ ေမာင္းရတယ္၊ ေတာင္ ေျခ ေရာက္တယ္ဆုိရင္ပဲ ေရွးမင္းေတြ တည္ထားခဲ့တဲ့ နန္းေတာ္ရာ ထပ္ေတြ႕ျပန္ပါတယ္၊ ဒီတစ္ခါ ေတြ႔တဲ့ နန္းေတာ္ရာကေတာ့ အရင္ ေရာက္ခဲ့တဲ့ နန္းေတာ္ရာနဲ႔ေတာ့္ ပံုစံျခင္းတူေပမယ့္ ေနာက္ခံ ဇာတ္လမ္းျခင္း အေတာ့္ကို ကြာျခားပါတယ္၊
ေတာင္ေျခ ပတ္ပတ္လည္မွာ နန္းေတာ္ တည္ထားတယ္၊ ေနာက္ ဟိုး ေတာင္ေပၚ မီတာ (၂၀၀)ခန္႔ ျမင့္တဲ့ ေတာင္ ေစာက္ေစာက္ လံုးပတ္ ႀကီးႀကီး ေပၚမွာ ဘုရင္က အပန္းေျဖ စခန္းတစ္ခု ဖန္တီးထားတယ္၊ အေတာ့္ကို ျမင့္ပါတယ္၊ ျမင့္တာထက္ ေျပေျပ ေရွာေရွာ တက္ရ လြယ္ကူတဲ့ ပံုစံမရွိဘဲ မက္မက္ပံုစံျဖစ္ေနတာပါ၊ အဲဒီဘုရင္က အဲဒီေတာင္ေပၚကို သီးသန္႔ သူ႔အတြက္ အပန္းေျဖစခန္းတစ္ခု ဖန္တီးထားခဲ့တာပါ၊ အဲဒါကိုမွ အခုေခတ္လူေတြ (ဦးဇင္းတုိ႔အပါအ၀င္)ေပါ့ ဘုမသိ၊ ဘမသိ အပင္ပန္းခံ တက္လိုက္ရတာ၊ ေခ်သလံုး ၾကြက္သားေတြကို ဆက္ဆက္ တံုလို႔၊ အေပၚေရာက္ကာနီး တစ္ဆင့္အလုိ သူမ်ားေတြေတာ့မသိဘူး၊ ဦးဇင္းကိုယ္တုိင္ေတာ့ လက္ေလွ်ာ့ဖုိ႔ စိတ္ကူးမိခဲ့တယ္၊ ဒါေပမယ့္ ကေလးေတြက အစ တက္ေနၾကေတာ့၊ ေယာကၤ်ားတုိ႔ဇြဲ ေသမွ ေလွ်ာ့မယ္ဆိုတဲ့ မဟာဇနကမင္းသားထံုး ႏွလံုးမူၿပီး အားခဲကာ ဆက္တက္လိုက္ေတာ့ ေတာင္ႀကီး ဖ၀ါးေအာက္ဆုိသလို ေရာက္ခဲ့ပါတယ္၊ အေပၚေရာက္၊ ဓာတ္ပံုရိုက္၊ ၿပီးမွ သမုိင္း သုေတသီေတြ ေရးထားတဲ့စာကို ဖတ္လိုက္ရေတာ့ ရင္ေမာစရာပါ၊ ဒီေနရာမွာ ဘုရင္က အပ်ိဳေတာ္ေလးေတြ ၿခံရံ၊ ေရကန္ေတြဖန္တီး၊ လူသူမနီးတဲ့ ေတာင္ေပၚမွာ မိဖုရားေပါင္း ေျမာက္မ်ားစြာၿခံရံၿပီး ေပ်ာ္ေတာ္ဆက္ အပန္းေျဖရာ ေနရာပါတဲ့၊ ကဲ၊ ဘယ့္ႏွယ့္ရွိစ၊ ရွင္ဘုရင္ ေပြ ရႈပ္တဲ့ ေနရာကို အပင္ပန္းခံၿပီး တက္ခဲ့သမွ် အေမာစို႔ရျပန္ေပါ့၊ ဒါေပမယ့္-----
အျမင့္ေရာက္ေလ ေအာက္က အရာေတြကို ပိုျမင္ရေလပါ၊ အဲဒီလုိ အျမင့္ေရာက္ေနတဲ့သူေတြတုိင္း ေအာက္မွာ ဘာေတြ ျဖစ္ေနသလဲ၊ ဘယ္သူမွားလို႔ ဘယ္သူမွန္သလဲ ဆိုတာေတြ၊ ဘယ္အရာက သင့္ေတာ္လုိ႔ ဘယ္အရာက မသင့္ေတာ္ဆိုတဲ့ ပံုစံမ်ိဳးေတြ၊ တရားဘာ၀နာ အားထုတ္ၾကတဲ့ သူေတြကေတာ့ ပိုၿပီး ျမင့္တဲ့ တရားထူးေတြကို ရေလ နိမ့္က်တဲ့သူမ်ားကို ပိုၿပီး ဂရုဏာ သက္မိေလ စတဲ့ ဥပမာ ခံစားခ်က္မ်ိဳး၊ အေတြးမ်ိဳး ရရွိခဲ့ပါတယ္။
ေတာင္ေျခ ပတ္ပတ္လည္မွာ နန္းေတာ္ တည္ထားတယ္၊ ေနာက္ ဟိုး ေတာင္ေပၚ မီတာ (၂၀၀)ခန္႔ ျမင့္တဲ့ ေတာင္ ေစာက္ေစာက္ လံုးပတ္ ႀကီးႀကီး ေပၚမွာ ဘုရင္က အပန္းေျဖ စခန္းတစ္ခု ဖန္တီးထားတယ္၊ အေတာ့္ကို ျမင့္ပါတယ္၊ ျမင့္တာထက္ ေျပေျပ ေရွာေရွာ တက္ရ လြယ္ကူတဲ့ ပံုစံမရွိဘဲ မက္မက္ပံုစံျဖစ္ေနတာပါ၊ အဲဒီဘုရင္က အဲဒီေတာင္ေပၚကို သီးသန္႔ သူ႔အတြက္ အပန္းေျဖစခန္းတစ္ခု ဖန္တီးထားခဲ့တာပါ၊ အဲဒါကိုမွ အခုေခတ္လူေတြ (ဦးဇင္းတုိ႔အပါအ၀င္)ေပါ့ ဘုမသိ၊ ဘမသိ အပင္ပန္းခံ တက္လိုက္ရတာ၊ ေခ်သလံုး ၾကြက္သားေတြကို ဆက္ဆက္ တံုလို႔၊ အေပၚေရာက္ကာနီး တစ္ဆင့္အလုိ သူမ်ားေတြေတာ့မသိဘူး၊ ဦးဇင္းကိုယ္တုိင္ေတာ့ လက္ေလွ်ာ့ဖုိ႔ စိတ္ကူးမိခဲ့တယ္၊ ဒါေပမယ့္ ကေလးေတြက အစ တက္ေနၾကေတာ့၊ ေယာကၤ်ားတုိ႔ဇြဲ ေသမွ ေလွ်ာ့မယ္ဆိုတဲ့ မဟာဇနကမင္းသားထံုး ႏွလံုးမူၿပီး အားခဲကာ ဆက္တက္လိုက္ေတာ့ ေတာင္ႀကီး ဖ၀ါးေအာက္ဆုိသလို ေရာက္ခဲ့ပါတယ္၊ အေပၚေရာက္၊ ဓာတ္ပံုရိုက္၊ ၿပီးမွ သမုိင္း သုေတသီေတြ ေရးထားတဲ့စာကို ဖတ္လိုက္ရေတာ့ ရင္ေမာစရာပါ၊ ဒီေနရာမွာ ဘုရင္က အပ်ိဳေတာ္ေလးေတြ ၿခံရံ၊ ေရကန္ေတြဖန္တီး၊ လူသူမနီးတဲ့ ေတာင္ေပၚမွာ မိဖုရားေပါင္း ေျမာက္မ်ားစြာၿခံရံၿပီး ေပ်ာ္ေတာ္ဆက္ အပန္းေျဖရာ ေနရာပါတဲ့၊ ကဲ၊ ဘယ့္ႏွယ့္ရွိစ၊ ရွင္ဘုရင္ ေပြ ရႈပ္တဲ့ ေနရာကို အပင္ပန္းခံၿပီး တက္ခဲ့သမွ် အေမာစို႔ရျပန္ေပါ့၊ ဒါေပမယ့္-----
အျမင့္ေရာက္ေလ ေအာက္က အရာေတြကို ပိုျမင္ရေလပါ၊ အဲဒီလုိ အျမင့္ေရာက္ေနတဲ့သူေတြတုိင္း ေအာက္မွာ ဘာေတြ ျဖစ္ေနသလဲ၊ ဘယ္သူမွားလို႔ ဘယ္သူမွန္သလဲ ဆိုတာေတြ၊ ဘယ္အရာက သင့္ေတာ္လုိ႔ ဘယ္အရာက မသင့္ေတာ္ဆိုတဲ့ ပံုစံမ်ိဳးေတြ၊ တရားဘာ၀နာ အားထုတ္ၾကတဲ့ သူေတြကေတာ့ ပိုၿပီး ျမင့္တဲ့ တရားထူးေတြကို ရေလ နိမ့္က်တဲ့သူမ်ားကို ပိုၿပီး ဂရုဏာ သက္မိေလ စတဲ့ ဥပမာ ခံစားခ်က္မ်ိဳး၊ အေတြးမ်ိဳး ရရွိခဲ့ပါတယ္။
0 comments:
Post a Comment