Tuesday, September 8, 2009

အဆိပ္သင့္ပင္စည္



> -------------
>
> ကိုယ္ထင္ရင္ ကုတင္ေရႊနန္းလို႕စကားပံုကဆိုခဲ႕ပါသည္။ အထင္သည္မျမဲခဲ႕ပါ။
> ေျပာင္းလဲခဲ႕ရပါျပီ။ ဒီေတာ႕ ကုတင္သည္
> ေရႊနန္းမဟုတ္ပဲသူမအတြက္အလွ်ံျငီးျငိီးေတာက္ေလာင္ေနေသာ
> သံေႏွာင္အိမ္ျဖစ္ခဲ႕ရပါေလျပီ။
>
> "ခ်ိဳရယ္ မင္းရဲ႕ အျပစ္ကင္းတဲ႕အျပံဳးေလးရယ္၊ ၀ါ၀င္းတဲ႕အသားေလးရယ္ဟာ
> ကိုယ္႕ကိုပထမဆံုးဖမ္းစား လိုက္တာပါပဲ"
> ခ်စ္သူ၏ေႏြးေထြးေသာစကားသံမ်ားသည္သူမအတြက္ျငိမ္႕ေညာင္းေသာဂီတသံမ်ားျဖစ္ခဲ႕ဖူးပါသည္။
> "မခ်ိဳရယ္ ညည္းအိမ္ေထာင္က် သိပ္ကံေကာင္းတာပဲ"
> ဘ၀တူမိန္းကေလးမ်ား၏ခ်ီးက်ဴးမွုကိုခံရေသာအခါသူမမပြင္႕တစ္ပြင္႕ျပံဳးျပခဲ႕ပါသည္။ရင္ထဲမွာေတာ႕
> တိတ္တခိုးပီတိလွိုင္းတို႕အလိပ္လိုက္တက္ေနခဲ႕ပါသည္။မဂၤလာေဆာင္ျပီး
> ေနာက္တစ္ေန႕မွာေတာ႕
> သူမ၏ပီတိလွုိင္းတို႕စတင္ညစ္ႏြမ္းစျပဳခဲ႕ရပါျပီ။
> " ခ်ိဳ-- မင္း ကိုယ္တို႕ မြတ္စလင္ဘာသာထဲ၀င္ရမယ္.။"
> "ဟင္..ကိုယ္ႀကိဳက္တဲ႕ဘာသာယူလို႕ရတယ္မဟုတ္ဘူးလား"
> "မရဘူးခ်ိဳကို္ယ္႕ခင္ပြန္းရဲ႕ဘာသာကိုဇနီးသည္ကလိုက္ယူရတာကိုယ္တို႕
> မြတ္စလင္ဘာသာရဲ႕ထံုးစံပဲ၊
> ဒါေႀကာင္႕ခ်ိဳမျဖစ္မေနေျပာင္းမွျဖစ္မယ္"။
> "အကိုပဲလက္ထက္ျပီးရင္ခ်ိဳ႕အလိုက်အားလံုးျဖစ္ေစရမယ္ဆို"
>
> "ေအးေလအားလံုးခ်ိဳ႕အလိုက်ထားတယ္ေလ
> အခု ခ်ိဳ႕ မွာတီဗီြ၊ဗီစီဒီ၊ေရခဲေသတၱာ၊အဲယ္ကြန္း၊
> တယ္လီဖုန္း၊သြားစရာရိွရင္ကား
> အားလံုးျပည္႕စံုေနျပီ။ဒါေတြအားလံုးခ်ိဳ႕ကိုခ်စ္လြန္းလို႕
> ကိုယ္ျပည္႕ျပည္႕စံုစံုထားေပးတာေလ"
>
> အိမ္ေထာင္ရွင္မိန္းမတစ္ေယာက္ရဲ႕ဘ၀ဟာေခတ္မွီၤတဲ႕ရုပ္၀တၳဳပစၥည္းေတြျပည္႕စံုေနရင္လံုေလာက္ျပီလို႕
> ထင္ခဲ႕တဲ႕သူမရဲ႕အသိဟာေနာက္က်ခဲ႕ရပါျပီ။အရံွုးေပးလက္ေျမာက္ျခင္းနဲ႕ပဲသူမခင္ပြန္းရဲ႕အလိုက်ဘာသာ
> ေျပာင္းခဲ႕ရပါျပီ။
> "ဟယ္...အေမလာတယ္၊၀မ္းသာလိုက္တာအေမရယ္သမီးေလအေမ႕ကိုအရမ္းေအာက္ေမ႕ေနတာ၊
> အေမေနေကာင္းတယ္-ေနာ္"
> "ေအး..ေကာင္းပါတယ္သမီးရယ္၊.အေမလည္းငါသမီးသားဦးေလးေမြးတယ္ႀကားကတည္းကလာခ်င္ေနတာ
> အိမ္မွာေလးခ်က္ျပဳတ္ေရးတာ၀န္လက္လြဲလို႕မရတာနဲ႕ေတာ္ေတာ္နဲ႕မလာျဖစ္ဘူး။ဒါနဲ႕ငါေျမးႀကီးႀကည္႕စမ္းပါ
> ရေစအံုး ဟယ္။ငါ႕မွာေျမးဦးသကၤန္းခ်ီရေတာ႕မွာဆိုေတာ႕၀မ္းသာေနတာ..ဟဲ႕။"
>
>
> အမွတ္မထင္ေျပာလိုက္ေသာမိခင္ေဒၚရင္၏စကားသံေႀကာင္႕သူမထိပ္ထိပ္ျပာျပာျဖစ္သြားရသည္။သူမ၏
> ခင္ပြန္းကမီးဖိုခန္းမွာထမင္းစားေနခိုက္ျဖစ္၍ေတာ္ေပေသးသည္။ေဒၚရင္ကေတာ႕သူမအျဖစ္ကိုမသိရွာပဲ
> ကေလးကိုေကာက္ယူေပြ႕ခ်ီေခ်ာ႕ျမဴေနပါသည္။
>
> ........*................*.........*
>
> အႀကားအျမင္ဗဟုသုတနည္း၍ရိုးသားလြန္းေသာမိခင္ႏွင္႕ မြတ္လင္ဘာသာ၀င္
> ခင္ပြန္းသည္တို႕အႀကား
> ပဋိပကၡမျဖစ္ေစရန္
> သူမသတိႀကီးစြာထား၍ဂရုစိုက္ခဲ႕သည္႕ႀကားမွာပင္ျပႆနာကရိုင္းျပစြာ၀င္ေရာက္လာခဲ႕
> ပါသည္။
> "ဒီမွာခ်ိဳ မင္းအေမလုပ္ပံုေကာင္းေသးရဲ႕လား"
> "ဟင္...အေမဘာလုပ္မိလို႕လဲ"
>
> "ဘာလုပ္ရမွာလဲကြ မနက္ကဘုန္းႀကီးတစ္ပါးကို
> ဆြမ္းထြက္ေလာင္းတာငါကိုယ္တိုင္ျမင္လိုက္လို႕ေပါ႕"
>
> "ေႀသာ္-အစ္ကိုရယ္ရြာမွာလဲအေမကေန႕တိုင္းဒီလိုဆြမ္းေလာင္းေနက်ေလ။ဒီမွာလည္းထမင္းဟင္းအဆင္
> သင္႕က်က္ျပီးသားျဖစ္ေနတာနဲ႕ေလာင္းလိုက္တာေနမွာပါ"
>
> "မလိုခ်င္ဘူးကြာ-သူအိမ္မွာသူဘာလုပ္လုပ္ ငါ႕အိမ္မွာငါမႀကိဳက္တာမလုပ္ရဘူး
> ဒီကိစၥမင္းေျပာရင္ေျပာ
> မင္းမေျပာရင္ငါေျပာရလိမ္႕မယ္။"
>
> "အို-အကိုေျပာစရာမလိုပါဘူး၊ခ်ိဳ႕ဘာသာအဆင္ေျပေအာင္ႀကည္႕ေျပာပါ႕မယ္။"
>
> မိခင္အားရန္လိုထိပါးလာမည္႕ကိစအတြက္သူမႀကမ္းတမ္းစြာတုန္႕ျပန္လိုက္ခ်င္ပါသည္။သို႕ေသာ္ျပႆနာက
> ပိုႀကီးထြားလာႏိုင္သည္႕အတြက္နာက်င္မွုတို႕ေရာစြက္ေနေသာေဒါသကိုအသာမ်ိဳသိပ္ထားလိုက္ရသည္။
>
> သ႔ူမိခင္ျပန္ေသာေန႕တြင္ေမာ္တင္သေဘၤာဆိပ္သို႕သူမကိုယ္တိုင္လိုက္ပို႕ျဖစ္သည္။ကားေပၚကအဆင္းမွာပင္
> ယခင္ကသူမႏွင္႕အတူေစ်းေရာင္းခဲ႕ေသာရြာသူအိမ္နီးခ်င္းမိန္းကေလးမ်ားႏွင္႕ဆံုျဖစ္သည္။
>
> "ဟယ္-မခ်ိဳ၀လာလုိက္တာဟယ္၊သူေဌးမရုပ္တကယ္က်တယ္သိလား၊နင္ငါတို႕ကိုသတိရေသးရဲ႕လား-ဟင္။
> ငါ႕မွာေတာ႕နင္႕ကိုေန႕တိုင္းသတိရေနတာ။"
> "ေအးမာရယ္-ငါလည္းနင္တို႕ကိုသတိရပါတယ္၊ငါမွာအျပင္လဲေကာင္းေကာင္းထြက္ခြင္႕မရ၊သားေလးကလည္း
> ရိွေနေတာ႕အိမ္ထဲမွာပဲေအာင္းေနရတယ္။"
> "ေႀသာ္ဒါနဲ႕မခ်ိဳ-ဒီႏွစ္ရြာဦးေက်ာင္းကထိန္မွာဆိုင္းပါတယ္သိလား၊တန္ေဆာင္တိုင္မီးပန္းေတာင္းလွည္႕ပြဲက
> လဲ
> အရင္ႏွစ္ေတြထက္ပိုစည္မွာရန္ကုန္ကဦးေက်ာ္ျမင္႕တို႕က-ကထိန္မွာေငြမတည္ျပီးမီးပန္းေတာင္းပြဲကိုအထူး
> စပါယ္ရွယ္လုပ္ေပးမွာတဲ႕။အဲဒါ-နင္လာခဲ႕ပါ႕လားဟယ္။"
> "ေအးဟယ္ငါလာခ်င္လုိက္တာ နင္တို႕ေျပာမွ ငါရြာကိုပိုျပီးေတာင္သတိရလာတယ္။"
>
> ေျပာသာေျပာရသည္သူမဘ၀သည္ရြာကစည္ကားလွေသာအလွဴပြဲ၊ကထိန္ပြဲမ်ားႏွင္႕အဆက္ျပတ္ခဲ႕ရျပီျဖစ္သည္။
> "မည္႕သည္႕ပြဲေတာ္ကုိမွ်မသြားရဟု"
> တခ်က္လြတ္အမိန္႕ထုတ္ခံခဲ႕ရျပီးျဖစ္သည္။ကိုယ္႕၀မ္းနာကိုယ္
> သာသိမို႕သူငယ္ခ်င္းမ်ားကိုရြာအေႀကာင္းမေျပာျဖစ္ေအာင္စကားလမ္းေႀကာင္းေျပာင္းလိုက္ရသည္။
> မိမိ၏က်ဥ္းက်ပ္ေသာဘ၀ႏွင္႕ရြာကိုလြမ္းဆြတ္ေသာရင္တြင္းေ၀ဒနာတို႕ကိုသူငယ္ခ်င္းမ်ားမရိပ္မိေစရန္အျပံဳး
> တုျဖင္႕ဖံုးထားရင္းစကားေျပာေနရသည္။
>
> အျပန္လမ္းတစ္ေလွ်ာက္တြင္ကားေပၚလိုက္ပါရင္းရြာကပြဲေတာ္ေတြအေႀကာင္းသူမေတြးေနမိသည္။သူမ၏
> အပ်ိဳစင္ဘ၀အေပ်ာ္ဆံုးအခ်ိန္မ်ားသည္ရြာမွပြဲေတာ္ရက္မ်ားပင္ျဖစ္ခဲ႕ရသည္။အလွဴပြဲ၊ဘုရားပြဲ၊ရိွျပီဆိုလွ်င္
> တေဒါက္ေဒါက္ဓါးခ်က္သံေလးမ်ားျဖင္႕စည္းခ်က္ညီညာေသာႀကက္သြန္လွီးပြဲမွာသူမပါ၀င္စျမဲ။ကြမ္းေတာင္
> ပန္းေတာင္ကိုင္အဖြဲ႕ႏွင္႕အမ်ိဳးသမီးေ၀ယ်ာ၀စၥအဖြဲ႕မ်ားတြင္သူမသည္အေရးပါသူတစ္ေယာက္။၀ါတြင္းဥပုသ္
> ေန႕မ်ားႏွင္႕သႀကၤန္ရက္မ်ားတြင္ဥပုသ္သည္မ်ားအားေကၽြးေမြးရန္မုန္႕လံုးေရေပၚလုပ္ရသည္မွာလဲေပ်ာ္စရာ
> ေကာင္းလွသည္။ရြာမွာက်န္ရစ္ခဲ႕ေသာသူငယ္ခ်င္းမ်ားမွာေပ်ာ္ရႊင္စရာဤပြဲေတာ္ရက္မ်ားကိုဆက္လက္ဆင္ႏြဲ
> က်ေပဦးေတာ႕မည္။သူမမွာေတာ႕ပြဲေတာ္ရက္မ်ားေရာက္တိုင္းလြမ္းေမာျခင္းနဲ႕သာအခ်ိန္ကုန္ေနရျပီျဖစ္သည္။
> ႀကိဳတင္ေတြးမထားမိေသာဆံုးရံွုးမွုမ်ားကိုသူမဆက္ျပီးမစဥ္းစားခ်င္ေတာ႕။မ်က္လံုးအစံုကိုပိတ္၍အေတြးကိုရပ္
> ရန္ႀကိဳးစားလိုက္သည္႕တိုင္မ်က္ရည္စီးေႀကာင္းတို႕ကပါးျပင္ေပၚသို႕လိမ္႕ဆင္းလာသည္။
>
> *................*...........xxxxxxx........*......................*
>
> ဤခုႏွစ္ဆူကုန္ေသာ......ျမတ္စြာဘုရားကိုယ္ေတာ္အေပါင္းတို႕သည္...ဤမဂၤလာမ႑ပ္.....ေက်ာင္းေတာ္
> အမွတ္ျဖင္႕သာလွ်င္...ေရႊဖ၀ါးရတနာ...စႀကာေရႊဖ၀ါး....ျဖန္႕ျငား........ျဖန္႕ျငားပါေစေသာ္။
>
> သူမတို႕ေနရာႏွင္႕မလွမ္းမကမ္းတြင္ရိွေသာ
> မဟာသိမ္ေတာ္ႀကီးေက်ာင္းတိုက္မွလြင္႕ပ်ံလာေသာအသံခ်ဲ႕စက္
> အသံ။ဤသီခ်င္းသံသည္ရြာမွာအလွဴဘုရားပြဲရိွတိုင္းဖြင္႕ေနက်သီးခ်င္းသံျဖစ္သည္။အခုမွပို၍တမ္းတစြာ
> နားေထာင္ျဖစ္သည္။ရြာကိုပို၍သတိရမိသည္။
>
> သူမတို႕အရပ္တြင္အလွဴအစေန႕တြင္
> အသံခ်ဲ႕စက္ေရာက္သည္ႏွင္႕တျပိဳင္နက္သီခ်င္းသံကိုစတင္ႀကားရသည္။
> ထိုအခ်ိန္တြင္သူမတို႕အမ်ိဳးသမီးအုပ္စုကႀကက္သြန္လွီး၊ႀကက္သြန္ခြာျဖင္႕႔အလုပ္ရွုပ္က်မည္။ဦးညြန္႕တို႕
> ဦးေအာင္လံတို႕၊ဦးႀကီးမ်ားကအက်ီဗလာက်င္း၍ပုဆိုးေခါင္းေပါင္းျဖင္႕လာေရာက္ထမင္းခ်က္
> ႀကမည္။ကေလး
> တသိုက္ကဆူညံစြာေျပးလႊားေဆာ႕ကစား၍အခ်ိဳ႕ကအသံခ်ဲ႕စက္နားတြင္၀ိုင္းအံုေနႀကမည္။
> ညေနပိုင္းတြင္
> အလွဴအိမ္ကေကၽြးေမြးေသာသီးစံုခ်ဥ္ေရဟင္း၊ငံျပာရည္ခ်က္၊တို႕စရာတို႕ျဖင္႕ကေလးလူႀကီးအားလံုးေပ်ာ္ေပ်ာ္
> ပါးပါးစားေသာက္က်ေတာ႕မည္။
>
> ဤသီခ်င္းႏွင္႕စိတ္ကူးထဲကရြာအလွဴပြဲ၏ပံုရိပ္ျမင္ကြင္းအစံုသည္သူမႏွလံုးသားထဲအေသြးအသားထဲအထိ
> ရုန္းႀကြလွုပ္ရွားဆူေ၀လာေစ၏။ရင္တလွပ္လွပ္တုန္လာသည္အထိရြာကိုေအာင္းေမ႕မိ၏။အိမ္အျပင္ထြက္၍
> အသံခ်ဲ႕စက္အသံႀကားရာသို႕သူမထြက္ႀကည္႕လိုက္သည္။ေယာဂီလံုခ်ည္မ်ား၀တ္လွ်က္သာသနာေတာ္အက်ိဳး
> အတြက္ေငြဖလားကိုယ္စီကိုင္ကာအလွဴခံေနသူမ်ား၊တက္စြမ္းသေရြ႕ထည္႕၀င္လွဴဒါန္းသြားက်သူမ်ား၊
> ေက်ာင္းေတာ္ႀကီးအတြင္း၀င္၍ဘုရား၀တ္ျပဳေနသူမ်ား၊က်က္သေရရိွလွေသာျမင္ကြင္းအစံုကိုသူမလြမ္းေမာ
> စြာေငးႀကည္႕ေနမိသည္။
>
> ျဖစ္လိုရာျဖစ္ေစေတာ႕ပိုက္ဆံအိတ္ထဲမွေငြသံုးေထာင္က်ပ္ကိုထုတ္ယူ၍ခပ္သုတ္သုတ္သြားလွဴလိုက္သည္။
> ဘ၀တသက္တာအတြင္းမွာအရသာအရိွဆံုးအလွဴဟုသူမဘာသာမွတ္ခ်က္ျပဳရင္းႀကည္ႏူးလိုက္သည္ျဖစ္ျခင္း။
>
> .......................................................*...................................................
> "ဒကာမႀကီး-ကိုရင္တစ္ပါးဆြမ္းခံႀကြလို႕ရမလား"
>
> သကၤန္းကိုသပ္ရပ္စြာရံုထားေသာကိုရင္ႏွစ္ပါးကသူမကိုျမင္၍ဆြမ္းဖိတ္လိုက္ျခင္းျဖစ္သည္။ဘာသာျခားအမ်ား
> စုေနထုိင္ေသာဤေနရာတ၀ိုက္တြင္ျမန္မာရုပ္ေပၚလြင္ေနေသာသူမကိုေတြ႕လိုက္၍အားကိုးတႀကီးဆြမ္းဖိတ္
> လိုက္ျခင္းျဖစ္သည္။သူမဘာေျပာရမွန္းမသိေတာ႕ကိုရင္မ်ားကိုခပ္ေတြေတြႀကည္႕ေနမိသည္။
>
> "အရွင္ဘုရားတပည္႕ေတာ္.......?........မြတ္စလင္ဘာသာၾကားထဲ ေရာက္ေနလုိ႔
> ဆြမ္းလွဴခြင့္မရွိပါဘုရား"
>
> တစ္ဆို႕ေနေသာ လည္ေခ်ာင္းအတြင္းမွ သူမအသံေခ်ာက္ကပ္စြာထြက္ေပၚလာသည္
> ကိုရင္မ်ားကသူမကို
> ဘာသာျခားဟုတ္ပါ႕မလားဟုသံသယအႀကည္႕ျဖင္႕ႀကည္႕၍လွည္႕ျပန္သြားႀကေလျပီ။
>
> အလွဴအတန္းရက္ေရာေသာအဘိုးအဖြားတို႕၏ေျမးျဖစ္သူ.သဒၶါေစတနာထက္သန္ေသာ
> အမိအဖတို႕၏သမီး
> ျဖစ္သူ၊ကုသိုလ္ေကာင္းမွုျဖင္႕ေ၀းခဲ႕ရ၍အလွဴအတန္းကိုရက္ေရာစြာျပဳလုပ္လိုသူယခုေတာ႕ဆြမ္းလာဖိတ္ေသာ
> ကိုရင္မ်ားကိုဘာသားျခားပါဟူ၍ျငင္းဆန္လိုက္ရျပီ။ရင္ထဲမွာနင္႕ေနေအာင္ခံစားလိုက္ရသည္။
> တလိွုက္လိွုက္
> တက္လာေနေသာရင္တြင္းေသာကကိုဘယ္လိုမွထိန္းမထားႏိုင္ေတာ႕။အိပ္ခန္းတြင္းသို႕၀င္၍အားရေအာင္
> ငိုရွိုက္ပစ္လိုက္သည္။
>
> .......*.........*............xxxxxxxxxxxx........*........*..........
>
> တိတ္ဆိတ္ေသာပတ္၀န္းက်င္၊ခပ္စိမ္႕စိမ္႕ေလႏုေအး၊ႀကည္ႏူးဖြယ္႕ဆည္းလည္းသံတို႕ကိုခံစားရင္း၊အလင္း
> ေရာင္ခပ္ေဖ်ာ႕ေဖ်ာ႕ေအာက္၀ယ္ထီးထီးမားမားတည္ရိွေနေသာေစတီေတာ္ျမတ္ႀကီးကိုဦးခ်ရိွခိုးလိုက္သည္
> တဒဂၤအခိုက္အတန္႕ေလးရယ္ေပါ႕။သည္အခိုက္အတန္႕ေလးမွာပင္ျမင္ကြင္းအားလံုးေပ်ာက္ကြယ္ခဲ႕ရပါျပီ။
> သူမအိပ္ယာကလန္႕ႏိုးခဲ႕သည္။
>
> "ဟင္-ငါေရႊတိဂံုဘုရားကိုအိမ္မက္မက္ေနတာပါလား။ေႀသာ္....မခ်ိဳရယ္..ဘုရားကညည္းကိုအျမင္မွန္ျပေန
> ပါလား။ခ်စ္သမီးကကိုယ္႕ရဲ႕ဘာသာကိုစြန္႕ခြာသြားေပမယ္႕ငါကခ်စ္သမီးကိုမေမ႕ပါဘူးလို႕ေျပာျပေနတဲ႕
> အတုိင္းပါပဲလား"။
>
> သူမတီးတိုးစြာေရရြတ္မိသည္။မိုးစင္စင္လင္းသြားသည္႕တိုင္ဆက္၍အိပ္မရေတာ႕။ျမင္သိစိတ္၏အာရံုမွာ
> အိမ္မက္ထဲကေစတီေတာ္ျမတ္ႀကီး၏ပံုေတာ္ျမင္ကြင္းကေဖ်ာက္ဖ်က္မရေတာ႕
> ေန႕လည္ထမင္းစားျပီးသည္ႏွင္႕သားေလးကိုေခၚကာေရႊတိဂံုဘုရားသို႕ထြက္လာခဲ႕သည္။
> သူမခင္ပြန္းအျပင္သြားခိုက္ျဖစ္၍အိမ္တံခါးကိုပိတ္ထားခဲ႕သည္။
> ျဖစ္လိုရာျဖစ္ေစေတာ႕ေနာက္ျပႆနာေနာက္ မွႀကည္႕ရွင္းေတာ႕မည္။
> အိမ္မက္ထဲကအတိုင္းပါပဲေစတီေတာ္ျမတ္ႀကီးကဆည္းလည္းသံကလံုကလင္မ်ားျဖင္႕ေႏြးေထြးစြာႀကိဳဆိုလွ်က္
> ရိွ၏။ဤေစတီေတာ္ျမတ္ႀကီးအားသူမတသက္တာဖူးခြင္႕မရေတာ႕ဟုထင္မွတ္ထားခဲ႕ရာယခုေတာ႕စြန္႕႔စြန္႕
> စားစားဖူးျမင္ခြင္႕ရလိုက္ေသာေႀကာင္႕စိတ္ႀကည္ႏူးခ်မ္းေျမ႕မွုအျပည္႕ျဖင္႕အားပါးတရရိွခိုးပူေဇာ္လိုက္သည္။
> သို႕တိုင္ေအာင္ဖူးျမင္၍မ၀ႏိုင္ေအာင္ရိွလွ၏။
>
> "အမား...ဘာလုပ္ေနတာလဲဟင္"
> အနီးတြင္ထိုင္ေနေသာသားေလးကသူမအားနားမလည္ဟန္ျဖင္႕ေမးလိုက္သည္။
>
> "ေႀသာ္--သားသား--အမားဘုရားရိွခိုးေနတာေလ။ေဟာဟိုမွာေတြ႕လား။အဲဒါသားသားတို႕ဘုရားႀကီးေပါ႕။
> သားသားလည္းရိွခိုးရမယ္ေနာ္"။
>
> သားေလးကိုသူမရင္ခြင္ထဲထိုင္ေစလိုက္သည္။
> လက္ႏွစ္ဖက္ကိုလက္အုပ္ခ်ီပံုစံျပဳေစ၍ နဖူးထက္တြင္ တင္ေပးရင္း
> ေစတီေတာ္ျမတ္ႀကီးရိွရာသို႕ဦးတိုက္ထားလိုက္သည္။
>
> "သားသားလိုက္ဆိုစမ္း အမားဆိုသလိုလိုက္ဆိုစမ္း
> ..........
> ..ဗုဒၶံ သရဏံ ဂစၦာမိ.......၊
> ဓမံၼ သရဏံဂစၦာမိ....၊
>
> သံဃံသရဏံဂစၦာမိ။
>
> သားေလးကိုတုိင္ေပးရင္းသူမေရာသားေလးပါသရဏဂံုေဆာက္တည္ျပီးျဖစ္သည္ဟုမွတ္ယူလိုက္သည္။
>
> ..............**------**-----xxxxxxxx-----****-----****.............
>
> ဘုရားကျပန္လာျပီးေနာက္တေန႕မွာပင္သူမခင္ပြန္းကဆန္႕က်င္ဘက္ျဖစ္လြန္းေသာစကားတစ္ခြန္းျဖင္႕
> တိုင္ပင္ခဲ႕ပါသည္။
>
> "ခ်ိဳ-သားေလးကိုကို၀တ္ေက်ာင္းေခၚသြားအံုးမယ္"
> "အို-သားေလးက..အခုမွေလးႏွစ္ေက်ာ္ရံုေလးရိွေသးတာငယ္ပါေသးတယ္။အစ္ကိုရယ္ျဖည္းျဖည္းမွေခၚတာေပါ႕။"
> "ကို..ဆရာတစ္ေယာက္နဲ႕တိုင္ပင္ျပီးျပီေခၚသြားမွျဖစ္ေတာ႕မယ္။"
>
> ဆႏၵ၏ေနာက္မွာအာဏာတို႕ေရာစြက္ေနေသာသူမခင္ပြန္း၏စကားလံုးမ်ားကိုသူမေတာ္လွန္တားျမစ္ႏိုင္စြမ္း
> မရိွခဲ႕ပါ။
>
> .....................**.......................**.....................*...................*.....................*............
>
> သူမခင္ပြန္းႏွင္႕သားေလးတို႕ထြက္သြားျပီးတစ္နာရီခန္႕အႀကာမွာသူမအမည္ကိုအေရးတႀကီးေခၚသံႀကားလိုက္
> ရသည္။
>
> "မခ်ိဳ-----မခ်ိဳ----မခ်ိဳ"
> "ဟဲ႕----အီမန္ဘာလို႕ဒီေလာက္အေရးတႀကီးေခၚေနရတာလဲ" "
> အစ္မေယာက်္ားမွာသြားတယ္ ..
> ၀တ္ေက်ာင္းကအျပန္အစ္မတို႕ကေလးကားတိုက္ခံရလို႕..အဲဒါ
> ေဆးရံုကိုအျမန္လိုက္ခဲ႕ပါတဲ႕" "ဘာ..သားေလးကားတိုက္ခံရလို႕"
>
> သူမရင္ထဲမီးစႏွင္႕ထိုးသြင္းခံရသကဲ႕သို႕ခံစားလိုက္ရသည္။ရပ္ထားေသာႀကမ္းျပင္ေနရာသည္ဦးစိုက္ ကၽြမ္းျပန္ ျဖစ္သြားသည္ဟုမွတ္ထင္လိုက္ရသည္။ေဆးရံုကိုအျမန္ဆံုးလိုက္သြားလိုက္သည္။ ရုပ္ပ်က္ဆင္းပ်က္ျဖစ္ေနေသာသားေလးအေလာင္းကိုေတြ႕လိုက္ေတာ႕သူမရင္ထဲဆို႕နင္႕သြားသည္။
> သားေလးအားႀကီးစြာေသာသနားျခင္း ႏွင္႔အတူလက္လြတ္ဆံုးရံွုးလိုက္ရျပီဟူေသာ
> အသိေႀကာင္႕ႏွလံုးသားသည္တဆက္ဆက္တုန္ေန၏။ငိုရိွုက္
> လိုက္သည္႕တိုင္ရင္၀၌တစ္ဆို႕ေနေသာေႀကာင္႕ အသံထြက္မလာေတာ႕။
> သားေလးအားသျဂိဳလ္ျပီးစီးသည္႕ေန႕မွာပင္သူမခင္ပြန္းက
> ပေဟဠိဆန္ေသာေမးခြန္းတစ္ခုကိုေမးလာသည္။
>
> "ခ်ိဳ--ကိုယ္တို႕သားေလးဆံုးရတာ ဘာေႀကာင္႕လဲသိလား"
> "သိတယ္ေလ--ရွင္႕ေႀကာင္႕ေပါ႕။ ဗလီကုိေခၚသြားလို႕ေပါ႕။
> ကၽြန္မေခၚမသြားနဲ႕အံုးလို႕ တားပါလွ်က္နဲ႕ ဇြတ္အတင္းေခၚသြားတယ္။
> ရွင္႕ေႀကာင္႕ကၽြန္မသားေသရတာေလ။"
>
>သားေလးအတြက္ခံစားခဲ႕ရေသာနာက်င္မွုႏွင္႕ေဒါသတို႕ေရာစြက္ေနသည္ေႀကာင္႕သူမႀကမ္းတမ္းစြာေျပာဆို ပစ္လိုက္သည္။

> "ေအးငါလည္းအဓိကတရားခံဘယ္သူလည္းဆိုတာသိေစခ်င္လို႕မင္းကိုေမးတာ။
> သားေလးမဆံုးခင္ေန႕က အျပင္သြားတဲ႕ကိစၥ
> အိမ္နီးခ်င္းေတြေျပာလို႕ငါအားလံုးသိျပီးျပီ။
> သားေလးကိုမင္းတို႕ေရႊတိဂုံဘုရားေခၚမသြားခဲ႕ရင္ငါလည္း၀တ္ေက်ာင္းပို႕ဖို႕အေလာတႀကီးစီစဥ္မွာမဟုတ္ဘူး။ သားေလးဆံုးစရာ အေႀကာင္းမရိွဘူး။ သားေလးဆံုးရျခင္းရဲ႕အဓိကတရားခံက..မင္းကြ..။မင္းသိရဲလား။"
> "အို--ရွင္မဆိုင္တဲ႕ကိစၥကိုလာျပီးမစြပ္စြဲပါနဲ႕အေမတစ္ေယာက္က
> သူ႕သားတစ္ေယာက္ကိုသူတို႕ဘုရား
> ေခၚသြားတာအျပစ္ေျပာစရာမဟုတ္ဘူး။ဒါဘာထူးဆန္းလဲ"
> "ေအးသူမ်ားေတြအတြက္မထူးဆန္းေပမယ္႕မင္းအတြက္ထူးဆန္းတယ္ကြ
> မင္းကိုယ္မင္းျပန္ေမးႀကည္႕စမ္း။ ဘာ--ဘာသာ၀င္လဲဆိုတာ၊ မင္းက
> မြတ္စလင္ဘာသာ၀င္ျဖစ္ေနၿပီေလ"။
>
> သူမရယ္သြမ္းေသြးရင္းျပန္လည္ေခ်ပလိုက္သည္။
>
> "ဟင္း--ဟင္း--ဟင္း၊ ကၽြန္မလား ဗုဒၶဘာသာ၀င္ေလ။
> ကၽြန္မေရႊတိဂံုဘုရားႀကီးဆီမွာ သရဏဂံုေဆာက္တည္ျပီး သြားျပီ
> အခုကၽြန္မဗုဒၶဘာသာ၀င္ျဖစ္ေနျပီေလ"
> "ဘာ---ဘာေျပာတယ္။မင္းေစာ္ကားတယ္ေပါ႕။ ငါတို႕ဘာသာထဲ၀င္ျပီး
> တျခားဘာသာျပန္ေျပာင္းတယ္ေပါ႕"
> "ေစာ္ကားတာမဟုတ္ဘူး။
> ကၽြန္မရဲ႕ကိုယ္ပိုင္အခြင္႕အေရးကိုကၽြန္မဘာသာဖန္တီးယူတာ။အခုကၽြန္မမွာ
> သားေလးလဲမရိွေတာ႕ဘူး။ ဘာမွငွဲ႕ကြက္စရာအေႀကာင္းမရိွေတာ႕ဘူး။ ဒီေတာ႕
> ရွင္႕ကိုဆက္ျပီး မေပါင္းႏိုင္ေတာ႕ ဘူး။
> ကၽြန္မရဲ႕အခြင္႕အေရးေတြကိုကၽြန္မဆက္ျပီးအဆံုးအရံွုးမခံႏိုင္ေတာ႕ဘူး"
> "ေအး--ဒါဆိုရင္ေကာင္းျပီေလ
> အိမ္မွာရိွတဲ႕ပစၥည္းကိုေတာ႕မင္းဘာတစ္ခုမွရလိမ္႕မယ္မထင္နဲ႕ မင္းႀကိဳက္တဲ႕
> ေနရာသြားႏိုင္တယ္"။
>
> သူမအ၀တ္အစားမ်ားကို
> အိမ္ေထာင္က်စဥ္ကယူလာခဲ႕ေသာအိတ္ျဖင္႕ထည္႕၍သေဘၤာဆိပ္သို႕ထြက္လာခဲ႕ သည္။
> သူမအတြက္ေရွ႕ဆက္ျပီးလုပ္ရမည္႕အလုပ္ႏွင္႕သြားရမည္႕ေနရာအတြက္ဆံုးျဖတ္ခ်က္တစ္ခုကိုခိုင္မာ
> စြာခ်လိုက္သည္။ခရီးသည္မ်ားနားေနခန္းသို႕၀င္၍စာတစ္ေစာင္ေရးလိုက္သည္။
>
> ......xxxxxxx...............xxxxxx.............xxxxxx............
>
> ""ေအးမာ၊မေဆြ၊ခင္မိုး။ ငါစာေရးလိုက္ပါတယ္။ နင္တို႕ဒီစာကိုဖက္ေနတဲ႕
> အခ်ိန္မွာငါဟာမခ်ိဳအျဖစ္နဲ႕မဟုတ္ေတာ႕ပဲေလာကီကိုစြန္႕ခြာ သြားတဲသီလရွင္
> တစ္ပါးျဖစ္ေနပါျပီ။
> ငါေလတို႕ငယ္ငယ္ကႏုတ္တိုက္က်က္ခဲ႕ဘူးတဲ႕သားသမီးက်င္႕၀တ္ငါးပါး
> လကၤာထဲက "ေစာင္႕ေလမ်ိဳးႏြယ္"ဆိုတဲ႕စာေႀကာင္းေလးကို
> မိုက္မဲစြာလ်စ္လ်ဴရွုခဲ႕မိတယ္။ ဒါေႀကာင္႕ ငါဟာ.. ဘာသာလဲဆံုး၊ သားလဲဆံုး၊
> ဘ၀လည္းဆံုးခဲ႕ရတယ္။ အမ်ိဳးအႏြယ္ကိုေစာင္ေရွာက္ဘို႕တာ၀န္ပ်က္ကြက္ သူ၊
> ဒို႕ရဲ႕ခ်စ္စရာေက်းလက္စရိုက္ေတြနဲ႕ေ၀းကြာသူလည္းျဖစ္ခဲ႕ရတယ္။
> နင္တို႕နဲ႕အတူတျခားဒို႕ရဲ႕သူငယ္ခ်င္း
> ေတြကိုငါ႕လိုအျဖစ္မ်ိဳးမႀကံဳရေအာင္ငါ႕ဘ၀ကိုသင္ခန္းစာယူျပီးအိမ္ေထာင္ျပဴမမွားႀကပါနဲ႔လို႕ငါသတိေပး
> တိုက္တြန္းလိုက္ပါတယ္"။
>
> နင္တို႕ရဲ႕သူငယ္ခ်င္း
>
> မခ်ိဳ
> ...........xxxx..............xxxxx.................xxxxx................xxx....
>
> စာအိတ္ကိုပိတ္၍ ဧရာ၀တီသေဘၤာစာေရးႀကီးအား သူမတို႕ရြာသို႕ေပးဘို႕ရန္မွာႀကားလိုက္သည္။ ဤစာသည္ ဆံုးရွုံးခံဘ၀ျဖင္႕ရင္း၍ရခဲ႕ေသာသူမ၏ ေနာင္တေ၀ဒနာမ်ားအတြက္ သူမတက္ႏိုင္ေသာ အစားထိုးကုသမွုဟု ခံယူလိုက္သည္။
>
> သေဘၤာမ်ားဥဒဟိုသြားလာေနေသာရန္ကုန္ျမစ္ျပင္ႀကီးကိုေက်ာခိုင္းလိုက္သည္။သူမရင္ထဲမွာ အိမ္ေထာင္ေရးေနာင္တမ်ား၊ဘ၀သင္ခန္းစာမ်ား၊ေလာကီသံေ၀ဂမ်ား၊ေပြ႕ပိုက္ထည္႕သြင္းလွ်က္သူမ၏

ေျခလွမ္းမ်ားက သီလရွင္မ်ားေနေသာ ေက်ာင္းတိုက္ဆီသို႕တေရြ႕ေရြ႕။ တေရြ႕ေရြ႕။ ။ ။
>
> ------------------------------
---
>
> ေက်းဇူးတင္ပါသည္။
>
> (ဤ၀တၳဳတိုေလးသည္အျဖစ္ပ်က္မွန္
တစ္ခုအားအေျခခံျပီးခံစားေရးဖြဲ႕ထားေသာ၀တၳဳတိုတပုဒ္ျဖစ္ပါသည္။)
> ေရႊျမန္မာ(ဘိုကေလး)

ျမွားတစ္စင္းရဲ႕ အတၳဳပၸတၱိ

ျမွားတစ္စင္းရဲ႕ အတၳဳပၸတၱိ

ပင္လယ္ကို မွ်ားယူဖုိ႔
ထြက္လာခဲ့ၿပီးမွေတာ့
ျမစ္တစ္စင္းကို ထမ္းၿပီး
ငါ လွည့္မျပန္ခ်င္ဘူး.....။

ျမွားတစ္စင္းရဲ႕ တန္းဖုိးကို
ေလးညွဳိ႕ရွင္ အသိဆုံးပါ
ေသခ်ာ ခ်ိန္ရြယ္ၿပီးမွ
ပစ္လႊတ္လုိက္တဲ့ ျမွား
ပစ္မွတ္ထိမွ ျဖစ္မယ္......။
မိုးတိမ္ေတြလုိ အိမ္အျပန္ ၊ ေကာင္ကင္ကို ၀တ္ရုံျပီး ၊ ျခေသၤ့တုိ႔ရဲ႕ ကပြဲမွာ ၊ ပန္းပြင့္စည္း၀ါးႏွင့္ ၊ လမင္းကိုတြဲၿပီး
ငါ အတူ ကမယ္......။ (အရွင္အစၧရိယ)

Template by : kendhin x-template.blogspot.com